Oncologisch onderzoek.nl

De multinationale fase 3-studie ARCHES randomiseerde mannen met metastatisch hormoongevoelig prostaatcarcinoom (mHSPC) 1:1 naar enzalutamide (160 mg/d) plus androgeendeprivatietherapie (ADT) of placebo plus ADT. Drie tot zes maanden ADT voorafgaand aan randomisatie was toegestaan. In 2012 is gepubliceerd dat toevoeging van enzalutamide aan ADT resulteerde in significant verlaging van het risico van progressie of overlijden. Prof. Andrew Armstrong (Duke University, Durham NC) en collega’s publiceren in JAMA Network Open een analyse van de impact van pretreatment PSA-niveau en verandering van PSA-niveau op de uitkomsten.¹

De analyse includeerde 1150 patiënten (mediane leeftijd 70 jaar; range 46-92). De figuur laat zien dat toevoegen van enzalutamide aan ADT geassocieerd was met betere radiografisch-progressievrije overleving in mannen met pretreatment PSA-niveau tot 0,2 ng/ml (HR 0,59; 95%-bti 0,27-1,30), 0,2 tot en met 4 ng/ml (0,32; 0,20-0,50), en hoger dan 4 ng/ml (0,44; 0,32-0,62). Patiënten die met enzalutamide plus ADT niet-detecteerbaar PSA bereikten hadden een 86% lager risico van radiografische progressie (HR 0,14; 95%-bti 0,09-0,23) en een 76% lager risico van overlijden (0,24; 0,17-0,34).

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van enzalutamide aan ADT voor mHSPC resulteerde in betere uitkomsten ongeacht het pretreatment PSA-niveau, en dat bereiken van niet-detecteerbaar PSA-niveau geassocieerd was met betere uitkomsten.

1.Azad AA, Petrylak DP, Iguchi T et al. Enzalutamide and prostate-specific antigen levels in metastatic prostate cancer. A secondary analysis of the ARCHES randomized clinical trial. JAMA Network Open 2025;8:e258751

Summary: Secondary analysis of the multinational phase 3 ARCHES trial found that mHSPC patients treated with enzalutamide plus ADT versus placebo plus ADT had improved outcomes regardless of PSA level at enrollment; achieving undetectable PSA was associated with improved clinical outcomes with enzalutamide plus ADT treatment.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De standaard-benadering voor resectabel lokaal-gevorderd rectumcarcinoom (LARC) is neoadjuvante radiotherapie (NRT) gevolgd door chirurgie. In recente studies is echter geen oncologisch profijt gezien van NRT-gebaseerde therapie voor middle/lower rectumcarcinoom. Een retrospectieve cohortstudie op basis gegevens van Taiwan-brede registraties heeft uitkomsten van NRT gevolgd door chirurgie voor LARC vergeleken met die van upfront chirurgie. Prof. Chao-Han Lai (National Cheng Kung University, Tainan) en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹


De studie includeerde 4099 patiënten met resectabel LARC, die tussen begin 2014 en eind 2017 resectie ondergingen, met follow-up tot eind 2020. Onder deze patiënten waren er 1436 die NRT gevolgd door chirurgie ondergingen en 2663 die upfront chirurgie ondergingen. Coprimaire eindpunten waren overall survival (OS) en lokaal recidief (LR). De figuur laat zien dat NRT resulteerde in betere OS (na drie jaar 88,5% versus 85,2%; HR 0,74; 95%-bti 0,59-0,92) maar geen significant verschil in LR (5,7% versus 6,6%; 0,78; 0,55-1,11). NRT vergeleken met upfront chirurgie resulteerde ook in een significant hoger percentage patiënten met permanent stoma (20,6% versus 11,1%; RR 1,91; 95%-bti 1,62-2,25). In subgroepanalyses was NRT versus upfront chirurgie geassocieerd met betere oncologische uitkomsten onder patiënten met middle/lower LARC maar niet onder patiënten met upper LARC.

De onderzoekers concluderen dat voor overall resectabel LARC NRT gevolgd door chirurgie resulteerde in betere oncologische uitkomsten dan upfront chirurgie, echter ten koste van een hoger percentage patiënten met permanent stoma; het profijt van NRT werd niet gezien onder patiënten met upper LARC.

1.Chen P-C, Yang AS-H, Fichera A et al. Neoadjuvant radiotherapy vs up-front surgery for resectable locally advanced rectal cancer. JAMA Network Open 2025;8:e259049

Summary: A retrospective cohort study in Taiwan found that neoadjuvant radiotherapy (NRT) followed by surgery for locally advanced rectal cancer was associated with improved oncological outcomes compared with upfront surgery overall, with excessive diverting stoma nonreversal as the trade-off; however the benefits of NRT were not observed for upper rectal cancer. 

