Hoewel 18F-FDG-PET
gewoonlijk wordt gebruikt voor initiële stadiumbepaling en evaluatie van de
therapeutische respons van agressieve lymfomen, is er nog geen consensus over
de prognostische waarde van de bepaling in mantelcellymfoom (MCL). Een
retrospectieve studie in Zuid-Korea heeft de correlaties van interim-PET (iPET)
en end-of-treatment PET (ePET)
respons met overleving geanalyseerd. Prof. Seok-Goo Cho (Katholieke
Universiteit van Korea, Seoel) en collega’s publiceren de studie online in het British Journal of
Haematology.1De studie includeerde 89 achtereenvolgende patiënten die frontline R-CHOP kregen voor gevorderd MCL De patiënten ondergingen PET voor aanvang, na de derde R-CHOP cyclus (interim), en na voltooiing van de behandeling. De figuur toont de belangrijkste resultaten van de studie. I-PET positiviteit was sterk geassocieerd met inferieure vijf-jaars overall survival (HR 7,84; p<0,0001) en vijf-jaars progressievrije overleving (HR 3,34; p<0,0001). OS en PFS waren het meest gunstig in patiënten met een negatieve iPET en een negatieve ePET (‘early metabolic responders’), gevolgd door patiënten met een positieve iPET en een negatieve ePET (‘delayed metabolic responders’), patiënten met een negatieve iPET en een positieve ePET (‘loss-metabolic responders’), en tenslotte de patiënten met een positieve iPET en een positieve ePET (‘never metabolic responders’).
De onderzoekers concluderen dat de studie suggereert dat iPET prognostisch is voor OS en PFS na frontline R-CHOP voor MCL.
1.Jeon Y-W, O J-H, Park K-S et al. Prognostic impact of interim positron emission tomography in mantle cell lymphoma patients treated with frontline R-CHOP. Br J Haematol 2019; epub ahead of print
Summary: A retrospective study in South Korea found that in patients receiving frontline R-CHOP for mantle cell lymphoma interim PET (iPET) and end-of-treatment PET (ePET) were independent predictors of survival.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Het is
bekend dat behandeling voor testiscarcinoom (TC) geassocieerd is met
verscheidene late morbiditeiten, waaronder tweede maligne neoplasmen (SMNs) en
ischemische hartziekte (IHD). Er is echter weinig informatie beschikbaar over
oorzaak-specifieke excess mortaliteit onder patiënten die platina-bevattende
chemotherapie voor TC hebben gekregen. Een multicenter cohortstudie in
Nederland heeft deze oversterfte geïnventariseerd. Dr. Michael Schaapveld (NKI)
en collega’s publiceren de 
Toename van
het lichaamsgewicht na een diagnose mammacarcinoom (BC) is een bekend
verschijnsel, maar niet universeel. Er is behoefte aan methoden om patiënten
met verhoogd risico van toename van lichaamsgewicht te identificeren. Een
studie van de University of North Carolina (Chapel Hill) heeft het verloop van
het lichaamsgewicht van patiënten met vroeg-stadium BC tijdens de eerste twee
jaar na voltooiing van de primaire behandeling geïnventariseerd. Dr. Kirsten
Nyrop en collega’s publiceren de 
Het is
bekend dat immuunsuppressieve regimes die geassocieerd zijn met het ontvangen
van getransplanteerde organen het risico van het ontwikkelen van maligniteiten
verhogen. Een analyse van de SEER-Medicare database heeft de uitkomsten
geïnventariseerd van prostaatcarcinoom voor of na het ontvangen van een
getransplanteerd orgaan. Dr.
Stanley Liauw (University of Chicago IL) en collega’s publiceren de 
De Consensus Molecular Subgroup
(CMS)-indeling onderscheidt colorectaalcarcinoom in vier groepen op basis van
genexpressiesignaturen. De relevantie van deze indeling voor de behandeling is
nog niet goed gedefinieerd. Een exploratieve analyse van resultaten van de FIRE3-studie
heeft de prognostische en predictieve betekenis van CMSs van metastatisch CRC
onderzocht. Prof. Sebastian Stintzing (Charité Universitätsmedizin Berlijn) en
collega’s publiceren de 
Er is geen
consensus over de prognostische en/of predictieve betekenis van expressie van
de androgeenreceptor (AR) in mammacarcinoom. Een analyse van twee Duitse
studies heeft deze betekenis nader onderzocht. Prof. Isabell Witzel (UMC
Hamburg) en collega’s publiceren de 
Reactivering
van de MAPK-singaalroute via MEK is het meest gebruikelijke
resistentiemechanisme tegen BRAF-remmer monotherapie. De multinationale fase
1b-studie BRIM7 heeft de waarde onderzocht van gecombineerde BRAF- en
MEK-remming voor metastatisch melanoom met BRAF
V600-mutatie. Prof. Antoni Ribas (University of California, Los Angeles) en
collega’s 
Isatuximab
is een monoklonaal antlichaam dat zich kan binden aan een specifieke epitoop op
de menselijke CD38-receptor. In een fase 1b-studie is respons op isatuximab
plus pomalidomide en lange-dosering dexamethason gezien in 65% van de patiënten
met recidiverend of refractair multipel myeloom (R/R MM). De multinationale
fase 3-studie ICARIA-MM onderzocht de impact van toevoegen van isatuximab aan
pomalidomide-dexamethason. Prof. Michel Attal (Universiteitsziekenhuis
Toulouse, Frankrijk) en collega’s publiceren de 
