Oncologisch onderzoek.nl

De optimale benadering na complete resectie van gelokaliseerd hooggradig wekedelensarcoom (STS) is niet duidelijk. Een multicenter gerandomiseerde fase 2-studie in China heeft adjuvant anlotinib als zodanig geëvalueerd. Dr. Yangbai Sun (Fudan University Shanghai Cancer Center) en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹

De studie includeerde 88 patiënten na complete resectie van STS. De patiënten werden gerandomiseerd naar ten hoogste zes cycli oraal anlotinib 12 mg of placebo op de eerste veertien dagen van drie-weekse cycli. Beide groepen telden 44 patiënten. De mediane duur van follow-up was 30,95 maanden. De één- en twee-jaars percentages van ziektevrije overleving waren 88% respectievelijk 77% in de anlotinibgroep vergeleken met 64% respectievelijk 58% in de placebogroep. Het risico van recidief was 53% lager in de anlotinibgroep dan in de placebogroep (HR 0,47; p=0,0445). Vier patiënten (9%) discontinueerden anlotinb wegens toxiciteiten.

De onderzoekers concluderen dat na complete resectie van STS, adjuvant anlotinib vergeleken met placebo resulteerde in significante verlaging van het risico van recidief.

1.Wang C, Hu X, Yang L et al. Anlotinib versus placebo as adjuvant therapy for localized, high-grade soft-tissue sarcomas: a phase II, double-blinded, randomized controlled trial. Clin Cancer Res 2025; epub ahead of print

Summary: A multicenter randomized phase 2 trial in China found that after complete resection of localized, high-grade STS, adjuvant anlotinib reduces the incidence of disease relapse, with acceptable toxicity.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Een standaard neoadjuvant regime voor HER2-positief mammacarcinoom (BC) is nab-paclitaxel met carboplatine plus trastuzumab en pertuzumab (PCbHP). SHR-A1811 is een nieuwe derde-generatie HER2-gericht antibody-drug conjugate (ADC). Een gerandomiseerde fase 2-studie van Fudan Universiteit (Shanghai, China) heeft neoadjuvant SHR-A1811 met of zonder pyrotinib voor stadium II of III HER2-positief BC geëvalueerd, en vergeleken met PCbHP. Prof. Zhi-Ming Shao en collega’s publiceren de studie in Annals of Oncology.¹

De studie includeerde 265 volwassen patiënten met stadium II or III HER2-positief BC. De patiënten werden in de neoadjuvante setting 1:1:1 gerandomiseerd naar SHR-A1811 (n=87), SHR-A1811 plus pyrotinib (n=88), of PCbHP (n=90) gedurende 24 weken. Ongeveer 45% van de patiënten hadden HR-positieve ziekte, en 70% hadden stadium III positieve ziekte. Het primaire eindpunt van de studie was percentage patiënten met pathologisch complete respons (pCR). De figuur laat de resultaten zien. De pCR-percentages waren 63,2% in het SHR-A1811 monotherapie-cohort (50% voor HR+ en 74,5% voor HR-), 62,5% in het SHR-A1811 plus pyrotinib-cohort (44,7% respectievelijk 76%), en 64,4% in het PCbHP-cohort (54,1% respectievelijk 71,1%) zonder significante verschillen tussen de groepen. Graad 3 of hoger treatment-related adverse events werden gezien in 44,8% in het SHR-A1811 monotherapie-cohort; 71,6% in het SHR-A1811 plus pyrotinib-cohort; en 38,8% in het PCbHP-cohort. Er waren geen graad 5 TRAEs.

De onderzoekers concluderen dat deze studie de eerste is die werkzaamheid en veiligheid van een derde-generatie HER2-gericht ADC heeft laten zien.

