Oncologisch onderzoek.nl

In patiënten met AML bevordert interleukine-6 (IL-6) chemoresistentie en zijn hogere niveaus van IL-6 geassocieerd met slechtere prognose. Tocilizumab is een op de IL6-receptor gericht monoklonaal antilichaam. De fase 1-studie TOCILAM in het Academisch Ziekenhuis van de Universiteit van Nantes (Frankrijk) heeft tocilizumab in combinatie met standaard intensieve inductiechemotherapie voor AML geëvalueerd. Dr. Pierre Peterlin en collega’s publiceren de studie in eClinicalMedicine.¹

De studie includeerde twaalf volwassen AML-patiënten, onder wie negen met hoog-risico ziekte, en een ECOG performance status 2 of beter. De patiënten kregen intraveneus tocilizumab (4, 6, of 8 mg/kg) toegediend op dag acht van een standaard inductieregime (idarubicine-cytarabine). Er werd geen doseringlimiterende toxiciteit gezien. Er waren negen ernstige adverse events, allemaal niet-samenhangend met tocilizumab. Twee patiënten overleden tijdens de inductiechemotherapie. Onder de overigen tien waren er negen met respons. De overlevingsuitkomsten waren bemoedigend.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van tocilizumab met standaard AML-inductiechemotherapie veilig was en resulteerde in bemoedigende responsen.

1.Peterlin P, Garnier A, Le Bourgeois A et al. Tocilizumab in combination with a standard induction chemotherapy in acute myeloid leukaemia patients (TOCILAM study): a single-centre, single-arm, phase 1 trial. eClinicalMedicine 2023.102254

Summary: The phase 1 TOCILAM study found tolerability and promising activity of the combination of the anti-IL-6 receptor monoclonal antibody tocilizumab with standard intensive induction chemotherapy for AML.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

TIGIT (‘T-cell immunoreceptor with Ig and ITIM domains’) is een immuuncheckpoint dat tot expressie komt op geactiveerde T-cellen en natural killer cellen in verscheidene maligniteiten. De multinationale fase 1-studie GO30103 heeft het anti-TIGIT antilichaam tiragolumab met of zonder atezolizumab voor gevorderde solide tumoren geëvalueerd. Prof. Byoung Chul Cho (Yonsei Universiteit, Seoel, Zuid-Korea) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

GO30103 werd uitgevoerd in dertien centra in zes landen. De studie includeerde volwassen patiënten met gevorderde solide tumoren die in fase 1a verschillende doseringen intraveneus tiragolumab (2 mg tot 1200 mg) iedere drie weken kregen, in fase 1b in combinatie met intraveneus atezolizumab 1200 mg iedere drie weken. De behandeling werd voortgezet tot verlies van klinisch profijt of niet-acceptabele toxiciteit. Fase 1a includeerde 24 patiënten (mediane leeftijd 60 jaar; range 40-77; 14 vrouwen en 10 mannen); fase 1b includeerde 49 patiënten (mediane leeftijd 54 jaar; 25 vrouwen en 24 mannen); 28 patiënten hadden vier of meer eerdere lijnen behandeling gekregen.

Er waren geen doseringslimiterende toxiciteiten, en de maximaal-verdragen dosering van tiragolumab werd niet bereikt. De meeste treatment-related adverse events waren graad 1 of 2. Als aanbevolen fase 2-dosering werd gekozen voor intraveneus 600 mg iedere drie weken. In fase 1a werden geen objectieve responsen gezien. In fase 1b werd objectieve respons gezien in 6 van 13 NSCLC-patiënten (46%; mediane duur van respons niet bereikt) en in 5 van 18 patiënten met slokdarmcarcinoom (28%; mediane duur van respons 15,2 maanden).

De onderzoekers concluderen dat tiragolumab goed verdragen werd. In combinatie met atezolizumab had tiragolumab veelbelovende activiteit onder patiënten met immuuntherpaie-naïef metastatisch NSCLC of slokdarmcarcinoom.

