Hersenmetastasen
(BM) van primaire gynecologische tumoren zijn zeldzaam. De meerderheid van de
patiënten overleeft niet langer dan een jaar als gevolg van progressie van
extracraniële ziekte. De waarde van gamma knife radiochirurgie (GKRS) voor
gynecologische BM is niet bekend. Dr. Patrick Hanssens (Gamma Knife Centrum van
het Tweestedenziekenhuis, Tilburg) en collega’s hebben een studie uitgevoerd
van de werkzaamheid van GKRS voor gynecologische BM. Ze publiceren de studie online in het Journal of
Neuro-Oncology.1De retrospectieve studie includeerde 41 patiënten die tussen begin 2002 en eind 2015 in Tilburg GKRS voor gynecologische BM ondergingen. Eindpunten van de studie waren lokale tumorcontrole (LC), ontwikkeling van nieuwe BM en/of leptomeningeale ziekte, intracraniële progressievrije overleving, en overall survival. Na respectievelijk drie, zes, negen, twaalf, en vijftien maanden was de LC 100%, 92%, 80%, 75%, en 67%; en de intracraniële PFS 90%, 61%, 41%, 23%, en 13%. Tijdens de follow-up werd intracraniële progressie gezien in achttien patiënten (44%) en afstands-BM in twaalf patiënten (29%). Lokaal recidief en afstandsrecidief werden gediagnostiseerd na gemiddeld 15,5 (range 2,6-71,9) respectievelijk 11,4 (2-40) maanden. Eenendertig patiënten (76%) overleden aan extracraniële tumorprogressie, en slechts twee (5%) aan progressieve intracraniële ziekte. De gemiddelde OS was 19 maanden na de GKRS (range 1-109). De OS na zes maanden, één jaar, en twee jaar was 71%, 46%, en 22%.
De onderzoekers concluderen dat GKRS een goede behandeloptie is voor het controleren van gynecologische BM.
1. Sadik ZHA, Beerepoot LV, Hanssens PEJ. Efficacy of gamma knife radiosurgery in brain metastases of primary gynecological tumors. J Neuro-Oncol 2019; epub ahead of print
Summary: A retrospective study in The Netherlands found that gamma knife radiosurgery is a good treatment option for controlling brain metastases of primary gynecologic tumors.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
De
prevalentie van het gebruik van voedingssupplementen in overlevers van mammacarcinoom
is niet systematisch onderzocht. Ook de impact van dit gebruik op de uitkomsten
van de ziekte is niet bekend. De Duitse MARIE-studie (‘Mamma Carcinoma Risk Factor Investigation’) heeft de associatie
onderzocht tussen pre- en postdiagnose gebruik van antioxidant-supplementen en
uitkomsten van postmenopauzaal mammacarcinoom. Prof. Jenny Chang-Claude
(Deutsches Krebsforschungszentrum, Heidelberg) en collega’s publiceren de 
Naarmate de
overleving van patiënten met Hodgkin lymfoom (HL) verbetert kan de incidentie
van behandelingsgerelateerde complicaties toenemen. Een studie in Zweden heeft
temporele trends geïnventariseerd in incidentie van ziekten van de circulatie
(DCS) onder HL-patiënten die behandeld zijn sinds 1985. Dr. Carolina Weibull
(Karolinska Instituut, Stockholm) en collega’s publiceren de 
De
standaard-behandeling na resectie voor stadium II maagcarcinoom is adjuvant S-1
voor de duur van een jaar (acht cycli van S-1 80 mg/m2 eenmaal daags
gedurende vier weken gevolgd door twee weken rust). De keus voor de duur van
een jaar is niet gebaseerd op solide evidentie, schrijven prof. Mitsuru Sasako
(Hyogo Medische Universiteit, Nishinomiya) en collega’s in een 
Transplantatiefalen
(GF) na allogene hematopoïetische stamceltransplantatie (alloHSCT) is
geassocieerd met verhoogde mortaliteit door infecties, relapse van de ziekte,
en gevolgen van merg-aplasie. In retrospectieve studies is een GF-incidentie van
ongeveer 5% gezien. Een case-control studie
in Frankrijk heeft de incidentie geïnventariseerd van vroege ernstige infecties
(ESIs) in patiënten met GF na alloHSCT. Dr. Vincent Alcazer (Centre Hospitalier
Lyon Sud) en collega’s publiceren de 
De
multinationale fase 3-studie FLAURA randomiseerde patiënten met niet-eerder
behandeld gevorderd EGFR-mutatiepositief
NSCLC naar de derde-generatie EGFR-TKI osimertinib of standard-of-care (SoC) EGFR-TKI (gefitinib of erlotinib). Vorig
jaar is 
Accurate
bepaling van predictieve en prognostische biomarkers in mammacarcinoom is van
groot belang omdat deze biomarkers therapiekeuzen geleiden. Een studie van het
Karolinska Instituut (Stockholm) heeft de concordantie onderzocht van
biomarkers en immuunhistochemie-gebaseerde tumorsubtypen in hollenaald-biopten
(CNBs) en gepaarde vervolgens verkregen chirurgie-specimina. Graduate student Stephanie Robertson en
collega’s publiceren de 
Een fase
1/2-studie van de Spaanse GELTAMO (Grupo Español de Linfomas y Trasplante Autólogo
de Médusa Osea) heeft de werkzaamheid en veiligheid onderzocht van brentuximab
vedotin (BV) plus ESHAP (etoposide, solumedrol, hoge-dosering AraC, en
cisplatine) als tweedelijns behandeling voor recidiverend/refractair Hodgkin
lymfoom (RRHL) voorafgaand aan autologe stamceltransplantatie (autoSCT). Prof.
Ramón García-Sanz (Hospital Universitario de Salamanca) en collega’s publiceren
de