Oncologisch onderzoek.nl

De standaard neoadjuvante behandeling voor vroeg-stadium of lokaal-gevorderd mammacarcinoom (TNBC) is het regime van pembrolizumab plus chemotherapie, dat in de KEYNOTE-522 studie resulteerde in een pCR-percentage van 64,8%. Dit regime resulteert in goede oncologische uitkomsten maar kan ook leiden tot hooggradige adverse events (AEs). Een retrospectieve studie in zeven academische centra in de Verenigde Staten heeft real-world AEs met neoadjuvant pembolizumab en chemotherapie voor TNBC geïnventariseerd. Dr. Laura Kennedy (Vanderbilt University Medical Center, Nashville TN) en collega’s publiceren de studie in Breast Cancer Research and Treatment.¹

Tussen begin 2021 en eind 2024 kregen in de zeven centra 415 patiënten neoadjuvant pembrolizumab plus chemotherapie. Het pCR-percentage was 52%. AEs werden gerapporteerd voor 88% van de patiënten, graad 3 of hoger AEs voor 38%, vroege discontinuering van pembrolizumab vanwege AEs voor 31% (vergeleken met 23,3% in KEYNOTE-522), en hospitalisatie voor 26%. Er waren geen verschillen in hospitalisatiepercentages tussen blanke en zwarte patiënten (29,1% versys 24,4%; p=0,393) of tussen patiënten in de leeftijd van 65 en ouder versus jongere patiënten (25% versus 25,7%; p=0,894) maar wel tussen obese patiënten en patiënten met normaal gewicht (32% versus 18,5%; p=0,014).

De onderzoekers concluderen dat in deze retrospectieve real-world studie het pCR-percentage lager was dan in KEYNOTE-522, mogelijk vanwege het hoge percentage discontinueringen vanwege AEs.

1.Mezzanotte-Sharpe J, Hsu C-Y, Choi D et al. Adverse events in patients treated with neoadjuvant chemo/immunotherapy for triple negative breast cancer: results from seven academic medical centers. Breast Cancer Res Treat 2025-07758-8

Summary: A retrospective study at seven US centers found that among real-world TNBC patients receiving neoadjuvant pembrolizumab and chemotherapy, the pCR rate was lower than that reported in the KEYNOTE-522 study, potentially due to high rates of pembrolizumab and chemotherapy discontinuation due to adverse events.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De combinatie van cisplatine, gemcitabine, en durvalumab (CGD) is een standaard eerstelijns therapie voor patiënten met gevorderd galwegcarcinoom (aBTC). Een multinationale retrospectieve studie heeft de impact van moleculaire veranderingen op uitkomsten met CGD voor aBTC in real-world patiënten geïnventariseerd. Prof. Andrea Casadei-Gardini (San Raffaele Universiteit, Milaan) en collega’s publiceren de studie in het Journal of the National Cancer Institute.¹

De studie, uitgevoerd in 39 centra in elf landen, includeerde 513 patiënten die eerstelijns CGD kregen voor niet-resectabel, lokaal-gevorderd, of metastatisch BTC. De vijf meest-frequent veranderde genen waren TP53 (22,1%), KRAS (13,7%), CDK2A/B (13,6%), ARID1A (12,2%), en IDH1 (9,2%). In multivariate analyse waren SMAD4-mutaties geassocieerd met betere progressievrije overleving (HR 0,49; p=0,018) en overall survival (HR 0,11; p=0,023), terwijl TP53-mutaties geassocieerd waren met slechtere PFS (HR 1,62; p=0,0047) en TERT-mutaties geassocieerd waren met slechtere OS (HR 8,92; p=0,012). Geen van de andere genomische veranderingen waren significant geassocieerd met uitkomsten. In subgroep analyses waren TP53-mutaties negatief geassocieerd met PFS en OS in intrahepatisch cholangiocarcinoom, terwijl KRAS-mutaties geassocieerd waren met slechtere PFS in extrahepatisch cholangiocarcinoom. Genveranderingen waren niet geassocieerd met uitkomsten in galbaascarcinoom.

De onderzoekers concluderen dat deze resultaten van belang zijn voor het ontwikkelen van geïnidivdualiseerde behandelingen voor aBTC.

