Oncologisch onderzoek.nl

De PSA-test is de initiële triage-stap voor patiënten met symptomen die kunnen wijzen op prostaatcarcinoom. Een bevolkings-gebaseerde cohortstudie in Engeland heeft trends in gebruik van PSA-testen in de eerstelijns zorg geïnventariseerd. Dr. Kiana Collins (University of Oxford) en collega’s publiceren de studie in BMJ.¹

De studie includeerde 10.235.805 volwassen mannelijke patiënten van 1442 eerstelijns praktijken die tussen begin 2000 en eind 2018 gegevens leverden aan de Clinical Practice Research Datalink. Onder deze patiënten waren er 1.521.116 die tenminste één PSA-test ondergingen, resulterend in een totaal van 3.835.440 PSA-testen. Bijna de helft (48,4%) van deze patiënten hadden meer dan één PSA-test, en 72,8% van deze patiënten hadden bij niet één test een PSA-waarde hoger dan de leeftijd-specifieke verwijzingsdrempel. Het overall mediane hertestinterval was 12,6 maanden (IQR 6,2-27,5). Testpercentages liepen uiteen per regio, deprivatieniveau, etniciteit, familiegeschiedenis, leeftijd, PSA-waarden, en symptomen. Na de eerste test hadden patiënten een korter hertestinterval als ze ouder waren, een anders dan blanke etniciteit hadden, , een familigeschiedenis van prostaatcarcinoom hadden, of eerder verhoogd PSA-niveau hadden gehad.

De onderzoekers concluderen dat PSA-testen voorafgaand aan een diagnose prostaatcarcinoom in Engeland varieerde. Onder patiënten die meerdere testen ondergingen werden veel patiënten meer frequent getest dan aanbevolen wordt. Er is behoefte aan onderzoek voor het vaststellen van evidentie-gebaseerde PSA-hertestintervallen.

1.Collins KK, Oke JL, Virdee PS et al. Prostate specific antigen retesting intervals and trends in England: population based cohort study. BMJ 2025;391:e083800

Summary: A population-based cohort study in England found that among patients who underwent multiple PSA tests, many were tested more frequently than recommended, raising concerns about overtesting.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De multinationale dubbelblinde fase 3-studie AMPLITUDE heeft getest of starten van PARP-remming binnen zes maanden na het begin van androgeendeprivatietherapie voor metastatisch castratieresistent prostaatcarcinoom (mCSPC) met veranderingen in HRR-genen geassocieerd is met verbetering van de radiografische progressievrije overleving. Prof. Gerhardt Attard (University College London, UK) en collega’s publiceren de studie in Nature Medicine.¹

De studie includeerde 696 patiënten (mediane leeftijd 68 jaar; 56% BRCA1/2-veranderingen en 44% veranderingen in andere HRR-genen) die 1:1 werden gerandomiseerd naar niraparib plus abirateron-acetaat plus prednison (AAP) of placebo plus AAP; beide groepen telden 348 patiënten. rPFS in de subgroep met BRCA1/2-veranderingen was het primaire eindpunt. De figuur laat zien dat de rPFS significant beter was in de niraparibgroep dan in de placebogroep, zowel onder de patiënten met BRCA1/2-veranderingen (a), in de HRR effector subgroep (b), als in de ITT-populatie. De gegevens voor overall survival waren op het moment van de nu gepubliceerde analyse nog niet matuur, maar waren beter met niraparib versus placebo (HR 0,79; 95%-bti 0,59-1,04). Incidentie van graad 3 of 4 adverse events was 75% in de niraparibgroep en 59% in de placebogroep. Veertien patiënten in de niraparibgroep en zeven patiënten in de placebogroep overleden aan oorzaken die samenhingen met de behandeling.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van niraparib aan AAP resulteerde in significante verlenging van de rPFS in patiënten met mCSPC met veranderingen in HRR-genen.