1.Kim TW, Bedard PL, LoRusso P et al. Anti-TIGIT antibody tiragolumab alone or with atezolizumab in patients with advanced solid tumors. A phase 1a/1b nonrandomized controlled trial. JAMA Oncol 2023.3867

Summary: In the multinational nonrandomized phase 1 GO30103 trial, the combination of tiragolumab and atezolizumab showed promising activity in patients with immunotherapy-naïve non-small cell lung cancer and esophageal cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

PARP-remmer (PARPi) onderhoudstherapie kan resulteren in verbetering van de uitkomsten na eerstelijns behandeling voor gevorderd ovariumcarcinoom (aOC). De multicenter retrospectieve GORILLA-3004 studie (‘gynecologic oncology reseach investigators collaboration’) in Zuid-Korea heeft risicofactoren voor falen van eerstelijns PARPi-onderhoudsbehandeling voor aOC geïnventariseerd. Prof. Dong Hoon Suh (Seoel Nationale Universiteit) en collega’s publiceren de studie in Cancer Medicine.¹



De studie includeerde 191 patiënten die PARPi-onderhoudsbehandeling kregen na primaire behandeling voor stadium III of IV epitheliaal OC. In 63,4% van de patiënten werden BRCA-mutaties gezien. De mediane follow-up was 9,9 maanden. Tijdens de follow-up werd recidief gezien in 20,9% van de patiënten. Onder de patiënten met recidiverende ziekte had een hoger percentage postoperatieve residuele tumor (60,5% versus 37,8%), niet-hooggradig sereus carcinoom (HGSC; 15,0% versus 6,0%), neoadjuvante chemotherapie (NACT; 55,0% versus 35,8%), en pre-PARPi serum CA-125 23,5 U/ml of hoger (35,9% versus 15,2%) vergeleken met de patiënten zonder recidiverende ziekte. In multivariate analyse waren pre-PARPi serum CA-125 23,5 U/ml of hoger (HR 2,17; p=0,042), non-HGSC (3,28; p=0,021), NACT (2,11; p=0,037), en geen BRCA-muatie (2,23; p=0,023) onafhankelijke risicofactoren voor falen van de onderhoudsbehandeling. Onder de patiënten met BRCA-mutatie was hoog pre-PARPi CA-125 niveau de enige risicofactor voor progressie.

De onderzoekers concluderen dat hoge pre-PARPi serum CA-125 niveaus, non-HGSC histologie, NACT, en geen BRCA-mutatie risicofactoren zijn voor falen van PARPi-onderhoudstherapie na primaire behandeling voor aOC.

1.Kim NK, Kim Y, Kim HS et al. Risk factors for the failure of first-line PARP inhibitor maintenance therapy in patients with advanced ovarian cancer: Gynecologic Oncology Research Investigators Collaboration Study (GORILLA-3004). Cancer Medicine 2023.4.6546

Summary: A multicenter retrospective study in South Korea found that among patients receiving first-line PARP inhibitor maintenance therapy for advanced ovarian cancer, risk factor for failure of the therapy were high pre-PARPi serum CA-125 levels, non-HGSC histology, neoadjuvant chemotherapy, and no BRCA mutation.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het bereiken van minimaal residuele ziekte (MRD)-negativiteit is geassocieerd met relatief gunstige prognose onder patiënten met multipel myeloom. De multicenter fase 2-studie GMMG-CONCEPT in Duitsland heeft de impact van behandeling isatuximab, carfilzomib, lenalidomide en dexamethason (Isa-KRd) op het bereiken van MRD-negativiteit onder patiënten met hoog-risico nieuw-gediagnostiseerd multipel myeloom (HRNDMM) geïnventariseerd. Prof. Katja Weisel (UMC Hamburg-Eppendorf) en collega’s publiceren een interimanalyse van de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

HRNDMM was gedefinieerd als ISS stadium II/III gecombineerd met del17p, t(4;14), t(14;16), of meer dan drie 1q21 kopieën als hoog-risico cytogenetische abnormaliteiten (HRCAs). De studie includeerde 99 transplant eligible (TE) en 26 transplant noneligible (TNE) patiënten. De patiënten kregen Isa-KRd inductie en consolidatie en Isa-KR onderhoud. TE-patiënten kregen hoge-dosering melfalan. TNE-patiënten kregen twee additionele KRd-cycli. Het primaire eindpunt van de interimanalyse was MRD-negativiteit (<10^-5) aan het eind van de consolidatie.

De mediane leeftijd was 58 jaar onder de TE-patiënten en 74 onder de TNE-patiënten. Del17p was de meest-voorkomende HRCA (44,4% onder de TE-patiënten en 42,3% onder de TNE-patiënten); ongeveer één op de drie patiënten in beide groepen had twee of meer HRCAs. MRD-negativiteit aan het eind van de consolidatie werd gezien in 67,6% van de TE-patiënten en 54,2% van de TNE-patiënten, waarmee voldaan werd aan het vooraf-gespecificeerde criterium voor werkzaamheid. MRD-negativiteit bleef gedurende tenminste een jaar behouden in 62,6% van de patiënten. De mediane progressievrije overleving werd niet bereikt tijdens mediaan 44 en 33 maanden follow-up van de TE- respectievelijk TNE-groep.

