Oncologisch onderzoek.nl

Patiënten met ongunstige cancer of unknown primary (CUP) hebben een slechte prognose met standaard platina-gebaseerde chemotherapie. De gerandomiseerde fase 2-studie CUPISCO, in 159 centra in 34 landen, heeft moleculair-geleide behandeling (MGT) na comprehensieve genomische profilering (CGP) voor nieuw-gediagnostiseerde ongunstige niet-squameuze CUP vergeleken met standaard platina-gebaseerde chemotherapie. Prof. Alwin Krämer (Deutsches Krebsforschungszentrum, Heidelberg) en collega’s publiceren de studie in The Lancet.¹


De studie includeerde patiënten met niet-eerder behandelde niet-squameuze CUP die ziektecontrole bereikt hadden met drie cycli platina-gebaseerde inductiechemotherapie. De patiënten werden 3:1 gerandomiseerd naar CUP gevolgd door MGT (n=326) of voortzetting van de chemotherapie met tenminste drie cycli (n=110). Het primaire eindpunt van de studie was door lokale onderzoekers beoordeelde progressievrije overleving. De mediane progressievrije overleving was 6,1 maanden in de MGT-groep versus 4,4 maanden in de chemotherapiegroep (HR 0,72; p=0,0079). De met de behandeling samenhangend adverse events waren generally similar or lower met MGT vergeleken met chemotherapie.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met niet-eerder behandelde ongunstige niet-squameuze CUP die ziektecontrole bereikten met inductietherapie, op CGP-gebaseerde MGT resulteerde in langere progressievrije overleving dan standaard platina-gebaseerde chemotherapie.

1.Krämer A, Bochtler T, Pauli C et al. Molecularly guided therapy versus chemotherapy after disease control in unfavourable cancer of unknown primary (CUPISCO): an open-label, randomised, phase 2 study. The Lancet 2024; epub ahead of print

Summary: The multinational randomized phase 2 CUPISCO trial found that among patients with previously untreated, unfavorable, non-squamous cancer of unknown primary who reached disease control after induction chemotherapy, molecularly guided therapy resulted in longer progression-free survival than standard platinum-based chemotherapy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Sacituzumab govitecan (SG) is een op Trop-2 gericht antibody-drug conjugate. TROPiCS-03 is een multicenter multicohort fase 2-studie van SG voor patiënten met metastatische solide tumoren. Prof. Alessandro Santin (Yale School of Medicine, New Haven CT) en collega’s publiceren in het Journal of Clinical Oncology resultaten van het gevorderd-endometriumcohort van TROPiCS-03.¹




Het cohort telde 41 patiënten die mediaan drie (range 1-6) lijnen van behandeling hadden gekregen voor gevorderd endometriumcarcinoom. De patiënten kregen SG 10 mg/kg op dagen één en acht iedere drie weken. Het primaire eindpunt was objective reponse rate. De figuur laat zien dat de ORR 22% bedroeg (95%-bti 11-38) met mediane duur van respons 8,8 maanden (2,8-NE) en dat de clinical benefit rate 32% bedroeg (18-48). De mediane progressievrije overleving was 4,8 maanden (95%-bti 2,8-9,8). Graad 3 of hoger treatment-related adverse events werden gezien in 73% van de patiënten. Discontinuering vanwege TRAEs was noodzakelijk voor 5% van de patiënten. Twee patiënten overleden aan niet met de behandeling samenhangende oorzaken.

De onderzoekers concluderen dat de studie bemoedigende werkzaamheid en manageable toxiciteit heeft laten zien van SG onder patiënten met gevorderd endometriumcarcinoom.

1.Santin AD, Corr BR, Spira A et al. Efficacy and safety of sacituzumab govitecan in patients with advanced solid tumors (TROPiCS-03): analysis in patients with advanced endometrial cancer. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: A multicenter phase 2 trial in the USA found encouraging efficacy and manageable toxicity of sacituzumab govitecan among heavily pretreated patients with advanced endometrial cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Recente studies hebben laten zien dat onder patiënten met metastatisch colorectaalcarcinoom (mCRC) eerstelijns triplet-chemotherapie (5-fluorouracil, oxaliplatine, irinotecan) plus bevacizumab (TripletBev) resulteerde in betere overall survival dan doublet-chemotherapie (5-FU plus hetzij oxaliplatine of irinotecan) plus bevacizumab, zij het ten koste van hogere percentages patiënten met neutropenie en diarree. In deze studies is hoge-dosering continue-infusie 5-FU gebruikt (3200 mg/m² per 48 uur). Een retrospectieve cohortstudie op basis van gegevens in een grote patiënten database in de Verenigde Staten heeft uitkomsten van TripletBev met deze hoge 5-FU-dosering vergeleken met die met lagere dosering. Dr William Chapin (University of Pennsylvania, Philadelphia) en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹

