Er is weinig
informatie beschikbaar over de incidentie van late effecten na non-Hodgkin
lymfoom (NHL) in adolescenten en jongvolwassenen (AYAs, leeftijd vijftien tot
veertig jaar). Een analyse van het California
Cancer Registry heeft de cumulatieve incidentie van deze effecten in de
eerste tien jaar na de diagnose geïnventariseerd. Dr. Theresa Keegan en
collega’s publiceren de analyse online in het British Journal of
Haematology.1In het register identificeerden de onderzoekers 4392 niet-HIV geïnfecteerde patiënten die tenminste twee jaar overleefden na een diagnose AYA-NHL tussen begin 1996 en eind 2012. In deze patiënten was de cumulatieve tien-jaars incidentie van endocriene ziekte 18,5%, van cardiovasculaire ziekten 11,7%, van respiratoire ziekten 5,0%, van tweede primaire maligniteiten 2,6%, nier- en neurologische ziekten 2,2%, pancreas- en leverziekten 2,0%, en avasculaire necrose 1,2%. Factoren die in multivariate analyse geassocieerd waren met verhoogd risico van late effecten waren geen particulier verzekering, woonachtig zijn in sociaal-economisch lager beoordeelde wijken, en ontvangst van stamceltransplantatie. Onder de 425 HIV-geïnfecteerde overlevers was de incidentie van alle ziekten hoger dan onder de niet-HIV geïnfecteerde patiënten, met meest opvallend een meer dan driemaal verhoogde incidentie van tweede primaire maligniteiten (8,1%).
De onderzoekers concluderen dat er een substantiële incidentie van late effecten was in overlevers van AYA-NHL.
1.Abrahão R, Li QW, Malogolowkin MH et al. Chronic medical conditions and late effects following non-Hodgkin lymphoma in HIV-unifected and HIV-infected adolescents and young adults: a population-based study. Br J Haematol 2020; epub ahead of print
Summary: An analysis of the California Cancer Registry found a substantial incidence of late effects among survivors of AYA non-Hodgkin lymphoma. The authors conclude that this emphasizes the need for long-term follow-up and appropriate survivorship care.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Craniofaryngeoom
is een benigne tumor die gewoonlijk tot ontwikkeling komt in de suprasellaire
regio. De tumor en behandeling kunnen debiliterende consequenties hebben,
waaronder visusverlies en dysfunctie van hypofyse en hypothalamus. Een studie
van het University of Florida College of
Medicine (Jacksonville) heeft de waarde onderzocht van protonentherapie
voor craniofaryngeoom in volwassen patiënten. Dr. Michael Rutenberg en
collega’s publiceren de 
Letsel is
een belangrijke doodsoorzaak in patiënten met maligniteiten. Er zijn
aanwijzingen voor een verhoogd risico van suïcide in deze patiënten vergeleken
met de algemene bevolking. Het is niet duidelijk of ook het risico van
niet-intentioneel letsel verhoogd is. Een analyse van de SEER-database heeft de
incidentie van dood door niet-intentioneel letsel in patiënten met
maligniteiten geïnventariseerd. Dr. Bian Wu (Huazhong Universiteit van Wetenschap
en Technologie, Wuhan) en collega’s publiceren de 
In veel
patiënten met metastatisch niet-kleincellig longcarcinoom (mNSCLC) wordt na
eerste- en tweedelijns behandeling ziekteprogressie gezien. Er is behoefte aan
meer behandelopties voor deze patiënten. De multinationale fase 3-studie ARCTIC
onderzocht de waarde van durvalumab met of zonder tremelimumab als derde- of
laterelijns behandeling voor mNSCLC. Prof. David Planchard (Institut Gustave
Roussy, Villejuif) en collega’s publiceren de 
Er is geen
consensus over de waarde van radicale hysterectomie (RH) voor stadium II
endometriumcarcinoom. Een analyse van de National
Cancer Database heeft de overlevingsimpact van RH en simple hysterectomy (SH) voor stadium II endometriumcarcinoom
geïnventariseerd. Dr.
Dimitrios Nasioudis (University of Pennsylvania, Philadelphia) en collega’s
publiceren de 
Er is geen
duidelijkheid over de waarde van toevoeging van arseentrioxide (ATO) aan
frontlijn-behandeling voor acute promyelocytaire leukemie (APL) in patiënten in
de leeftijd van 70 jaar en ouder. Een multinationale studie heeft deze waarde
onderzocht. Dr. Sabine Kayser (Universiteitsziekenhuis Leipzig) en collega’s
publiceren de 
De multinationale
fase 2-3 studie KEYNOTE-010 randomiseerde patiënten met eerder behandeld
gevorderd niet-kleincellig longcarcinoom met PD-L1 expressie door tenminste 1%
van de tumorcellen voor de duur van twee jaar naar twee doseringen pembrolizumab
(2 of 10 mg/kg iedere drie weken) of docetaxel. In 2016 is 
De
PARP-remmer olaparib gaat herstel van enkelstrengs DNA-breuken in tumoren tegen.
In tumoren van patiënten met kiemlijn BRCA1/2-mutaties
is ook het herstel van dubbelstrengs-breuken gestoord. De multinationale fase
3-studie SOLO3 vergeleek olaparib tabletten met niet-platina chemotherapie voor
platinagevoelig recidiverend ovariumcarcinoom in patiënten met kiemlijn BRCA1/2-mutaties die tenminste twee
eerdere lijnen platina-gebaseerde chemotherapie hadden gekregen. Dr. Richard
Penson (Harvard Medical School, Boston MA) en collega’s publiceren de 
