Stereotactische
radiochirurgie (SRS) is de aanbevolen behandeling voor beperkte hersenmetastasen
(BMs) van de meeste typen maligniteiten, maar voor patiënten met BMs van
kleincellig longcarcinoom (SCLC) zijn er weinig gegevens over de werkzaamheid
van SRS. De multicenter FIRE-SCLC (first-line
radiosurgery for small-cell lung cancer) cohortstudie heeft eerstelijns SRS
voor SCLC-BMs vergeleken met whole-brain radiotherapy (WBRT). Dr.
Chad Rusthoven (University of Colorado, Aurora) en collega’s publiceren de studie online in JAMA Oncology.1De studie includeerde 539 mannen en 171 vrouwen (mediane leeftijd 68,5 jaar; IQR 62-74) die eerstelijns SRS voor SCLC-BMs kregen in 28 centra in zes landen. De uitkomsten werden vergeleken met resultaten in een gepubliceerde dataset van eerstelijns WBRT voor SCLC-BMs. In het SRS-cohort was de mediane overall survival (gerekend vanaf de SRS) 8,5 maanden; uiteenlopend van 11,0 maanden voor patiënten met één BM tot 5,5 maanden voor patiënten met elf of meer BMs. De mediane tijd tot CNS-progressie (TTCP) was 8,1 maanden en de mediane CNS progressievrije overleving (CNS-PFS; composiet-eindpunt van tijd van SRS tot overlijden of CNS-progressie) was 5,0 maanden. In propensity-score gematchte analyse was WBRT geassocieerd met betere TTCP dan SRS (HR 0,38; p<0,001) maar niet met betere OS (mediaan 5,2 maanden met WBRT versus 6,5 maanden met SRS; p=0,003) of betere CNS-PFS (mediaan 3,8 maanden met WBRT versus 4,0 maanden met SRS; p=0,79).
De onderzoekers concluderen dat SRS een optie kan zijn voor patiënten met BMs van SCLC.
1.Rusthoven CG, Yamamoto M, Bernhardt D et al. Evaluation of first-line radiosurgery vs whole-brain radiotherapy for small cell lung cancer brain metastases. The FIRE-SCLC cohort study. JAMA Oncol 2020.1271
Summary: The FIRE-SCLC Cohort Study compared first-line SRS versus WBRT for brain metastases from SCLC. WBRT was associated with improved time to central nervous system progression (HR 0.38; p<0.001) but not with improved OS (median 6.5 months with SRS versus 5.2 months with WBRT; p=0.003) or improved CNS PFS (median 4.0 months with SRS versus 3.8 months with WBRT; p=0.79).
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Er is geen
standaard-behandeling voor gevorderd of metastatisch thymuscarcinoom na
progressie op platina-gebaseerde chemotherapie. Lenvatinib is een nieuwe remmer
van VEGFR-, FGFR-, RET-, cKit-, en andere kinasen. De mutlicenter Japanse fase 2-studie REMORA
inventariseerde werkzaamheid en veiligheid van lenvatinib als tweedelijns
behandeling voor thymuscarcinoom. Dr.
Noboru Yamamoto (ziekenhuis van het Nationaal Maligniteitencentrum, Tokio) en
collega’s publiceren de 
Reduced-intensity conditioning en nonmyeloablative
conditioning (RIC-NMAC) regimes worden frequent gebruikt in allogene
hematopoïetsche celtranspolantatie (alloHCT) voor non-Hodgkin lymfoom (NHL). Er
is geen duidelijkheid over het optimale RIC-NMAC regime voor deze
transplantatie. Een analyse van gegevens in het register van het Center for International Blood and Marrow
Transplant Research heeft uitkomsten van verschillende regimes vergeleken. Prof.
Mehdi Hamadani (CIBMTR, Milwaukee WI) en collega’s publiceren de 
In fitte
patiënten met nieuw-gediagnostiseerd AML wordt onmiddellijke start van de
behandeling aanbevolen vanwege de slechte prognose van niet-behandelde acute
leukemie. Een analyse van een grote groep van real-world patiënten in Duitsland
heeft de associatie onderzocht van tijd tussen diagnose en behandeling (TDT) met
de prognose van AML-patiënten. Prof. Christoph Röllig (Universitätsklinikum Carl
Gustav Carus, Dresden) en collega’s publiceren de 
Het doel van
de behandeling van metastatisch mammacarcinoom (MBC) is bereiken van
ziektecontrole met behoud van kwaliteit van leven. Lage-dosering metronome chemotherapie
(LDMC), gedefinieerd als continue toediening van chemotherapie in doseringen die
aanzienlijk lager zijn dan de hoogst verdragen dosering van conventionele
chemotherapie (CCT), is wellicht een optie voor MBC. Een case-control studie van
de Johannes Gutenberg-Universität in Mainz (Duitsland) heeft LDMT vergeleken
met CCT voor MBC. Dr. Marco
Battista en collega’s publiceren de 
De
stadium-specifieke overleving van jonge patiënten met mammacarcinoom is sinds
het jaar 2000 in veel landen verbeterd, mogelijk vanwege verbeteringen in
diagnose en behandeling. Het is denkbaar dat in landen met universele toegang
tot gezondheidszorg en nationale behandelrichtlijnen deze verbeteringen zijn
opgetreden in alle sociaal-economische groepen. Een studie in Noorwegen heeft
deze hypothese getoetst. Prof. Giske Ursin (Universiteit van Oslo) en collega’s
publiceren de 
Immuuncheckpointremmers
(ICIs) zijn standaard initiële behandelingen voor metastatisch niercelcarcinoom
(mRCC). In de meeste patiënten met aanvankelijke respons wordt na verloop van
tijd progressie gezien. Een studie in vijf centra in de Verenigde Staten heeft
de waarde onderzocht van salvage met combinatie van ipilimumab (anti-CTLA-4) en
nivolumab (anti-PD-1) voor mRCC na progressie op anti-PD-1/PD-L1 therapie. Prof.
Brian Rini (Taussig Cancer Institute, Cleveland OH) en collega’s publiceren de 
Onder
volwassen patiënten met B-cel maligniteiten is toevoegen van rituximab aan
chemotherapie geassocieerd met verlenging van de overleving. Een gezamenlijke fase
3-studie van de European Intergroup for
Childhood Non-Hodgkin lymphoma en de Amerikaanse-Canadese Children’s Oncology Group heeft de
waarde onderzocht van toevoegen van rituximab aan chemotherapie voor hooggradig matuur B-cel non-Hodgkin lymfoom in
kinderen en adolescenten. Dr. Véronique Minard-Colin (Institut
Gustave Roussy, Villejuif) en collega’s publiceren de 
