Oncologisch onderzoek.nl

De multinationale fase 3-studie MCL Younger includeerde patiënten jonger dan 66 jaar met niet-eerder behandeld gevorderd stadium mantelcellymfoom (MCL). De patiënten werden gerandomiseerd naar inductie met alternerend R-CHOP/R-DHAP gevolgd door hoge-dosering cytarabine-bevattende myeloablatieve chemoradiotherapie en autoSCT (R-DHAP arm) of naar R-CHOP met standaard myeloablatieve chemoradiotherapie en autoSCT (R-CHOP arm). Prof. Olivier Hermine (Université Paris Descartes, Frankrijk) en collega’s publiceren in het Journal of Clinical Oncology lange-termijn follow-up resultaten van de studie.

De mediane follow-up op het moment van de nu gepubliceerde analyse was 10,6 jaar. De tijd tot falen van de behandeling was 8,4 jaar in de R-DHAP arm versus 3,9 jaar in de R-CHOP arm (HR 0,59; p=0,038). De mediane overall survival werd niet bereikt in de R-DHAP arm en was 11,3 jaar in de R-CHOP arm (niet-gecorrigeerde HR 0,80; p=0,12). Dit verschil werd statistisch significant na correctie voor de Mantle Cell Lymphoma International Prognostic Index (HR 0,74; p=0,038) en MIPI plus Ki-67 (HR 0,60; p=0,0066). De incidentie van secundaire hematologische maligniteiten na tien jaar was 4,5% in de R-DHAP arm en 1,4% in de R-CHOP arm.

De onderzoekers concluderen dat de R-DHAP arm vergeleken met de R-CHOP arm een significant betere tijd tot falen van de behandeling had en betere OS-uitkomsten.

1.Hermine O, Jiang L, Walewski J et al. High-dose cytarabine and autologous stem-cell transplantation in mantle cell lymphoma: long-term follow-up of the randomized Mantle Cell Lymphoma Younger trial of the European Mantle Cell Lymphoma Network. J Clin Oncol 2022; epub ahead of print

Summary: Long-term follow-up of the phase 3 MCL Younger trial found better time to treatment failure and better overall survival with addition of high-dose cytarabine to the conditioning regimen of autoSCT for previously untreated advanced mantle cell lymphoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In veel typen maligniteiten wordt amplificatie van CCNE1 gezien, die geassocieerd is met resistentie tegen chemotherapie en korte duur van overleving. Adavosertib is een WEE1 kinase-remmer. Een multicenter fase 2-studie in de Verenigde Staten heeft de werkzaamheid van adavosertib geïnventariseerd voor refractaire gevorderde maligniteiten met CCNE1-amplificatie. Prof. Siqing Fu (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde 30 volwassen patiënten met refractaire solide tumoren met CCNE1-amplificatie, een ECOG performance status 0 of 1, en adequate orgaanstatus. De patiënten kregen adavosertib 300 mg eenmaal daags op dagen één tot en met vijf en acht tot en met twaalf van drie-weekse cycli. Het primaire eindpunt was objective response rate. De mediane follow-up was 9,9 maanden. Partiële respons werd gezien in acht patiënten voor een ORR 27% (95%-bti 12-46), en stabiele ziekte langer dan zes maanden in drie additionele patiënten voor een DCR van 37% (20-56). De mediane progressievrije overleving was 4,1 maanden (95%-bti 1,8-6,4) en de mediane overall survival was 9,9 maanden (4,8-15). Onder de veertien patiënten met epitheliaal ovariumcarcinoom was de ORR 36% (95%-bti 13-65), de DCR 57% (29-82), de mediane PFS 6,3 maanden (2,4-10,2), en de mediane OS 14,9 maanden (8,9-20,9). Frequente TRAEs waren waren gastroïntestinale en hematologische toxiciteiten en vermoeidheid.

De onderzoekers concluderen dat adavosertib monotherapie een manageable toxiciteitenprofiel had en veelbelovende klinische activiteit voor refractaire gevorderde solide tumoren met CCNE1-amplificatie, vooral voor epitheliaal ovariumcarcinoom.

