Oncologisch onderzoek.nl

Belzutifan is een first-in-class remmer van HIF-2α die is goedgekeurd voor volwassen patiënten met gevorderd niercelcarcinoom na behandeling met een PD-(L)1 remmer en een VEGF-TKI. De optimale dosering van belzutifan is nog niet duidelijk. De multicenter gerandomiseerde fase 2-studie LITESPARK-013 in de Verenigde Staten heeft belzutifan 120 mg eenmaal daags vergeleken met belzutifan 200 mg eenmaal daags voor patiënten met eerder-behandeld gevorderd heldercellig niercelcarcinoom (accRCC). Prof. Neeraj Agarwal (Huntsman Cancer Institute, Salt Lake City UT) en collega’s publiceren de studie in Annals of Oncology.¹

De studie includeerde 154 patiënten, die werden gerandomiseerd naar belzutifan 120 mg (n=76) of 200 mg (n=78) eenmaal daags. De mediane follow-up was 20,1 maanden (range 14,8-28,4). De objective response rate (primair eindpunt) was 23,7% in de 120-mg groep en 23,1% in de 200-mg groep (p=0,53). De mediane duur van respons werd niet bereikt in de 120-mg groep en was 16,1 maanden in de 200-mg groep. Er waren geen significante verschillen tussen de groepen voor de eindpunten progressievrije overleving en overall survival. Graad 3 of 4 treatment-related adverse events werden gezien in 46,1% van de patiënten in de 120-mg groep en 46,2% van de patiënten in de 200-mg groep.

De onderzoekers concluderen dat deze resultaten suggereren dat belzutifan 120 mg eenmaal daags de geprefereerde dosering is voor patiënten met eerder-behandeld accRCC.

1.Agarwal N, Brugarolas J, Ghatalia P et al. Randomized phase 2 dose comparison LITESPARK-013 study of belzutifan in patients with advanced clear cell renal cell carcinoma. Ann Oncol 2024-03918-8

Summary: The multicenter randomized phase 2 LITESPARK-013 study found that among patients with advanced clear cell renal cell carcinoma belzutifan 120 mg once daily had similar efficacy and safety as belzutifan 200 mg once daily.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In klinische studies is gezien dat toevoegen van trilaciclib (T) aan carboplatine, etoposide, en atezolizumab (PEA) voor extensief-stadium kleincellig longcarcinoom (ES-SCLC) resulteerde in significante verlaging van de incidentie van ernstige neutropenie (SN). Een retrospectieve studie van Roswell Park Comprehensive Cancer Center (Buffalo NY) heeft real-world incidentie van SN met PEA versus PEAT geïnventariseerd. Dr. Grace Dy en collega’s publiceren de studie in Supportive Care in Cancer.¹

Tussen februari 2020 en augustus 2022 kregen in Roswell Park 34 ES-SCLC patiënten PEAT en 44 patiënten PEA. De baseline-kenmerken verschilden niet significant tussen de groepen, met uitzondering van de mediane leeftijd (69 jaar in de PEAT-groep versus 64 jaar in de PEA-groep) en het percentage mannen (64,7% versus 38,6%). Het primaire eindpunt van de studie was icidentie van SN na de eerste cyclus en tijdens de gehele behandelperiode. De figuur laat zien dat in multivariate analyse zowel na cyclus 1 als tijdens de gehele behandelperiode de incidentie van SN significant lager was in de PEAT-groep dan in de PEA-groep. Ook graad 3 of 4 anemie, rode bloedcel transfusie, en graad 3 of 4 trombocytopenie waren in multivariate analyse significant minder frequent met PEAT dan met PEA. Er waren geen significante verschillen tussen groepen voor de eindpunten progressievrije overleving en overall survival.

De onderzoekers concluderen dat de studieresultaten suggereren dat toevoegen van trilaciclib aan PEA voor ES-SCLC resulteert in verbetering van de veiligheid zonder verslechtering van de overleving.