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De standaard-behandeling voor niet-resectabel lokaal-gevorderd niet-kleincellig longcarcinoom (LA-NSCLC) is chemoradiotherapie gevolgd door durvalumab-consolidatie. Een frequente bijwerking van durvalumab is matig-symptomatische (graad 2) pneumonitis, die soms leidt tot onderbreking van de consolidatie. Een retrospectieve studie in zeven centra in Japan heeft herstart van durvalumab na onderbreking wegens pneumonitits geëvalueerd. Dr. Takuro Sakagami (Universiteit van Kumamoto) en collega’s publiceren de studie in Lung Cancer.¹


Tussen begin juli 2018 en eind maart 2022 kregen in de zeven centra 208 patiënten met niet-resectabel LA-NSCLC chemoradiotherapie gevolgd door durvalumab-consolidatie. In 62 patiënten leidde graad 2 pneumonitis to onderbreking van de consolidatie. De durvalumab-herstartgroep bestond uit 33 van deze patiënten, de durvalumab niet-herstartgroep uit 29. Patiënten in de herstartgroep hadden significant langere progressievrije overleving (32,0 maanden versus 5,3 maanden (p=0,003) en overall survival (NR versus 27,1 maanden; p=0,012) dan patiënten in de niet-herstartgroep. Pneumonitis werd gezien in 30,3% van de patiënten in de herstartgroep, maar zonder graad 3 of hoger gebeurtenissen. In multivariate analyse was herstart van durvalumab geassocieerd met betere PFS (HR 0,31; p=0,002) en OS (HR 0,33; p=0,017).

De onderzoekers concluderen dat herstart van durvalumab na graad 2 pneumonitis geassocieerd was met betere overlevingsuitkomsten.

1.Kakiuchi Y, Saruwatari K, Tokito T et al. Impact of durvalumab re-administration after moderate symptomatic pneumonitis in locally advanced non-small cell lung cancer. Lung Cancer 2025.108578

Summary: A multicenter retrospective study in Japan found that among patients with locally advanced non-small cell lung cancer and interruption of durvalumab consolidation due to grade 2 pneumonitis, restart of durvalumab was associated with prolonged survival and a low recurrence rate of mild pneumonitis.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen duidelijkheid over lange-termijn effecten van prenatale blootstelling aan maernale maligniteit en behandeling daarvan op neurocognitieve, cardiale, en fysieke gezondheid van adolescenten. Een multinationale prospectieve cohortstudie heeft deze effecten geïnventariseerd. Prof. Frédéric Amant (KU Leuven, België) en collega’s publiceren de studie in Annals of Oncology.¹

De studie includeerde 166 adolescenten in de leeftijd van twaalf of vijftien jaar, die prenataal blootgesteld waren geweest aan een maternale maligniteit. Onder deze adolescenten waren 122 prenataal blootgesteld aan chemotherapie, 17 aan alleen chirurgie, 14 aan radiotherapie, één aan trastuzumab, één aan rituximab, en 21 aan geen behandeling. De adolescenten ondergingen klinische, echocardiografische , en neurocognitieve evaluaties. De cardiale functie was in de normale range, met een mediane ejectiefractie van 56,7% (z-score -1,6) en twee deelnemers met milde systolische disfunctie. Neurocognitieve uitkomsten, inclusief intelligentie, geheugen, en attentie, waren eveneens binnen de normale range. Negen kinderen hadden echter lagere verbale geheugenscores geassocieerd met blootstelling aan chemotherapie (β= -0,52;p=0,044). Visuospatiaal geheugen was negatief gecorreleerd met overlijden van de moeder (β= -0,55; p=0,019), en attentie werd beïnvloed door prematuriteit (per gestationele week β=0,034; p=0,020) en mannelijk geslacht (β=0,017; p=0,024). Additionele ondersteuning was vereist voor 21 adolescenten. Puberteitsontwikkeling was binnen normale ranges, zonder significante associaties tussen chemotherapie-blootstelling en aanvang van de puberteit.

De onderzoekers concluderen dat er overall geen significante verstoringen gevonden werden in de neurocognitieve, cardiale, en fysieke ontwikkeling van adolescenten die voor de geboorte waren blootgesteld aan een maternale maligniteit en behandeling daarvan.

