Oncologisch onderzoek.nl

Er is geen duidelijkheid over de overall survival onder patiënten die protonentherapie (PBT) krijgen voor tumoren van het centraal zenuwstelsel (CNS). Een retrospectieve analyse van gegevens in de National Cancer Database heeft impact van PBT op overleving onder volwassen en pediatrisch patiënten met CNS-tumoren geïnventariseerd. Prof. Chi Lin (Nebraska Medical Center, Omaha) en collega’s publiceren de analyse in BMC Cancer.¹


In de NCDB over de periode van begin 2004 tot eind 2022 identificeerden de onderzoekers 162.506 patiënten met CNS-tumoren, onder wie 5.548 (3,4%) PBT kregen. De figuur laat zien dat het gebruik van PBT voor CNS-tumoren toenam tijdens de studieperiode (a,b) en dat PBT vergeleken met foton-radiotherapie geassocieerd in multivariabele analyse geassocieerd was met significant langere OS onder alle patiënten (c), onder pediatrische patiënten (d), en onder volwassen patiënten (e). Ook in subgroep-analyses van patiënten die chirurgie ondergingen en patiënten die geen chirurgie ondergingen was PBT geassocieerd met significant langere OS vergeleken met foton-radiotherapie.

De onderzoekers concluderen dat onder volwassen en pediatrische patiënten met CNS-tumoren PBT vergeleken met foton-radiotherapie resulteerde in langere OS.

1.Amin S, Amin P, Lin C. Proton beam radiation therapy and the overall survival pf adult and pediatric patients diagnosed with central nervous system tumors. BMC Cancer 2025;25:1187

Summary: A retrospective study using the National Cancer Database found that adult and pediatrics patients with CNS tumors who received proton beam therapy had longer OC compared to patients who received photon radiotherapy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Eerstelijns PET-geleide therapie met vier tot zes cycli brentuximab vedotin, etoposide, cyclofosfamide, doxorubicine, dacarbazine, en dexamethason (BrECADD) is werkzaam voor gevorderd-stadium klassiek Hodgkin lymfoom (AS-cHL) in patiënten in de leeftijd van 60 jaar of jonger. Een multicenter fase-2 cohort van de prospectieve Duitse studie HD21 heeft eerstelijns PET-geleide BrECADD voor AS-cHL in ouder patiënten geëvalueerd. Prof. Peter Borchmann (Universiteit van Keulen) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

Het cohort includeerde 83 patiënten in de leeftijd van 61 tot en met 75 jaar; de mediane leeftijd was 67 jaar. Patiënten die na twee cycli BrEACDD PET-negatief waren kregen nog twee cycli, en patiënten die na twee cycli PET-positief waren kregen nog vier cycli. Graad 3 of hoger toxiciteit waren leukopenie (96% van de patiënten), trombocytopenie (86%), anemie (69%), en febriele neutropenie (55%). PET-negativiteit na twee cycli werd gezien in 48 van 80 patiënten (60%) en PET-positiviteit in 32 patiënten (40%). Onder deze patiënten kregen 71 (89%) het geplande aantal cycli. Aan het eind van de chemotherapie hadden 68 patiënten (82%; 95%-bti 72-90) complete respons; de twee-jaars percentages voor progressievrije overleving en overall survival waren (91,5%; 85-98) respectievelijk 90,8% (84-98). Geen van de patiënten overleed aan de studiebehandeling. De scores voor gezondheids-gerelateerde kwaliteit van leven verbeterden tijdens de behandeling en verschilden tijdens de follow-up gemiddeld niet van de waarden in de algemene bevolking.

De onderzoekers concluderen dat PET-geleide eerstelijns BrECADD voor AS-cHL in oudere patiënten feasible en werkzaam is.

1.Ferdinandus J, Kaul H, Fosså A et al. Positron emission tomography-guided brentuximab vedotin, etoposide, cyclophosphamide, doxorubicin, dacarbazine, and dexamethasone in older patients with advanced-stage classic Hodgkin lymphoma: a prospective, multicenter, single-arm, phase II cohort of the German Hodgkin Study Group HD21 trial. J Clin Oncol 2025-00439

Summary: A multicenter phase 2 cohort of the German HD21 study found tolerability and efficacy of first-line PET-guided BrECADD for advanced-stage classic Hodgkin lymphoma in older patients. 