1.Elijah J, Jain P, Holdsworth A et al. Trilaciclib use in extensive-stage small cell lung cancer (ES-SCLC): are clinical benefits seen in the real-world setting? Supp Care Cancer 2024;32:622

Summary: A retrospective studyy at Roswell Park Comprehensive Cancer Center (Buffalo, NY) found that addition of trilaciclib to carboplatin, etoposide, and atezolizumab for ES-SCLC resulted in reduced severe neutropenia, anemia, red blood cell transfusion, and thrombocytopenia without compromising survival outcomes.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Vorderingen in het testen op oncogene drivers en daarop aangepaste behandeling van niet-kleincellig longcarcinoom (NSCLC) hebben geresulteerd in verbetering van de patiëntuitkomsten. Er is weinig informatie beschikbaar over gebruik van deze testen in de klinische praktijk. Een retrospectieve studie in een multiraciaal/multi-etnisch cohort van patiënten van het John Peter Smith safety net healthcare system (Fort Worth TX) heeft patronen in testen op EGFR- en ALK-veranderingen geïnventariseerd. Dr. Kalyani Narra (John Peter Smith Oncology and Infusion Center) en collega’s publiceren de studie in Clinical Lung Cancer.¹


De studie includeerde 220 patiënten, onder wie 44% non-Hispanic Wite (NHW), 33% Black (B), 13% Hispanic (H), en 10% Asian (A). Tussen 2017 en 2021 nam testen op EGFR toe van 55% van de patiënten tot 87%, en testen op ALK van 52% tot 82%. De frequentie van EGFR-veranderingen was het hoogst onder A-patiënten (45%) en vergelijkbaar in de andere drie groepen (6-13%). De frequentie van ALK-veranderingen was 13% onder H-patiënten en 11% onder A-patiënten, en was 2% onder B-patiënten en 2% onder NHW-patiënten. In een multivariaat model was achterwege blijven van testen geassocieerd met slechtere overleving (aHR 1,6; p=0,003) en was positief testen op EGFR-veranderingen (aHR 0,43; p=0,01) of ALK-veranderingen (aHR 0,28; p=0,04) geassocieerd met betere overleving. Ras en etniciteit waren niet geassocieerd met overlevingsverschillen.

De onderzoekers concluderen dat moleculair testen op oncogene mutaties in NSCLC tussen 2017 en 2021 in alle groepen toenam, geassocieerd met verbeterin van de overleving.

1.Narra K, Ghabach B, Athipatla V et al. Identification and treatment of lung cancer oncogenic drivers in a diverse safety net setting. Clin Lung Cancer 2024-00192-X

Summary: A retrospective study in a safety net facility with a diverse patient population found than among NSCLC patients EFGR and ALK testing increased over time, coinciding with improvement of outcomes.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In kleincellig longcarcinoom (SCLC) wordt vaak hoge expressie van VEGF gezien. Cediranib is een oraal beschikbare remmer van VEGF receptor tyrosinekinasen. Een multicenter fase 1-studie in de Verenigde Staten heeft de combinatie van cediranib en etoposide-cisplatine chemotherapie als eerstelijns behandeling voor extensief stadium (ES)-SCLC of metastatisch long-NEC geëvalueerd. Prof. John Heymach (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren de studie in Clinical Lung Cancer.¹



De studie includeerde achttien patiënten met ES-SCLC en vier met NEC. De patiënten kregen ten hoogste zes drie-weekse cycli etoposide-cisplatine plus cediranib 30 mg (n=4) of 20 mg (n=14) eens per dag tot progressie of niet-acceptabele toxiciteit. Veel-waargenomen adverse events waren misselijkheid/braken, neutropenie, diarree, graad 1 of 2 hypertensie (n=8), en graad 3 hemoptyse (n=2). Onder de achttien ES-SCLC-patiënten wa de objective response rate 67% en de mediane progressievrije overleving was 7,9 maanden.

De onderzoekers concluderen dat cediranib plus etoposide-cisplatine chemotherapie goed verdragen werd en veelbelovende klinische activiteit had voor ES-SCLC.

1.Concannon KF, Glisson BS, Doebele RC et al. A phase I open-label study of cediranib plus etoposide and cisplatin as first-line therapy for patients with extensive-stage small-cell lung cancer or metastatic neuroendocrine non-small-cell lung cancer. Clin Lung Cancer 2024-00193-1

Summary: A multicenter phase 1 trial found tolerability and clinical activity of cediranib for extensive-stage small cell lung cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De fase 2-studie EC-CRT-001, van Sun Yat-sen University Cancer Center, heeft met mediaan 14,9 maanden follow-up veelbelovende werkzaamheid laten zien van de combinatie van toripalimab (anti-PD-1) en definitieve chemoradiotherapie (CRT) onder patiënten met lokaal-gevorderd squameus celcarcinoom van de slokdarm (LA ESCC). Dr. Mian Xi en collega’s publiceren nu in eClinicalMedicine lange-termijn resultaten van de studie.¹