1.Fu S, Yao S, Yuan Y et al. Multicenter phase II trial of the WEE1 inhibitor adavosertib in refractory solid tumors harboring CCNE1 amplification. J Clin Oncol 2022; epub ahead of print

Summary: A multicenter phase 2 trial in the United States assessed the antitumor activity of the WEE1 kinase inhibitor adavosertib in patients with CCNE1-amplified, advanced refractory solid tumors. Adavosertib had a manageable toxicity profile and promising clinical activity, especially in epithelial ovarian cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Zowel lenvatinib als de combinatie atezolizumab plus bevacizumab (A+B) worden gebruikt als eerstelijns therapie voor niet-resectabel levercelcarcinoom (HCC). Een retrospectieve studie van Chang Gung Memorial Hospital (Taoyuan, Taiwan) heeft de werkzaamheid en veiligheid van beide behandelingen vergeleken. Prof. Shi-Ming Lin en collega’s publiceren de studie in Cancer Medicine.¹



De studie includeerde 92 patiënten (mediane leeftijd 63,8 jaar; 78,3% mannen; 85,9% virale hepatitis; 67,4% BCLC stadium C), die lenvatinib (n=46) of A+B (n=46) kregen. De mediane duur van de behandeling was 4,7 maanden en de mediane follow-up was 9,4 maanden. De objective response rate was 26,1% met lenvatinib versus 41,3% met A+B (p=0,1226). De figuur laat zien dat er zowel voor als na inverse probability weighting geen significante verschillen tussen beide groepen waren voor progressievrije overleving en overall survival. In de lenvatinibgroep was in multivariate analyse leeftijd hoger dan 65 jaar een onafhankelijke voorspeller van kortere PFS (aHR 2,085; p=0,0213). De incidentie van adverse events was eveneens niet significant verschillend tussen beide groepen (76% versus 63%; p=0,1740).

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met niet-resectabel HCC eerstelijns lenvatinib en A+B vergelijkbare werkzaamheid en veiligheid hadden.

1.Su C-W, Teng W, Lin P-T et al. Similar efficacy and safety between lenvatinib versus atezolizumab plus bevacizumab as the first-line treatment for unresectable hepatocellular carcinoma. Cancer Medicine 2022.4.5506

Summary: A retrospective study at Chang Gung Memorial Hospital (Taoyuan, Taiwan) compared first-line lenvatinib versus the combination of atezolizumab and bevacizumab for unresectable hepatocellular carcinoma. The two regimens had similar efficacy and safety.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Leptomeningale metastase (LM) is een complicatie van longadenocarcinoom (LUAD) met slechts beperkte therapeutische opties. Een fase 1-studie van de Medische Universiteit van Nanjing (China) heeft intrathecale pemetrexed chemotherapie via een Ommaya reservoir voor LUAD-LM geëvalueerd. Dr. Zhenyu Yin en collega’s publiceren de studie in Clinical Lung Cancer.¹

De studie includeerde 23 patiënten met refractair LUAD-LM na tenminste twee eerdere behandelingen. De patiënten kregen pemetrexed in doseringen van 30 mg tot 50 mg op dagen één en acht van drie-weekse cycli. De objective response rate was 43,5% (95%-bti 23,2-63,8) en de disease control rate was 82,6% (61,2-95,0). De mediane progressievrije overleving (primair eindpunt) was 6,3 maanden en de mediane overall survival was 9,5 maanden). Doseringslimiterende toxiciteit werd gezien in twee patiënten (8,7%) en 30 mg werd gekozen als aanbevolen dosering.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met refractair LUAD-LM intrathecaal pemetrexed 30 mg via een Ommaya reservoir op dagen één en acht van drie-weekse cycli resulteerde in een hoog percentage patiënten met ziektecontrole en veelbelovende overlevingsuitkomsten.

1.Li H, Zheng S, Lin Y et al. Safety, pharmacokinetic and clinical activity of intrathecal chemotherapy with pemetrexed via the Ommaya reservoir for leptomeningeal metastases from lung adenocarcinoma: a prospective phase I study. Clin Lung Cancer 2022.11.011

Summary: A phase 1 study at Nanjing Medical University (China) found that among patients with refractory leptomeningeal metastases from lung adenocarcinoma, intrathecal pemetrexed via Ommaya reservoir at a dose of 30 mg on days 1 and 8 every 21 days achieved promising disease control and satisfactory survival outcomes.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In ongeveer 5% van de vrouwen die screening op cervixcarcinoom ondergaan wordt cervicale intraepitheliale neoplasie (CIN) gezien. Er is behoeft aan niet-chirurgische behandelingen voor CIN. De multicenter fase 2-studie TRICIN in Oostenrijk heeft topisch trichloorazijnzuur (TCA) voor graad 1-2 CIN geëvalueerd. Dr. Richard Schwameis (Medische Universiteit Wenen) en collega’s publiceren de studie in Cancers.¹

