De
multinationale fase 3-studie TRANSFORM randomiseerde patiënten met primair
refractair of vroeg (binnen twaalf maanden) recidiverend grootcellig B-cel
lymfoom 1:1 naar tweedelijns lisocabtagene maraleucel (liso-cel; n=92) of standard of care (SOC; n=92), met de
mogelijkheid van crossover van SOC naar liso-cel bij progressie. Eerder is
gepubliceerd dat gebeurtenisvrije overleving en progressievrije overleving
significant beter waren in de liso-celgroep dan in de SOC-groep. Dr. Manali Kamdar
(University of Colorado Cancer Center, Aurora) en collega’s publiceren in het Journal of Clinical
Oncology drie-jaars follow-up resultaten van de studie.1Op het moment van de nu gepubliceerde analyse was de mediane follow-up 33,9 maanden. De figuur laat zien dat de mediane EFS en PFS significant beter waren met liso-cel dan met SOC. De mediane overall survival werd in geen van beide groepen bereikt, en was langer in de liso-celgroep dan in de SOC-groep (HR 0,757; 95%-bti 0,481-1,191) met crossover van 66% van de SOC-patiënten; na correctie voor crossover was de OS significant beter in de liso-celgroep (0,566;0,359-0,895). Veiligheidsresultaten waren consistent met eerdere rapporten.
De onderzoekers concluderen dat na drie jaar follow-up liso-cel vergeleken met SOC resulteerde in betere uitkomsten onder patiënten met primair refractair of vroeg-recidiverend LBCL.
1.Kamdar M, Solomon SR, Arnason J et al. Lisocabtagene maraleucel versus standard of care for second-line relapsed/refractory large B-cell lymphoma: 3-year follow-up from the randomized, phase III TRANSFORM study. J Clin Oncol 2025-00399
Summary: Three-year follow-up results of the phase 3 TRANSFORM study confirmed that liso-cel compared with SOC had superior efficacy and favorable safety among patients with primary refractory or early relapsed LBCL.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
De
introductie van immuuncheckpointremmers (ICIs) was geassocieerd met substantiële
verbetering van de mediane overleving onder patiënten met maligniteiten. Het is
denkbaar dat patiënten zonder gezondheidszorgverzekering minder profiteren van
ICIs vanwege de hoge kosten. Een analyse van gegevens in de National Cancer
Database heeft met verzekerings-dekking samenhangende dispariteiten in
overleving na introductie van ICIs in de Verenigde Staten geïnventariseerd. Dr.
Jingxuan Zhao (American Cancer Society, Atlanta GA) en collega’s 
Chronische
infectie met Helicobacter pylori is
een modificeerbare oorzaak van maagcarcinoom. Een groep onderzoekers van het
International Agency for Research on Cancer (Lyon, Frankrijk) en Amsterdam
Medical Center heeft het verwachte levenslange risico van maagcarcinoom onder
jongeren geboren in 2008 tot en met 2017 geschat. Dr. Jin Young Park (IARC) en
collega’s 
Onderzoekers
van het National Cancer Institute (Rockville, MD) hebben de leeftijds-gestandaardiseerde
incidentie van en mortaliteit door colorectale en uteriene maligniteiten in
vrouwen jonger dan vijftig jaar in de Verenigde Staten geïnventariseerd. De
incidentiegegevens zijn gebaseerd op de SEER 22-registraties en de
mortaliteitsgegevens zijn afkomstig van het National Center for Health
Statistics. Dr. Gary Ellison en collega’s 
Bepaling van
de kiemlijn (g) BRCA1/2-status wordt
aanbevolen voor alle patiënten met HER2-negatief metastatisch mammacarcinoom
(mBC) om kandidaten voor PARP-remmer therapie te identificeren. In de klinische
praktijk is deze bepaling niet altijd mogelijk. De prospectieve Zuid-Korea
brede KCSG BR19-10 studie heeft de prevalentie van gBRCA1/2 pathogene variant (PV)-dragers onder niet-geselecteerde
patiënten met HER2-negatief mBC geïnventariseerd. Prof. Yeon Hee Park (Samsung
Medisch Centrum, Seoel) en collega’s 
De
oestrogeenreceptor (ER) komt tot expressie in 70% tot 75% van alle
mammacarcinomen (BCs). Een retrospectieve studie van Northern Ontario School of
Medicine (Sudbury, Canada) heeft klinisch-pathologische kenmerken en
overlevingsuitkomsten geïnventariseerd van BC met intermediaire ER-expressie,
gedefinieerd als expressie op tussen 11% en 90% van de tumorcellen. Prof.
Ioannis Voutsadakis en collega’s 
PADA-1 was
een Franse fase 3-studie die de waarde onderzocht van switchen van
hormoontherapie (aromataseremmer versus fulvestrant) bij het begin van
ctDNA-toename in patiënten die eerstelijns aromataseremmer plus palbociclib
kregen voor ER-positief HER2-negatief gevorderd mammacarcinoom (ER+/HER2- aBC).
Een post-hoc studie onder 369 van de 1017 PADA-1 patiënten heeft de prognostische
relevantie van vroege toename van ctDNA tijdens de behandeling
geïnventariseerd. Dr. Elsa Bernard (Gustave Roussy, Villejuif) en collega’s 
