Tumorgraad,
tumorgrootte, resectiemogelijkheid, en mate van de ziekte zijn van invloed op
de uitkomst van pediatrisch niet-rhabdomyosarcoom wekedelensarcoom (NRSTS). Er
is echter geen systeem beschikbaar voor risicostratificatie, en de
standaard-behandeling is slecht gedefinieerd. De Children’s Oncology Group heeft een risico-gebaseerde
behandelstrategie voor NRSTS ontwikkeld, en de waarde van deze strategie
onderzocht in de prospectieve multicenterstudie ARST0332. Prof. Sheri Spunt
(Stanford University, Palo Alto CA) en collega’s publiceren de studie online in The Lancet Oncology.1ARST0332 werd uitgevoerd in 159 centra in drie landen. De studie includeerde patiënten in de leeftijd tot dertig jaar, met een Lansky of Karnofsky performance status van tenminste 50, en een nieuwe diagnose NRSTS. De patiënten werden onderscheiden in drie risicogroepen: laag-risico (niet-metastatische R0 of RI laaggradige of R1 hooggradige tumor 5 cm of kleiner), intermediair-risico (niet-metastatische R0 of R1 hooggradige tumor groter dan 5 cm, of niet-geresecteerde tumor van alle grootten of graden), of hoog-risico (metastatische tumor). De studie evalueerde vier behandelingen: alleen chirurgie, alleen radiotherapie (55,8 Gy), chemoradiotherapie, en neoadjuvante chemoradiotherapie gevolgd door chirurgie en radiotherapie-boost. De primaire uitkomsten waren gebeurtenisvrije overleving, overall survival, en patronen van behandelfalen.
De studie includeerde 529 evalueerbare patiënten. De laag-risicogroep telde 222 patiënten, die intermediair-risicogroep 227, en de hoog-risicogroep 80. De alleen-chirurgiegroep bestond uit 205 patiënten, die alleen-radiotherapiegroep uit 17, de chemoradiotherapiegroep uit 111, en de neoadjuvante chemoradiotherapiegroep uit 196. De mediane follow-up was 6,5 jaar (IQR 4,9-7,9). De vijf-jaars EFS en OS waren 88,9% en 96,2% in de laag-risicogroep; 65,0% en 79,2% in de intermediair-risicogroep; en 21,2% en 35,5% in de hoog-risicogroep. De risicogroep was voorspellend voor EFS en OS (p<0,0001). Er waren geen graad 5 adverse events; onverwachte graad 4 AEs werden gezien in negen patiënten (twee in de chemoradiotherapiegroep en zeven in de neoadjuvante chemoradiotherapiegroep).
De onderzoekers concluderen dat pre-treatment klinische kenmerken konden worden gebruikt voor het definiëren van het risico van behandelfalen en voor stratificatie van jonge NRSTS-patiënten naar risico-gebaseerde behandeling. De meeste laag-risico patiënten konden worden genezen zonder adjuvante therapie. De uitkomsten van intermediair- en hoog-risico patiënten waren suboptimaal.
1.Spunt SL, Million L, Chi Y-Y et al. A risk-based treatment strategy for non-rhabdomyosarcoma soft-tissue sarcomas in patients younger than 30 years (ARST0332): a Children’s Oncology Group prospective study. Lancet Oncol 2019; epub ahead of print
Summary: A prospective study by the Children’s Oncology Group found that pre-treatment clinical features can be used to effectively define treatment failure risk and to stratify young patients (30 years or younger) with non-rhabdomyosarcoma soft tissue sarcomas for risk-adapted therapy.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
In eerdere
studies is antitumor-activiteit gezien van pembrolizumab voor PD-L1 positief
metastatisch castratieresistent prostaatcarcinoom (mCRPC). De multinationale
fase 2-studie KEYNOTE-199 heeft pembrolizumab-behandeling geëvalueerd in drie
parallele cohorten van patiënten met eerder-behandeld mCRPC. Prof. Johann de
Bono (Institute of Cancer Research, London UK) en collega’s publiceren de 
Herhaalde
hepatectomie (RH) en percutane radiofrequentie ablatie (PRFA) zijn de
meest-gebruikte behandeling voor vroeg-stadium recidiverend levercelcarcinoom
(RHCC) na initiële resectie. Studies van vergelijking van de werkzaamheid van deze
beide behandelingen hebben tegenstrijdige resultaten opgeleverd. Een
gerandomiseerde studie in China heeft de lange-termijn overleving vergeleken na
RH versus PRFA voor voor vroeg-stadium RHCC. Prof. Feng Shen (Tweede Militaire
Medische Universiteit, Shanghai) en collega’s publiceren de 
De
combinatie van taxaan met trastuzumab en pertuzumab als initiële behandeling
voor HER2-positief metastatisch mammacarcinoom (MBC) is geassocieerd met
verbetering van de progressievrije overleving en overall survival. Na ziekteprogressie is voortzetting van
trastuzumab in therapeutische combinaties algemeen geaccepteerd. De
werkzaamheid van voortzetting van pertuzumab is onbekend. Een fase 2-studie van
Memorial Sloan Kettering Cancer Center heeft de waarde onderzocht van de
combinatie van gemcitabine plus trastuzumab en pertuzumab voor HER2-positief
MBC na progressie op pertuzumab-gebaseerde therapie. Dr. Neil Iyengar en
collega’s publiceren de 
Craniële radiotherapie
voor pediatrische hersentumoren is geassocieerd met verhoogd risico van
ongunstige neuropsychologische uitkomsten. Het is denkbaar dat gebruik van
proton-radiotherapie (PRT) in plaats van foton-radiotherapie (XRT) geassocieerd
is met minder sterke verhoging van het risico. Een multicenterstudie in de
Verenigde Staten heeft veranderingen in intelligentie-scores in de loop van de
tijd na PRT versus XRT voor pediatrisch medulloblastoom. Dr. Lisa Kahalley
(Baylor College of Medicine, Houston TX) en collega’s publiceren de 
Extreem
dicht borstweefsel is een risicofactor voor het ontwikkelen van mammacarcinoom,
en het beperkt de detectie van mammacarcinoom met mammografie. De Nederlandse
multicenterstudie DENSE (een soort van acroniem voor ‘dense tissue and early breast neoplasm screening’) onderzocht de
waarde van aanvullende MRI-screening voor vrouwen met extreem dicht
borstweefsel. Dr. Marije Bakker (UMC Utrecht) en collega’s publiceren de 
Studies hebben
laten zien dat oudere leeftijd bij de diagnose prostaatcarcinoom geassocieerd
was met slechtere prostaatcarcinoom-specifieke overleving (PCSS). Deze studies
zijn echter uitgevoerd voorafgaand aan de goedkeuring van moderne
levensverlengende therapieën. Een analyse van de SEER-database heeft onderzocht
wat de overlevingsimpact van leeftijd bij de diagnose de novo metastatisch prostaatcarcinoom (mPCa) is in een
contemporair cohort. Dr. Srikala Sridhar (Princess Margaret Cancer Centre,
Toronto) en collega’s publiceren de 
Kiemlijnmutaties
in Partner And Localizer of BRCA2 (PALB2)
zijn geassocieerd met verhoogd risico van mammacarcinoom. Een studie in China
heeft prevalentie en klinische relevantie van PALB2-kiemlijnmutaties onderzocht
in een groot cohort van mammacarcinoompatiënten zonder BRCA1/2-mutaties. Prof.
Yuntao Xie (Peking University, Beijing) en collega’s publiceren de 