Oncologisch onderzoek.nl

Stereotactische bestraling (SRS/SRT) is de standaard-behandeling voor patiënten met een beperkt aantal hersenmetastasen, maar onder patiënten met BrMs van kleincellig longcarcinoom is gehele-hersenbestraling (WBRT) de standaard wegens gebrek aan prospectieve data en vanwege zorgen over intracraniële progressie als WBRT achterwegen gelaten wordt. Een multicenter fase 2-studie heeft SRS/SRT geëvalueerd onder patiënten met SCLC en één tot tien BrMs. Het primaire eindpunt was neurologic death rate, vergeleken met historische controles die WBRT kregen. Dr. Ayal Aizer (Dana-Farber Cancer Insitute, Boston MA) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

Tussen begin februari 2018 en eind april 2023 includeerde de studie 100 patiënten. Het mediane aantal BrMs was 2 (IQR 1-4; range 1-10). De mediane overall survival was 10,2 maanden; slechts 22% van de patiënten hadden salvage WBRT nodig. In totaal werden 20 gevallen van neurologisch overlijden gezien, vergeleken met 64 gevallen van niet-neurologisch overlijden. De neurologic death rate na een jaar was 11,0% (95%-bti 5,8-18,1) vergeleken met 17,5% onder historische controles die WBRT hadden gekregen.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met SCLC en één tot tien BrMs, SRS/SRT vergeleken met WBRT resulteerde in lagere percentages neurologisch overlijden.

1.Aizer AA, Tanguturi SK, Shi DD et al. Stereotactic radiosurgery in patients with small cell lung cancer and 1-10 brain metastases: a multi-institutional, phase II, prospective clinical trial. J Clin Oncol 2025-00056

Summary: A multicenter phase 2 trial found low rates of neurologic death with SRS/SRT compared with WBRT among patients with SCLC and 1-10 brain metastases.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Ficerafusp alfa (aka BCA101) is een first-in-classs bifunctioneel eiwit gericht op EGFR en TGF-β. Een fase 1-studie in Canada en de Verenigde Staten heeft ficerafusp alfa met of zonder pembrolizumab geëvalueerd onder patiënten met EGFR-gedreven gevorderde solide tumoren. Dr. Alberto Hernando-Calvo (Princess Margaret Cancer Centre, Toronto) en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹

In een 3+3 design kregen patiënten met EGFR-gedreven gevorderde solide tumoren wekelijks oplopende doseringen (64-1500 mg) intraveneus ficerafusp alfa monotherapie of in combinatie (240-1500 mg) met intraveneus pembrolizumab 200 mg iedere drie weken. Onder de 46 patiënten in het monotherapiecohort waren de meest-gerapporteerde treatment related adverse events acneïforme dermatitis (46%) en vermoeidheid (29%); onder de 15 patiënten in het combinatiecohort waren de meest-gerapporteerde TRAEs acneïforme dermatitis (73%), vermoeidheid (53%), pruritus (40%), epistaxis (40%), en rash (40%). Eén patiënt had een doserings-limiterend toxiciteit met 1250-mg monotherapie (graad 3 anemie en hematurie). De hoogst-verdragen dosering werd in geen van beide cohorten bereikt. In het monotherapiecohort werd objectieve respons gezien in één patiënt en stabiele ziekte in zestien (38%). In het combinatiecohort hadden vier van dertien evalueerbare patiënten (31%) bevestigde respons.

De onderzoekers concluderen dat ficerafusp alfa een manageable veiligheidsprofiel had en klinische activiteit, zowel als monotherapie als in combinatie met pembrolizumab, onder patiënten met gevorderde EGFR-gedreven solide tumoren.

