Een gepoolde
analyse van vier studies onderzocht de prognostische waarde van diepte van
respons van BRAFV600-gemuteerd metastatisch melanoom op behandeling
met vemurafenib met of zonder cobimetinib (hoewel de titel van de publicatie
ten onrechte behandeling met cobimetinib met of zonder vemurafenib meldt). Prof.
Karl Lewis (University of Colorado, Aurora) en collega’s publiceren de analyse online in het British Journal of
Cancer.1 De betreffende studies zijn BRIM-2, BRIM-3, BRIM-7, en
coBRIM.De analyse laat zien dat grotere tumorreductie en langere tijd tot maximale respons geëvalueerd als continue variabelen significant geassocieerd waren met langere progressievrije overleving en overall survival. Patiënten met de diepste responsen hadden langdurige overlevingsuitkomsten (vemurafenib monotherapie: mediane PFS 14 maanden en mediane OS 32 maanden; vemurafenib plus cometinib: mediane PFS en OS niet-bereikt). Cobimetinib plus vemurafenib vergeleken met vemurafenib monotherapie was geassocieerd met diepere respons ongeacht andere prognostische factoren, waaronder gensignaturen.
De onderzoekers concluderen dat grotere diepte van respons geassocieerd was met betere overleving, hetgeen gebruik van diepte van respons als maat voor werkzaamheid van behandeling steunt. De combinatie van cobimetinib plus vemurafenib verbeterde uitkomsten over kwartielen van respons ongeacht andere prognostische factoren.
1. Lewis KD, Larkin J, Ribas A et al. Impact of depth of response on survival in patients treated with cobimetinib ± vemurafenib: pooled analysis of BRIM-2, BRIM-3, BRIM-7, and coBRIM. Br J Cancer 2019; epub ahead of print
Summary: A pooled analysis of four studies investigated the prognostic value of depth of response of BRAFV600-mutated metastatic melanoma treated with vemurafenib with or without cobimetinib (although the title of the publication erroneously says 'cobimetinib with or without vemurafenib'). The analysis found that greater depth of response was associated with improved survival, supporting its utility as a measure of treatment efficacy. Cobimetinib plus vemurafenib improved depth of response compared with vemurafenib monotherapy, regardless of other prognostic factors.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Checkpointremmer
(ICI)-therapie is een standaardbehandeling voor metastatisch niercelcarcinoom
(mRCC). Na falen van deze behandeling kan VEGFR-tyrosinekinaseremming een optie
zijn, hoewel tot op heden geen prospectieve gegevens over het gebruik van
VEGFR-TKIs in deze setting gepubliceerd zijn. Een multicenter fase 2-studie in
de Verenigde Staten heeft de activiteit onderzocht van doseringsgetitreerd
axitinib voor mRCC na falen van ICIs. Prof. Brian Rini (Taussig Cancer
Institute, Cleveland OH) en collega’s publiceren de 
De fase
3-studie CheckMate 214 includeerde in 175 centra in 28 landen 1096 volwassen patiënten met niet-eerder
behandeld gevorderd niercelcarcinoom. De patiënten
werden 1:1 gerandomiseerd naar vier doses intraveneus nivolumab 3 mg/kg plus
ipilimumab 1 mg/kg iedere drie weken gevolgd door nivolumab 3 mg/kg iedere twee
weken (‘nivo+ipi’; n=550) of oraal sunitinib 50 mg eenmaal daags gedurende vier
weken van zes-weekse cycli (n=546). Vorig jaar is 
Cachexie is
een belangrijke oorzaak van morbiditeit en mortaliteit van patiënten met
maligniteiten. Anamoreline (ONO-7643) is een nieuwe selectieve agonist van de
ghrelinereceptor, met bewezen verbeterende effecten op eetlust, vetvrije
lichaamsmassa (LBM), lichaamsgewicht (BW) en anorexie. Een multicenterstudie in
Japan heeft de anti-cachexie werkzaamheid en veiligheid van anamoreline
onderzocht in patiënten met gevorderde gastroïntestinale maligniteiten. Prof.
Kazuo Tamura (Fukuoka Universiteit) en collega’s publiceren de 
Een studie
van de University of Toronto heeft het risico en voorspellers van het
ontwikkelen van leptomeningeale ziekte (LMD) geinventariseerd in patiënten die
hypogefractioneerde stereotactische radiotherapie (HSRT) kregen voor
hersenmetastasen. De studie includeerde 235 patiënten die vijf-fractie HSRT
kregen (in de meeste gevallen 30 Gy) voor 320 intracraniële lesies (57% intacte
metastasen; 47% chirurgische cavities).
Dr. Hany Soliman en collega’s publiceren de 
NSCLC met MET-deregulatie is geassocieerd met een
slechte prognose. Er zijn enige aanwijzingen voor mogelijke
antitumor-activiteit van de ALK- en ROS-1 remmer crizotinib in patiënten met
NSCLC met MET-veranderingen. De
Italiaanse multicenter fase 2-studie METROS heeft de werkzaamheid van
crizotinib onderzocht in twee cohorten van patiënten met gevorderd NSCLC: een
cohort met ROS-1-veranderingen
(cohort A; n=26) en een cohort met MET-veranderingen
(amplificatie, ratio MET/CEP7 > 2,2 of MET
exon 14-mutaties; cohort B; n=26). Dr. Lorenza Landi (Azienda USL della
Romagna, Ravenna) en collega’s publiceren de 
Er is een
bekende inverse associatie tussen voldragen zwangerschappen en het risico van
endometriumcarcinoom. De eerste full term
pregnancy is geassocieerd met substantiële verlaging van het risico, en volgende
voldragen zwangerschappen leveren additionele bescherming. Er is weinig
informatie beschikbaar over een assocatie van korte zwangerschappen (eindigend
in abortus of preterme geboorte) met het risico van endometriumcarcinoom. Een studie in Denemarken heeft deze
associatie onderzocht. Dr. Anders Husby (Statens Serum Institut, Kopenhagen) en
collega’s publiceren de 
Inflammatoir
mammacarcinoom (IBC) is een zeldzame klinisch-pathologische entiteit van BC,
die één tot zes procent van alle gevallen van BC vertegenwoordigt. Er is niet
veel informatie beschikbaar over prognostische factoren in IBC. Een analyse van
de SEER-database (representatief voor ongeveer 30% van de bevolking van de
Verenigde Staten) heeft de prognostische relevantie van huwelijkse staat van
IBC-patiënten onderzocht. Dr. Zhi-wen Li (Universiteit van Jilin, China) en
collega’s publiceren de 