De onderzoekers concluderen dat Isa-KRd duurzame MRD-negativiteit induceerde in een hoog percentage van de moeilijk te behandelen HRNDMM-patiënten, ongeacht de transplantatiestatus.

1.Leypoldt LB, Tichy D, Besemer B et al. Isatuximab, carfilzomib, lenalidomide, and dexamethasone for the treatment of high-risk newly diagnosed multiple myeloma. J Clin Oncol 2023; epub ahead of print

Summary: The multicenter phase 2 GMMG-CONCEPT trial in Germany found that among patients with high-risk newly diagnosed multiple myeloma, the Isa-KRd regimen induced high rates of sustainable MRD negativity.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Mitazalimab is een IgG1 antilichaam gericht op CD40. De multinationale fase 1-2 studie OPTIMIZE-1 evalueert mitazalimab in combinatie met mFOLFIRINOX in patiënten met metastatisch pancreas ductaal adenocarcinoom (mPDAC). Dr. Teresa Macarulla (Vall d’Hebron Academisch Ziekenhuis, Barcelona) presenteert vandaag een interimanalyse van de studie op de AACR Special Conference on Pancreatic Cancer in Boston.¹

De studie includeerde 65 niet-eerder behandelde mPDAC-patiënten. Na fase 1-werd gekozen voor 900 μg/kg mitazalimab plus mFOLFIRINOX iedere twee weken. De mediane duur van behandeling was 5 maanden. Het primaire eindpunt was objective response rate. Objectieve respons werd gezien in 25 patiënten (43,9%) en ziektecontrole in nog 19 patiënten voor een disease control rate van 77,2%. De mediane tijd tot respons was 2,2 maanden en de mediane duur van respons was 8,7 maanden. De meest-gerapporteerde treatment-emergent adverse events waren neutropenie (21,5% van de patiënten), anemie (12,3%), trombocytopenie (12,3%), en hypokalemie (12,3%); graad 3 of hoger TRAEs werden gezien in 17%. Zeven patiënten (10,8%) discontinueerden de studie wegens TRAEs.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met mPDAC, mitazalumab in combinatie met mFOLRINOX goed verdragen werd en veelbelovende antitumoractiviteit had.

1.Macarulla T. AACR Special Conference in Cancer Research: Pancreatic Cancer. Abstr. 35714

Summary: Interim analysis Interim analysis of the multinational phase 1-2 OPTIMIZE-1 trial found that among patients with metastatic pancreatic ductal adenocarcinoma, first-line combination of mitazalimab with mFOLFIRINOX was well tolerated and had encouraging antitumor activity.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is behoefte aan meer-werkzame behandelingen voor patiënten met eerder-behandeld HER2-positief metastatisch galwegcarcinoom (mBTC). De multinationale fase 2-basketstudie SGNTUC-019 evalueert de combinatie van tucatanib en trastuzumab voor HER2-veranderde solide tumoren. Dr. Yoshiaki Nakamura (National Cancer Center Hospital East, Kashiwa, Japan) en collega’s publiceren in het Journal of Clinical Oncology resultaten in het cohort van eerder-behandelde mBTC-patiënten.¹

Het cohort omvatte 30 patiënten die niet eerder HER2-gerichte behandeling gekregen hadden. De patiënten kregen oraal tucatinib 300 mg tweemaal daags plus intraveneus trastuzuzumab 8 mg/kg gevolgd door 6 mg/kg iedere drie weken. Het primair eindpunt was door lokale onderzoekers beoordeelde objectieve respons. De confirmed objective response rate was 46,7% (90%-bti 30,0-63,0) en de disease control rate was 76,6% (60,6-88,5). De mediane duur van respons was 6,0 maanden (90%-bti 5,5-6,9) en de mediane progressievrije overleving was 5,5 maanden (3,9-8,1). Het twaalf-maands overall survival percentage was 53,6% (90%-bti 36,8-67,8). De meest-gerapporteerde treatment-emergent adverse events waren pyrexie (43,3% van de patiënten) en diarree (40%). Er waren geen graad 5 TEAEs, en TEAEs resulteerde in discontinuering van de behandeling in één patiënt.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van tucatinib en trastuzumab antitumoractiviteit had en goed verdragen werd onder patiënten met eerder-behandeld HER2-positief mBTC.