1.Attard G, Agarwal N, Graff JN et al. Niraparib and abiraterone acetate plus prednisone for HRR-deficient metastatic castration-sensitive prostate cancer: a randomized phase 3 trial. Nature Med 2025-03961-8

Summary: The multinational phase 3 AMPLITUDE trial found that combining niraparib with abiraterone-predinisone significantly improved radiographic progression-free survival in patients with mCSPC harboring HRR gene alterations.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Alectinib is een eerstelijns behandeling voor ALK-positief NSCLC. Er is geen duidelijkheid over de optimale behandeling na ziekteprogressie op alectinib. Een gepoolde analyse van de fase 2-studies ALTA-2 en J-ALTA heeft werkzaamheid en veiligheid van brigatinib na alectinib voor ALK-positief gevorderd NSCLC geëvalueerd. Prof. Tony Mok (The Chinese University of Hong Kong) en collega’s publiceren de analyse in Lung Cancer.¹

De analyse includeerde 133 patiënten die brigatinib kregen na alectinib. De onafhankelijk centraal-beoordeelde objective response rate op brigatinib was 31% (95%-bti 23-39), de mediane duur van respons was 9,2 maanden (5,5-19,4), de mediane progressievrije overleving was 5,2 maand (3,7-7,3), en de mediane overall survival was 25,0 maanden (16,2-NR). Onder de 131 patiënten met baseline plasma evalueerbaar voor next-generation sequencing werd in 61% ALK-fusie gedetecteerd. Patiënten zonder gedetecteerde ALK-fusie hadden langere PFS dan patiënten met ALK-fusie (11,0 versus 3,5 maanden; HR 0,33; p<0,0001). Het veiligheidsprofiel van brigatinib was consistent met dat in eerdere rapporten.

De onderzoekers concluderen dat brigatinib klinisch relevante activiteit had onder patiënten met ALK-positief NSCLC na progressie op alectinib.

1.Mok T, Nishio M, Yoshida T et al. Efficacy and safety of brigatinib after alectinib in patients with ALK-positive NSCSC: integrated analysis of the ALTA-2 and J-ALTA studies. Lung Cancer 2025.108793

Summary: Pooled analysis of the ALTA-2 and J-ALTA studies found that brigatinib had clinically meaningful activity in ALK-positive NSCLC patients after progression on alectinib.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

CT071 is een autologe CAR T-celtherapie gericht op G-protein-coupled receptor class C group 5 member D (GPRC5D). Een fase 1-studie in het Shanghai Changzheng Ziekenhuis heeft CT071 geëvalueerd voor recidiverend of refractair multipel myeloom (RRMM). Prof. Juan Du en collega’s publiceren de studie in The Lancet Haematology.¹

De studie includeerde volwassen RRMM-patiënten die tenminste drie eerdere lijnen behandeling hadden gekregen, waaronder een proteasoomremmer een een immuunmodulerend agens, of double-class refractory ziekte hadden, met een ECOG performance status 2 of beter. De patiënten kregen CT071 in dosering 0,1 of 0,3 x 10⁶ cellen per kg. Het primaire eindpunt was veiligheid.

Onder de 23 patiënten die aferese ondergingen kregen twintig CT071. De mediane leeftijd was 63,0 jaar (IQR 53,0-65,5); twaalf patiënten waren mannen en acht waren vrouwen. Er werden geen doseringslimiterende toxiciteiten gezien, en als aanbevolen fase 2-dosering werd gekozen voor 0,1 x 10⁶ CAR T-cellen per kg. In alle patiënten werden graad 3 of hoger hematologische toxiciteiten gezien. CRS werd gezien in twaalf patiënten (60%), in alle gevallen graad 1 of 2. Eén patiënt had graad 3 ICANS. Er waren geen graad 5 treatment-related adverse events. De objective response rate was 100% en de complete response or better rate was 50%.

De onderzoekers concluderen dat CT071 een bemoedigend veiligheidsprofiel had en overtuigende werkzaamheid onder patiënten met RRMM.