1.Huis in ‘t Veld EA, Van Assche IA, Van Calsteren K et al. Long-term development of 12- and 15-year-old offspring after maternal cancer diagnoses during pregnancy: a prospective multicentre cohort study. Ann Oncol 2025.04.011

Summary: A multinational prospective cohort study found that adolescents prenatally exposed to maternal cancer show health outcomes similar to peers, with subtle subgroup differences.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er bestaan verscheidene locoregionale behandelingen voor PET-CT gedetecteerde pelvisch nodaal oligorecidief in patiënten met prostaatcarcinoom. De gerandomiseerde fase 2-studie PEACE V-STORM, in 21 centra in zes landen, heeft electieve nodale radiotherapie (ENRT) naar de pelvis in deze setting vergeleken met metastase-gerichte therapie (MDT). Prof. Piet Ost (Universiteit van Gent, België) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Oncology.¹

PEACE V-STORM includeerde volwassen patiënten met een WHO performance status 0 of 1 en een histologisch bevestigde initiële diagnose adenocarcinoom van de prostaat, met PET-gedetecteerde pelvisch nodaal oligorecidief (maximaal vijf klieren) na radicale lokale behandeling. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar MDT of ENRT, beide in combinatie met zes maanden androgeendeprivatietherapie. Het primaire eindpunt was metastase-vrije overleving (MFS; any M1 op PET-imaging of overlijden). De studie includeerde 190 voor het eindpunt evalueerbare patiënten (97 in de MDT-groep en 93 in de ENRT-groep). De mediane follow-up was 50 maanden (IQR 42-58). Het vier-jaars MFS-percentage was 63% (80%-bti (56-69) in de MDT-groep en 76% (69-81) in de ENRT-groep (HR 0,62; p=0,063). De meest-gerapporteerde graad 3 adverse events waren urine-incontinentie (6% van de patiënten in de MDT-groep en 10% in de ENRT-groep) en diarree (1% versus 2%). Er waren geen graad 5 treatment-related adverse events.

De onderzoekers concluderen dat ENRT vergeleken met MDT resulteerde in betere MFS.

1.Ost P, Siva S, Braband S et al. Salvage metastasis-directed therapy versus elective nodal radiotherapy for oligorecurrent nodal prostate cancer metastases (PEACE V-STORM): a phase 2, open-label, randomised controlled trial. Lancet Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: The multinational randomized phase 2 PEACE V-STORM trial found improved metastasis-free survival with elective nodal radiotherapy to the pelvis compared with metastasis-directed therapy for PET detected pelvic nodal oligorecurrences from prostate cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Zanidatamab is een bispecifiek antilichaam met affiniteit voor twee epitopen van HER2. Een multinationale fase 2-studie heeft de combinatie van zanidatamab met palbociclib en fulvestrant geëvalueerd voor HR-positief HER2-negatief metastatisch mammacarcinoom (HR+ HER2+ mBC) in patiënten die eerder mediaan vier HER2-gerichte behandelingen gekregen hadden. Dr. Santiago Escrivá-de-Romani (Vall d’Hebron Universiteitsziekenhuis, Barcelona) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Oncology.¹

De studie werd uitgevoerd in dertien centra in Canada, Spanje, en de Verenigde Staten. De studie includeerde volwassen patiënten met een ECOG performance status 0 of 1. In het eerste deel van de studie kregen acht patiënten toenemende doseringen zanidatamab plus palbociclib en fulvestrant; in deel twee kregen 43 patiënten de in deel één vastgestelde dosering. Het primaire eindpunt was percentage patiënten zonder progressie na zes maanden. Alle 51 patiënten hadden tenminste één treatment-related adverse event (any grade), en 67% hadden graad 3 of 4 TRAEs; er waren geen graad 5 TRAEs. Het percentage patiënten zonder progressie na zes maanden was 66.7% (95%-bti 52,1-79,2).

De onderzoekers concluderen dat het (chemotherapievrije) regime van zanidatamab plus palbociclib en fulvestrant over het algemeen veilig was en veelbelovende antitumoractiviteit had voor eerder-behandeld HR+ HER2+ mBC.