In de database met gegevens van 800 centra in de Verenigde Staten identificeerden de onderzoekers 71 mCRC-patiënten die eerstelijns TripletBev kregen met 3200 ± 10% mg/m² per 48 uur 5-FU en 184 mCRC-patiënten die eerstelijns TripletBev kregen met 2400 ± 10% mg/m² per 48 uur 5-FU. Het primaire eindpunt van de studie was overall survival. De figuur laat zien dat de OS van de patiënten in de groep met lage-dosering 5-FU niet slechter was dan de OS van patiënten in de groep met hoge-dosering 5-FU (mediaan 34,2 versus 34,0 maanden; p=0,87).

De onderzoekers concluderen dat lage-dosering 5-FU vergeleken met hoge-dosering 5-FU in eerstelijns TripletBev voor mCRC niet geassocieerd was met slechtere overleving.

1.Chapin WJ, Hwang W-T, Mamtani R, O’Hara MH. Low- versus high-dose 5-FU in triplet chemotherapy plus bevacizumab for patients with colorectal cancer. JAMA Network Open 2024;7:e2424855

Summary: A retrospective cohort study found that high-dose 5-FU in first-line triplet chemotherapy plus bevacizumab for mCRC did not confer overall survival benefit versus low-dose 5-FU.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Perifeer T-cellymfoom (PTCL) is een heterogene ziekte met slechte prognose. De multicenter gerandomiseerde fase 2-studie GUIDANCE-03 in China heeft eerstelijns gerichte therapie plus CHOP (CHOPX) vergeleken met alleen CHOP voor PTCL. Prof. Wei-Li Zhao en collega’s publiceren de studie in The Lancet-Regional Health Western Pacific.¹

De studie includeerde volwassen patiënten met nieuw-gediagnostiseerd PTCL, die werden gerandomiseerd naar zes cycli CHOPX of CHOP. Patiënten in de CHOPX-groep kregen in de eerste cyclus alleen CHOP, waarna vanaf cyclus 2 gerichte therapie werd toegevoegd: decitabine voor patiënten met TP53-mutatie, azaciticine voor TET2/KMT2D-mutatie, tucidinostat voor CREBBP/EP300-mutatie, en lenalidomide zonder de genoemde mutaties. Het primaire eindpunt was complete response rate (CRR) na zes cycli.


Beide groepen telden 48 patiënten. De studie voldeed aan het vooraf-gespecificeerde criterium voor werkzaamheid, met na zes cycli CRR 64,6% in de CHOPX-groep versus 33,3% in de CHOP-groep )OR 0,27; p=0,004). De mediane follow-up was 24,3 maanden (IQR 12,0-26,7). De figuur laat zien dat de mediane progressievrije overleving 25,5 maanden was in de CHOPX-groep versus 9,0 maanden in de CHOP-groep (HR 0,57; p=0,41) en de de mediane overall survival niet bereikt werd in de CHOPX-groep en 30,9 maanden was in de CHOP-groep (HR 0,55; p=0,088). De meest-frequente graad 3 of 4 hematologische en niet-hematologische adverse events in de CHOPX-groep waren neutropenie (65%) respectievelijk infectie (10%).

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van gerichte therapie aan eerstelijns CHOP voor PTCL resulteerde in hogere CRR en langere PFS.

1.Cai M-C, Cheng S, Jing H-M et al. Targeted agents plus CHOP compared with CHOP as the first-line treatment for newly diagnosed patients with peripheral T-cell lymphoma (GUIDANCE-03): an open-label, multicentre phase 2 clinical trial. Lancet Regional Health Western Pacific 2024.101160

Summary: The multicenter phase 2 GUIDANCE-03 trial in China found that addition of targeted agents to first-line CHOP for PTCL resulted in improved complete response rate and progression-free survival.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Correct inschatten van het risico van recidief is van belang voor de behandeling van patiënten met niet-metastatisch triple-negatief mammacarcinoom (TNBC). De tot op heden beste voorspeller van het risico van recidief is niet-bereiken van pathologisch complete respons na neoadjuvante chemotherapie, maar de associatie van pCR met recidiefvrije overleving en overall survival is verre van perfect. De niet-interventionele TOWARDS studie van Huntsman Cancer Institute van de University of Utah (Salt Lake City) heeft de prognostische waarde van engraftment van patiënt-verkregen xenograften (PDXs) onder patiënten met nieuw-gediagnostiseerd TNBC geïnventariseerd. Prof. Alana Welm en collega’s publiceren de studie in JCO Precision Oncology.¹

