Er zijn
aanwijzingen voor een associatie van de leverfunctie met ontwikkeling van
colorectaalcarcinoom. Een prospectieve cohortstudie in de UK Biobank heeft de
associatie onderzocht tussen niveaus van circulerende markers van de
leverfunctie en het CRC-risico. Dr. Mingyang Song (Harvard School of Public
Health, Boston MA) en collega’s publiceren de studie in het International Journal of
Cancer.1Tussen begin 2006 en eind 2010 stonden 375.693 deelnemers van de UK Biobank bloedmonsters af, waarin de onderzoekers gehalten bepaalden van alaninetransaminase (ALT), aspartaattransaminase (AST), totaal bilirubine (TBIL), gamma-glutamyltransferase (GGT), alkalisch fosfatase (ALP), totaal eiwit (TP), en albumine (ALB). Tussen begin 2012 en eind 2013 stonden 11.320 van de deelnemers opnieuw bloedmonsters af voor herhaalde bepalingen van de biomarkers.
Tijdens follow-up tot begin 2019 (mediane follow-up 10,0 jaar) werd CRC vastgesteld in 2662 deelnemers. Baseline niveaus van circulerend ALT, AST, TBIL, GGT, TP en ALB waren invers geassocieerd met CRC-risico (p<0,01), met multivariabele HRs van deciel 10 versus deciel 1 uiteenlopend van 0,62 (95%-bti 0,51-0,75) voor ALT tot 0,85 (95%-bti 0,72-1,02) voor TBIL. De associaties waren sterker na recalibratie voor herhaalde bepalingen. De associaties waren sterker voor proximaal coloncarcinoom dan voor distaal coloncarcinoom en rectumcarcinoom, maar consistent voor early-, mid- en late onset CRC.
De onderzoekers concluderen dat markers van leverfunctie invers geassocieerd waren met het CRC-risico.
1.He M-m, Fang Z, Hang D et al. Circulating liver function markers and colorectal cancer risk: a prospective cohort study in the UK Biobank. Int J Cancer 2020; epub ahead of print
Summary: A prospective cohort study in the UK Biobank (375,693 participants, median 10.0 years follow-up) found an inverse association of levels of circulating markers of liver function and risk of colorectal cancer.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Algemeen
wordt aangenomen dat angiogenese een onmisbare factor is voor metastase van
tumoren. Toch heeft het remmen van angiogenese met bevacizumab slechts geringe
impact gehad p[ overleving van patiënten met melanoom. Zowel tumor-angiogenese
als metastase van melanoom zijn verhoogd in oudere patiënten. Een post-hoc analyse
van gegevens van de fase 3-studie AVAST-M heeft de impact van leeftijd op
respons van melanoom op bevacizumab onderzocht. Prof. Ashani Weeraratna (Johns Hopkinst School
of Medicine, Baltimore MD) en collega’s publiceren de 
Voor de
meeste patiënten met progressie van niet-kleincellig longcarcinoom op eerste-
of tweedelijns immuuntherapie is salvage chemotherapie de enige potentieel werkzame
optie. De retrospectieve multicenter CLARITY-studie in Italië heeft de
werkzaamheid van salvage chemotherapy
after immunotherapy (SCAI) voor gevorderd NSCLC geïnventariseerd. Dr. Melissa Bersanelli (Universiteitsziekenhuis
Parma) en collega’s publiceren de 
Gelokaliseerd
prostaatcarcinoom kan indolent zijn en niet altijd onmiddellijke interventie
vereisen, maar kan ook agressief zijn met een sterk verhoogd risico van
ziekte-specifieke mortaliteit (PCSM).
Onderscheid tussen verschillende graden van agressiviteit wordt gemaakt
op basis van TNM-kenmerken, Gleason score, en PSA-gehalte. Er zijn echter geen
prospectief gevalideerde biomarkers voor de prognose van niet-metastatisch
prostaatcarcinoom (nmPrCa). Een multinationale cohortstudie heeft geresulteerd
in een gevalideerd model voor het onderscheiden van prognostische groepen in
nmPrCa. Dr. Robert Dess (University of Michigan, Ann Arbor) en collega’s
publiceren de 
Retinoblastoom
is een intraoculaire maligniteit in kinderen die wordt veroorzaakt door een
pathogene variant in beide RB1-allelen.
Niet-erfelijk retinoblastoom is een unilaterale ziekte met gemiddelde leeftijd
bij diagnose 24 maanden. Erfelijk retinoblastoom is een bilaterale en/of
multifocale ziekte met gemiddelde leeftijd bij diagnose 15 maanden. Patiënten
met erfelijk retinoblastoom hebben een levenslang verhoogd risico van het
ontwikkelen van tweede primaire maligniteiten (SPCs). Een retrospectieve cohortstudie
in Denemarken heeft de incidentie en mortaliteit van SPCs in
retinoblastoompatiënten geïnventariseerd. Dr. Pernille Gregersen
(Universiteitsziekenhuis Aarhus) en collega’s publiceren de 
Er zijn de
laatste jaren meerdere behandelopties voor gevorderd levercelcarcinoom (aHCC)
beschikbaar gekomen. Head-to-head
vergelijkingen van de meeste beschikbare opties zijn niet uitgevoerd, en vallen
in de nabije toekomst niet te verwachten. Een netwerk meta-analyse (NMA) van
studies kan wellicht inzicht geven in de relatieve werkzaamheid van
verschillende behandelingen. Dr. Tanios Bekaii-Saab (Mayo Clinic, Phoenix AZ)
en collega’s hebben een NMA uitgevoerd. Ze 
Camrelizumab
is een anti-PD-1 monoklonaal antilichaam, en apatinib is een VEGFR-2 TKI. De
multicenter fase 2-studie RESCUE in China heeft de combinatie van camrelizumab
en apatinib voor gevorderd levercelcarcinoom (aHCC) geëvalueerd. Prof. Jianming
Xu (Algemeen Ziekenhuis van het Chinese Volksbevrijdingsleger, Beijing) en
collega’s publiceren de 
Patiënten
met congenitale hartziekte (CHD) hebben een verhoogd risico van maligniteiten. Informatie
over variabelen die bijdragen aan deze risicoverhoging kan van belang zijn voor
het identificeren van patiënten die baat kunnen hebben bij longitudinale
surveillance en vroege interventie. Een multicenter patiënt-controlestudie
heeft de frequentie van schadelijke varianten in maligniteiten-risicogenen
vergeleken tussen CHD-patiënten en controlepersonen. Prof. Christine Seidman
(Harvard Medical School, Boston MA) en collega’s publiceren de 
