Er is geen
twijfel aan de prognostische relevantie van detecteerbare circulerende
tumorcellen bij de primaire diagnose vroeg-stadium mammacarcinoom. Het is
minder duidelijk in hoeverre dit ook geldt tijdens de follow-up. Een secundaire
analyse van de Duitse multicenter fase 3-studie SUCCESS A was aan deze vraag
gewijd. Dr. Elisabeth Trapp (Ludwig-Maximilians Universität, München) en
collega’s publiceren de analyse online in het Journal of the
National Cancer Institute.1De studie vergeleek twee adjuvante chemotherapieregimes gevolgd door zoledroninezuur voor vroeg-stadium hoog-risico mammacarcinoom. De nu gepubliceerde analyse includeerde 1087 van de studiedeelnemers die twee jaar na voltooiing van de chemotherapie getest werden op aanwezigheid van CTCs (CellSearch). Onder deze patiënten waren er 198 CTC-positief (18,2%). De CTC-positieve patiënten hadden vergeleken met de CTC-negatieve patiënten slechtere overall survival gerekend vanaf het moment van bepaling van CTC-status (HR 3,91; p<0,001) als ook slechtere ziektevrije overleving vanaf dit moment (HR 2,31; p<0,001).
De onderzoekers concluderen dat aanwezigheid van CTCs twee jaar na voltooiing van chemotherapie voor hoog-risico vroeg-stadium mammacarcinoom geassocieerd was met slechtere OS en DFS. Dit resultaat kan implicaties hebben voor geïndividualiseerde strategieën van actieve surveillance.
1.Trapp E, Janni W, Schindlbeck C et al. Presence of circulating tumor cells in high-riks early breast cancer during follow-up and prognosis. J Natl Cancer Inst 2018; epub ahead of print
Summary: A secondary analysis of the German multicenter phase 3 trial SUCCESS A showed that in patients with high-risk early-stage breast cancer, presence of CTCs two years after completion of chemotherapy was associated with worse overall survival and disease-free survival (compared to absence of CTCs). Based on these results, individualized active surveillance strategies for breast cancer survivors might have to be reconsidered.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
De
uitkomsten van patiënten met recidiverend of refractair (R-R) ALL zijn slecht. Inotuzumab
ozogamicine (IO) en blinatumomab (B) hebben als monotherapie activiteit laten
zien voor R-R ALL. Een studie van MD Anderson Cancer Center (Houston TX) heeft
onderzocht of combinatie van beide middelen met lage-intensiteit chemotherapie
de uitkomsten verbetert van ALL-patiënten in eerste relapse. Dr. Elias Jabbour
en collega’s publiceren de 
Er is geen
duidelijkheid over de klinische implicaties van toevoegen van plasma-gebaseerde
circulerend tumor-DNA next generation
sequencing (NGS) aan tumorweefsel NGS voor het detecteren van targetable
mutaties in niet-kleincellig longcarcinoom. Een prospectieve cohortstudie in
het ziekenhuis van de University of Pennsylvania (Philadelphia) is opgezet om
deze duidelijkheid te verschaffen. Dr. Erica Carpenter en collega’s publiceren
de 
De Franse
gerandomiseerde fase 2-studie NeoPAL vergeleek de combinatie palbociclib plus
letrozol (LETPAL) met moderne chemotherapie als neoadjuvante behandeling voor
hoog-risico luminal mammacarcinoom. Dr. Paul Cottu (Institut Curie, Parijs) en
collega’s publiceren de 
Na klinisch
complete respons op neoadjuvante chemoradiotherapie voor rectumcarcinoom is watch and wait (W&W) een
managementstrategie die ingrijpende chirurgie kan vermijden. Prof. Andrew
Renehan (University of Manchester UK) en collega’s hebben een individuele-patiëntgegevens
meta-analyse uitgevoerd van factoren die van invloed kunnen zijn op lokale
hergroei in geval van deze benadering. Ze publiceren de 
De
incidentie en mortaliteit van colorectaalcarcinoom onder personen jonger dan
vijftig jaar (‘early-onset CRC’) nemen toe. De redenen voor deze toenames zijn
grotendeels onbekend, hoewel de toenemende prevalentie van obesitas in deze
bevolkingsgroep ten dele een verklaring zou kunnen zijn. Dr. Yin Cao
(Washington University, St Louis MO) en collega’s hebben een analyse uitgevoerd
van de associatie tussen obesitas of toename van het lichaamsgewicht sinds
vroege volwassenheid met het risico van early-onset CRC in vrouwen. Ze
publiceren de 
In de
behandeling van rectumcarcinoom wordt in toenemende mate gestreefd naar orgaan-preservering
om chirurgie-gerelateerde morbiditeit te verminderen. Er is weinig informatie
beschikbaar over lange-termijn uitkomsten van deze benadering. De Nederlandse
multicenter fase 2-studie CARTS onderzocht de feasibiliteit van neoadjuvante
chemoradiotherapie (CRT), in geval van goede respons gevolgd door transanale
endoscopische microchirurgie (TEM), voor distaal cT1-3N0M0 rectumcarcinoom. Arts-onderzoeker
Rutger Stijns (Radboud UMC) en collega’s 
Interleukine
2 (IL2) kan leiden tot duurzame respons in patiënten met melanoom. Vascular endothelial growth factor
(VEGF) bevordert angiogenese en moduleert de activiteit van het immuunsysteem.
Hoge VEGF-niveaus zijn geassocieerd met nonrespons op IL2. Ziv-aflibercept is
een volledig humaan recombinant fusie-eiwit dat VEGF-receptoren bevat en kan
resulteren in VEGF-depletie. De gerandomiseerde multicenter fase-2 studie NCI
8628 vergeleek ziv-aflibercept plus hoge-dosering IL2 (arm A) met alleen
hoge-dosering IL2 (arm B) voor niet-operabel stadium III of stadium IV melanoom.
Dr. Ahmad Tarhini (Hillman Cancer Center, University of Pittsburgh PA) en
collega’s publiceren de