De studie includeerde 80 patiënten met nieuw-gediagnostiseerd niet-metastatisch ER-negatief of ER-laag TNBC. De tumoren werden chirurgisch getransplanteerd in 3-4 weken oude vrouwelijke NOD/SCID-muizen. Engraftment was succesvol in 18 patiënten en niet-succesvol in 62. Recidief binnen één jaar werd gezien in 8 van 18 (44%) patiënten met tumoren met succesvolle engraftment versus één van 62 (1,6%) patiënten met tumoren zonder engraftment (HR 17,5; p<0,0001). De mediane follow-up was 2,6 jaar. De HRs voor overall survival en mammacarcinoom-specieke overleving in PDX+ versus PDX- patiënten waren 21,1 (p<0,001) respectievelijk 39,5 (p<0,001).

De onderzoekers concluderen dat tumor engraftment assays, als maat voor de agressiviteit van tumoren, TNBC-patiënten kunnen identificeren met hoog risico van recidief.

1.Vaklavas C, Matsen CB, Chu Z et al. TOWARDS study: patient-derived xenograft engraftment predicts poor survival in patients with newly diagnosed triple-negative breast cancer. JCO Precision Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: The noninterventional TOWARDS study at the University of Utah (Salt Lake City) found that patient-derived xenograft engraftment predicted poor survival among patients with newly diagnosed triple-negative breast cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Aromataseremmers (AIs) blokkeren de synthese van oestrogeen, en worden gebruikt als lange-termijn adjuvante therapie in postmenopauzale overlevers van mammacarcinoom (BC). Gebruik van AIs kan geassocieerd zijn met gewichtstoename. Er is geen duidelijkheid over de impact van AIs op werkzaamheid van anti-obesitas medicatie (AOM). Een retrospectieve cohortstudie van de Mayo Clinic (Rochester MN) heeft deze impact geïnventariseerd. Dr. Maria Hurtado Andrade en collega’s publiceren de studie in Breast Cancer Research and Treatment.¹

De studie includeerde 62 obese AI-gebruikende BC-overlevers die tevens AOM gebruikten (AOM-AI groep; gemiddelde leeftijd 63,6 ± 10 jaar; gemiddelde body mass index 34,3 ± 7,1 kg/m²) en 62 obese controlevrouwen zonder geschiedenis van BC die geen AI gebruikten maar wel AOM (AOM-groep; 62,8 ± 9,9 jaar; 34,6 ± 6,5 kg/m²). De gemiddelde duur van follow-up was 9,3 ± 3,5 maanden. Het eindpunt van de studie was total body weight loss percentage (TBWL%) bij de laatste follow-up. Dit percentage was lager in de AOM-AI groep dan in de AOM-groep (-5,3 ± 5,0 versus -8,2 ± 6.3 ; p=0,005). Het percentage patiënten dat na twaalf maanden tenminste 5%, tenminste 10%, en tenminste 15% gewichtsverlies had bereikt was hoger in de AOM-groep dan in de AOM-AI groep. AOM-gebruik in de AOM-AI groep resulteerde wel in verbeteringen in nuchter glucose, HbA1c, systolische bloeddruk, en LDL-cholesterol.

De onderzoekers concluderen dat gebruik van AI door BC-overlevers de werkzaamheid van AOM verslechterde.

1.Fansa S, Ghusn W, Tama E et al. Efficacy of antiobesity medications among breast cancer survivors taking aromatase inhibitors. Breast Cancer Res Treat 2024-07450-3

Summary: A retrospective cohort study at the Mayo Clinic (Rochester, MN) found that the use of aromatase inhibitors in breast cancer survivors was associated with less weight loss response to anti-obesity medications compared to patients without breast cancer history who did not take aromatase inhibitors.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Immuuntherapie is werkzaam gebleken in een groot aantal typen veel-voorkomende maligniteiten, maar over de werkzaamheid voor zeldzame maligniteiten is minder bekend (‘rare cancers’; incidentie minder dan 6 per 100.000 per jaar). De NCI/SWOG S1609 Dual Anti-CTLA-4 and Anti-PD-1 blockade in Rare Tumors (DART) is een multicenter fase 2 basket studie in de Verenigde Staten. Prof. Razelle Kurzrock (Medical College of Wisconsin, Milwaukee) en collega’s publiceren resultaten van het bijnierschorscarcinoom-cohort van DART in het Journal for ImmunoTherapy of Cancer.¹