1.Hernando-Calvo A, Carvajal RD, Paik PK et al. Phase I clinical trial of the bifunctional EGFR/TGF-β fusion protein ficerafusp alfa (BCA101) alone and in combination with pembrolizumab for advanced solid tumors. Clin Cancer Res 2025-0100

Summary: A phase 1 trial in Canada and the United States found a manageable safety profile and clinical activity of ficerafusp alfa als monotherapy and in combination with pembrolizumab among patients with EGFR-drive advanced solid tumors.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Een multicenter fase 2-studie in de Verenigde Staten evalueerde de neoadjuvante plus adjuvante combinatie van relatlimab (anti-LAG-3) en nivolumab (anti-PD-1) voor patiënten met gevorderd resectabel melanoom. In 2022 is gepubliceerd dat het percentage patiënten met pathologisch complete respons 57% bedroeg en het percentage patiënten met majeure pathologische respons 63%. Dr. Elizabeth Burton (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren in het Journal of Clinical Oncology lange-termijn resultaten van de studie.¹

De studie includeerde 30 patiënten van MDACC en Memorial Sloan Kettering Cancer Center (New York). De patiënten kregen twee cycli nivolumab 480 mg plus relatlimab 160 mg iedere vier weken, gevolg door chirurgie en tien cyli nivolumab 480 mg plus relatlimab 160 mg iedere vier weken. De mediane follow-up op het moment van de nu gepubliceerde analyse was 47 maanden. Vier jaar na de start van de neoadjuvante behandeling waren 80% van de patiënten gebeurtenisvrij; dit was het geval voor 95% van de patiënten die majeure pathologische respons hadden bereikt en 60% van de patiënten zonder MPR (p=0,015). Vier jaar na de start van de behandeling waren 95% van de patiënten met MPR in leven, statistisch niet-significant verschillend van de patiënten zonder MPR (80%). Genexpressie-analyse identificeerde immuunmodulatorische routes waarvan baseline opregulering geassocieerd was met MPR.

De onderzoekers concluderen dat neoadjuvant plus adjuvant relatlimab plus nivolumab lange-termijn profijt biedt voor patiënten met gevorderd resectabel melanoom.

1.Burton EM, Milton DR, Tetzlaff MT et al. Long-term survival and biomarker analysis evaluating neoadjuvant plus adjuvant relatlimab (anti-LAG3) and nivolumab (antiPD1) in patients with resectable melanoma. J Clin Oncol 2025-00494

Summary: Follow-up results of a multicenter phase 2 trial found long-term benefit from neoadjuvant plus adjuvant relatlimab plus nivolumab for advanced resectable melanoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De multinationale fase 3-studie HD21 liet betere werkzaamheid en acute tolerabiliteit zien van BrECADD (brentuximab vedotin, etoposide, cyclofosfamide, doxorubicine, dacarbazine, en dexamethason) vergeleken met eBEACOPP (geëscaleerde doseringen van bleomycine, etoposide, doxorubicine, cyclofosfamide, vincristine, procarbazine, en prednison) onder patiënten met nieuw-gediagnostiseerd gevorderd klassiek Hodgkin lymfoom. Een secundaire analyse van HD21 heeft herstel van de gonadale functie en vruchtbaarheidsuitkomsten tussen de twee regimes vergeleken. Dr. Justin Ferdinandus (Academisch Ziekenhuis Keulen) en collega’s publiceren de analyse in The Lancet Oncology.¹

HD21, in 33 centra in negen landen, includeerde 1183 patiënten in de leeftijd van 18 tot en met 60 jaar en een ECOG performance status 2 of beter. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar eBEACOPP (n=592) of BrECADD (n=591). De nu gepubliceerde analyse is uitgevoerd onder vrouwen jonger dan 40 jaar en mannen jonger dan 50 jaar. De mediane duur van follow-up was 49,6 maanden (IQR 39,7-58,4). De figuur laat zien dat percentages met herstel van de gonadale functie significant hoger waren in de BrECADD-groep dan in de eBEACOPP-groep. Na de behandeling was de vijf-jaars incidentie van ouderschap significant hoger onder mannen in de BrECADD-groep dan in de eBEACOPP-groep (9,3% versus 3,3%; p=0,014) en niet-significant hoger onder vrouwen in de BrECADD-groep dan in de eBEACOPP-groep (19,3% versus 17,1%; p=0,53).

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met nieuw-gediagnostiseerd gevorderd klassiek Hodgkin lymfoom, BrECADD vergeleken met eBEACOPP resulteerde in beter herstel van de gonadale functie en (significant onder mannen) hogere percentages ouderschap.

