Oncologisch onderzoek.nl

Androgeendeprivatietherapie (ADT) is een belangrijk onderdeel van de behandeling voor gevorderd prostaatcarcinoom. ADT is geassocieerd met verscheidene ongunstige bijwerkingen, waaronder osteoporose, metabool syndroom, en cardiovasculaire gebeurtenissen. Richtlijnen bevelen routinematige monitoring van deze toxiciteiten aan voor patiënten die ADT krijgen. Een retrospectieve cohortstudie in Ontario (Canada) heeft adherentie aan deze richtlijnen geïnventariseerd. Dr. Christopher Wallis (University of Toronto) en collega’s publiceren de studie in Cancer.¹

In Ontario-brede databases identificeerden de onderzoekers 29.097 patiënten in de leeftijd van 65 jaar en ouder die tussen begin 2008 en eind 2021 ADT kregen voor prostaatcarcinoom. Primaire eindpunten van de studie waren gebruik van testen voor serumgehalten van lipiden en glucose, en bepaling van de botdichtheid en botgezondheid tussen zes weken voorafgaand aan en één jaar na de start van de ADT. De adherentie aan de richtlijnen was laag: slechts 21,3% van de patiënten kregen een botdichtheid-scan; 41,2% kregen een botgezondheids-gerelateerde serumtest; 51,3% ondergingen een lipidetest; en 65,9% ondergingen een dysglycemietest. Slechts 11,9% van de patiënten kregen alle aanbevolen testen. De adherentie aan de richtlijnen werd niet beter in de loop van de studieperiode (2008 tot en met 2021).

De onderzoekers concluderen dat de adherentie aan de richtlijnen die testen op toxiciteit van ADT voor prostaatcarcinoom laag is.

1.Mousa A, Nguyen D-D, Lalani A-K et al. Metabolic, cardiac, and bone health testing in patients with prostate cancer on androgen-deprivation therapy: a population-based assessment of adherence to therapeutic monitoring guidelines. Cancer 2024.35606

Summary: A retrospective cohort study in Ontario, Canada, found poor adherence to guidelines recommending testing for treatment-related toxicities among patients receiving ADT for prostate cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In gerandomiseerde studies is gezien dat screening op longcarcinoom met lage-dosering computed tomography (LDCT) resulteerde in verlaging van de longcarcinoom-specifieke mortaliteit en de overall mortaliteit. De prospectieve DEP KP80-studie in Frankrijk heeft de feasibiliteit en effectiviteit van longcarcinoom-screening in de real-world geïnventariseerd. Dr. Olivier Leleu (Centre Hospitalier Abbeville) en collega’s publiceren de studie in eBioMedicine.¹


DEP KP80 includeerde deelnemers in de leeftijd van 55 tot 75 jaar, die ofwel huidige rokers waren of voormalige rokers met tenminste 30 pakjaren rookgeschiedenis. Deze deelnemers werden geselecteerd en aangemeld door hun huisarts of longarts. In het kader van DEP KP80 werden drie jaarlijkse CT-scans uitgevoerd. Onder de 1254 aangemelde deelnemers ondergingen 945 (75,4%) de baseline LDCT scan (T0), voltooiden 376 (42,8%) de eerste ronde (T1), en 270 (31%) de tweede ronde (T2). In totaal werden 42 longcarcinomen gediagnostiseerd. De figuur laat zien dat 71,4 van deze carcinomen graad 1 of 2 waren. Deze figuur laat zien dat 80,9% van de gediagnostiseerde longcarcinomen chirurgisch behandeld werden. De positieve voorspellende waarde van een positieve screening was 48% (95%-bti 37-59) en de negatieve voorspellende waarde was 100% (100-100).

De onderzoekers concluderen dat de studie feasibiliteit en werkzaamheid van real-world longcarcinoom-screening in Frankrijk heeft laten zien, met de meeste carcinomen gediagnostiseerd in vroeg stadium en chirurgisch verwijderd.

