Oncologisch onderzoek.nl

Het Nederlandse DRUG Access Protocol (DAP) verschaft sinds 2021 patiënten toegang tot antikanker geneesmiddelen die zijn goedgekeurd door EMA of FDA, maar nog niet vergoed worden. Een van deze middelen is de PD-1 blokker cemiplimab voor lokaal-gevorder of metastatisch cutaan squameus celcarcinoom (LA/M CSCC). Prof. Haiko Bloemendal (Radboud UMC, Nijmegen) en collega’s publiceren in The Lancet Regional Health Europe prospectieve real-world uitkomsten met cemiplimab voor LA/M CSCC in DAP.¹


In 2021 en 2022 begonnen 151 patiënten de behandeling met cemiplimab 350 mg iedere drie weken. De figuur laat zien dat het percentage patiënten met klinisch profijt na zestien weken (objectieve respons plus stabiele ziekte; coprimair eindpunt) 54,3% bedroeg (95%-bti 46,0-62,4) en het alleen door behandelaars beoordeelde percentage met klinisch profijt 59,6% was (51,3-67,5), en dat de objective response rate 35,1% bedroeg (27,5-43,3). De mediane duur van respons was na 15,2 maanden follow-up niet bereikt. De mediane progressievrije overleving was 12,2 maanden (95%-bti 7,0-NR) en de mediane overall survival was 24,2 maanden (18,8-NR). Graad 3 of hoger treatment-related adverse events werden gerapporteerd voor 29,8% van de patiënten.

De onderzoekers concluderen dat onder deze real-world patiënten met LA/M CSCC cemiplimab effectief en veilig was.

1.Verkerk K, Geurts BS, Zeverijn LJ et al. Cemiplimab in locally advanced or metastatic cutaneous squamous cell carcinoma: prospective real-world data from the DRUG Access Protocol. Lancet Regional Health Europe 2024.100875

Summary: A multicenter prospective project in The Netherlands showed that among real-world patients with locally advanced or metastatic cutaneous squamous cell carcinoma, cemiplimab was highly effective and safe.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De COVID-19 pandemie betekende een uitdaging voor de zorg voor patiënten met maligniteiten. Een retrospectieve analyse van de National Cancer Database heeft incidentie, stadium, en overleving van patiënten met hoog-risico gastroïntestinale (HRGI)-maligniteiten tussen begin 2018 en eind 2020 in de Verenigde Staten geïnventariseerd. Dr. Lauren Janczewski (Northwestern University, Chicago IL) en collega’s publiceren de analyse in JAMA Network Open.¹

De analyse includeerde 156.937 patiënten met HRGI-maligniteiten (van slokdarm, maag, lever, of pancreas), onder wie 63,8% mannen en 35,0% in de leeftijd van 60 tot 70 jaar. De figuur laat zien dat er in maart tot en met mei 2020 een substantiële verlaging was in nieuw-gediagnostiseerde HRGI-maligniteiten, die per juli 2020 weer afgelopen was. Er was ten opzichte van 2018 en 2019 in de eerste maanden van de pandemie een proportionele afname van diagnosen van stadium I (-3,9%) en stadium II (-2,3%) met een toename van diagnosen van stadium IV ziekte (+7.1%). De één-jaars overall survival percentages waren niet-significant (p>0,05) lager in 2020 (47,4%) dan in 2018 en 2019 (50,7%). Na correctie voor confounders was diagnose in 2020 niet geassocieerd met hogere één-jaars mortaliteit dan diagnose in 2018 of 2019 (HR 0,99; 95%-bti 0,97-1,01). Er waren ook geen significante verschillen tussen de perioden in dertig- of negentig-dagen mortaliteit.

De onderzoekers concluderen dat er in het begin van de COVID-19 pandemie een periode van onderdiagnose van HRGI-maligniteiten, met een toename van diagnose van stadium IV-ziekte. Er was echter geen verandering in de één-jaars overleving of operatieve mortaliteit.