De studie includeerde 102 patiënten die eenmalig topisch 85% TCA kregen voor graad 1-2 CIN. Het primaire eindpunt was werkzaamheid, gedefinieerd als complete histologische remissie zes maanden na de behandeling. Deze werkzaamheid werd gezien in 78,4% van de patiënten. Klaring van HPV16 na zes maanden werd gezien in 76,5% van de patiënten, klaring van HPV 18 in 91,7%, en klaring van andere hoog-risicotypen in 68,7%. Bijwerkingen van TCA waren mild en duurden over het algemeen niet langer dan dertig minuten.



De onderzoekers concluderen dat TRICIN de eerste prospectieve studie is die werkzaamheid van 85% TCA voor graad 1-2 CIN heeft laten zien.

1.Schwameis R, Ganhoer-Schimboeck J, Hadjari VL et al. TRICIN: a phase II trial on the efficacy of topical trichloracetic acid in patients with cervical intraepithelial neoplasia. Cancers 2022;14:5991

Summary: The multicenter phase 2 TRICIN trial in Austria is the first prospective study showing activity of topical 85% trichloroacetic acid for CIN.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De multinationale fase 3-studie CLEOPATRA heeft laten zien dat toevoegen van pertuzumab aan de eerstelijns combinatie van trastuzumab docetaxel voor HER2-positief metastatisch mammacarcinoom geassocieerd was met significante verbetering van de overall survival. De multicenter fase 3-studie PUFFIN heeft veiligheid en werkzaamheid van deze toevoeging in Chinese patiënten met lokaal-recidiverend of metastatisch mammacarcinoom (R/MBC) geëvalueerd. Prof. Binghe Xu (Chinese Academie van Medische Wetenschappen en Peking Union Medical College, Beijing) en collega’s publiceren de studie in Breast Cancer Research and Treatment.¹

PUFFIN werd uitgevoerd in vijftien centra in China. De studie includeerde 243 patiënten met niet-eerder behandeld HER2-positief R/MBC. De patiënten werden gestratificeerd naar viscerale ziekte en hormoonreceptorstatus 1:1 gerandomiseerd naar pertuzumab-trastuzumab-docetaxel (‘pertuzumabgroep’; n=122) of placebo-trastuzumab-docetaxel (‘placebogroep’; n=121). Het primaire eindpunt was lokaal-beoordeelde progressievrije overleving, en secundaire eindpunten waren overall survival en veiligheid. Deze figuur laat zien dat de mediane PFS 16,5 maanden was in de pertuzumabgroep versus 12,5 maanden in de placebogroep, voor een HR 0,60 (95%-bti 0,45-0,81), en dat dit PFS-profijt gezien werd in alle onderscheiden subgroepen. Deze figuur laat zien dat de mediane OS in geen van beide armen bereikt werd, met een HR 0,68 (95%-bti 0,45-1,03), en dat het OS-profijt met pertuzumab werd gezien in de meeste subgroepen. Deze resultaten zijn consistent met die van CLEOPATRA, waarin voor PFS zowel als OR een HR van 0,68 werd gezien. Er waren geen nieuwe veiligheidssignalen, met graad 3 of hoger adverse events in 73,8% van de patiënten in de pertuzumabgroep en 69,2% van de patiënten in de placebogroep.

De onderzoekers concluderen dat ook onder Chinese patiënten met niet-eerder behandeld HER2-positief R/MBC toevoegen van pertuzumab aan trastuzumab-docetaxel geassocieerd was met substantiële verbetering van PFS en OS.

1.Xu B, Li W, Zhang Q et al. Pertuzumab, trastuzumab, and docetaxel for Chinese patients with previously untreated HER2-positive locally recurrent or metastatic breast cancer (PUFFIN): final analysis of a phase III, randomized, double-blind, placebo-controlled study. Breast Cancer Res Treat 2022; epub ahead of print

Summary: The multicenter phase 3 PUFFIN trial in China found that among patients with previously untreated HER2 positive locally recurrent or metastatic breast cancer, addition of pertuzumab to trastuzumab-docetaxel was associated with improvement of PFS and OS (consistent with results of CLEOPATRA among non-Chinese patients).