1.Rimini M, Fornaro L, Lo Prinzi F et al. The impact of molecular alterations in patients with advanced biliary tract cancer receiving cisplatin, gemcitabine and durvalumab: a large real-life worldwide population. J Natl Cancer Inst 2025;djaf155

Summary: A retrospective study at 39 centers across 11 countries found that among patients receiving first-line cisplatin, gemcitabine, and durvalumab for advanced biliary tract cancer, SMAD4 mutations were associated with improved progession-free and overall survival, whereas TP53 mutations were associated with worse PFS and TERT mutations were associated with worse OS.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Radioligand-therapie met ¹⁷⁷Lu-PSMA-617 is een in toenemende mate gebruikte behandeling voor metastatisch castratieresistent prostaatcarcinoom (mCRPC). Een meta-analyse van vijf gerandomiseerde studies heeft uitkomsten met ¹⁷⁷Lu-PSMA-617 voor mCRPC vergeleken met uitkomsten met andere behandelingen. Dr. Marcello Tucci (Kardinaal Massaia Ziekenhuis, Asti, Italië) en collega’s publiceren de meta-analyse in Cancers.¹

De vijf studies includeerden tezamen 2073 patiënten met PSMA-positief mCRPC, die werden behandeld met ¹⁷⁷Lu-PSMA-617, androgeenreceptorroute-remmers (ARPIs), cabazitaxel, of standard of care (SOC). Vergeleken met de andere behandelingen was ¹⁷⁷Lu-PSMA-617 geassocieerd met betere radiografische pogressievrije overleving en overall survival. Het overall survival profijt was groter onder taxaan-naïeve patiënten. Vergeleken met cabazitaxel was ¹⁷⁷Lu-PSMA-617 geassocieerd met vergelijkbare of betere overleving ondanks kortere duur van behandeling en mogelijk lagere toxiciteit en kosten.

De onderzoekers concluderen dat ¹⁷⁷Lu-PSMA-617 klinische en economische waarde heeft in de behandeling van mCRPC, met potentiële voordelen vergeleken met cabazitaxel en ARPIs.

1.Fiorica F, Candela MV, Sava T et al. Is [¹⁷⁷Lu]Lu-PSMA-617 redefining value in mCRPC care? A meta-analysis of clinical and economic endpoints. Cancers 2025;17:2247

Summary: Meta-analysis of five randomized trials found that ¹⁷⁷Lu-PSMA-617 showed clinical efficacy and economic value in mCRPC, with potential advantages over cabazitaxel and androgen receptor pathway inhibitors.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Mammacarcinoom-screening kan de ziekte in een vroeg stadium detecteren, waardoor de mortaliteit verlaagd zou kunnen worden. Een bevolkings-gebaseerde cohortstudie in Ontario (Canada) heeft de associatie tussen adherentie aan de screeningsrichtlijnen en de mammacarcinoom-specifieke mortaliteit geïnventariseerd. Dr. Jennifer Brooks (University of Toronto) en collega’s publiceren de studie in Breast Cancer Research and Treatment.¹

De studie includeerde 48.927 vrouwen in Ontario die tussen begin 2010 en eind 2017 een eerste diagose mammacarcinoom kregen. Op basis van gegevens in de Ontario Health database werden de patiënten onderverdeeld in drie groepen: adherent screeners (n=26.108; 53,4%), non-adherent screeners (tenminste eenmaal gescreend; n=6546; 13,4%) en non-screeners (n=16.273; 33,3%). De mediane follow-up vanaf de diagnose was 3,6 jaar (range 0 tot 8 jaar). Tijdens de follow-up overleden 2.869 deelnemers aan mammacarcinoom. De figuur laat zien dat vergeleken met de adherent screeners, non-screeners (HR 3,59; 95%-bti 3,30-3,90) en non-adherent screeners (1,69; 1,47-1,95) een hogere mammacarcinoom-specifieke mortaliteit hadden. Vergeleken met de non-screeners hadden non-adherent screeners een lagere mammacarcinoom-specifieke mortaliteit (HR 0,47; 95%-bti 0,41-0,54).

De onderzoekers concluderen dat in Ontario deelname aan het screeningsprogramma geassocieerd was met lagere mammarcarcinoom-specifieke mortaliteit, ook onder vrouwen die niet volledig adherent zijn.