1.Janczewski LM, Browner AE, Cotler JH et al. Survival among patients with high-risk gastrointestinal cancers during the COVID-19 pandemic. JAMA Network Open 2024;7:e240160

Summary: A retrospective cohort study using data from the National Cancer Database found that during the COVID-19 pandemic in 2020, patients diagnosed with high-risk gastrointestinal cancers had no worse outcomes compared to earlier years. However, there was substantial underdiagnosis in 2020, with no proportional increase in newly diagnosed cases or stage migration throughout the remainder of the year.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Epigenetische modificaties van chromatine, waaronder histonacetylering, en tumor-angiogenese spelen een belangrijke rol in het veroorzaken van een immuunsuppressieve micro-omgeving van tumoren. De gerandomiseerde fase 2-studie CAPability-01 van Sun Yat-sen Universiteit (Guangzhou, China) heeft de combinatie van sintilimab (anti-PD-1) en chidamide (histon-deacetylase remmer) met of zonder bevacizumab (anti-VEGF) voor niet-resectabel chemotherapie-refractair lokaal-gevorderd of metastatisch MSS/pMMR colorectaalcarcinoom geëvalueerd. Prof. Rui-Hua Xu en collega’s publiceren de studie in Nature Medicine.¹

De studie includeerde 48 patiënten, die werden gerandomiseerd naar de doubletgroep (sintilimab plus chidamide; n=23) of de tripletgroep (sintilimab plus chidamide plus bevacizumab; n=25). Het primaire eindpunt was progressievrij-overlevingspercentage na 18 weken (PFS18) . Dit bedroeg 43,8% (21 van 48) voor de twee gecombineerde groepen, waarmee voldaan werd aan het vooraf-gespecificeerde criterium voor werkzaamheid. De mediane PFS was 3,7 maanden, de overall response rate was 29,2% (14 van 48), de disease control rate was 56,3% (27 van 48), de mediane duur van respons was 12,0 maanden, en de overall survival data waren op het moment van de nu gepubliceerde analyse nog niet matuur. De uitkomsten in de tripletgroep waren significant beter dan die in de doubletgroep: PFS18 64,0% versus 21,7% (p=0,003), ORR 44,0% versus 13,0% (p=0,027), en langere mediane PFS (7,3 versus 1,5 maanden; p=0,006). De meest-waargenomen treatment-emergent adverse events in beide groepen waren proteïnurie, trombocytopenie, neutropenie, anemie, leukopenie, en diarree. Twee patiënten overleden aan behandelings-gerelateerde oorzaken (leverfalen en pneumonitis).

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van een PD-1 antilichaam, een HDAC-remmer, en een VEGF-antilichaam een veelbelovend regime zou kunnen zijn voor patiënten met MSS/pMMR gevorderd colorectaalcarcinoom.

1.Wang R, Jin Y, Wang M et al. Combined anti-PD-1, HDAC inhibitor and anti-VEGF for MSS/pMMR colorectal cancer: a randomized phase 2 trial. Nature Med 2024; epub ahead of print

Summary: The randomized phase 2 CAPability-01 trial at Sun Yat-sen University (Guangzhou, China) showed that the combination of a PD-1 antibody, an histone deacetylase inhibitor, and a VEGF antibody could be a promising treatment regimen for patients with MSS/pMMR advanced colorectal cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het is bekend dat sociaal-economische status (SES) van invloed kan zijn op de uitkomst van maligniteiten. Een retrospectieve cohortstudie in Denemarken heeft de associatie tussen SES en overall survival (OS) onder patiënten met multipel myeloom (MM), acute myeloïde leukemie (AML), en diffuus grootcellig B-cel lymfoom (DLBCL) geïnventariseerd. PhD-student Lars Hernández Nielsen (Universiteit van Aalborg) en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹

In Deense registraties over de periode van begin 2005 tot eind 2020 identificeerden de onderzoekers 1826 MM-patiënten, 1326 AML-patiënten, en 2509 DLBCL-patiënten. De mediane leeftijd van de 5677 patiënten bij diagnose was 58 jaar (IQR 51-62) en 57,0% waren mannen. Tussen 2010-2015 en 2015-2020 namen de twee-jaars overlevingspercentages toe van 78,8% tot 81,4% voor MM; van 42,2% tot 52,7% voor AML; en van 80,1% tot 88,1% voor DLBCL. Als proxy voor SES hanteerden de onderzoekers opleidingsniveau, met voltooiing van tertiaire opleiding als criterium voor hoge SES. Na correctie voor mogelijk verstorende variabelen was er geen associatie tussen SES en OS onder patiënten met MM (HR 0,99; 95%-bti 0,85-1,15) of DLBCL (1,08; 0,91-1,29) maar was er wel een negatieve associatie tussen SES en OS onder patiënten met AML (1,49; 1,25-1,76), die werd gezien in de eerste twee jaar na de diagnose. Deze associatie zwakte in recente jaren af.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met deze drie hematologische maligniteiten de OS sinds 2005 verbeterd is, maar dat er SES-gerelateerde OS-dispariteiten bestaan onder AML-patiënten.

