Genoom-expressieprofielen
(GEP) van de tumor worden gebruikt voor het geleiden van de keus voor al of
niet chemotherapie voor mammacarcinoom, maar er is slechts beperkte evidentie
voor de waarde van GEP-data in oudere vrouwen (65 jaar en ouder). Een
simulatiestudie heeft de effecten van toevoegen van chemotherapie aan
endocriene therapie onderzocht voor oudere patiënten met vroeg-stadium
HR-positief, HER2-negatief mammacarcinoom en Oncotype DX-scores 26 of hoger. Dr. Young Chandler (Lombardi
Comprehensive Cancer Center, Washington DC) en collega’s publiceren de studie online in het Journal of the National Cancer Institute.1Het model onderscheidde vrouwen in vier leeftijdsgroepen (65 tot en met 69 jaar, 70 tot en met 74 jaar, 75 tot en met 79 jaar, en 80 tot en met 89 jaar) en drie comorbiditeitsniveaus (geen of laag, matig, of ernstig) over een 25-jaars horizon. Toevoegen van chemotherapie aan endocriene therapie voor vrouwen in de leeftijd 65 tot en met 69 jaar en met geen of lage comorbiditeit resulteert volgens het model in winst van 0,16 QALYs en verlaging van de mammacarcinoom-specifieke mortaliteit van 34,8% tot 29,7% maar ook een toename van graad 3 of 4 toxiciteit met 12,8%. Vrouwen in de leeftijd van 65 tot en met 69 jaar met geen/lage of matige comorbiditeit, en vrouwen in de leeftijd van 70 tot en met 74 jaar met geen/lage comorbiditeit hebben geringe benefits van toevoegen van chemotherapie. Alle vrouwen in de leeftijd van 75 jaar of ouder hebben netto QALY-verlies met toevoegen van chemotherapie.
De onderzoekers concluderen dat onder vrouwen in de leeftijd van 65 tot en met 89 jaar met tumoren met hoog risico van recidief, alleen de patiënten in de leeftijd van 65 tot en met 74 jaar en geen of weinig comorbiditeit gering profijt hebben van toevoegen van chemotherapie aan endocriene therapie. GEP-testen en gebruik van chemotherapie dienen gereserveerd te blijven voor vrouwen jonger dan 75 jaar zonder ernstige comorbiditeit.
1.Chandler Y, Jayasekera J, Schechter C et al. Simulation of chemotherapy effects in older breast cancer patients with high recurrence scores. J Natl Cancer Inst 2019; epub ahead of print
Summary: A simulation study found that among women aged 65-89 years with early-stage HR-positive, HER2-negative breast cancer and high recurrence risk (Oncotype DX scores 26 or higher) only those aged 65-74 years with no/low/moderate comorbidity have small benefits from adding chemotherapy to endocrine therapy. Tumor genomic expression profiling and chemotherapy use should be reserved for women under age 75 years without severe comorbidity.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
In multipel
myeloom is aanzienlijke klonale heterogeniteit waargenomen. Dit suggereert dat
middelen met verschillende werkingsmechanismen vereist zijn om diepe responsen
te induceren en uitkomsten te verbeteren. De fase 3-studie Myeloma XI, in 110
centra in het Verenigd Koninkrijk, includeerde patiënten met
nieuw-gediagnostiseerd multipel myeloom (NDMM) die op 
In het kader
van een temporary authorization of use
(TAU)-programma zijn in Frankrijk 77 zwaar-voorbehandelde patiënten met
HR-positief HER2-negatief metastatisch mammacarcinoom (MBC) behandeld met de
combinatie fulvestrant-palbociclib. Een retrospectieve analyse van Centre Paul
Strauss (Straatsburg) heeft de werkzaamheid van de combinatie in het programma geïnventariseerd.
Prof. Thierry Petit en
collega’s publiceren de 
De
hedgehog-route remmer vismodegib wordt gebruikt voor de behandeling van
lokaal-gevorderd basaalcelcarcinoom (LA-BCC), met een ORR van 65% inclusief 32%
complete respons. Ongunstige bijwerkingen leiden echter vaak tot
discontinuering van het middel. Een multicenterstudie in Frankrijk heeft lange-termijn
respons, predictieve factoren, en management van relapse na discontinuering van
vismodegib onderzocht. Prof. Nicole Basset-Seguin (Hôpital Saint Louis, Parijs) en
collega’s publiceren de 
De Duitse
multicenter gerandomiseerde fase 2-studie VOLFI onderzocht de veiligheid en
werkzaamheid van toevoegen van panitumumab aan mFOLFOXIRI voor niet-eerder
behandeld RAS-wildtype metastatisch
colorectaalcarcinoom (mCRC). Prof. Michael Geissler (Klinikum Esslingen) en
collega’s publiceren de 
Patiënten
met recidiverend of refractair primair mediastinaal grootcellig B-cel lymfoom
(rrPMBCL) hebben een slechte prognose. Omdat in PMBCL overexpressie van PD-1
liganden is gezien is het denkbaar dat PD-1 blokkade een werkzame optie is voor
deze patiënten. De fase 1b-studie KEYNOTE-013 en de fase 2-studie KEYNOTE-170
hebben deze hypothese onderzocht. Dr. Philippe Armand (Dana-Farber Cancer
Institute, Boston MA) en collega’s 
Na
progressie van NSCLC op eerstelijns EGFR-TKI behandeling kan inzicht in het
resistentiemechanisme belangrijk zijn voor verder management van de patiënt. De
T790M-mutatie in EGFR is de meest
voorkomende oorzaak van resistentie tegen eerste- of tweede-generatie TKIs. Een
studie van de Universiteit van Pisa heeft het voorkomen van deze mutatie in
celvrij DNA (cfDNA) geïnventariseerd in patiënten met progressie van NSCLC op
eerstelijns gefitinib, erlotinib, of afatinib. Dr. Marzia Del Re en collega’s
publiceren de 
Tyrosinekinaseremmers
(TKIs) en immuuncheckpointremmers (ICIs) zijn effectieve behandelingen voor
metastatisch niercelcarcinoom (mRCC) maar slechts in een gering aantal
patiënten wordt complete respons van de metastasen gezien. Er is behoefte aan
additionele opties om de werkzaamheid van TKIs en ICIs voor mRCC te versterken.
Een prospectieve studie in vijf centra in de Russische Federatie heeft de waarde
onderzocht van toevoeging van stereotactische radiotherapie (SBRT) aan de
behandeling voor extracraniële lesies van mRCC. Dr. Natalia Dengina (Regionaal
Klinisch Kankercentrum, Oeljanovsk) en collega’s publiceren de 