1.Escrivá-de-Romani S, Cejalvo JM, Alba E et al. Zanidatamab plus palbociclib and fulvestrant in previously treated patients with hormone receptor-positive, HER2-positive metastatic breast cancer: primary results from a two-part, multicentre, single-arm, phase 2a study. Lancet Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: A multinational phase 2a study found that the chemotherapy-free regimen of zanidatamab plus palbociclib and fulvestrant was generally safe and showed promising antitumor activity among previously treated patients with HR-positive, HER2-negative metastatic breast cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is weinig duidelijkheid over de impact van intensiteits-gemoduleerde radiotherapie (IMRT) vergeleken met conventionele radiotherapie (RT) op chronische huidtoxiciteit in overlevers van mammacarcinoom. Een systematisch overzicht van de literatuur tot en met 26 april 2024 en meta-analyse van geïdentificeerde studies heeft deze impact gekwantificeerd. Dr. Shing Fung Lee (National University Hospital, Singapore) en collega’s publiceren de analyse in Breast Cancer Research and Treatment.¹

De onderzoekers identificeerden zeven voor het onderwerp relevante studies, met tezamen 2418 patiënten. De meeste studies gebruikten conventionele fractionering (45 tot 50 Gy in 25 fracties. IMRT vergeleken met conventionele RT was geassocieerd met lagere incidentie van chronische graad 2 en hoger hyperpigmentatie (RR 0,39; 95%-bti 0,17-0,89; I²=0%). Er waren geen significante verschillen voor graad 2 en hoger borstfibrose, telangiëctasie, oedeem, en atrofie/retractie. Korte-termijn cosmetische uitkomsten waren beter met IMRT dan met conventionele RT, maar erwaren voor dit eindpunt geen significante verschillen. Er waren geen significante verschillen in gezondheids-gerelateerde kwaliteit van leven (drie studies).

De onderzoekers concluderen dat IMRT vergeleken met conventionele RT bepaalde chronische huidtoxiciteiten kan verminderen, maar dat er geen consistente lange-termijn verschillen waren in cosmetische uitkomsten of HRQoL.

1.Lee SF, Wong HC, Robijns J et al. Chronic skin toxicities in breast cancer survivors: a systematic review and meta-analysis of radiotherapy techniques. Breast Cancer Res Treat 2025-07700-y

Summary: Meta-analysis of seven studies (2418 patients) found that among breast cancer survivors, having received IMRT may reduce certain chronic skin toxicities compared to conventional RT; however, consistent long-term differences in cosmetic outcomes or HRQoL were not observed.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Gelokaliseerd squameus celcarcinoom van de anus (ASCC) wordt behandeld met radicale chemoradiotherapie. Deze behandeling leidt in een hoog percentage van de patiënten tot genezing, maar kan resulteren in substantiële acute en lange-termijn morbiditeit. De gerandomiseerde fase 2-studie PLATACT4, in 28 centra in het Verenigd Koninkrijk heeft een verlaagde radiotherapiedosering voor vroeg-stadium ASCC geëvalueerd. Dr. Alexandra Gilbert (University of Leeds) en collega’s publiceren korte-termijn resultaten van de studie in The Lancet Oncology.¹

De studie includeerde 160 patiënten met vroeg-stadium T1-2N0-NxM0 ASCC, die 1:2 gerandomiseerd werden naar standaard-dosering IMRT (sd-IMRT; 50,4 Gy in 28 fracties; n=55) of verlaagde-dosering IMRT (rd-IMRT; 41,4 Gy in 23 fracties; n=105), in beide groepen met concurrente chemotherapie (mitomycine en capecitabine). Het primaire eindpunt is percentage patiënten met klinisch complete respons na drie jaar. De nu gepubliceerde analyse werd uitgevoerd na zes maanden follow-up.

De 6-maands percentages complete klinische respons waren 87% met sd-IMRT en 92% met rd-IMRT. Radiotherapie-onderbrekingen gedurende drie dagen of langer kwamen voor in 26% van de patiënten in de sd-IMRT groep en 15% van de patiënten in de rd-IMRT groep. Graad 3 of hoger acute toxiciteit werd gerapporteerd voor 46% versus 35%, en ernstige adverse events in 15% versus 10%. De figuur laat patiënt-gerapporteerde uitkomsten zien, met betere resultaten voor seksueel functioneren in de rd-IMRT groep.

De onderzoekers concluderen dat in beide groepen goede zes-maands klinisch complete respons percentages werden gezien, en dat vroege resultaten van de studie suggereren dat rd-IMRT met chemotherapie goed verdragen werd terwijl de oncologische uitkomsten behouden werden.

1.Gilbert A, Adams R, Webster J et al. Standard versis reduced-dose chemoradiotherapy in anal cancer (PLATO-ACT4): short-term results of a phase 2 randomised controlled trial. Lancet Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: The multicenter randomized phase 2 PLATO-ACT4 triall in the UK found compared reduced dose IMRT versus standard dose IMRT, both with concurrent chemoradiotherapy, for patients with localized squamous cell carcinoma of the anus. Good 6-month complete clinical response rates were seen in both groups, with less grade 3 or worse toxicity and better patient-reported outcomes in the low-dose IMRT group.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)