De studie includeerde 42 patiënten met niet-resectabel stadium I-IVA ESCC, die paclitaxel-cisplatine chemotherapie kregen met concurrente radiotherapie en toripalimab 240 mg eens per drie weken voor de duur van ten hoogste een jaar. De mediane follow-up was 44,3 maanden (IQR 40,8-46,1). De figuur laat overlevingsuitkomsten zien. Het drie-jaars OS-percentage was 44,8% (95%-bti 31,9-62,6) met mediane OS 26,9 maanden; het drie-jaars PFS-percentage was 35,7% (23,8-53,7) met mediane PFS 12,2 maanden. De drie-jaars percentages voor LRFFS en DMFS waren 43,6% (95%-bti 32,9-65,1) respectievelijk 67,8% (54,1-85,0). Deze figuur laat zien dat de uitkomsten significant beter waren onder patiënten die complete respons hadden dan onder patiënten zonder complete respons. Exploratieve analyses lieten zien dat onder patiënten die immuun-gerelateerde bijwerkingen hadden vergeleken met patiënten zonder irAEs het percentage met complete respons hoger was (72% versus 39%; p=0,082) en de PFS langer was (HR 0,43; p=0,027).

De onderzoekers concluderen dat deze resultaten de werkzaamheid van toripalimab plus definitieve CRT voor LA ESCC bevestigen.

1.Wang R, Ling Y, Chen B et al. Long-term survival and post-hoc analysis of toripalimab plus definitive chemoradiotherapy for oesophageal squamous cell carcinoma: insights from the EC-CRT-001 phase II trial. eClinMed 2024;75:102806

Summary: Long-term follow-up of the phase 2 EC-CRT-001 trial confirmed the efficacy of toripalimab plus definitive chemoradiotherapy in locally advanced ESCC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er zijn aanwijzingen voor een associatie tussen een plantaardig voedingspatroon en betere overleving onder patiënten met niet-metastatisch colorectaal carcinoom. Een secundaire analyse van de CALGB/SWOG 80405 studie heeft onderzocht of deze associatie ook bestaat onder patiënten met metastatisch colorectaalcarcinoom (mCRC). Dr. En Cheng (Albert Einstein College of Medicine, Bronx NY) en collega’s publiceren de analyse in het Journal of the National Cancer Institute.¹


Tussen november 2005 en maart 2012 randomiseerde de fase 3-studie 80405 KRAS-wildtype mCRC-patiënten naar FOLFIRI of mFOLFOX6 met bevacizumab of cetuximab. De nu gepubliceerde analyse includeerde 1284 patiënten die voor aanvang van de behandeling een gevalideerde voedselfrequentievragenlijst beantwoordden. Tijdens mediaan 6,1 jaar follow-up overleden 1100 deelnemers en werd een progressiegebeurtenis waargenomen in 1204 deelnemers. Vergeleken met patiënten in het laagste kwintiel van de plant-based diet index (PDI) hadden patiënten in het hoogste kwintiel significant betere overall survival HR 0,76; p voor trend 0.004) en progressievrije overleving (HR 0,81; p voor trend 0,09). Vergelijkbare uitkomsten werden gezien met gebruik van de healthful plant-based diet index (OS-HR 0,81; p voor trend 0.053; PFS-HR 0,80; p voor trend 0,04), terwijl de unhealthful plant-based diet index niet geassocieerd was met slechtere overlevinguitkomsten.

De onderzoekers concluderen dat onder mCRC-patiënten een plantaardig voedingspatroon geassocieerd was met betere overlevingsuitkomsten.

1.Cheng E, Ou F-S, Gatten C et al. Plant-based diet and survival among patients with metastatic colorectal cancer. J Natl Cancer Inst 2024; djae213

Summary: Secondary analysis of the CALGB/SWOG 80405 trial found that plant-based diet is associated with better survival among patients with metastatic colorectal cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De combinatie van nivolumab en ipilimumab is zeer effectief voor gevorderd melanoom, maar immuungerelateerde bijwerkingen (irAEs) kunnen interruptie van de behandeling noodzakelijk maken. Een retrospectieve analyse van patiënten van Dana-Farber Cancer Institute (Boston MA) heeft hervatting van nivolumab monotherapie na voltooing van de behandeling van de irAE geëvalueerd. Dr. Elizabeth Buchbinder en collega’s publiceren de analyse in het Journal for ImmunoTherapy of Cancer.¹

