Er is
behoefte aan nieuwe therapeutische opties voor patiënten met metastatisch
pancreas ductaal adenocarcinoom (mPDAC). Immuuncheckpointremming heeft respons
geïnduceerd in sommige andere typen maligniteiten. Een gerandomiseerde fase
2-studie in 21 centra in zes landen heeft de veiligheid en activiteit voor
mPDAC onderzocht van immuuncheckpointremming met durvalumab (anti-PD-L1)
monotherapie of de combinatie van durvalumab plus tremelimumab (anti-CTLA-4). Dr.
Eileen O’Reilly (Memorial Sloan Kettering Cancer Center en Weill Cornell
Medical College, beide in New York) en collega’s publiceren de studie vandaag online in JAMA Oncology.1De studie includeerde 64 patiënten die één eerdere lijn cytoxische chemotherapie (gemcitabine- of fluorouracil-gebaseerd) hadden gekregen voor mPDAC. De mediane leeftijd was 61 jaar; 52% van de patiënten waren mannen. De patiënten kregen vier cycli durvalumab 1500 mg iedere vier weken plus tremelimumab 75 mg iedere vier weken gevolgd door durvalumab monotherapie 1500 mg iedere vier weken (combinatie-arm; n=32) of durvalumab monotherapie 1500 mg iedere vier weken (monotherapie-arm; n=32). De behandeling werd voortgezet tot progressie of niet-acceptabele toxiciteit optrad, of tot ten hoogste twaalf maanden. Indien in één van beide armen een ORR van 10% of hoger zou worden gezien, dan zou de studie worden uitgebreid met additionele patiënten.
Graad 3 of hoger treatment-related adverse events werden gezien in zeven patiënten (22%) in de combinatie-arm en twee patiënten (6%) in de monotherapie-arm. Vermoeidheid, diarree, en pruritus waren de meest-voorkomende AEs in beide armen. Vier van 64 patiënten discontinueerden de behandeling vanwege TRAEs. De ORR was 3,1% in de combinatie-arm versus 0% in de monotherapie-arm. Daarmee werd dus niet voldaan aan het criterium voor expansie van de studie.
De onderzoekers concluderen dat immuuncheckpointremming voor mPDAC goed verdragen werd. De werkzaamheid van de in deze studie onderzochte combinatietherapie en monotherapie was echter niet opgewassen tegen de snelle progressie van de ziekte.
1.O’Reilly EM, Oh D-Y, Dhani N et al. Durvalumab with or without tremelimumab for patients with metastatic pancreatic ductal adenocarcinoma. A phase 2 randomized clinical trial. JAMA Oncol 2019; epub ahead of print
Summary: A randomized phase 2 study at 21 centers in six countries evaluated safety and efficacy of durvalumab (anti-PD-L1) with or without tremelimumab (anti-CTLA-4) for metastatic pancreatic ductal adenocarcinoma. The treatments were well tolerated, but the objective response rates were poor: 3.1% in the combination arm versus 0% in the monotherapy arm.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Er zijn
aanwijzingen voor toename van de incidentele detectie van pancreatic cystic neoplasms (PCNs). Aangezien een geringe fractie
van PCNs in potentie maligne is vormt het management van PCNs een uitdaging.
Een retrospectieve studie van Johns Hopkins University (Baltimore MD) heeft de
associatie onderzocht tussen baseline-grootte van incidenteel-gedetecteerde
PCNs en groei. Prof. Ihab Kamel en collega’s publiceren de 
Een standaard-behandeling
voor galwegcarcinoom (BTC) is de combinatie van gemcitabine en cisplatine. De
prognose na falen van deze behandeling is slecht. Een fase 1-studie van Seoel
Nationale Universiteit (Zuid-Korea) heeft de waarde onderzocht van de combinatie
van de selectieve MEK-remmer binimetinib plus capecitabine voor gemcitabine-voorbehandeld
BTC. Prof. Do-Youn Oh en collega’s publiceren de 
Lymfoedeem
is een bekende complicatie van de behandeling voor mammacarcinoom. In recente
studies is gezien dat 10% tot 30% van de overlevers van mammacarcinoom
lymfoedeem ontwikkelde. De meeste lymfoedeemstudies zijn uitgevoerd in groepen
patiënten die adjuvante chemotherapie kregen. Een analyse in het cohort van
deelneemsters aan de ACSOG Z1071-studie onderzocht factoren die geassocieerd
zijn met de ontwikkeling van lymfoedeem na neoadjuvante chemotherapie (NAC) en
axillaire lymfeklierdissectie (ALND) voor klierpositief mammacarcinoom. Prof.
Jane Armer (University of Missouri, Columbia) en collega’s publiceren de 
Sorafenib is
een potente multikinaseremmer met werkzaamheid voor AML als monotherapie. Een
studie van MD Anderson Cancer Center (Houston TX) heeft de overlevingsimpact
onderzocht van toevoegen van sorafenib aan intensieve inductiechemotherapie
voor nieuw-gediagnostiseerd FTL3-internal
tandem duplication (ITD)-gemuteerd AML. Prof. Farhad Ravandi en collega’s
publiceren de 
Tumormarkers
zoals CEA en CA15-3 worden veel gebruikt voor het monitoren van mammacarcinoom.
Er is echter geen consensus over de prognostische betekenis van preoperatief
verhoogde niveaus van deze markers. Een retrospectieve analyse van het register
van de Korean Breast Cancer Society heeft deze betekenis onderzocht voor
verschillende subtypen mammacarcinoom. Dr. Sang eun Nam (KonKuk Universiteit,
Seoel) en collega’s publiceren de 
Postoperatieve
stereotactische radiochirurgie (SRS) kan de lokale controle verbeteren na
resectie van hersenmetastasen, maar deze werkzaamheid zou beperkt kunnen zijn
in patiënten met grote postoperatieve resectieholten. Het is denkbaar dat postoperatieve
gefractioneerde stereotactische radiotherapie (FSRT) in deze patiënten een effectieve
behandeling is. Een retrospectieve studie van MD Anderson Cancer Center
(Houston TX) heeft de lokale controle onderzocht na FSRT voor geresecteerde
hersenmetastasen. Student-onderzoeker Jeffrey Traylor en collega’s publiceren
de 
In CLL is
het bereiken van complete respons met minimaal residuele ziekte lager dan 0,01%
(minder dan 1 CLL-cel per 10.000 leukocyten) in beenmerg geassocieerd met
verbetering van de progressievrije overleving. De multicenter fase 2 studie ICLL07
van FILO (French Innovative Leukemia
Organization) heeft de waarde onderzocht van inductietherapie met
obinutuzumab plus ibrutinib gevolgd door MRD-gedreven strategie voor
niet-eerder behandeld CLL. Dr. Anne-Sophie Michallet (Centre Léon Bérard, Lyon)
en collega’s publiceren de 