1.Jin L, Gu S, Ruan QR et al. GPRC5D-targeted CAR T-cell therapy (CT071) in patients with relapsed or refractory multiple myeloma: a first-in-human, single-centre, single-arm, phase 1 trial. Lancet Haematol 2025;12:E798-807

Summary: A phase 1 trial at Shanghai Changzheng Hospital (China) found encouraging safety and compelling activity of the GPRC5D-directed CAR T-cell therapy CT071 among patients with relapsed or refractory multiple myeloma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met extensief-stadium kleincellig longcarcinoom (ES-SCLC) hebben een slechte prognose. Een fase 2-studie in het Algemene Ziekenhuis van het Chinese Volksbevrijdingsleger in Beijing heeft de combinatie van het PD-L1 blokkerende antilichaam envafolimab met carboplatine en etoposide als eerstelijns behandeling voor ES-SCLC geëvalueerd. Dr. Shengjie Sun en collega’s publiceren de studie in BMC Medicine.¹

De studie includeerde 32 patiënten met niet-eerder behandeld ES-SCLC. De patiënten kregen vier drie-weekse cycli van envafolimab, carboplatine, en etoposide, gevolgd door envafolimab onderhoud tot progressie of niet-acceptabele toxiciteit. De mediane follow-up was 27,2 maanden. De figuur laat de werkzaamheid zien onder de 31 voor respons evalueerbare patiënten. De objective response rate was 87,1% (95%-bti 70,2-96,4) en de disease control rate was 100% (88,8-100); de mediane duur van respons was 5,47 maanden (3,43-10); de mediane progressievrije overleving was 6,43 maanden (4,83-7,67); en de mediane overall survival was 20 maanden (14,7-NA). Treatment-related adverse events werden gezien in 59,4% van de patiënten en graad 3 of 4 TRAEs in 15,6%. Er waren geen graad 5 TRAEs

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van envafolimab met chemotherapie als eerstelijns behandeling voor ES-SCLC gunstige werkzaamheid had met een manageable veiligheidsprofiel.

1.Zhao X, Zhang J, Qiu L et al. Efficacy, safety, and exploratory biomarker analysis of envafolimab plus carboplatin and etoposide as first-line treatment for extensive-stage small-cell lung cancer: a prospective, single-arm, phase II trial. BMC Med 2025;23:535

Summary: A phase 2 trial at the Chinese PLA General Hospital (Beijing) found that the combination of envafolimab (anti-PD-L1) and chemotherapy as first-line treatment for ES-SCLC had favorable clinical efficacy and manageable safety.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Een multicenter pilot studie in de Verenigde Staten heeft de aromataseremmer exemestaan geëvalueerd voor de mogelijke preventie van endometriumcarcinoom (EC) in vrouwen met hoog-EC-risico. Eindpunt van de studie was verandering in proliferatie tussen pre- en post-treatment monsters van endometriumweefsel. Dr. Britt Erickson (University of Minnesota, Minneapolis) en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹



De studie includeerde 40 vrouwen die hysterectomie onderingen na een diagnose endometrium intraepitheliale neoplasie (EIN, n=11), graad 1 EC (n=26), of graad 2 EC (n=3). De vrouwen kregen voorafgaand aan de chirurgie 21 tot 42 dagen exemestaan 25 mg eenmaal daags. De mediane Ki-67 score nam af van 40,7% (IQR 33,9-50,3) bij baseline tot 18,1% (8,8-31,8) bij chirurgie, overeenkomend met een mediane absolute verandering van 20,4% (p<0,001). Weefsel ER- en PR-expressie maar niet serum estradiol namen significant af met exemestaanbehandeling.

De onderzoekers concluderen dat in deze pilot studie exemestaan antiproliferatie-werkzaamheid liet zien in EIN en laaggradig EC.