Het cohort telde 21 patiënten (16 vrouwen en 5 mannen) met een mediane leeftijd van 53 jaar (range 26-69) en een ECOG performance status 0 of 1. Het mediane aantal eerdere lijnen behandeling was 2 (range 1-9). De patiënten kregen intraveneus ipilimumab 1 mg/kg iedere zes weken plus intraveneus nivolumab 240 mg iedere twee weken, tot ziekteprogressie, symptomatische verslechtering, uitstel van de behandeling gedurende acht weken vanwege any reason, of niet-acceptabele toxiciteit. Het primaire eindpunt was overall response rate. Drie patiënten hadden bevestigde respons, voor een ORR van 14%. Eén patiënt had niet-bevestigde respons, en één patiënt had stabiele ziekte gedurende langer dan 6 maanden waarmee de clinical benefit rate uitkwam op 24%. De progressievrije overleving van de zeven patiënten met iRECIST klinisch profijt was 57, 52, 18, 15, 13, 13, 7, en 7 maanden. De mediane overall survival was 15,8 maanden met 6-maands OS-percentage 76%. De meest-frequente toxiciteiten waren vermoeidheid (62%) en rash (38%), en de meest-frequente graad 3 of 4 immune-related adverse events waren leverdysfunctie (9,5%) en bijnierinsufficiëntie (9,5%). Discontinuering van de behandeling was nodig in vier patiënten (21%). Er waren geen graad 5 adverse events.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van ipilimumab en nivolumab activiteit had onder patiënten met refractair bijnierschorscarcinoom.

1.Patel SP, Othus M, Chae YK et al. Phase II basket trial of dual anti-CTLA-4 and anti-PD-1 blockade in rare tumors (DART) SWOG S1609: adrenocortical carcinoma cohort. J ImmunoTher Cancer 2024-009074

Summary: In the adrenocortical carcinoma cohort of the multicenter multicohort phase 2 DART SWOG S1609 trial, the combination of ipilimumab and nivolumab showed activity, with a median overall survival of 15.8 months.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is toenemende evidentie voor intracraniële activiteit van trastuzumab deruxtecan (T-DXd) in patiënten met HER2-positief mammacarcinoom. Een retrospectief overzicht van patiënten van Stanford Medicine (Stanford CA) heeft werkzaamheid van T-DXd voor leptomeningeale metastasen (LM) van HER2-veranderde maligniteiten geïnventariseerd. Prof. Seema Nagpal en collega’s publiceren het overzicht in het Journal of Neuro-Oncology.¹

Tussen juli 2020 en eind 2023 kregen in Stanford Medicine 18 patiënten T-DXd voor LM van HER2-veranderde maligniteiten: 6 met HER2-positief mammacarcinoom, 8 met HER2-laag/negatief mammacarcinoom, 2 met HER2-positief maag-slokdarmcarcinoom, en 2 met HER-gemuteerd niet-kleincellig longcarcinoom. Partiële respons op T-DXd werd gezien in 4 van 6 (67%) patiënten met HER2-positief mammacarcinoom, in 2 van 8 (25%) patiënten met HER2-laag/negatief mammacarcinoom, en in geen van de vier andere patiënten. De mediane overall survival na start van T-DXd was 5,8 maanden. De overleving na start van T-DXd was numeriek langer onder patiënten met HER2-positief mammacarcinoom dan onder patiënten met HER2-laag/negatief mammacarcinoom en niet-borst maligniteiten (mediaan 13,9 maanden versus 5,2 maanden en 4,6 maanden). Landmark-analyse liet zien dat patiënten met radiologische respons van LM op T-DXd na 2,5 maanden langere overleving hadden dan non-responders (14,2 maanden versus 2,6 maanden; HR 0,18; p<0,05).

De onderzoekers concluderen dat T-DXd LM-respons induceerde in een subset van de patiënten, en dat deze respons geassocieerd was met verlenging van de overleving.

1.Rogawski D, Cao T, Ma Q et al. Durable responses to trastuzumab deruxtecan in patients with leptomeningeal metastases from breast cancer with variable HER2 expression. J Neuro-Oncol 2024-04788-y

Summary: A retrospective review of patients of Stanford Medicine (Stanford CA) found activity of trastuzumab deruxtecan for leptomeningeal metastases in a subset of patients with HER2-altered cancers.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)