Ongeveer 35%
van de patiënten met niet-kleincellig longcarcinoom heeft bij diagnose
vroeg-stadium ziekte (I tot en met IIIA). Een cohortstudie in Denemarken heeft de
impact van EGFR-mutatiestatus op de overall survival van deze patiënten in
de klinische praktijk geïnventariseerd. Prof. Vera Ehrenstein (Universiteit van
Aarhus) en collega’s publiceren de studie in Cancer Medicine.1Tussen begin 2013 en eind 2018 kregen in Denemarken 21.282 patiënten een diagnose NSCLC, onder wie 8758 bij diagnose vroeg-stadium ziekte hadden. In 4107 (46%) van deze patiënten werd de EGFR-mutatiestatus van de tumoren bepaald. De figuur laat zien dat onder alle patiënten met vroeg-stadium NSCLC (panel A) de mediane OS 5,7 jaar was in de 367 patiënten met EGFR-mutatie positieve status versus 4,4 jaar onder de 3710 patiënten met EGFR-mutatie negatieve status. De overige panels laten zien dat EGFR-mutatie in alle stadia van I tot en met IIIA geassocieerd was met overlevingsvoordeel.
De onderzoekers concluderen dat onder alle patiënten en in subgroepen patiënten met vroeg-stadium NSCLC, EGFR-mutatie geassocieerd was met betere overleving.
1.Ehrenstein V, Eriksen K, Taylor A et al. Characteristics and overall survival of patients with early-stage non-small cell lung cancer: a cohort study in Denmark. Cancer Medicine 2022; epub ahead of print
Summary: A cohort study in Denmark found that among patients with early-stage NSCLC, presence versus absence of EGFR mutation was associated with improved overall survival.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Fragiliteit
leidt tot toegenomen kwetsbaarheid voor anderszins onschadelijke
stressfactoren. Er zijn aanwijzingen voor associaties van fragiliteit met
postoperatieve complicaties en mortaliteit onder patiënten die neurochirurgie
ondergaan voor uiteenlopende aandoeningen. Een studie van Louisiana State
University Health (Shreveport) heeft de associatie tussen fragiliteit en
postoperatieve uitkomsten van craniofaryngeoom-patiënten onderzocht. Dr. Bharat
Guthikonda en collega’s publiceren de 
Studies van
de impact van myosteatose op overleving van patiënten met gynecologische
maligniteiten hebben inconsistente resultaten laten zien. Een meta-analyse van
gepubliceerde studies heeft de prognostische impact van myosteatose in deze
patiënten geïnventariseerd. Dr. Yue Wang (China Medische Universiteit, Shenyang)
en collega’s publiceren de 
Er zijn
toenemende aanwijzingen voor een rol van woonomgeving in de vroege detectie van
maligniteiten. Een studie in acht Duitse bondsstaten heeft de impact van sociaal-economische
deprivatie, sociaal kapitaal, en ruraliteit op tumorgrootte bij diagnose
geïnventariseerd. Dr. Philipp Jaehn (Medizinische Hochschule Brandenburg, Neuruppin)
en collega’s publiceren de 
De fase
2-studie REGOMA heeft laten zien dat onder patiënten met glioblastoom in eerste
relapse de multikinaseremmer regorafenib resulteerde in bemoedigend
overlevingsprofijt. Een retrospectieve studie van de Universiteit van Keulen
heeft real-world werkzaamheid en
tolerabiliteit van regorafenib geïnventariseerd voor patiënten in eerste of
latere relapse. Prof. Norbert Galldiks en collega’s publiceren de 
In
retrospectieve studies zijn aanwijzingen gezien voor een etiologische rol van hepatitis
C virus (HCV) in indolent non-Hodgkin lymfoom (NHL). De multicenter fase
2-studie BArT van de Fondazione Italiana
Linfomi is de eerste prospectieve studie die aan het genotype aangepaste direct-acting antivirals (DAAs)
geëvalueerd heeft in patiënten met niet-eerder behandelde HCV-positieve
patiënten met indolent lymfoom zonder criteria voor onmiddellijke conventionele
antilymfoom-behandeling. Prof. Luca Arcaini (Universiteit van Pavia) en
collega’s publiceren de 
Er komen in
toenemende mate aanwijzingen beschikbaar over de waarde van dynamische
veranderingen in circulerend tumor DNA (ctDNA) als voorspeller van uitkomsten
van behandelingen voor maligniteiten. Een analyse van de SWOG S1403 studie
heeft de prognostische waarde van ctDNA-kinetiek in EGFR-TKI behandeld NSCLC
met EGFR-mutatie onderzocht. Prof. Philip Mack (Mount Sinai
School of Medicine, New York) en collega’s publiceren de 
