Vermoeidheid
is een veel-voorkomende klacht onder overlevers van mammacarcinoom. Analyse
onder patiënten in het Franse multicenter prospectieve Breast Cancer Toxicity (CANTO)-cohort heeft geresulteerd in een model dat het voorkomen van ernstige
vermoeidheid onder overlevers kan voorspellen. Dr. Ines Vaz-Luis (Gustave
Roussy, Villejuif) en collega’s publiceren het model in het Journal of
Clinical Oncology.1De analyse includeerde deelnemers met stadium I tot en met III mammacarcinoom, die informatie verstrekten over vermoeidheid (EORTC QLQ-C30) voor aanvang van hun behandeling en één (T1), twee (T2) en vier (T3) jaar na de diagnose. Het primaire eindpunt van de analyse was ernstige vermoeidheid (score 40 of meer van 100) op T2; de analyses op T3 waren exploratief. Onder de 5640 (T1), 5000 (T2), en 3400 (T3) patiënten was de prevalentie van ernstige vermoeidheid 35,6% respectievelijk 34,0% en 31,5%. Pretreatment risicofactoren voor ernstige vermoeidheid op T2 waren ernstige vermoeidheid bij diagnose, jongere leeftijd , hogere body mass index, current smoking, angst, insomnia, en pijn. De AUC van het model was 0,73 (95%-bti 0,72-0,75). Hormoontherapie was een extra risicofactor voor ernstige vermoeidheid op T3.
De onderzoekers concluderen dat het model voorkomen van ernstige vermoeidheid onder overlevers van mammacarcinoom kan voorspellen.
1.Di Meglio A, Havas J, Soldato D et al. Development and validation of a predictive model of severe fatigue after breast cancer diagnosis: toward a personalized framework in survivorship care. J Clin Oncol 2022; epub ahead of print
Summary: Analysis of patients in the French multicenter CANTO cohort found that more than one-in-three breast cancer survivors endured persistent severe post-treatment fatigue. Risk factors for the development of severe fatigue 2 years after diagnosis were younger age, higher body mass index, smoking behavior, and concomitant symptom clusters including pretreatment fatigue, anxiety, insomnia, and pain.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Patiënten
met 70-genensignatuur ultralaag-risico mammacarcinoom hadden excellente overleving
in historische cohorten, inclusief gerandomiseerde studies. Lange-termijn
follow-up van de multinationale fase 3-studie MINDACT heeft uitkomsten van deze
groep na mediaan 8,7 jaar follow-up geïnventariseerd. Prof. Laura van ’t Veer (University of
California San Francisco) en collega’s 
Familiegeschiedenis
van maligniteiten (FHC) is een risicofactor voor en een onafhankelijke
voorspeller van uitkomsten van maligniteiten. De impact van FHC op relatieve
werkzaamheid van verschillende typen behandelingen is niet bekend. Een analyse
van twee Italiaanse multicenterstudies van niet-kleincellig longcarcinoom heeft
deze impact onderzocht. Dr. Alessio Cortellini (Universiteit van L’Aquila) en
collega’s publiceren de 
Er is geen
duidelijkheid over het effect van lange-termijn gebruik van botmodificerende
middelen (BMAs) op het symptomatische skelet-gerelateerde gebeurtenissen (SSEs)
in patiënten met botmetastasen (BMs). Een retrospectieve studie van de
University of Ottawa (Canada) heeft incidentie van SSEs geïnventariseerd in
patiënten die lange-termijn BMAs kregen voor BMs van mammcarcinoom (BC) of
castratieresistent prostaatcarcinoom (CRPC). Prof. Mark Clemons en collega’s
publiceren de 
Neoadjuvante
chemoradiotherapie (CRT) gevolgd door chirurgische resectie is
standaard-behandeling voor lokaal-gevorderd rectumcarcinoom (LARC). Een fase
multicenter 1-2 studie in Japan heeft neoadjuvante CRT gevolgd door
consolidatie met preoperatief nivolumab
en chirurgie voor LARC geëvalueerd. Dr. Takayuki Yoshino (National Cancer Center East, Chiba) en collega’s
publiceren de 
Obesitas is
een bekende risicofactor voor mammacarcinoom in mannen (MaBC), maar het is niet
duidelijk of gewichtsverandering een onafhankelijke risicofactor is, zoals is
gezien in vrouwen. Een patiënt-controlestudie in Engeland en Wales heeft de
associatie tussen gewichtsverandering en het risico van MaBC geïnventariseerd. Prof. Anthony Swerdlow (Institute of
Cancer Research, Londen) en collega’s publiceren de 
Het is
denkbaar dat antihistaminica (AHs) beschermen tegen ontwikkeling van
maligniteiten. Een studie in Taiwan heeft de associatie van gebruik van H1-AHs
met het risico levercelcarcinoom (HCC) geïnventariseerd in patiënten met HBV-,
HCV, of duale HBV/HCV-infectie. Dr. Chi-Ching Chang (Taipei Medische
Universiteit) en collega’s publiceren de 
Sinds de
jaren tachtig van de vorige eeuw is zowel de incidentie van gedifferentieerd
schildkliercarcinoom (DTC) als het gebruik van radioactief jood (RAI) voor DTC
sterk toegenomen. Gebruik van RAI is geassocieerd gebleken met verhoogd risico
van leukemie, maar de associatie met volgende solide maligniteiten is niet
duidelijk. Een analyse van negen SEER-databases heeft het risico van tweede
primaire maligniteiten geïnventariseerd in patiënten met een DTC-diagnose voor
de leeftijd 45 jaar. Dr. Cari
Kitahara (National Cancer Institute, Rockville MD) en collega’s publiceren de 
