De standaard
eerstelijns behandeling voor EGFR-gemuteerd
gevorderd kleincellig longcarcinoom (aNSCLC) is een EGFR-gerichte orale
tyrosinekinaseremmer, zoals gefitinib. Een fase 3-studie van Tata Memorial
Center (Mumbai, India) heeft onderzocht of toevoegen van pemetrexed plus
carboplatine chemotherapie aan gefitinb resulteerde in verbetering van de
uitkomsten. Prof. Kumar Prabhash en collega’s publiceren de studie online in het Journal of Clinical Oncology.1De studie includeerde 350 patiënten met EGFR-gemuteerd aNSCLC en performance status 2 of beter, die palliatieve eerstelijns behandeling kregen. Achttien procent van de patiënten hadden hersenmetastasen. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar oraal gefitinib 250 mg eenmaal daags (n=176; Gef-groep) of oraal gefitinib 250 eenmaal daags plus vier cycli van intraveneus pemetrexed 500 mg/m2 plus carboplatine AUC 5 eens per drie weken gevolgd door gefitinib onderhoudsbehandeling (n=174; Gef+C groep). Het primaire eindpunt van de studie was progressievrije overleving.
De mediane follow-up was 17 maanden (range 7-30). Radiologische respons werd gezien in 75% van de Gef+C groep versus 63% in de Gef-groep (p=0,01). De mediane PFS was 16 maanden met Gef+C versus 8 maanden met Gef (HR 0,51; p<0,001). De mediane overall survival was niet-bereikt met Gef+C versus 17 maanden met Gef (HR 0,45; p<0,001). Graad 3 of hoger toxiciteiten werden gezien in 51% van de patiënten met Gef+C versus 25% van de patiënten met Gef (p<0,001).
De onderzoekers concluderen dat toevoegen van pemetrexed plus carboplatine aan gefitinib voor aNSCLC resulteerde in significante verlenging van PFS en OS maar ook in verhoogde toxiciteit.
1.Noronha V, Patil VM, Joshi A et al. Gefitinib versus gefitinib plus pemetrexed and carboplatin chemotherapy in EGFR-mutated lung cancer. J Clin Oncol 2019; epub ahead of print
Summary: A phase 3 study at Tata Memorial Center (Mumbai, India) found that adding pemetrexed and carboplatin chemotherapy to first-line gefitinib for advanced EGFR-mutated NSCLC significantly prolonged PFS and OS but increased toxicity.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Kleincellig
longcarcinoom (SCLC) maakt ongeveer 15% uit van alle longmaligniteiten. De
prognose van SCLC is slecht, en er is behoefte aan nieuwe behandelingen. PARP-remmers
als monotherapie hebben slechts beperkte activiteit van SCLC laten zien. Het is
denkbaar dat toevoegen van DNA-beschadigende middelen aan PARP-remming wel in
goede respons resulteert. Een fase 1/2-studie in het Massachusetts General
Hospital (Boston) heeft deze hypothese getoetst onder eerder-behandelde
SCLC-patiënten. Dr. Anna Farago en collega’s publiceren de 
Chirurgie
gevolgd door adjuvante chemotherapie is een veel gebruikte behandeling voor
resectabel pancreascarcinoom. De optimale timing voor de start van de adjuvante
therapie is niet duidelijk. Een analyse van de National Cancer Database heeft
gezocht naar het optimale interval tussen resectie en start van de adjuvante
therapie. Dr. Anurag Singh
(Roswell Park Comprehensive Cancer Center, Buffalo NY) en collega’s publiceren
de 
Een
multicenter fase-2 studie in de Verenigde Staten heeft de mogelijkheid
onderzocht van minder-dan-gebruikelijk intensieve chemoradiotherapie voor
HPV-geassocieerd squameus celcarcinoom van de orofarynx (OPSCC) in
geselecteerde patiënten. De studie includeerde patiënten met AJCC (7th edition)
T0-T3, N0-N2c, M0 ziekte, die p16-positief waren, en geen of een minimale
rookgeschiedenis rapporteerden. Dr.
Bishamjit Chera (University of North Carolina, Chapel Hill) en collega’s
publiceren de 
Het gebruik
van neoadjuvante therapie (NAT) voor borderline en lokaal-gevorderd pancreas
ductaal adenocarcinoom (PDAC) is de laatste tien jaar toegenomen. Er zijn
weinig gegevens beschikbaar over het voorkomen van pancreasfistels in deze
setting. Een studie van Massachusetts General Hospital (Boston) heeft het
voorkomen van klinisch-relevante postoperatieve pancreasfistels (CR-POPF) geïnventariseerd
na upfront resectie of na pancreatectomie na NAT, alsmede potentiële associaties
met overall survival. Dr. Carlos Fernández-del
Castillo en collega’s publiceren de 
In fase
3-studies is gezien dat onder patiënten met eerder-behandeld gevorderd
niet-kleincellig longcarcinoom (aNSCLC) nivolumab vergeleken met docetaxel
resulteerde in hogere percentages objectieve respons, en langere duur van respons.
Een gepoolde analyse van klinische studies heeft het lange-termijn profijt van
nivolumab in deze patiënten geëvalueerd, en het effect van respons en
ziektecontrole op overleving geïnventariseerd. Dr. Scott Antonia (Duke Cancer
Institute, Durham NC) en collega’s publiceren de 
De
metastasestatus van schildwachtklieren (SLNs) is een relevante prognostische
factor in mammacarcinoom, melanoom, en sommige andere maligniteiten. De
conventionele standaard voor het labelen van SLNs is lymfoscintigrafie met
radioactief technetium-99m. Wereldwijde tekorten aan Tc 99m en bekende nadelen
van het gebruik resulteren in behoefte aan alternatieve niet-radioactieve imaging-technieken.
Een studie in het Universiteitsziekenhuis Essen (Duitsland) heeft
niet-radioactieve multispectrale opto-acoustische tomografie (MSOT)-imaging
vergeleken met standaard Tc 99m-lymfoscintigrafische imaging voor detectie van
SLNs in patiënten met melanoom. Prof. Joachim Klode en collega’s publiceren de 
Oudere
mannen (65 jaar of ouder) met gevorderd prostaatcarcinoom en cardiovasculaire
comorbiditeiten worden gewoonlijk geëxcludeerd van klinische studies van orale remmers
van de androgeen-signaalroute, zoals abirateronacetaat (AA) of enzalutamide
(ENZ). Er is daarom weinig informatie beschikbaar over ongunstige effecten van
deze medicaties in deze kwetsbare patiënten. Een analyse van de SEER-database
heeft de impact onderzocht van vooraf-bestaande cardiovasculaire aandoeningen op
korte-termijn uitkomsten van AA en ENZ in oudere mannen met gevorderd
prostaatcarcinoom. Dr. Grace
Lu-Yao (Sidney Kimmel Cancer Center, Philadelphia PA) en collega’s publiceren
de 
