Gebruik van
radiotherapie in het management van hersenmetastasen van melanoom (MBM) kan
resulteren in radionecrose. Anti-PD-1 antilichamen zijn ook in de hersenen
actief. Het is denkbaar dat de combinatie van RT en anti-PD-1 voor MBM het
risico van radionecrose verhoogt. Een multinationale studie heeft de incidentie
van radionecrose en geassocieerde factoren na RT en anti-PD-1 voor MBM
geïnventariseerd. Dr. Alexander Menzies (Melanoma Insstitute Australia, Sydney)
en collega’s publiceren de studie online in Pigment Cell &
Melanoma Research.1De studie includeerde in twee cohorten MBM-patiënten die RT en anti-PD-1 kregen en langer dan een jaar overleefden. In cohort A (n=135) werd incidentie van radionecrose onderzocht. Voor het vaststellen van met radionecrose samenhangende factoren werd cohort B (n=148) gebruikt, bestaande uit de patiënten met radionecrose in cohort A plus additionele patiënten met radionecrose. De diagnose radionecrose was gebaseerd op MRI (100% van de patiënten), symptomen (69%), en pathologie (56%). In cohort A bedroeg de twee-jaars cumulatieve incidentie van radionecrose 18%. Multivariate analyse in cohort B liet een associatie zien van radionecrose met verhoogd niveau van lactaatdehydrogenase (p=0,0496) en eerdere behandeling met ipilimumab (p=0,0319). Behandeling van radionecrose bestond uit corticosteroïden, bevacizumab, en/of neurochirurgie.
De onderzoekers concluderen dat ongeveer één op de vijf patiënten die RT plus anti-PD-1 krijgen voor MBM en langer dan een jaar overleven radionecrose ontwikkelt. Identificatie van patiënten met verhoogd risico van radionecrose is belangrijk; gelet op recente studies die activiteit van anti-PD-1 hebben laten zien kan in sommige van deze patiënten RT wellicht achterwege worden gelaten.
1.Pires da Silva I, Glitza IC, Haydu LE et al. Incidence, features, and management of radionecrosis in melanoma patients treated with cerebral radiotherapy and anti-PD-1 antibodies. Pigm Cell Melanoma Res 2019; epub ahead of print
Summary: An international study found that among patients treated with RT and anti-PD-1 for brain metastases from melanoma and surviving longer than one year, almost one in five will develop radionecrosis. Associated factors were elevated LDH and prior ipilimumab therapy.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Een analyse
van de Australian Breast Cancer Family
Study heeft de lange-termijn mortaliteit van patiënten met mammacarcinoom
onderzocht in relatie tot de leeftijd bij diagnose, ER-status, en de tijd die
patiënten al overleefd hebben sinds de diagnose. Prof. John Hopper (The University of Melbourne) en collega’s
publiceren de 
Een subset
van de patiënten met standaard-risico nieuw-gediagnostiseerd multipel myeloom (NDMM)
heeft vergeleken met de andere patiënten in deze risicocategorie slechte overall survival. Een studie van Mayo
Clinic (Rochester MN) heeft kenmerken onderzocht van patiënten met hoog-risico
fenotype ondanks laag ISS-risicostadium en afwezigheid van hoog-risico
cytogenetica. Prof. Shaji Kumar en collega’s publiceren de 
In een
subset van patiënten die immuuncheckpointremmers (ICIs) krijgen voor
maligniteiten wordt versnelde groei van de tumor gezien in vergelijking met de
groei voor aanvang van de behandeling. Dit fenomeen staat bekend als
hyperprogressieve ziekte (HPD). Een analyse van studies van Princess Margaret
Cancer Centre (Toronto) heeft de incidentie en voorspellers van HPD onderzocht.
Dr. Philippe Bedard en collega’s publiceren de 
Pariteit en
leeftijd bij eerste zwangerschap zijn bekende risicofactoren voor de
ontwikkeling van mammacarcinoom. De impact van deze risicofactoren op
genomische kenmerken van later-ontwikkeld mammacarcinoom is echter niet bekend.
Een studie van Institut Jules Bordet (Brussel) heeft de impact onderzocht van
beide factoren op patronen van somatische mutaties, somatische copy number alterations (CNAs),
transcriptoomprofielen, en TIL-niveaus van mammacarcinoom. Dr. Bastien Nguyen
en collega’s publiceren de 
Een fase
1b-studie heeft laten zien dat de combinatie van pembrolizumab (pembro, anti-PD-1)
plus axitinib (axi, VEGFR-TKI) veelbelovende antitumor-activiteit en manageable veiligheid had in patiënten
met niet-eerder behandeld metastatisch niercelcarcinoom. De multinationale fase
3-studie KEYNOTE-426 vergeleek pembro+axi versus sunitinib als eerstelijns
behandeling voor heldercellig mRCC. Prof. Thomas Powles (Barts Cancer
Institute, Londen VK) presenteert een interimanalyse van de 
Er is
behoefte aan meer-effectieve behandelingen voor glioblastoom (GBM). Een
niet-gerandomiseerde fase 2-studie vond betere uitkomsten met
lomustine-temozolomide (L-TMZ) plus radiotherapie vergeleken met standaard
TMZ-chemoradiotherapie voor nieuw-gediagnostiseerd GBM met gemethyleerde MGMT-promoter. De Neuro-oncologie
werkgroep van het Deutsche
Krebsgesellschaft vergeleek deze beide behandelingen in een gerandomiseerde
fase 3-studie. Prof. Ulrich Herrlinger (Universiteit van Bonn) en collega’s
publiceren de 
Remmers van
de PD-1/L1 route zijn werkzaam voor heldercellig niercelcarcinoom (ccRCC), maar
de werkzaamheid van deze middelen voor niet-heldercellig (ncc)RCC is onbekend.
De multinationale fase 2-studie KEYNOTE-427 onderzocht werzaamheid van
eerstelijns pembrolizumab voor gevorderd RCC in twee cohorten: patiënten met
ccRCC (cohort A) en patiënten met nccRCC (cohort B). Prof. David McDermott
(Beth Israel Deaconess Medical Center, Boston MA) presenteert 