Lymfoedeem
is een debiliterende aandoening die kan resulteren in significante verlaging
van de kwaliteit van leven. Een studie van Maastricht University Medisch
Centrum heeft de twee-jaars uitkomsten geïnventariseerd van lymfaticoveneuze
anastomose (LVA) voor lymfoedeem van de extremiteiten. Dr. Shan Qiu en collega’s publiceren de studie in Breast Cancer Research and Treatment.1De studie includeerde 100 achtereenvolgende patiënten met lymfoedeem, onder wie 85 met lymfoedeem van de arm na behandeling voor mammacarcinoom. De patiënten ondergingen in totaal 132 LVAs na indocyanine-groen lymfografie. Het primaire eindpunt van de studie was QOL, bepaald met de Lymphedema Functioning, Disability, and Health vragenlijst (Lymph-ICF). Tijdens gemiddeld 25 maanden follow-up nam de gemiddelde Lymph-ICF score significant af van 43,9 voorafgaand aan de ingreep tot 30,6 aan het eind van de follow-up. De gemiddelde omtrek van de arm nam niet significant af, maar 65% van de patiënten had minder compressiekleding nodig. Onder de patiënten met lymfoedeem van de arm nam na de LVA het aantal cellulitis-episoden per jaar af met gemiddeld 0,6 en het aantal manual lymphatic drainage sessions per week met gemiddeld 0,8.
De onderzoekers concluderen dat LVA resulteerde in significant verbetering van de lymfoedeem-specifieke QOL.
1.Qiu SS, Pruimboom T, Cornelissen AJM et al. Outcomes following lymphaticovenous anastomosis (LVA) for 100 cases of lymphedema: results over 24 months follow-up. Breast Cancer Res Treat 2020; epub ahead of print
Summary: A study in The Netherlands found that lymphaticovenous anastomosis for lymphedema resulted in significant improvement of quality of life.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
BRAF-V600E mutaties worden gewoonlijk
gezien in melanoom en schildkliermaligniteiten, en in mindere mate ook in
andere typen tumoren. Subprotocol H van de NCI-MATCH studie onderzocht de
waarde van gecombineerde remming van BRAF met dabrafenib en MEK1/2 met
trametinib voor solide tumoren, lymfomen, en multipel myeloom met een BRAF-V600E mutatie. Dr. April Salama
(Duke University, Durham NC) en collega’s 
De COVID-19
pandemie heeft in veel gevallen geresulteerd in uitstel van chirurgie voor DCIS
en vroeg-stadium ER-positief mammacarcinoom. De patiënten kregen vaak
neoadjuvante endocriene therapie (NET). Een analyse van de National Cancer Database heeft de associatie onderzocht tussen tijd-tot-chirurgie
(TTS), staging, en overall survival. Prof. Elizabeth Mittendorf (Dana-Farber/Brigham
and Women’s Cancer Center, Boston MA) en collega’s publiceren de 
De
historische mediane overall survival
van patiënten met anaplastisch schildkliercarcinoom (ATC) was ongeveer vier
maanden vanaf het moment van diagnose, met een ziekte-specifieke mortaliteit
tegen de 100%. Een analyse van ATC-patiënten van MD Anderson Cancer Center
heeft de impact geïnventariseerd van moderne verbeteringen in het management
van ATC op de OS. Dr. Maria
Cabanillas en collega’s publiceren de 
In patiënten
met papillair schildkliercarcinoom (PTC) wordt frequent metastase naar de
cervicale lymfeklieren gezien (in verschillende studies uiteenlopend van 30%
tot 80% van de patiënten). Er is geen duidelijkheid over de associatie van
cervicale lymfekliermetastase met de overall
survival. Een analyse van de National Cancer Database heeft de associatie
tussen lymph node ratio (LNR; verhouding tussen het aantal ziektepositieve
klieren en het totaal aantal bij halsdissectie geoogste klieren) en de OS van
patiënten met PTC onderzocht. Dr.
Blaine Smith (Duke University, Durham NC) en collega’s publiceren de 
In
preklinische studies is antitumoractiviteit gezien van PARP-remmers in
combinatie met immuuntherapie. De multinationale fase 1-2 basket-studie MEDIOLA
onderzoekt de combinatie van olaparib en durvalumab voor solide tumoren. Een
van de MEDIOLA-cohorten bestaat uit
patiënten met metastatisch mammacarcinoom (MBC) en een kiemlijn BRCA1- of BRCA2-mutatie. Prof.
Susan Domchek (University of Pennsylvania, Philadelphia) en collega’s 
Persistente
chemotherapie-geassocieerd alopecie (pCIA) is in recente studies gezien in tot
10% van patiënten die chemotherapie
kregen voor mammacarcinoom. Er is tot op heden geen informatie beschikbaar over
genetische risicofactoren voor pCIA. Een genoom-brede associatiestudie (GWAS) in
drie centra in Spanje heeft deze risicofactoren geïnventariseerd. Dr. Anna González
Neira (Centro Nacional de Investigaciones Oncologicas, Madrid) en collega’s
publiceren de 
Verbeteringen
in de behandelingen van CNS-tumoren en tumoren van hoofd en hals hebben
geresulteerd in verbetering van de overleving van patiënten, met als keerzijde toename
van het aantal overlevers met bijwerkingen van de behandeling. Een van de
bijwerkingen van craniële radiotherapie is persistent
radiation-induced alopecia (pRIA). Een retrospectieve cohortstudie in
Memorial Sloan Kettering Cancer Center (New York) en St. Jude Children’s
Research Hospital (Memphis TN) heeft het voorkomen en respons op behandeling geïnventariseerd
van pRIA in kinderen en volwassenen met CNS-tumoren en sarcomen van hoofd en
hals. Dr. Mario Lacouture (MSKCC) en collega’s publiceren de 
