Er is een unmet need voor betere behandelingen
voor squameus niet-kleincellig longcarcinoom. Het Lung Cancer Master Protocol
(Lung-MAP) S1400 is een protocol dat op basis van biomarkers behandelingen
selecteert voor sqNSCLC. Prof.
Mary Redman (Fred Hutchinson Cancer
Research Center, Seattle WA) en collega’s publiceren resultaten van het protocol in The
Lancet Oncology.1De studie includeerde volwassen patiënten die eerder platina-gebaseerde chemotherapie hadden gekregen voor stadium IV of recidiverend sqNSCLC, met een ECOG performance status 2 of beter. Het protocol bestond uit een screeningsfase, waarin met next-generation sequencing relevante biomarkers van de tumoren werden bepaald, gevolgd door een fase van klinische substudies met middelen die gematcht waren aan de waargenomen biomarkers of niet-gematchte behandeling voor de patiënten voor wie geen gematchte behandeling beschikbaar was.
Tussen juni 2014 en februari 2019 includeerde het protocol 1864 patiënten, onder wie 1841 (98,9%) van wie tumormonsters konden worden genomen. Voor 1674 van deze 1841 patiënten (90,9%) werden biomarker-resultaten verkregen, waarna 1404 van 1674 patiënten (83,9%) een substudy assignment kregen. Van deze 1404 patiënten namen 655 (46,7%) deel aan een substudie. De biomarker-gedreven substudies evalueerden taselisib (voor tumoren met PIK3CA-veranderingen), palbociclib (celcyclus-genenveranderingen), AZD4547 (FGFR-verandering), rilotumumab plus erlotinib (MET-verandering), talazoparib (homologe-recombinatie herstel deficiëntie), en telisotuzumab vedotin (MET-verandering). De non-match substudies evalueerden durvalumab, of nivolumab plus ipilimumab voor anti-PD-1 of anti-PD-L1 naïeve ziekte, en durvalumab plus tremelimumab voor anti-PD-1 of anti-PD-L1 refractaire ziekte.
In gecombineerde analyse van de substudies was er respons in 7% van de patiënten die targeted therapy kregen; 16,8% van de patiënten die anti-PD-1 of anti-PD-L1 therapie voor immuuntherapie-naïeve ziekte kregen; en 5,4% van de patiënten die tweedelijns docetaxel kregen. De mediane progressievrije overleving was 2,5 maanden (95%-bti 1,7-2,8) voor de gerichte-therapiegroepen; 2,7 maanden (1,9-2,9) voor de docetaxelgroepen; en 3,0 maanden (2,7-3,9) voor de immuuntherapiegroepen. De mediane overall survival was 5,9 maanden (95%-bti 4,8-7,8) voor de gerichte-therapiegroepen; 7,7 maanden (6,7-9,2) voor de docetaxelgroepen; en 10,8 maanden (9,4-12,3) voor de immuuntherapiegroepen.
De onderzoekers concluderen dat het protocol succesvol biomarker-gedreven behandelingen geselecteerd heeft voor sqNSCLC.
1.Redman MW, Papadimitrakopoulou VA, Minichiello K et al. Biomarker-driven therapies for previously treated squamous non-small-cell lung cancer (Lung-MAP SWOG S1400): a biomarker-driven master protocol. Lancet Oncol 2020; epub ahead of print
Summary: The Lung Cancer Master Protocol S1400 successfully selected biomarker-driven therapies for patients with stage IV or recurrent squamous non-small cell lung cancer.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Er is
behoefte aan methoden voor het identificeren van patiënten met
waarschijnlijkheid van profijt van verlengde endocriene therapie (extended endocrine therapy, EET) voor
vroeg-stadium HR-positief mammacarcinoom. Een analyse in het cohort van de
IDEAL-studie heeft de waarde onderzocht van de Breast Cancer Index als prospectieve biomarker van EET-profijt. Dr.
Gerrit-Jan Liefers (LUMC) en collega’s publiceren de 
Jeugdigere
leeftijd bij menarche is een bekende risicofactor voor mammacarcinoom (BC) De
leeftijd bij menarche is in landen met beschikbare gegevens de laatste halve
eeuw redelijk stabiel gebleven. De leeftijd bij thelarche neemt echter af. Een
analyse in het cohort van de Sister Study heeft de associaties van timing van
menarche en thelarche met het BC-risico geïnventariseerd. Dr. Dale Sandler (National Institute of
Environmental Health Sciences, Research Triangle Park NC) en collega’s
publiceren de 
Allogene
hematopoïetische stamceltransplantatie (alloHSCT) is een potentieel curatieve
behandeling voor hoog-risico (HR)-AML. In een aanzienlijk percentage van de
patiënten wordt echter recidief gezien. Een multicenter gerandomiseerde fase
2-studie in China heeft de waarde onderzocht van de combinatie van recombinant human granulocyte
colony-stimulating factor en lage-dosering decitabine(G-Dec) onderhoudsbehandeling
voor preventie van recidief van HR-AML na allo-HSCT. Dr. Xi Zhang (Medische
Universiteit, Chongqing) en collega’s publiceren de 
Het is
bekend dat een voldragen zwangerschap geassocieerd is met verlaagd risico van
endometriumcarcinoom (EC). Een gepoolde analyse van gegevens van individuele
deelneemsters aan studies van het Epidemiology
of Endometrial Cancer Consortium heeft de associatie van tweede en latere
zwangerschappen met het EC-risico geïnventariseerd. Prof. Penelope Webb (Berghofer Medical Research Institute, Brisbane, Australië) en collega’s
publiceren de 
Oxaliplatine-gebaseerde
adjuvante chemotherapie voor coloncarcinoom (CC) is geassocieerd met verhoogd
risico van perifere sensorische neuropathie (PSN). De multicenter fase 3-studie
ACHIEVE-2 in Japan evalueerde drie versus zes maanden van deze therapie voor
hoog-risico stadium 2 CC. Prof. Takayuki Yoshino (Nationaal
Maligniteitencentrum, Chiba) en collega’s publiceren de 
Stereotactische
radiochirurgie (SRS) heeft whole-brain
radiation therapy (WBRT) vervangen als geprefereerde behandeling voor
patiënten met één tot en met drie hersenmetastasen (BMs). SRS en WBRT zijn nog
niet met elkaar vergeleken in patiënten met vier of meer BMs. Een multicenter
fase 3-studie in de Verenigde Staten heeft patiënten met vier of meer
niet-eerder behandelde BMs gerandomiseerd naar SRS versus WBRT. Dr. Jing Li (MD
Anderson Cancer Center, Houston TX) presenteerde de 
Radiotherapie
voor pijnlijke spinale metastasen kan de kwaliteit van leven van de patiënt
verbeteren. Een multicenter fase 2-3 studie in Canada heeft pijnrespons op
hoge-dosering SBRT versus conventionele lage-dosering palliatieve radiotherapie
(CRT) voor pijnlijke spinale metastasen vergeleken. Prof. Arjun Sahgal
(University of Toronto) presenteerde de 
