Veel
patiënten hebben reeds bij de diagnose slokdarmcarcinoom gevorderde ziekte. De
optimale behandeling voor deze patiënten is niet bekend. Een studie in het
Erasmus MC heeft de werkzaamheid en toxiciteit onderzocht van de combinatie van
wekelijks carboplatine AUC4 plus paclitaxel 100 mg/m2 als inductie- of
palliatieve behandeling voor gevorderd slokdarmcarcinoom. Prof. Ron Mathijssen
en collega’s publiceren de studie online in Cancers.1De studie includeerde alle patiënten die tussen begin 2002 en eind 2018 in het Erasmus MC met het genoemde regime werden behandeld, met als exclusiecriteria eerdere radiotherapie of behandeling elders. Er waren 122 patiënten die inductiechemotherapie kregen (iCT) en 169 die palliatieve chemotherapie kregen (pCT). De meeste patiënten hadden T3 carcinoom (54% van de iCT-patiënten en 66% van de pCT-patiënten) en stadium IV ziekte (42% van de iCT-patiënten en 91% van de pCT-patiënten). Graad 3 of hoger toxiciteit was voornamelijk hematologisch (iCT 71%, pCT 73%) en gastroïntestinaal (iCT 3%; pCT 5%). Respons werd gezien in 48% van de iCT-patiënten en 44% van de pCT-patiënten. Tweeënveertig % van de iCT-patiënten ondergingen esofagectomie of definitieve radiotherapie, resulterend in mediane progressievrije overleving van 22,1 maanden (IQR 12,4-114,2) en overall survival van 26,8 maanden (IQR 15,4-91,7). In het pCT-cohort was de mediane PFS 8,2 maanden (IQR 5,1-14,5) en de mediane OS 10,9 maanden (IQR 6,5-18,3).
De onderzoekers concluderen dat wekelijks carboplatine AUC4 plus paclitaxel 100 mg/m2 een goed-verdragen en effectieve inductie- of palliatieve behandeling was voor lokaal-gevorderd of metastatisch slokdarmcarcinoom.
1.De Man F, van Eerden RAG, Oomen- de Hoop E et al. Efficacy and toxicity of weekly carboplatin and paclitaxel as induction or palliative treatment in advanced esophageal cancer patients. Cancers 2019;11:826
Summary: A study in The Netherlands found that weekly carboplatin AUC4 plus paclitaxel 100 mg/m2 is a well-tolerated and effective induction or palliative regimen for locally advanced or metastatic esophageal cancer.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Een studie
in het Asan Medisch Centrum (Seoel, Zuid-Korea) heeft ervaringen
geïnventariseerd met niet-behandelde intracraniële hemangioblastomen. Dr.
Jeong-hoon Kim en collega’s publiceren de 
De
combinatie van fludarabine, cyclofosfamide, en rituximab (FCR) kan de
ziektevrije overleving verbeteren van jongere (tot en met 65 jaar) patiënten
met CLL met IGHV-mutatie. In
patiënten met IGHV niet-gemuteerd CLL
wordt zelden duurzame respons gezien. Ibrutinib is werkzaam voor CLL ongeacht
de IGHV-mutatiestatus, maar vereist
continue behandeling. Een multicenter fase 2-studie in de Verenigde Staten
heeft de hypothese onderzocht dat tijdelijk ibrutinib plus FCR duurzame
responsen kan induceren in jongere fitte CLL-patiënten. Dr. Matthew Davis
(Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA) en collega’s publiceren de 
De prognose
en optimale behandeling van Richter transformatie (RT) van CLL zijn niet goed
gedefinieerd. Een studie van Mayo Clinic (Rochester MN) heeft klinische
kenmerken en uitkomsten van RT geïnventariseerd. Dr. Wei Ding en collega’s
publiceren de 
In klinische
studies is gezien dat targeted therapies
voor gevorderd niercelcarcinoom beter worden verdragen en resulteren in betere
overleving dan oudere behandelingen. Het is niet duidelijk of dit ook het geval
is in de klinische praktijk, onder niet-gecontroleerde omstandigheden. Een
analyse van de SEER-database heeft real-world uitkomsten van gerichte en
niet-gerichte therapieën voor mRCC vergeleken.
Dr. Jalpa Doshu
(University of Pennsylvania, Philadelphia) en collega’s publiceren de 
Na falen van
anti-angiogene therapie voor metastatisch heldercellig niercelcarcinoom is nivolumab de standaard-behandeling.
Patiënten met hersenmetastasen van ccRCC zijn echter geëxcludeerd uit
nivolumab-studies. De Franse multicenter fase 2-studie NIVOREN heeft de
werkzaamheid van nivolumab voor hersenmetastasen van ccRCC onderzocht. Dr.
Ronan Flippot (Gustave Roussy Cancer Canpus, Villejuif) en collega’s publiceren
de 
Patiënten
met recidiverend ovariumcarcinoom ontwikkelen frequent resistentie tegen
platina-gebaseerde chemotherapie, waarna slechts weinig behandelopties
bechikbaar zijn. Een fase 1- en fase 2-studie in 34 centra in de Verenigde
Staten (TOPACIO/KEYNOTE-162) onderzocht de waarde van de combinatie van de
PARP-remmer niraparib plus de PD1-remmer pembrolizumab voor platina-resistent
recidiverend ovariumcarcinoom en voor
gevorderd TNBC. De resultaten voor TNBC zijn afzonderlijk gepubliceerd (zie het
bericht hieronder). Dr. Panagiotis Konstantinopoulos (Dana-Farber Cancer
Institute, Boston MA) en collega’s 