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In retrospectieve studies is gezien dat patiënten met maligniteiten inferieure COVID-19 uitkomsten hebben. De prospectieve National Cancer Institute COVID-19 in Cancer Patients Study (NCCAPS) heeft risicofactoren voor hospitalisatie en overlijden van COVID-19 geïnfecteerde patiënten met maligniteiten geïnventariseerd. Dr. Larissa Korde (NCI, Rockville MD) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹


NCCAPS includeerde 1572 volwassen patiënten (mediane leeftijd 60 jaar; range 18-93; 53,4% vrouwen) die actieve behandeling kregen voor een maligniteit binnen 14 dagen na een positieve SARS-CoV-2 test. Bij inclusie waren 1013 deelnemers (64,4%) niet gevaccineerd voor SARS-CoV-2. De COVID-19 gerelateerde mortaliteit na negentig dagen was 3,0% en bleef stabiel tijdens langere follow-up. De cumulatieve incidentie van COVID-19 specifiek overlijden was het hoogst in patiënten met lymfoom, gevolgd door acute leukemie en longcarcinoom, en het laagst in patiënten met andere solide tumoren en andere hematologische maligniteiten. In multivariabele analyse waren ontvangen van chemotherapie (HR 1,97; 95%-bti 1,52-2,54) en baseline geschiedenis van beroerte, atriumfibrilleren, of pulmonaire embolie (1,78; 1,33-2,38) geassocieerd met hoger risico van hospitalisatie, en vaccinatie voorafgaand aan SARS-CoV-2 infectie gassocieerd met lager risico van hospitalisatie (0,52; 0,38-0,70).

De onderzoekers concluderen dat COVID-19 significante impact had onder patiënten met maligniteiten.

1.Rini BI, Best AF, Bowman MD et al. Risk factors for COVID-19-related hospitalization and death in patients with cancer. The National Cancer Institute COVID-19 in Cancer Patients Study (NCCAPS). JAMA Oncol 2025.2010

Summary: The prospective National Cancer Institute COVID-19 in Cancer Patients Study identified risk factors for COVID-19-related hospitalization and mortality among patients with cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met maligniteiten hebben een verhoogd risico van ernstige COVID-19 infectie. De additionele waarde van COVID-19 vaccin boosters voor deze patiënten is niet duidelijk. Een retrospectieve cohortstudie van vier gezondheidszorgsystemen in de Verenigde Staten heeft deze vaccin-effectiviteit (VE) voor volwassen patiënten die chemotherapie of immuuntherapie kregen geïnventariseerd. Dr. Jacek Skarbinski (Oakland Medical Center, CA) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

De studie includeerde 72.831 patiënten (24,6% vrouwen) onder wie 69% die per 1 januari 2022 een monovalente booster hadden gekregen. Gedurende 34.006 persoonsjaren follow-up was de COVID-19 hospitalisatie 30,5 per 1000 persoonsjaren onder patiënten die een monovalente booster hadden gekregen vergeleken met 41,9 per 1000 persoonsjaren onder patiënten die alleen de primaire serie hadden gekregen, overeenkomend met een gecorrigeerde VE van 29,2% (95%-bti 19,9-37,7) en een number needed to vaccinate (NNV) voor het voorkomen van één COVID-19 hospitalisatie van 166 (130-244). Onder de 88.417 deelnemers (27,8% vrouwen) met 81.027 persoonsjaren follow-up tijdens de beschikbaarheid van het bivalente COVID-19 vaccin (september 2022 tot september 2023) hadden patiënten die deze booster kregen (38%) een COVID-19 hospitalization rate van 13,4 per 1000 persoonsjaren vergeleken met 21,7 per 1000 persoonsjaren onder patiënten die niet het bivalente vaccin hadden gekregen, met een gecorrigeerde VE van 29,9% (95%-bti 19,4-39,1) en een NNV van 451 (345-691).

De onderzoekers concluderen dat COVID-19 booster vaccinatie geassocieerd was met significante bescherming tegen ernstige COVID-19.