1.Christensen RAG, Anderson GM, Kim SJ et al. Adherence to breast screening guidelines and breast cancer mortality: a population cohort study. Breast Cancer Res Treat 2025-07754-y

Summary: A retrospective study found that women screened in the Ontario Breast Screening Program had a lower rate of death from breast cancer than non-screeners, even if they are not fully adherent to the screening guidelines.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen duidelijkheid over de optimale eerstelijns behandeling van niet-heldercellig niercelcarcinoom (nccRCC). Een systematisch overzicht en meta-analyse van gepubliceerde studies heeft verschillende eerstelijns behandelingen voor metastatisch nccRCC vergeleken. Dr. Fausto Petrelli (ASST Bergamo Ovest, Treviglio, Italië) en collega’s publiceren de analyse in JAMA Oncology.¹

In de literatuur identificeerden de onderzoekers 23 voor het onderwerp relevante studies met tezamen 1470 patiënten, gepubliceerd tussen begin 2018 en eind 2024. Gepoolde resultaten lieten een objective response rate zien van 26,6% en een disease control rate van 57,8%. De mediane progressievrije overleving was 6,59 maanden, en de mediane overall survival was 21,11 maanden. Immuuncheckpointremmers (ICIs) hadden significante werkzaamheid als eerstelijns behandeling voor uiteenlopende typen metastatisch nccRCC. Superieure klinische uitkomsten werden gezien met combinatietherapie, met name tyrosinekinaseremmers.

De onderzoekers concluderen dat ICIs, vooral in combinatie met TKIs, veelbelovende activiteit hadden als eerstelijns behandeling voor verschillende typen metastatisch nccRCC.

1.Petrelli F, Verri E, Ghidini A et al. First-line therapy for advanced non-clear cell renal cell carcinoma. A systematic review and meta-analysis. JAMA Oncol 2025.1891

Summary: Systematic review and meta-analysis of 23 studies found that ICIs, particularly when combined with targeted therapies, showed promising efficacy as first-line treatment for metastatic non-clear cell renal cell carcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Gynecologische heldercellige maligniteiten (CCCs) zijn agressieve neoplasmen met slechte respons op chemotherapie. Er is behoefte aan meer-werkzame behandelingen voor gevorderde gynecologische CCCs. De multicenter MoST-CIRCUIT fase 2 studie, in zeventien centra in Australië en Nieuw-Zeeland, evalueerde de combinatie van nivolumab plus ipilimumab voor gevorderd heldercellig ovariumcarcinoom of endometriumcarcinoom (CCOC/CCEC) na ten hoogste één eerdere lijn systemische behandeling. Dr. Oliver Klein (Olivia Newton-John Cancer Research Institute, Heidelberg VIC) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

De studie includeerde 28 patiënten (mediane leeftijd 55 jaar; range 34-77; 24 patiënten met CCOC en 4 met CCEC; 19 met eerdere behandeling). De patiënten kregen vier vier-weekse cycli van nivolumab plus ipilimumab gevolgd door nivolumab iedere vier weken gedurende 96 weken of tot ziekteprogressie of niet-acceptabele toxiciteit. Coprimaire eindpunten waren objective response rate en zes-maands progressievrije-overlevingspercentage.

De overal ORR was 54% (95%-bti 35-71) met complete respons in drie patiënten en partiële respons in twaalf patiënten. De ORR was 55% (95%-bti 35-73) in de CCOC-groep en 50% (9-91) in de CCEC-groep. De mediane duur van respons werd niet-bereikt, met alle responsen ongoing. Het zes-maands PFS-percentage was 58% (95%-bti 39-74) en de mediane overall survival werd niet bereikt. Graad 3 of 4 immuun-gerelateerde adverse events werden gezien in negen patiënten (35%) en één patiënten overleed aan myocarditis.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van nivolumab en ipilimumab bemoedigende activiteit had voor gevorderde gynecologische heldercellige maligniteiten.

1.Gao B, Carlino MS, Michael M et al. Nivolumab and ipilimumab combination treatment in advanced ovarian and endometrial clear cell cancers. A nonrandomized clinical trial. JAMA Oncol 2025.1916.

