Er is geen
consensus over de prognostische impact van de tijd tussen diagnose en start van
de behandeling (TDT) onder patiënten met AML. Met introductie van nieuwe gerichte therapieën
kan het gunstig zijn om te wachten op de uitslag van cytogenetische/moleculaire
testen die mogelijk actionabele therapeutische targets kunnen identificeren. Dr.
Stephanie Franco (Northwestern University, Chicago IL) en collega’s publiceren in Cancer een systematisch
overzicht en meta-analyse van gepubliceerde studies van de prognostische impact
van TDT in AML.1In de literatuur vonden de onderzoekers publicaties van dertien voor het onderwerp relevante studies, met tezamen 14.946 patiënten. De mediane TDT-waarden per studie liepen uiteen van één tot acht dagen. In verscheidene studies werd een significante associatie gezien tussen langere TDT en hogere leeftijd en lagere proliferatielast. In vier van elf studies werd geen significante associatie gezien tussen TDT en overall survival. In geen van de studies was TDT geassocieerd met vroeg overlijden. Zes van acht studies vonden geen significante relatie tussen TDT en percentage patiënten met complete remissie (CR). In meta-analyse van deze studies was langere TDT wel geassocieerd met lager CR-percentage (p<0,05).
De onderzoekers concluderen dat de resultaten van afzonderlijke studies uiteenlopen, maar dat het onder klinisch stabiele patiënten veilig kan zijn resultaten van cytogenetisch/moleculair testen af te wachten.
1.Franco S, Geng X, Korostyshevskiy V et al. Systematic review and meta-analysis: prognostic impact of time from diagnosis to treatment in patients with acute myeloid leukemia. Cancer 2023; epub ahead of print
Summary: Systematic review and meta-analysis of 13 studies (14,496 patients) evaluated the prognostic impact of time from diagnosis to treatment in AML. Results were highly variable but suggest it may be feasible to pursue cytogenetic/molecular testing in patients who are clinically stable, particularly in those aged 60 years and older.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
De
introductie van cesium-131 (Cs-131) als bron van straling heeft geresulteerd in
toename van het gebruik van brachytherapie voor hersentumoren. Een
retrospectieve studie van New York-Presbyterian Hospital/Weill Cornell Medical
College heeft veiligheid en werkzaamheid van adjuvante Cs-131 brachytherapie
voor hersentumoren geïnventariseerd. Prof. Theodore Schwartz en collega’s
publiceren de 
Hartfalen
(HF) en maligniteiten hebben een aantal gedeelde risicofactoren. HMG-CoA
reductaseremmers (statines) voor HF hebben ook anti-inflammatoire en
immuunmodulerende effecten. Een cohorstudie in Taiwan heeft de associatie
tussen statinegebruik en het risico van levercarcinoom onder HF-patiënten
geïnventariseerd. Prof. Ju-Chi Liu (Taipei Medische Universiteit, New Taipei
City) en collega’s publiceren de 
Er is geen
onderzoek uitgevoerd naar het risico van maligniteiten in mannen met een
familiegeschiedenis van mammacarcinoom (FHBC) in vrouwelijke eerstegraads
verwanten (FDRs). Een bevolkings-gebaseerde studie in Zuid-Korea heeft dit
risico geïnventariseerd. Prof. Chang Mo Moon (Ewha Womans University, Seoel) en
collega’s publiceren de 
De DASFREE
studie onderzocht de mogelijkheid van het stoppen van de behandeling van patiënten
met chronische myeloïde leukemie in chronische fase (CML-CP) die duurzame diepe
moleculaire respons (DMR) hadden op dasatinib. In 2019 is 
De standard of care voor patiënten met
nieuw-gediagnostiseerd (ND) Philadelphia chromosoom-positief (Ph+) ALL is
BCR::ABL1 TKI in combinatie met chemotherapie of steroïden. In patiënten die
eerste- of tweedegeneratie TKIs krijgen wordt na verloop van tijd progressie
gezien vanwege het ontstaan van resistentie. De multinationale fase 3-studie
PhALLCON vergeleek de derdegeneratie TKI ponatinib met de eerstegeneratie TKI
imatinib, beide in combinatie met gereduceerde-intensiteits chemotherapie, voor
ND Ph+ALL. Prof. Elias Jabbour (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) 
Salivary
duct carcinoom (SDC) is het meest agressieve subtype van
speekselkliermaligniteiten. Een multicenter fase 2-studie in Zuid-Korea heeft
de combinatie van docetaxel-PM (polymeric micelle) en trastuzumab-pkrb (een
trastuzumab biosimilar) voor recidiverend of metastatisch (R/M) HER2-positief
SDC geëvalueerd. Prof. Myung Ju Ahn (Samsung Medisch Centrum, Seoel) en collega’s
publiceren de 
In het
afgelopen decennium zijn verscheidene nieuwe potentiële behandelingen voor
patiënten met myelofibrose (MF) beschikbaar gekomen. Een retrospectieve studie
van MD Anderson Cancer Center (Houston TX) heeft behandelpatronen en uitkomsten
van patiënten met nieuw-gediagnostiseerd MF geïnventariseerd. Dr. Lucia
Masarova en collega’s publiceren de 