1.Ferdinandus J, Schneider G, Moccia A et al. Fertility in patients with advanced-stage classical Hodgkin lymphoma treated with BrECADD versus eBEACOPP: a secondary analysis of the multicentre, randomised, parallel, open-label, phase 3 HD21 trial. Lancet Oncol 2025-00262-1

Summary: Secondary analysis of the multinational phase 3 HD21 trial found better gonadal function recovery as well as higher parenthood rates (among men) in men and women receiving BrECADD compared with eBEACOPP for newly diagnosed advanced classical Hodgkin lymphoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er zijn weinig adjuvante behandelingen beschikbaar voor patiënten met resectabel extrahepatisch cholangiocarcinoom (EHC) of galblaascarcinoom (GBC). De multicenter gerandomiseerde ACCORD studie in China heeft de adjuvante combinatie van camrelizumab plus concurrente capecitabine en radiotherapie (interventiegroep) vergeleken met observatie na resectie van EHC of GBC. Dr. Zhenwei Peng (Sun Yat-sen Universiteit, Guangzhou) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹



ACCORD includeerde 93 patiënten (52% vrouwen; mediane leeftijd 62 jaar; range 31-70) na resectie van EHC of GBC. De interventiegroep telde 46 patiënten en de observatiegroep 47. De mediane follow-up was 36 maanden (IQR 32-39). De overall survival percentages waren 95,7% in de interventiegroep versus 80,9% in de observatiegroep na één jaar; 71,4% versus 52,9% na twee jaar; en 58,2% versus 30,5% na drie jaar (HR 0,43; p=0,004); de recidiefvrije-overlevingspercentages waren 78,3% versus 55,3% na één jaar; 54,4% versus 27,0% na twee jaar; en 40,3% versus 17,2% na drie jaar (HR 0,46; p<0,001). In de interventiegroep waren geen treatment-related deaths.

De onderzoekers concluderen dat de adjuvante combinatie van chemoradiotherapie en immuuntherapie resulteerde in superieure overlevingsuitkomsten vergeleken met observatie onder patiënten met resectabel EHC/GBC.

1.Xiao H, Ji J, Li S et al. Adjuvant chemoradiation and immunotherapy for extrahepatic cholangiocarcinoma and gallbladder cancer. A randomized clinical trial. JAMA Oncol 2025.1926

Summary: The multicenter randomized ACCORD trial in China found superior survival outcomes with adjuvant camrelizumab plus concurrent capecitabine and radiotherapy compared with observation among patients with resectable extrahepatic cholangiocarcinoma or gallbladder cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen duidelijkheid over de optimale behandeling van patiënten met metastatisch squameus celcarcinoom van de slokdarm (mESCC) na progressie op immuuntherapie. BL-B01D1 is een first-in-class antibody-drug conjugate bestaande uit een EGFR-HER3 bispecifiek antilichaam en een topoisomerase I remmer(Ed-04) payload. Een multicenter fase 1b-studie in China heeft BL-B01D1 voor eerder-behandeld mESCC geëvalueerd. Prof. Zhihao Lu (Peking University Cancer Hospital and Institute, Beijing) en collega’s publiceren de studie in Nature Medicine.¹

De studie includeerde 82 patiënten die 2,0 (n=22) of 2,5 (n=60) mg/kg BL-B01D1 iedere drie weken kregen. De figuur laat de respons zien. Onder de patiënten die de 2,5 mg/kg dosering kregen was de bevestigde objective response rate 39,6% en de disease control rate 79,2%. De incidentie van graad 3 treatment-related adverse events met deze dosering was 63,3%. Er waren twee patiënten met graad 3 of hoger interstitiële longziekte. Als aanbevolen fase 2-dosering werd gekozen voor 2,5 mg/kg iedere drie weken. Deze figuur laat progressievrije overleving en de overall survival zien.

De onderzoekers concluderen dat BL-B01D1 veelbelovende activiteit en manageable veiligheid had onder patiënten met eerder-behandeld mESCC.

