Er zijn
weinig werkzame tweedelijns behandelingen bekend voor endometriumcarcinoom
(EC). Een multinationale fase 2- studie heeft de waarde onderzocht van de
multityrosinekinaseremmer lenvatinib monotherapie voor tweedelijns behandeling
van gevorderd of recidiverend EC. Prof. Ignace Vergote
((Universiteitsziekenhuis Leuven) en collega’s publiceren de studie online in Gynecologic Oncology.1De studie werd uitgevoerd in 69 centra in acht landen. De studie includeerde 133 patiënten met histologisch bevestigd niet-resectabel EC dat recidiveerde na één eerdere lijn platina-gebaseerde chemotherapie. De patiënten kregen oraal lenvatinib 24 mg eenmaal daags. Het primaire eindpunt van de studie was centraal-beoordeelde objectieve respons. De figuur laat zien dat de centraal-beoordeelde ORR 14,3% was (95%-bti 8,8-21,4) en de lokaal-beoordeeld ORR 21,1% (95%-bti 14,5-29,0). Stabiele ziekte gedurende tenminste 23 weken werd gezien in nog 31 patiënten, voor een clinical benefit rate van 37,6% (95%-bti 29,3-46,4). De mediane progressievrije overleving was 5,6 maanden (95%-bti 3,7-6,3) en de mediane overall survival was 10,6 maanden (95%-bti 8,9-14,9). De meest-gerapporteerde treatment-related adverse events waren hypertensie (49% van de patiënten), vermoeidheid/asthenie (48%), misselijkheid en braken (32%), verminderde eetlust (32%), en diarree (31%). Lagere baseline niveaus van angiopoïetine-2 waren geassocieerd met hogere ORR, en langere PFS en OS.
De onderzoekers concluderen dat tweedelijns lenvatinib matige antitumor-werkzaamheid voor recidiverend EC had, en over het algemeen goed verdragen werd.
1.Vergote I, Powell MA, Teneriello MG et al. Second-line lenvatinib in patients with recurrent endometrial cancer. Gynecol Oncol 2020; epub ahead of print
Summary: A multinational phase 2 study found modest antitumor activity of second-line lenvatinib for recurrent endometrial cancer. The treatment was generally well tolerated.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Er is
behoefte aan nieuwe strategieën voor de preventie van graft-versus-host disease (GVHD) in patiënten die transplantatie
van niet-verwante donoren ondergaan voor hematologische maligiteiten. Een fase
3-studie in Canada en Australië heeft de waarde onderzocht van toevoeging van
antithymocytenglobuline (ATG) aan standaard GVHD-profylaxe. In 2016 is 
De prognose
van patiënten met hersenmetastasen van mammacarcinoom (BCBM) is slecht, hoewel
verbeteringen in systemische therapie (ST) hebben geresulteerd in verlenging
van de overleving, met name door betere extracraniële controle. Een
retrospectief overzicht van de electronische patiëntendossier van Brigham and
Women’s Hospital en Massachusetts General Hospital (beide in Boston) heeft de
impact onderzocht van ST na resectie voor een solitaire BCBM. Dr. Nancy Lin (Dana-Farber Cancer Institute,
Boston) en collega’s publiceren de 
Er zijn
aanwijzingen dat hogere leukocytengetallen in vrouwen geassocieerd zijn met
verhoogd risico van mammacarcinoom, maar de associaties van specifieke
leukocyt-subtypen met het risico zijn onduidelijk. Een analyse in het cohort
van de Sister Study heeft deze
associaties onderzocht. Dr.
Jack Taylor (National Institutes of Health, Triangle Park NC) en collega’s
publiceren de 
Adjuvant
FOLFOX of FLOX is de standaardbehandeling na resectie voor coloncarcinoom (CC).
Een gepoolde analyse van individuele patiënt-gegevens van gerandomiseerde
studies heeft trends in uitkomsten van deze behandeling onderzocht over de
periode van begin 1998 tot eind 2009. Prof. Qian Shi (Mayo Clinic, Rochester
MN) en collega’s publiceren de 
De
voorspelling van overleving van patiënten met essentiële trombocytemie (ET) en
polycythemia vera (PV) berust momenteel op klinische kenmerken. Een analyse van
patiënten van de Mayo Clinic (Rochester MN) en de Universiteit van Florence
(Italië) heeft de mogelijkheid onderzocht om de voorspelling te verbeteren door
integratie van genetische kenmerken in prognostische systemen. Prof. Ayalew
Tefferi (Mayo) en collega’s publiceren de 
In
retrospectieve analyses zijn aanwijzingen gezien dat risicoverlagende salpingo-ovariëctomie
(RRSO) in patiënten met BRCA1/2-mutaties
niet alleen het risico van ovariumcarcinoom verlaagt maar ook beschermt tegen
mammacarcinoom. Deze studies hadden echter een substantieel risico van bias.
Prospectieve studies van de associatie tussen RRSO en het risico van
mammacarcinoom hadden niet voldoende power voor een betrouwbare conclusie. Een
multinationale grote prospectieve cohortstudie heeft de associatie nader
onderzocht. Prof. Douglas
Easton (University of Cambridge UK) en collega’s publiceren de 
De 