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Pamiparib is een nieuw small molecule PARP-remmer, met veelbelovende werkzaamheid in preklinische modellen van mammacarcinoom. Een multicenter fase 2-studie in China heeft de werkzaamheid van pamiparib voor lokaal-gevorderd of metastatisch HER2-negatief mammacarcinoom in patiënten met kiemlijn BRCA-mutaties geïnventariseerd. Prof. Binghe Xu (Chinese Academie van Medische Wetenschappen en Peking Union Medical College, Beijing) en collega’s publiceren de studie in Breast Cancer Research and Treatment.¹

De studie includeerde 88 patiënten (62 met TNBC en 26 met HR+/HER2-) die ten hoogste twee eerdere lijnen behandeling hadden gekregen. De mediane leeftijd was 45,5 jaar (range 27-67). De patiënten kregen oraal pamiparib 60 mg tweemaal daags in vier-weekse continue cycli. Deze figuur toont de objective response rate. In het TNBC-cohort was de ORR 38,2% (95%-bti 25,4-52,3) met mediane duur van respons 7,0 maanden. In het HR+/HER2- cohort was de ORR 61,9% (95%-bti 38,4-81,9) met mediane duur van respons 7,5 maanden. Deze figuur toont de progressievrije overleving en overall survival in de twee cohorten. Treatment-emergent adverse events resulteerden in doseringsreductie in 64,8% van de patiënten en discontinuering in 2,3% van de patiënten.

De onderzoekers concluderen dat pamiparib bemoedigende werkzaamheid en acceptabele veiligheid had in patiënten met lokaal-gevorderd of metastatisch HER2-negatief mammacarcinoom en een kiemlijn BRCA-mutatie.

1.Xu B, Sun T, Shi Y et al. Pamiparib in patients with locally advanced or metastatic HER2-negative breast cancer with germline BRCA mutations: a phase II study. Breast Cancer Res Treat 2022; epub ahead of print

Summary: A multicenter phase 2 study in China found encouraging efficacy and acceptable safety of the novel PARP inhibitor pamiparib in patients with locally advanced or metastatic HER2-negative breast cancer and a BRCA mutation.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het is denkbaar dat de oncologische uitkomsten van curatief bedoelde chirurgie voor urotheelcarcinoom van de blaas beïnvloed worden door het patiëntenvolume van het centrum waarin de ingreep plaatsvindt. Een analyse van de National Cancer Database heeft de associatie tussen facility surgical caseload volume (FASC) en overall survival (OS) na chirurgie voor gelokaliseerd blaascarcinoom geïnventariseerd. Dr. Sarmad Sadeghi (University of Southern California, Los Angeles) en collega’s publiceren de analyse in Cancers.¹

In de NCDB identificeerden de onderzoekers 27.272 patiënten die tussen begin 2006 en eind 2013 chirurgie met curatieve intentie voor gelokaliseerd blaascarcinoom ondergingen in 1143 centra. De centra werden gecategoriseerd volgens FASC, met in groep 1 de centra met FASC lager dan het 50^e percentiel, in groep 2 de centra met FASC tussen het 50^e en 75^e percentiel, in groep 3 de centra met FASC tussen het 75^e en 90^e percentiel, en in groep 4 de centra met FASC hoger dan het 90^e percentiel. De mediane OS onder alle patiënten was 59,66 maanden (95%-bti 57,59-61,77). De OS nam significant toe met toename van de caseload. Het verschil in mediane OS tussen patiënten van centra in de FASC-groep 1 versus 4 was ruim anderhalf jaar (66,89 versus 45,05 maanden; HR 1,25; p<0,0001).

De onderzoekers concluderen dat er een klinisch relevant en statistisch significant overlevingsvoordeel was voor patiënten die chirurgie voor gelokaliseerd blaascarcinoom ondergingen in centra met veel ervaring met deze ingreep.

1.Cacciamani GE, Barzi A, Eppler MB et al. The impact of facility surgical caseload volumes on survival outcomes in patients undergoing radical cystectomy. Cancers 2022;14:5984

Summary: Analysis of the National Cancer Database found that among patients undergoing surgery for localized bladder cancer, there was a clinically important and statistically significant survival advantage for patients treated at centers with higher facility surgical caseload volumes.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)