1.Leleu O, Storme N, Basille D et al. Lung cancer screening by low-dose CT scan in France: final results of the DEP KP80 study after three rounds. eBioMedicine 2024.105396

Summary: The prospective DEP KP80 study in France found that LDCT lung cancer screening in a real-life context resulted in most lung cancers being diagnosed at an early stage and surgically removed

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Studies van de associatie tussen blootstelling aan UV-straling (UVR) uit zonlicht en het risico van maligniteiten in kinderen hebben tegenstrijdige resultaten laten zien. Een retrospectieve cohortstudie in Zwitserland heeft de associatie tussen UVR-blootstelling en het risico van hematologische maligniteiten in kinderen (CHM) in de leeftijd tot zestien jaar geïnventariseerd. Prof. Ben Spycher (Universiteit van Bern) en collega’s publiceren de studie in het International Journal of Cancer.¹

De studie includeerde 313.700 kinderen in de leeftijd van nul tot en met vijftien jaar die tussen begin 1990 en eind 2016 deelnamen aan de Swiss National Cohort studie, onder wie 1446 gevallen van CHM. Blootstelling aan UVR per woongebied (spatiële resolutie van 1,5-2 km) werd bepaald aan de hand van klimatologische modellen, resulterend in een gemiddelde UV-index (UVI) midden op de dag (11 uur AM tot 3 uur PM) in de maand juli en in het gehele jaar. De analyses werden gecorrigeerd voor geslacht, sociaal-economische positie van de buurt, urbanisatie, luchtverontreiniging, en achtergronds ioniserende straling. De gecorrigeerde HR per eenheid toename van UVI in juli was 0,76 (95%-bti 0,59-0,98) voor leukemie en 0,74 (0.55-0,98) voor acute lymfoblastische leukemie, terwijl er geen associatie werd gezien voor overall lymfoom (1,14; 0,59-2,19). Resultaten voor jaarlijkse blootstelling waren similar, maar met bredere betrouwbaarheidsintervallen die 1 includeerden.

De onderzoekers concluderen dat de studie een inverse associatie tussen blootstelling aan UVR uit zonlicht en het risico van leukemie in kinderen heeft laten zien.

1.Coste A, Kreis C, Backes C et al. Residential exposure to solar ultraviolet radiation and risk of childhood hematological malignancies in Switzerland: a census-based cohort study. Int J Cancer 2024.35214

Summary: A census-based retrospective cohort study in Switzerland found an inverse association between residential exposure to solar ultraviolet radiation and risk of childhood leukemia and ALL, whereas there was no association with the risk of childhood lymphoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

CheckMate 274 is een multinationale fase 3-studie van adjuvant nivolumab versus placebo voor spierinvasief urotheelcarcinoom (MIUC) in patiënten met hoog risico van recidief na radicale resectie. In 2021 is gepubliceerd dat met mediaan 20 maanden follow-up de ziektevrije overleving (DFS) significant langer was in de nivolumabgroep dan in de placebogroep. Prof. Matthew Galsky (Icahn School of Medicine at Mount Sinai, New York) en collega’s publiceren nu in het Journal of Clinical Oncology resultaten van de studie na mediaan 36,1 maanden follow-up.¹

CheckMate 274 werd uitgevoerd in 156 centra in 29 landen. De nivolumabgroep telde 353 patiënten en de placebogroep 356. Na 36,1 maanden follow-up was de DFS nog steeds beter met nivolumab dan met placebo in de ITT-populatie (HR 0,71; 95%-bti 0,58-0,86) en in de PD-L1 ≥ 1% populatie (0,52; 0,36-0,72). De overall survival was eveneens beter met nivolumab dan met placebo in de ITT-populatie (HR 0,76; 95%-bti 0,61-0,96) en in de PD-L1 ≥ 1% populatie (0,56; 0,36-0,86). In beide populaties was nivolumab vergeleken met placebo ook geassocieerd met profijt voor de eindpunten niet-urotheel recidiefvrije overleving en afstandsmetastasevrije overleving. Exploratieve analyse van patiënten met spierinvasief blaascarcinoom liet eveneens profijt van nivolumab zien. Er waren geen nieuwe veiligheidssignalen.

De onderzoekers concluderen dat deze resultaten nadere steun bieden voor gebruik van adjuvant nivolumab na radicale resectie van hoog-risico MIUC.