1.Erickson BK, Bailey H, Arend RC et al. Pilot study of daily exemestane in women with endometrial intraepithelial neoplasia or low grade endometrial cancer. Clin Cancer Res 2025-1878

Summary: A multicenter pilot study in the USA found that among women undergoing hysterectomy for endometrial intraepithelial neoplasia or low grade endometrial endometrial cancer, presurgical daily exemestane demonstrated anti-proliferative effects.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Zowel FLOT als SOX zijn veel gebruikte neoadjuvante regimes voor lokaal-gevorderd maagcarcinoom (LAGC) maar de relatieve werkzaamheid van beide regimes is niet bekend. Een fase 2-studie van Shanghai Jiao Tong University School of Medicine heeft de twee regimes head-to-head vergeleken. In 2020 is https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33257672/ gepubliceerd dat de percentages patiënten met pathologische respons niet significant verschilden tussen beide groepen. Dr. Birendra Kumar Sah en collega’s publiceren nu in eClinicalMedicine de secundaire uitkomsten lange-termijn ziektevrije overleving en overall survival van de studie.¹

De studie includeerde 74 patiënten (40 FLOT; 34 SOX). In de FLOT-groep voltooiden 31 patiënten (77,5%) neoadjuvante chemotherapie en chirurgie; in de SOX-groep was dit het geval voor 24 patiënten (70,6%). De mediane follow-up was 65,7 maanden. Deze figuur toont de ziektevrije overleving en deze figuur toont de overall survival. Zowel voor ziektevrije overleving (HR 1,1060; p=0,84) als voor overall survival (HR 1,101; p=0,76) waren de verschillen tussen de groepen niet significant. Graad 3 of 4 hematologische toxiciteit werd gezien in 22,5% van de patiënten in de FLOT-groep en 14,7% van de patiënten in de SOX-groep. Eén patiënt in de SOX-groep (2,9%) overleed aan graad 4 hematologische toxiciteit gevolgd door multipel orgaanfalen.

De onderzoekers concluderen dat lange-termijn uitkomsten na neoadjuvant FLOT versus neoadjuvant SOX voor LAGC niet significant verschillen.

1.Kumar Sah B, Yu Z, Zhang B et al. Neoadjuvant FLOT versus SOX chemotherapy in locally advanced gastric cancer: secondary outcomes of a single-centre, open-label, randomised, exploratory phase 2 trial. eClinMed 2025.103494

Summary: Long-term follow-up of a phase 2 trial at Shanghai Jiao Tong University found that among patients with locally advanced gastric cancer, neoadjuvant FLOT and SOX chemotherapy resulted in equivalent disease-free survival and overall survival.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met gevorderd levercelcarcinoom (aHCC) hebben slechts beperkte behandelopties. Een fase 2-studie van de Medische Universiteit van Tianjin (China) heeft de combinatie van leverslagaderinfusie-chemotherapie (HAIC) met de PD-1 remmer serplulimab en het bevacizumab-biosimilar HLX04 als eerstelijns behandeling voor aHCC geëvalueerd. Prof. Xiaofeng Mu en collega’s publiceren de studie in Cancers.¹

De studie includeerde 32 patiënten met niet-eerder behandeld aHCC en Barcelona Clinic Liver Cancer stadium C. De patiënten kregen drie-weekse cycli van serplulimab, HLC04, en FOLFOX-HAIC. Het primaire eindpunt was objective response rate. De figuur laat zien dat de ORR 53,1% (n=17) bedroeg, met stabiele ziekte in nog 12 patiënten (37,5%) voor een disease control rate van 90,6%. In de groep die tenminste drie cycli voltooide bedroeg de ORR 60,7%. Vijf patiënten ondergingen succesvol hepatectomie na drie of meer cycli. De progressievrije overlevingspercentages waren 89,9% na zes maanden en 70,8% na twaalf maanden. Er waren geen graad 5 adverse events; graad 4 en 3 AEs werden gezien in 12,5% respectievelijk 37,5%.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van FOLFOX HAIC, serplulimab, en HLX04 voor niet-eerder behandeld aHCC veelbelovende werkzaamheid en een acceptabel veiligheidsprofiel had.

1.Li H, Si T, Li R et al. Hepatic arterial infusion chemotherapy with serplulimab and the bevacizumab biosimilar HLX04 for advanced hepatocellular carcinoma: a prospective, observational phase II clinical trial. Cancers 2025;17:3235

Summary: A phase 2 trial at Tianjin Medical University (China) found promistin efficacy of the combination of FOLFOX HAIC, serplulimab and the bevacizumab biosimilar HLX04 as first-line treatment option for aHCC, with an acceptable safety profile.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)