1.Skarbinski J, Elkin EP, Ziemba YC et al. COVID-19 vaccine booster uptake and effectiveness among US adults with cancer. JAMA Oncol 2025.2020

Summary: A retrospective cohort study found that among US adults receiving chemotherapy or immunotherapy for cancer, COVID-19 vaccination was associated with protection from severe COVID-19 infections.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In adenomcarcinoom van maag en slokdarm-maagovergang (G/GEJ-adenocarcinoom wordt vaak afwijkende expressie van claudine18.2 (CLDN18.2) gezien. IBI343 is een antibody-drug conjugate bestaande uit een op CLDN18.2 gericht antilichaam en een exatecan-payload. Een multicenter fase 1-studie in China heeft IBI343 geëvalueerd voor gevorderd G/GEJ-adenocarcinoom met expressie van CLDN18.2. Prof. Lin Shen (Beijing Cancer Hospital) en collega’s publiceren de studie in Nature Medicine.¹

De studie includeerde in de doseringsescalatiefase negentien patiënten, die IBI343 0,3 tot 10 mg/kg iedere drie weken kregen. Onder de zes patiënten die de hoogste dosering kregen waren er twee met doserings-limiterende toxiciteit (één patiënt met graad 4 myelosuppressie en één patiënt met zowel graad 4 neutropenie en graad 3 febriele neutropenie) waarna werd gekozen van 6 mg/kg iedere drie weken als aanbevolen fase 2-dosering. Met deze dosering werden in de expansiefase nog 108 patiënten behandeld. De bevestigde objective response rate was 29% en de mediane progressievrije overleving was 5,5 maanden (95%-bti 4,1-7,0) onder de 31 patiënten met hoge expressie van CLDN18.2. De overall survival data waren niet matuur.

De onderzoekers concluderen dat IBI343 goed verdragen werd en veelbelovende werkzaamheid had onder patiënten met gevorderd G/GEJ-adenocarcinoom met expressie van CLDN18.2.

1.Liu J, Yang J, Sun Y et al. CLDN18.2-targeting antibody-drug conjugate IBI343 in advanced gastric or gastroesophageal junction adenocarcinoma: a phase 1 trial. Nature Med 2025-03783-8

Summary: A multicenter phase 1 trial in China found tolerability and promising activity of the CLDN18.2-targeting antibody-drug conjugate IBI343 among patients with advanced gastric or gastroesophageal junction adenocarcinoma with CLDN18.2 expression.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Pathologisch complete respons (pCR) op neoadjuvante therapie wordt in toenemende mate gebruikt als surrogaat-eindpunt voor overleving in gerandomiseerde studies van gastroïntestinale maligniteiten. Een systematisch overzicht en meta-analyse van deze studies heeft de trial-level associatie tussen pCR en overlevingsuitkomsten geïnventariseerd. Dr. Zhi Ven Fong (Mayo Clinic, Phoenix AZ) en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹

In de literatuur tot en met 3 januari 2024 identificeerden de onderzoekers 25 gerandomiseerde studies die neoadjuvante behandelingen voor rectumcarcinoom vergeleken. De studies telden tezamen 11.882 patiënten. In metaregressie-analyse was pCR niet gecorreleerd met overall survival (β=0,37; p=0,52) of ziektevrije overleving (β=-0,84; p=0,32). Ook na exclusie van twee studies met een hoog risico van bias was pCR niet geassocieerd met OS of DFS.

De onderzoekers concluderen dat er geen trial-level associatie was tussen pCR en overlevingsuitkomsten in neoadjuvante studies van rectumcarcinoom.

1.Sugumar K, Lie JJ, Stucky C-C et al. Pathologic complete response and survival in rectal cancer. JAMA Network Open 2025;8:e2521197

Summary: Systematic review and meta-analysis of 25 RCTs, including 11,882 patients, comparing neoadjuvant therapies in rectal cancer found no trial-level association between pCR and survival.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Vanaf de jaren veertig van de vorige eeuw is radioactief afval opgeslagen niet ver van het vliegveld van St Louis (Missouri). Dit afval heeft gedurende verscheidene decennia het water van de Coldwater Creek gedecontamineerd. Een analyse onder deelnemers van de St Louis Baby Tooth-Later Life Health Study heeft de associatie onderzocht tussen woonplaats als kind in de omgeving van de rivier en de incidentie van maligniteiten onder personen in de leeftijd van 55 tot 77 jaar. Prof. Marc Weisskopf (Harvard School of Public Health, Boston MA) en collega’s publiceren de analyse in JAMA Network Open.¹