1.Galsky MD, Witjes JA, Gschwend JE et al. Adjuvant nivolumab in high-risk muscle-invasive urothelial carcinoma: expanded efficacy from CheckMate 274. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: Three-year follow-up of the multinational phase 3 CheckMate 274 trial found that among patients with high-risk muscle-invasive urothelial carcinoma, adjuvant nivolumab versus placebo resulted in improved overall survival and disease-free survival.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het infectiepercentage onder patiënten die chemoradiotherapie (CRT) krijgen voor hoofd-halscarcinoom (HNC) is ongeveer 19%, en tussen 3% en 9% van deze patiënten overlijden aan sepsis. Een eerdere studie van St. John’s Medical College and Hospital (Bengaluru, India) vond 12% sepsis-gerelateerd overlijden onder deze patiënten. Dr. Sandeep Muzumder en collega’s van St. John’s publiceren nu in Supportive Care in Cancer een retrospectieve studie van resultaten van sepsis-surveillance en vroege interventie onder patiënten die CRT krijgen voor lokaal-gevorderd (LA) HNC.¹


De studie includeerde 54 patiënten die tussen begin 2018 en eind 2021 CRT kregen voor LA HNC en surveillance voor sepsis ondergingen. De surveillance resulteerde in voorschrijven van orale antibiotica aan 21 patiënten (38,9%) en G-CSF op outpatient basis aan 14 patiënten (25,9%). Negenentwintig patiënten (54%) werden in het St. John’s ziekenhuis opgenomen, onder wie 28 (96%) intraveneuze antibiotica kregen en 18 (62%) G-CSF. De mediane tijd tussen het begin van CRT en ontvangen van antibiotica en G-CSF was 5 weken (range 3-8). Slechts één patiënt overleed aan sepsis. Van de 54 patiënten voltooiden 48 (89%) de geplande radiotherapie en 14 (25,9%) alle zes geplande cycli chemotherapie.

De onderzoekers concluderen dat sepsis-surveillance en vroege interventie resulteerde in verlaging van vroege mortaliteit onder patiënten die CRT kregen voor LA HNC.

1.Babu AS, Alexander HN, Muzumder S et al. Sepsis surveillance in patients with head-and-neck cancer undergoing chemo-radiation. Supp Care Cancer 2024;32:724

Summary: A retrospective study at St. John’s Medical College (Bengaluru, India) found that sepsis surveillance and the prompt use of antibiotica and G-CSF, along with early hospitalization, when necessary, reduced the occurrence of sepsis-related early deaths in LA HNC patients undergoing CRT.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Simlukafusp alfa (FAP-IL2v) is een immuuncytokine dat is ontwikkeld voor het bevorderen van immuunresponsen in de micro-omgeving van de tumor. Een multinationale fase 2-studie evalueert FAP-IL2v plus atezolizumab voor recidiverende en/of metastatisch (R/M) solide tumoren. Prof. Rafal Dziadziuszko (Universiteit van Gdansk, Polen) en collega’s publiceren in eBioMedicine resultaten in het cohort van cervix squameus celcarcinoom (SCC) patiënten.¹

Het cohort includeerde patiënten met R/M cervix-SCC na progressie op tenminste één lijn behandeling. De patiënten kregen FAP-IL2v 10 mg eens per drie weken (n=47) of eens per week gedurende vier cycli gevolgd door eens per twee weken (n=1), in combinatie met corresponderende drie- of tweewekelijkse atezolizumab-regimes. Het primaire eindpunt was door lokale onderzoekers beoordeelde objectieve respons. Onder de 45 voor respons evalueerbare patiënten werden objectieve responsen gezien in twaalf patiënten (27%; 95%-bti 16,0-41,0) onder wie drie patiënten met complete respons. Responsen werden gezien in zes van negentien (32%; 95%-bti 15,4-54,0) PD-L1 positieve patiënten en vijf van vierentwintig (21%; 9,2-35,6) PD-L1 negatieve patiënten (van de twee overige patiënten was de PD-L1 status niet bekend). De mediane duur van respons was 13,3 maanden (95%-bti 7,6-NE) en de mediane progressievrije overleving was 3,7 maanden (3,3-9,0). Adverse events die resulteerden in discontinuering van een van de middelen werden gezien in zes patiënten (13%). De behandeling resulteerde in expansie en activering van NK en CD8 T-cellen in perifeer bloed.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van FAP-IL2v en atezolizumab klinische activiteit en manageable veiligheid heeft onder patiënten met R/M cervix SCC.

