Patiënten
met hersenmetastasen van niercelcarcinoom (RCC BMs) zijn ondervertegenwoordigd
in klinische studies, en er is geen effectieve systemische behandeling.
Cabozantinib heeft robuuste klinische activiteit in metastatisch RCC, maar de
werkzaamheid van cabozantinib voor RCC BMs is niet bekend. Een multinationale
retrospectieve cohortstudie heeft deze werkzaamheid geïnventariseerd. Prof.
Toni Choueiri (Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA) en collega’s publiceren
de studie in JAMA Oncology.1De studie, uitgevoerd in vijftien centra in vier landen, includeerde 88 patiënten met in any line of treatment cabozantinib monotherapie-behandelde RCC BMs in twee cohorten. Cohort A (n=33) bestond uit patiënten met progressieve BMs zonder concomitante hersenen-gerichte lokale therapie, en cohort B (n=55) bestond uit patiënten met stabiele of progressieve BMs die concomitante hersenen-gericht lokale therapie kregen. Primaire eindpunten waren intracraniële radiologische respons en toxische effecten van cabozantinib.
De mediane follow-up was 17 maanden (range 2-74). Intracraniële respons werd gezien in 55% (95%-bti 36-73) van de patiënten in cohort A en 47% (33-61) van de patiënten in cohort B. In cohort A werd extracraniële respons gezien in 48% (31-66) met mediane tijd tot falen van behandeling 8,9 maanden (5,9-12,3) en mediane overall survival 15 maanden (9,0-30,0). In cohort B werd extracraniële respons gezien in 38% (25-52) met mediane TTF 9,7 maanden (6,0-13,2) en mediane OS 16 maanden (12,0-21,9). Cabozantinib werd goed verdragen, zonder onverwachte toxische effecten of neurologische adverse events. Er waren geen behandelings-gerelateerde graad 5 AEs.
De onderzoekers concluderen dat cabozantinib aanzienlijke intracraniële activiteit had met een acceptabel veiligheidsprofiel in patiënten met RCC BMs.
1.Hirsch L, Martinez Chanza N, Farah S et al. Clinical activity and safety of cabozantinib for brain metastases in patients with renal cell carcinoma. JAMA Oncol 2021.4544
Summary: A multinational retrospective cohort study found that cabozantinib had considerable intracranial activity and an acceptable safety profile in patients with brain metastases from renal cell carcinoma.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
De
betrokkenheid van pathogene varianten (PVs) in cancer predisposition genes (CPGs) in invasief lobulair
mammacarcinoom (ILC) is niet goed bekend. Een multicenterstudie in de Verenigde
Staten heeft de bijdrage van PVs aan het risico van ILC geïnventariseerd. Prof.
Fergus Couch (Mayo Clinic, Rochester MN) en collega’s publiceren de 
Kinderen met
B-cel non-Hodgkin lymfoom (B-NHL) hebben een goede kans van overleven, maar de
huidige klinische risicostratificatie plaatst de helft van de patiënten in een
hoog-risicogroep die zeer intensieve chemo-immuuntherapie krijgt. TP53-veranderingen zijn geassocieerd met
ongunstige uitkomsten in veel typen maligniteiten. De impact van TP53-veranderingen op uitkomsten van
pediatrisch B-NHL is niet bekend. Een retrospectieve multicenterstudie in het
Verenigd Koninkrijk heeft deze impact onderzocht. Prof. Vikki Rand (Teesside University,
Middlesbrough) en collega’s publiceren de 
Mannen zijn
sterk overtegenwoordigd onder patiënten met adenocarcinoom van de slokdarm
(EAC). Een bevolkingsgebaseerde cohortstudie in Zweden heeft de hypothese
onderzocht dat menopauzale hormoontherapie geassocieerd is met verlaagd risico
van EAC. Prof. Jesper Lagergren (Karolinska Instituut, Stockholm) en collega’s
publiceren de 
Lynch
syndroom (LS) is een zeldzaam erfelijk maligniteitensyndroom dat wordt
veroorzaakt door pathogene varianten (PVs) in de mismatch repair (MMR)-genen MLH1,
MSH2, MSH6, of PMS2. Het
syndroom leidt predominant tot colorectaal- en endometriumcarcinoom, maar er
zijn aanwijzingen dat mannen met LS ook een verhoogd risico hebben van
vroeg-ontstaan agressief prostaatcarcinoom. In de multinationale prospectieve
IMPACT-studie ondergaan mannen met PVs in MLH1,
MSH2, en MSH6 in de leeftijd van veertig tot zeventig jaar jaarlijks PSA-screening.
Prof. Rosalind Eeles (Institute of Cancer Research, Sutton UK) en collega’s 
In veel
gevallen is chirurgie de beste kans om ziektecontrole te bereiken in patiënten
met locoregionaal recidiverend squameus celcarcinoom van hoofd en hals (HNSCC).
Een fase 2-studie van Dana-Farber Cancer Institute en Brigham and Women’s
Hospital (Boston MA) heeft duale immuuncheckpointremming met nivolumab (N,
anti-PD-1) en lirilumab (L, anti KIR) voor en na salvage chirurgie in deze
patiënten geëvalueerd. Dr. Glenn Hanna (DFCI) en collega’s publiceren de 
Circulerend
tumor DNA (ctDNA) kan een niet-invasieve biomarker zijn voor het dynamisch
monitoren van tumoren. Een prospectieve studie van Sun Yat-sen Universiteit
(Guangzhou, China) heeft de waarde van perioperatieve ctDNA-analyse als
prognostische marker in patiënten met operabel stadium I tot en met IIIA
niet-kleincellig longcarcinoom onderzocht. Prof. Si-Yu Wang en collega’s
publiceren de 