De analyse includeerde 122 patiënten met gevorderd melanoom, die nivolumab-ipilimumab moesten onderbreken wegens irAE. Na succesvolle behandeling van de irAE en voltooiing van de immuunsuppressieve therapie hervatten 46 patiënten nivolumab monotherapie. Gestratificeerd naar leeftijd en gecorrigeerd voor geslacht, M-stadium, LDH, duur van behandeling, en irAE-type, was het effect van nivolumab op de overall survival significant (p=0,02). Patiënten die nivolumab monotherapie herstartten hadden een 68% verlaging van het risico van overlijden (HR 0,32; 95%-bti 0,12-0,84). In 12 van 46 patiënten (26%) werden na hervatting van nivolumab opnieuw irAEs gezien, onder wie graad 3 in vijf patiënten (11%), maar geen graad 4 of 5 irAEs.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met irAE op nivolumab-ipilimumab voor gevorderd melanoom, hervatting van nivolumab monotherapie na voltooiing van de irAE-behandeling geassocieerd was met significante verbetering van de overall survival.

1.Maloney AK, Giobbie-Hurder A, Katukota N et al. Nivolumab maintenance improves overall survival of patients with advanced melanoma who experience severe immune-related adverse events on nivolumab plus ipilimumab. J ImmunoTher Cancer 2024-009061

Summary: A retrospective analysis of advanced melanoma patients of Dana-Farber Cancer Institute (Boston, MA) found that following a treatment interruption for nivolumab/ipilimumab-associated irAE and completion of immunosuppressive therapy, resuming single-agent nivolumab increased overall survival compared with discontinuing nivolumab permanently.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het is niet duidelijk of er rasgebonden verschillen zijn in laat-stadium maligniteit bij diagnose en overleving onder adolescenten en jongvolwassenen (AYAs; leeftijd 15 tot 40 jaar). Een retrospectieve cohortstudie van gegevens in een USA-brede oncologiedatabase van AYA-patiënten, heeft deze verschillen geïnventariseerd. Dr. Kekoa Taparra (Stanford Medicine, Standford CA) en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹


De studie includeerde AYA-patiënten met een diagnose van één van de tien meest-dodelijke maligniteiten tussen begin 2004 en eind 2017, met tenminste zes maanden follow-up. Voor de analyse van rasgebonden dispariteiten onderscheidden de onderzoekers vijf rassen: American Indian or Alaska Native (AIAN), Asian, Black, Native Hawaiian or Other Pacific Islander (NHOPI), of non-Hispanic White (White). Onder de 291.899 geïncludeerde patiënten (mediane leeftijd 33 jaar; IQR 28-37; 64% vrouwen; 65% stadium I of II maligniteit) was 1% AIAN, 3% Asian, 14% Black, 0,3% NHOPI, en 82% White. De maligniteiten waren mammacarcinoom (27%), lymfoom (16%), melanoom (13%), testiscarcinoom (11%), CNS-carcinoom (9%), colorectaalcarcinoom (8%), cervixcarcinoom (7%), sarcoom (5%), ovariumcarcinoom (3%), en longcarcinoom (2%).

Vergeleken met het White cohort als referentie was het risico van laat-stadium bij diagnose hoger onder Asian patiënten (aOR 1,20; 95%-bti 1,14-1,26), Black patiënten (1,40; 1,36-1,43) en NHOPI patiënten (1,34; 1,16-1,55). Overall survival verschilde per ras voor alle typen maligniteiten, met uitzondering van CNS- en ovariumcarcinoom. Vergeleken met het White cohort was het risico van overlijden hoger onder AIAN-patiënten (aHR 1,15; 95%-bti 1,02-1,30), Black patiënten (1,22; 1,19-1,26), en NHOPI patiënten (1,25; 1,09-1,44) en lager onder Asian patiënten (0,90; 0,85-0,95).

De onderzoekers concluderen dat er significante rasgebonden dispariteiten zijn in laag-stadium bij diagnose en overleving onder AYA-patiënten met de tien bestudeerde maligniteiten.

1.Teparra K, Kekumano K, Benavente R et al. Racial disparities in cancer stage at diagnosis and survival for adolescents and young adults. JAMA Network Open 2024;7:e2430975

Summary: A retrospective cohort study of AYA cancer patients in the USA found significant racial disparities in cancer stage at diagnosis and survival.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)