1.Verlingue L, Italiano A, Prenen H et al. Phase 2 study of the antitumour activity and safety of simlukafusp alfa (FAP-IL2v) combined with atezolizumab in patients with recurrent and/or metastatic cervical squamous cell carcinoma. eBioMed 2024.105374

Summary: A multinational phase 2 basket trial found activity and manageable safety of the combination of FAP-IL2v in patients with recurrent and/or metastatic cervical SCC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Toevoeging van pembrolizumab aan chemotherapie voor hoog-risico triple-negatief mammacarcinoom (TNBC) verbetert de oncologische uitkomsten, maar kan ook resulteren in immune-related adverse events (irAEs). Een retrospectieve studie van MD Anderson Cancer Center (MDACC, Houston TX) heeft real-world patronen van irAEs met pembrolizumab voor vroeg-stadium TNBC geïnventariseerd. Dr. Carlos Barcenas en collega’s publiceren de studie in JCO Oncology Practice.¹

Tussen begin 2021 en eind 2023 kregen in MDACC 233 TNBC-patiënten pembrolizumab buiten het kader van klinische studies. De mediane leeftijd was 51 jaar; 62% had stadium II TNBC en 35% had stadium III TNBC. Er werden 100 irAEs gezien in 80 patiënten (34%). De meest-voorkomende irAEs waren endocrinopathieën (52%) en gastroïntestinale irAEs (23%). Zesentwintig irAEs waren graad 3 of hoger en resulteerden alle in hospitalisatie. Systemische steroïden waren vereist voor 45 irAEs, additionele immuunsuppressieve therapie was vereist voor 16 irAEs, en 32 patiënten discontinueerden pembrolizumab vanwege irAEs. Twee patiënten overleden aan pembrolizumab-gerelateerde colitis. De meeste (67 gevallen) irAEs waren op het moment van laatste follow-up nog niet voorbij, hoewel 55% verbeterd waren tot graad 1.

De onderzoekers concluderen dat in deze real-world populatie van TNBC-patiënten pembrolizumab resulteerde in irAEs in 34%.

1.Jayan A, Sukumar JS, Fangman B et al. Real-world immune-related adverse events in patients with early triple-negative breast cancer who received pembrolizumab. JCO Oncology Practice 2024.00371

Summary: A retrospective real-world study at MD Anderson Cancer Center (Houston, TX) found irAEs in 34% of patients receiving pembrolizumab for early-stage TNBC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is slechts beperkte informatie beschikbaar over gebruik en werkzaamheid van craniële stereotactische radiochirurgie (SRS) in pediatrische patiënten. Een meta-analyse van gepubliceerde studies heeft lokale controle na craniële SRS voor hersentumoren en arterioveneuze malformaties (AVM) in kinderen geïnventariseerd. Dr. Erin Murphy (Taussig Cancer Center, Cleveland OH) en collega’s publiceren de analyse in Neuro-Oncology.¹

In de literatuur tussen begin 1989 en eind 2021 identificeerden de onderzoekers na exclusie van niet-klinische rapporten, expertopinies, commentare, en overzichtsartikelen 68 voor het onderwerp relevante studies met tenminste vijf pediatrische patiënten. Deze studies telden tezamen 400 patiënten met hersentumoren en 5119 patiënten met AVM die craniële SRS ondergingen. De behandeling resulteerde in lokale controle in 89% (95%-bti 82-95) van de patiënten met benigne tumoren, 71% (59-82) van de patiënten met maligne tumoren, en 65% (60-69) van de patiënten met AVM. Er werden geen significante associaties gezien tussen patiënt-, tumor-, of behandelingsgerelateerde variabelen en lokale controle.

De onderzoekers concluderen dat craniële SRS resulteerde in acceptabele percentages lokale controle in hersentumoren en AVM in pediatrische patiënten.

1.Murphy ES, Sahgal A, Regis J et al. Pediatric cranial stereotactic radiosurgery: meta-analysis and International Stereotactic Radiosurgery Society practice guidelines. Neuro-Oncology 2024.noae204

Summary: Meta-analysis of 68 studies (400 patients) found that cranial SRS provided acceptable rates of local control in pediatric patients with brain tumors and arteriovenous malformation.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)