Summary: The multicenter phase 2 MoST-CIRCUIT trial in Australia and New Zealand found encouraging activity of nivolumab plus ipilimumab among patients with advanced gynecological clear cell cancers.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In 1999 stelde het International Agency for Research on Cancer dat er voldoende evidentie was voor een associatie tussen het gebruik van orale contraceptiva en het risico van lever carcinoom. Deze concludie was gebaseerd op patiënt-controlestudies met weinig patiënten. Een analyse van twee grote prospectieve cohorten in het Verenigd Koninkrijk en een meta-analyse van eerdere studies heeft de associatie opnieuw geïnventariseerd. Dr. Katherine McGlynn (National Cancer Institute, Rockville MD) en collega’s publiceren de resultaten in The Lancet Oncology.¹

De twee prospectieve cohorten zijn de Million Women Study (MWS; 1,3 miljoen deelnemers; 21 ,4 jaar follow-up) en de UK Biobank (een kwart miljoen deelnemers; 12,6 jaar follow-up. Tijdens de follow-up ontwikkelden 0,21% van de MWS-deelnemers en 0,08% van de UK Biobank-deelnemers die bij inclusie vrij waren van maligniteiten levercarcinoom. De figuur laat zien dat in geen van beide studies gebruik van orale contraceptiva geassocieerd was met het risico van levercarcinoom of levercelcarcinoom of intrahepatisch galwegcarcinoom. Ook in meta-analyse van 23 observationele studies, met tezamen 5422 patiënten met levercarcinoom werden geen aanwijzingen gezien voor een associatie tussen gebruik van orale contraceptiva en het risico (RR 1,02; 95%-bti 0,98-1,11). In meta-analyse van duur van gebruik van orale contraceptiva en het risico was er een licht verhoogd risico van levercarcinoom per vijf jaar gebruik (RR 1,06; 95%-bti 1,02-1,10) met subtype-specifieke RRs van 1,07 (1,00-1,14) voor levercelcarcinoom en 1,06 (1,01-1,11) voor intrahepatisch galwegcarcinoom.

De onderzoekers concluderen dat er geen overtuigende evidentie is voor een associatie tussen gebruik van orale contraceptiva en het risico van levercarcinoom of de beide subtypen.

1.Watling CZ, Sweetland S, Wojt A et al. Oral contraceptive use and risk of liver cancer: a population-based study, systematic review, and meta-analysis. Lancet Oncol 2025-00222

Summary: Meta-analysis of observational studies found no association between ever versus never use of oral contraceptives and risk of liver cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er zijn niet veel real-world resultaten bekend van de combinatie van androgeenreceptor-signaalroute remmers en stereotactische radiotherapie (SBRT) voor metastatisch hormoongevoelig prostaatcarcinoom (mHSPC). Een multicenter retrospectieve studie in Spanje heeft de combinatie van apalutamide en SBRT voor mHSPC geëvalueerd. Dr. José Alonso-Romero (Academisch Ziekenhuis Murcia) en collega’s publiceren de studie in Cancers.¹

Tussen februari 2021 en eind 2024 werden in de acht samenwerkende centra 134 mHSPC-patiënten behandeld met apalutamide en SBRT. De meeste patiënten (93,3%) hadden laag-volume ziekte en 97,1% hadden vijf of minder metastasen. Na mediaan 28 maanden follow-up was het percentage patiënten met lokale controle 99,3% en waren 95,5% progressievrij. Complete radiologische respons werd bereikt in 87,5% van de patiënten, en 68,4% hadden ultralage PSA-niveaus, gedefinieerd als ten hoogste 0,02 ng/ml. Niet-detecteerbaar PSA (p=0,010) en radiologisch complete respons (p=0,011) waren onafhankelijk geassocieerd met betere DFS. De behandeling werd goed verdragen, met graad 3 of hoger toxiciteit in slechts 2,2% van de patiënten.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van apalutamide en SBRT in mHSPC in een real-world setting geassocieerd was met lokale en systemische ziektecontrole en minimale toxiciteit. Er is behoefte aan prospectieve studies om deze resultaten te bevestigen.

1.Encarnacion JA, Morillo Macias V, De la Fuente Muñoz I et al. Apalutamide and stereotactic body radiotherapy in metastatic hormone-sensitive prostate cancer: multicenter real-world study. Cancers 2025;17:2216

Summary: A multicenter retrospective study in Spain found that the combination of apalutamide and SBRT for mHSPC was associated with local and systemic disease control and minimal toxicity in a real-world setting.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)