1.Nakamura Y, Mizuno N, Sunakawa Y et al. Tucatinib and trastuzumab for previously treated human epidermal growth factor receptor 2-positive metastatic biliary tract cancer (SGNTUC-019): a phase II basket study. J Clin Onciol 2023; epub ahead of print

Summary: A multinational phase 2 trial found activity and tolerability of the combination of tucatinib and trastuzumab among patients with previously treated HER2-positive metastatic biliary tract cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Naarmate patiënten langer overleven na behandeling voor prostaatcarcinoom kan het risico van biochemisch falen (BF) of prostaatcarcinoom-specifief overlijden (PCSD) in de loop van de tijd veranderen. Een gepoolde secundaire analyse van twee studies heeft de conditionele BF-vrije overleving en PSCD na alleen external-beam radiotherapie (EBRT) voor laag- en intermediair-risico prostaatcarcinoom geïnventariseerd. Dr. Mark Mishra (University of Maryland School of Medicine, Baltimore) en collega’s publiceren de analyse in JAMA Network Open.¹

Tussen maart 2002 en eind 2009 includeerden de studies (RTOG 0126 en RTOG 0415) tezamen 2591 patiënten (mediane leeftijd 69 jaar; gemiddeld PSA-niveau 7,1 ng/ml; 1334 patiënten Gleason score 6 ziekte; 1706 patiënten met T1-ziekte). De figuur laat de resultaten van de analyses zien. Percentages BF vanaf de behandeling waren 1,63% na één jaar; 7,04% na drie jaar; 12,54% na vijf jaar; en 22,3% na acht jaar. Onder patiënten die één, drie, en vijf jaar hadden overleefd zonder BF, waren de BF-percentages in de volgende vijf jaar 14,20%; 17,19%; en 18,85%. In de eerste vijf jaar na de behandeling was het percentage PCSD 0,66%. Onder patiënten die één, drie, vijf, en acht jaar overleefden nam het percentage PCSD voor de volgende vijf jaar toe tot 1,16%; 2,42%; 2,88%; en 3,49%).

De onderzoekers concluderen dat na EBRT voor laag- of intermediair-risico prostaatcarcinoom de conditionele risico’s van BF en PCSD toenemen in de tijd.

1.Alexander GS, Krc RF, Assif JW et al. Conditional risks of biochemical failure and prostate cancer-specific death in patients undergoing external beam radiotherapy. A secondary analysis of 2 randomized clinical trials. JAMA Network Open 2023;6:e2335069

Summary: Pooled analysis of two trials of patients receiving EBRT for low- or intermediate-risk prostate cancer found that conditional risks of biochemical failure and death from prostate cancer increased with time.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het is niet duidelijk of er een verschil is in overall survival (OS) tussen patiënten met de novo stadium IV niet-kleincellig longcarcinoom (NSCLC) en patiënten met afstands-metastatisch recidiverend NSCLC. Een cohortstudie op basis van gegevens van deelnemers aan de National Lung Screening Trial (NLCT) in de regio van de San Francisco Bay als primair cohort en patiënten van Stanford Health Care (SHC) als validatiecohort heeft de OS van deze patiënten geïnventariseerd. Dr. Summer Han (Stanford University School of Medicine, Stanford CA) en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹

Het NLST-cohort includeerde 660 patiënten met metastatisch NSCLC tussen begin 2002 en eind 2004 met tot zeven jaar follow-up. Het SHC-cohort includeerde 180 deelnemers tussen begin 2009 en eind 2019, met tot dertien jaar follow-up. De figuur laat zien dat in het NLST-cohort patiënten met afstandsrecidief significant betere OS hadden dan patiënten met de novo metastatische ziekte (aHR 0,72; p<0,001), en dat dit resultaat werd gerepliceerd in in het SHC-cohort (aHR 0,64; p=0,03). In SHC werd onder patiënten met de novo metastase meer frequent metastase in het bot (52,5%) of pleura (33,8%) gezien dan onder patiënten met recidiverende ziekte (31,7% respectievelijk 13,3%).

De onderzoekers concluderen dat patiënten met distant recidiverend metastatisch NSCLC significant betere OS hadden dan patiënten met de novo ziekte, een groep die geassocieerd was met kenmerken die de OS ongunstig kunnen beïnvloeden.

1.Su CC, Wu JT, Choi E et al. Overall survival among patients with de novo stage IV metastatic and distant metastatic recurrent non-small cell lung cancer. JAMA Network Open 2023;6:e2335813

Summary: A cohort study in the USA found that patients with distant recurrent NSCLC had significantly better overall survival than those with de novo metastatic disease.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)