Tussen begin juni 2021 en eind september 2024 includeerde de studie 4209 deelnemers (gemiddelde leeftijd 63 jaar; 56,3% vrouwen) van wie de woonplaats als kind bekend was. Het achtergrondrisico van enig type (zelf-gerapporteerde) maligniteit was 24%. Het risico van enig type maligniteit was 44% hoger onder deelnemers die als kind minder dan één kilometer bij Coldwater Creek vandaan woonden vergeleken met deelnemers die als kind meer dan twintig kilometer bij de rivier vandaan woonden (OR 1,44; 95%-bti 0,96-2,14). Er was een significante associatie voor radiosensitieve maligniteiten (schildklier, borst, leukemie, en basaal cel; OR 1,85; 95%-bti 1,21-2,81) maar niet voor niet-radiosensitieve maligniteiten (1,41; 0,86-2,30) voor minder dan één versus meer dan twintig kilometer childhood residence. Er waren aanwijzingen voor een dosering-respons associatie, met verhoogd risico voor childhood residence tussen één en vijf versus vijf tot twintig kilometer van Coldwater Creek.

De onderzoekers concluderen dat de studie een positieve associatie heeft gevonden tussen childhood residence in de nabijheid van Coldwater Creek en het risico van maligniteiten onder volwassenen.

1.Leung M, Tang IW, Lin JJY et al. Cancer incidence and childhood residence near the Coldwater Creek radioactive waste site. JAMA Network Open 2025;8:e2521926

Summary: A cohort study in the US found that childhood residential proximity to Coldwater Creek (MO) was associated with an increased risk of cancer among adults, likely through radiation exposure associated with the creek.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Op basis van resultaten van de PACIFIC-studie wordt durvalumab gezien als standaard consolidatie-behandeling voor niet-resectabel stadium III niet-kleincellig longcarcinoom zonder progressie na concurrente chemoradiotherapie (cCRT). De multinationale fase 2-studie COAST heeft toevoegen and het anti-CD73 antilichaam oleclumab of het anti-NKG2A antilichaam monalizumab aan durvalumab-consolidatie geëvalueerd. Dr. Charu Aggarwal (University of Pennsylvania, Philadelphia) en collega’s publiceren de finale analyse van COAST in JAMA Network Open.¹

COAST includeerde 186 patiënten met ECOG performance status 0 of 1 zonder progressie na platina-gebaseerde cCRT. De patiënten werden binnen 42 dagen na cCRT 1:1:1 gerandomiseerd naar durvalumab plus oleclumab (n=59), durvalumab plus monalizumab (n=61), of alleen durvalumab (n=66). De mediane duur van follow-up was 30,1 maanden (range 0,4-48,9). De bevestigde objective response rate (primair eindpunt) was 35,0% in de durvalumab-oleclumabgroep vergeleken met 40,3% in de durvalumab-monalizumabgroep en 23,9% in de alleen-durvalumabgroep. Deze verschillen waren niet statistisch significant. De beide combinatiegroepen hadden langere progressievrije overleving dan de alleen-durvalumabgroep (oleclumab HR 0,59; 95%-bti 0,7-0,93 en mozalizumab 0,63; 0,40-0,99) maar geen statistisch significant langere overall survival. De veiligheid was vergelijkbaar tussen de drie groepen, zonder nieuwe veiligheidssignalen.

De onderzoekers concluderen dat deze resultaten nader onderzoek van de beide combinaties in de lopende grotere fase 3-studie PACIFIC-9 steunen (visual abstract).

1.Aggarwal C, Martinez-Marti A, Majem M et al. Durvalumab alone or combined with novel agents for unresectable stage III non-small cell lung cancer. Update from the COAST randomized clinical trial. JAMA 2025;8:e2518440

Summary: Final analysis of the multinational phase 2 randomized COAST trial found that combining consolidation durvalumab with oleclumab or monalizumab resulted in numerically higher confirmed objective response rates in patients with unresectable, stage III NSCLC compared with durvalumab alone.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)