1.Hernández Nielsen L, Kristensen DT, Jakobsen LH et al. Socioeconomic status and overall survival among patients with hematological malignant neoplasms. JAMA Network Open 2024;7:e24112

Summary: A retrospective cohort study in Denmark found no significant associations between socioeconomic status and survival among patients with multiple myeloma or diffuse large B-cell lymphoma. Among patients with acute myeloid leukemia, low SES was associated with lower OS.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Veneuze trombo-embolie (VTE) is geassocieerd met significante morbiditeit en mortaliteit, en kan onder patiënten met maligniteiten resulteren in vertraging van de behandeling. Een systematisch overzicht en meta-analyse van gepubliceerde studies heeft de incidentie van VTE onder patiënten die neoadjuvante chemotherapie (NACT) krijgen voor gevorderd ovariumcarcinoom geïnventariseerd. Dr. Amy Metcalfe (University of Calgary, Canada) en collega’s publiceren de resultaten in het International Journal of Gynecological Cancer.¹

In de literatuur tot en met 21 december 2023 identificeerden de onderzoekers tien voor het onderwerp relevante retrospectieve cohortstudies en één gerandomiseerde gecontroleerde studie. De incidentie van VTE in de studies liep uiteen van 0% tot 18,9%; met een in meta-analyse gepoolde incidentie van 10% (95%-bti 7-13). In gepoolde analyse van alleen studie met laag risico van bias was de incidentie van VTE 11% (95%-bti 9-14). Body mass index 30 kg/m² of hoger was in gepoolde analyse een significante risicofactor voor VTE (versus lagere BMI OR 1,76; 95%-bti 1,13-2,76).

De onderzoekers concluderen dat de meta-analyse uitwijst dat onder patiënten die NACT kregen voor gevorderd ovariumcarcinoom, de incidentie van VTE 10% bedroeg, hetgeen suggereert dat er een rol kan zijn voor algemene tromboprofylaxe in deze populatie.

1.Black KA, Bowden S, Chu P et al. Incidence of venous thromboembolism in patients with ovarian cancer receiving neoadjuvant chemotherapy: systematic review and meta-analysis. Int J Gynecol Cancer 2024; epub ahead of print

Summary: Systematic review and meta-analysis of 11 studies found that among patients receiving neoadjuvant chemotherapy for advanced ovarian cancer, the pooled incidence of venous thromboembolism was 10%.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Maligne darmobstructie (MBO) is niet ongebruikelijk onder patiënten met gevorderde maligniteiten. De overleving van patiënten met gevorderde maligniteiten en niet-resectabele MBO loopt uiteen van vier tot negen weken. Een retrospectieve studie van de University of Chicago (IL) Medicine heeft uitkomsten met parenterale voeding (PN) voor deze patiënten geïnventariseerd. Dr. Dejan Micic en collega’s publiceren de studie in Supportive Care in Cancer.¹

De studie includeerde 68 patiënten met inoperabele MBO die over een periode van acht jaar bij de universiteit werden behandeld, en naar huis ontslagen werden met PN. De mediane overleving na ontslag was 142 dagen (IQR 63,3-239,5). De patiënten werden mediaan 2 maal heropgenomen (range 0-10), en verbleven mediaan 29 dagen (range 0-105) in het ziekenhuis. Achttien patiënten (26,5%) ontwikkelden katheter-gerelateerde bloedstroominfectie. Patiënten met appendixcarcinoom hadden significant betere overleving dan patiënten met andere diagnosen (HR 0,53; p=0,023).

De onderzoekers concluderen dat er behoefte is aan verbetering van gebruik van PN onder patiënten met gevorderde maligniteiten en MBO.