1.Liu C, Liu D, Ji Y et al. A bispecific antibody-drug conjugate targeting EGFR and HER3 in metastatic esophageal squamous cell carcinoma: a phase 1b trial. Nature Med 2025-03792-7

Summary: A multicenter phase 1b trial in China found promising efficacy and manageable safety of the bispecific antibody-drug conjugate targeting EGFR and HER3 for previously treated metastatic ESCC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

DKN-01 is een antilichaam gericht op Dickkopf-related protein 1 (DKK1). De multinationale fase 2-studie DisTinGuish onder patiënten met gevorderd adenocarcinoom van maag of slokdarm-maag overgang (G/GEJ-adenocarcinoom; GEA) met hoge expressie van DKK1 wordt uitgevoerd in drie delen: deel A evalueert DKN-01 in combinatie met tislelizumab (anti-PD1) en chemotherapie als eerstelijns behandeling voor GEA; deel C is een gerandomiseerde studie van eerstelijns tislelizumab en chemotherapie met of zonder DKN-01 voor GEA; en deel B evalueerde twee DKN-01 doseringen plus tislelizumab als tweedelijns chemotherapievrije behandeling voor GEA met hoge expressie van DKK-1. Dr. Samuel Klempner (Massachusetts General Hospital, Boston) en collega’s publiceren in Nature Communications resultaten van DisTinGuish deel B.¹

Deel B includeerde 52 patiënten die drieweekse cycli kregen van intraveneus DKN-01 300 mg of 600 mg op dagen één en vijftien plus intraveneus tislelizumab 200 mg op dag één. In de safety population hadden 21 patiënten (40,4%) tenminste één DKN-01 gerelateerd adverse event rapporteerden, in de meeste gevallen laaggradig met vermoeidheid (15,4%) en misselijkheid (9,6%) als meest-voorkomende AEs. De figuur laat zien dat onder de voor werkzaamheid evalueerbare deelnemers de objective response rate 21,7% was (31,8% onder de patiënten met PD-L1 expressie 5% of hoger) en de disease control rate 34,8%. De ORR was numeriek hoger met de 600-mg dosering dan met de 300-mg dosering. De mediane progressievrije overleving was 1,4 maanden en de mediane overall survival 8,2 maanden.

De onderzoekers concluderen dat de chemotherapievrije combinatie van DKN-01 en tislelizumab verdragen werd en activiteit had als tweedelijns behandeling voor gevorderd GEA met hoge expressie van DKK1.

1.Lee K-W, Mahalingam D, Shim BY et al. DKN-01 and tislelizumab as second-line therapy in DKK1-high gastroesophageal adenocarcinoma: DisTinGuish trial part B. Nature Comm 2025-61420-x

Summary: Part B of the multicenter phase 2 DisTinGuish trial found safety, tolerability, and efficacy of the combination of DKN-01 and tislelizumab as second-line therapy for advanced gastroesophageal adenocarcinoma with high DKK-1 expression.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Divarasib is een orale selectieve volgende-generatie KRAS G12C-remmer. Een multinationale fase 1-studie heeft divarasib monotherapie geëvalueerd voor KRAS-G12C positief gevorderd niet-kleincellig longcarcinoom (aNSCLC). Dr. Adrian Sacher (Princess Margaret Cancer Centre, Toronto) en collega’s publiceren in het Journal of Clinical Oncology lange-termijn (tenminste één jaar) follow-up resultaten van de studie.¹

De studie includeerde 65 patiënten die divarasib 50 tot 400 mg eenmaal daags kregen; 31 patiënten (48%) werden langer dan een jaar behandeld. Divarasib werd ook bij lange-termijn gebruik goed verdragen, en het veiligheidsprofiel na een jaar was consistent met het overall veiligheidsprofiel. De figuur laat zien dat onder de 63 patiënten met meetbare ziekte over alle doseringsniveaus de bevestigde objective response rate 55% bedroeg (95%-bti 42,5-68,1) met mediane duur van respons 18,0 maanden (9,8-24,9) en mediane progressievrije overleving 13,8 maanden (9,8-25,4); de median PFS was 15,3 maanden (12,3-26,1) in de groep van 44 patiënten die divarasib 400 mg eenmaal daags kregen.

De onderzoekers concluderen dat met lange-termijn follow-up divarasib goed verdragen werd en antitumor-activiteit had onder patiënten met KRAS-G12C positief aNSCLC.

1.Sacher AG, Miller WH, Patel MR et al. Single-agent divarasib in patients with KRAS G12C-positive non-small cell lung cancer: long-term follow-up of a phase I study. J Clin Oncol 2025-00040

Summary: Long-term follow-up of a multinational phase 1 study found safety and antitumor activity of divarasib for advanced KRAS G12C-positive NSCLC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)