1.Velasquez DA, Dhiman A, Brottman C et al. Outcomes of parenteral nutrition in patients with advanced cancer and malignant bowel obstruction. Supp Care Cancer 2024;32:206

Summary: A retrospective study at the University of Chicago (IL) Medicine found less than optimal outcomes with use of parenteral nutrition for patients with advanced cancer and inoperable malignant bowel obstruction.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In de multicenter prospectieve NCI-MATCH studie worden patiënten met eerder-behandelde gevorderde maligniteiten behandeld op geleide van vastgestelde genomische veranderingen in het tumorweefsel. Subprotocol J van de studie evalueerde de combinatie van trastuzumab en pertuzumab (HP) voor niet-borst/maag/slokdarm tumoren met HER2-amplificatie, gedefinieerd als copy number (CN) tenminste zeven. Prof. Roisin Connolly (Johns Hopkins University, Baltimore MD) en collega’s publiceren resultaten van het subprotocol in Clinical Cancer Research.¹

Het subprotocol includeerde 35 patiënten met mediaan CN 28. De mediane leeftijd was 66 jaar (range 31-80), en de helft van de patiënten hadden drie of meer eerdere lijnen therapie gekregen (range één tot elf). De patiënten kregen intraveneus HP eens per drie weken tot progressie of niet-acceptabele toxiciteit. Het primaire eindpunt was objective response rate. Onder de 25 voor werkzaamheid evalueerbare patiënten waren er drie met partiële respons (ORR 12%; 90%-bti 3,4-28,2; colorectaalcarcinoom, cholangiocarcinoom, en urotheelcarcinoom), met één additionele partiële respons in een patiënt met urotheelcarcinoom met niet-bevestigd CN. De mediane progressievrije overleving was 3,3 maanden (90%-bti 2,0-4,1) en de mediane overall survival was 9,4 maanden (5,0-18,9). Treatment-emergent adverse events waren consistent met resultaten van eerdere studies. Er was geen associatie tussen HER2-CN en respons.

De onderzoekers concluderen dat HP bescheiden activiteit had voor een selectie van niet-borst/maag/slokdarmtumoren met HER2-amplificatie, maar niet voldeed aan het vooraf-gespecificeerde criterium voor werkzaamheid.

1.Connolly RM, Wang V, Hyman DM et al. Trastuzumab and pertuzumab in patients with non-breast/gastroesophageal HER2-amplified tumors: results from the NCI-MATCH ECOG-ACRIN trial (EAY131) subprotocol J. Clin Cancer Res 2024; epub ahead of print

Summary: Subprotocol J of the NCI-MATCH study found that the combination of trastuzumab and pertuzumab was active in a selection of HER2-amplified non-breast/gastroesophageal tumors, but did not meet the prespecified efficacy benchmark.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Op basis van resultaten van de primaire analyse van de fase 2-studie AMPECT (‘advanced malignant perivascular epithelioid cell tumors’) is in de Verenigde Staten nab-sirolimus goedgekeurd voor de behandeling van lokaal-gevorderd of metastatisch maligne perivasculaire epithelioïde celtumor (PEComa). Op het moment van publicatie van de primaire analyse was de mediane duur van respons (mDOR) nog niet bereikt. Dr. Andrew Wagner (Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA) en collega’s publiceren nu in Journal of Clinical Oncology lange-termijn resultaten van AMPECT.¹

De primaire analyse werd uitgevoerd zes maanden na inclusie van de laatste patiënt; de nu gepubliceerde analyse werd drie jaar later uitgevoerd. De figuur laat zien dat bevestigde overall response rate 38,7% bedroeg (95%-bti 21,8-57,8). De mDOR werd bereikt 39,7 maanden. De mediane progressievrije overleving was 10,6 maanden (95%-bti 5,5-41,2) en de mediane overall survival was 53,1 maanden (22,2-NR). De meest-waargenomen treatment-related adverse events waren stomatitis (82% van de patiënten), vermoeidheid (61,8%), en rash (61,8%). Er waren geen onverwachte en geen graad 4 of 5 TRAEs.

De onderzoekers concluderen dat deze resultaten de lange-termijn werkzaamheid van nab-sirolimus voor PEComa laten zien.

1.Wagner AJ, Ravi V, Riedel RF et al. Phase II trial of nab-sirolimus in patients with advanced malignant perivascular epithelioid cell tumors (AMPECT): long-term efficacy and safety update. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: Long-term follow-up of the phase 2 AMPECT trial found continued benefit with nab-sirolimus for advanced PEComa.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)