1.Li JJ, Wang ZH, Chen L et al. Efficacy and safety of neoadjuvant SHR-A1811 with or without pyrotinib in women with locally advanced or early HER2-positive breast cancer: a randomized, open-label, phase 2 trial. Ann Oncol 2025.02.011

Summary: A randomized phase 2 trial at Fudan University (Shanghai, China) found efficacy and safety of the third-generation HER2-directed antibody-drug conjugate SHR-A1811 in the neoadjuvant setting for HER2-positive breast cancer, with a tolerable safety profile.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Metastase-gerichte stereotactische radiotherapie (SBRT) kan klinische uitkomstne van oligometastatisch prostaatcarcinoom verbeteren. De gerandomiseerde fase 2-studie RADIOSA van het Istituto Europeo de Oncologia (Milaan) heeft toevoeging van androgeendeprivatietherapie (ADT) aan SBRT naar alle oligometase-locaties voor metachroon oligorecidiverend hormoongevoelig prostaatcarcinoom (HSPC) geëvalueerd. Prof. Barbara Alicja Jereczek-Fossa en collega’s publiceren de studie in The Lancet Oncology.¹

De studie includeerde 105 volwassen patiënten (mediane leeftijd bij inclusie 70 jaar (IQR 65-75) met een ECOG performance status 0 of 1, die werden gerandomiseerd maar SBRT (n=52) of SBRT met zes maanden ADT (n=53). De mediane follow-up was 31 maanden (IQR 16-36) voor beide groepen. De mediane klinisch-progressievrije overleving was 15,1 maanden in de SBRT-groep versus 32,2 maanden in de SBRT plus ADT-groep (HR 0,43; p=0,0010).In deSBRT-groep werd één gastro-intestinaal graad 1 adverse event gerapporteerd, en in de SBRT plus ADT-groep één genito-urinair graad 3 AE; er waren geen late toxiciteiten. Er waren 22 graad 1 ADT-gerelateerde AEs, die bij de laatste follow-up geresolveerd waren.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van korte-duur ADT aan SBRT voor metachroon oligometastatisch HSPC geassocieerd was met significante verlenging van de progressievrije overleving.

1.Marvaso G, Corrao G, Zaffaroni M et al. ADT with SBRT versus SBRT alone for hormone-sensitive oligorecurrent prostate cancer (RADIOSA): a randomisec, open-label, phase 2 clinical trial. Lancet Oncol 2025; 26:300-311

Summary: The randomized phase 2 RADIOSA trial found that addition of androgen deprivation therapy to stereotactic body radiotherapy was associated with significantly improved progression-free survival among patients with metachronous oligometastatic hormone-sensitive prostate cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De multinationale fase 3-studie KEYNOTE-A18 evalueerde toevoegen van concurrent en adjuvant pembrolizumab of placebo aan chemoradiotherapie (CRT) voor nieuw-gediagnostiseerd lokaal-gevorderd cervixcarcinoom (LA CC). Vorig jaar is gepubliceerd dat de progressievrije overleving significant langer was in de pembrolizumabgroep dan in de placebogroep. Dr. Travis Courtney (University of California, Los Angeles) en collega’s publiceren in JAMA Network Open een analyse van de kosteneffectiviteit van toevoegen van pembrolizumab aan CRT.¹

KEYNOTE-A18, uitgevoerd in 176 centra in dertig landen, includeerde 1060 patiënten (529 in de pembrolizumabgroep en 531 in de placebogroep). De patiënten kregen 5 drie-weekse cycli pembrolizumab 200 mg of placebo toegevoegd aan CRT, gevolgd door 15 zes-weekse cycli pembrolizumab 600 mg of placebo. De base case analyse van het nu gepubliceerde Markov model vond dat toevoeging van concurrent en adjuvant pembrolizumab de kosten verhoogde met $ 257.000, van $ 106.200 in de placebogroep tot $ 363.200 in de pembrolizumabgroep, en de werkzaamheid verhoogde met 1,40 QALYs, van 10,50 in de placebogroep tot 11,90 in de pembrolizumabgroep; resulterend in een ICER van $ 183.400 per QALY, en dus niet kosteneffectief was bij een willingness-to-pay drempelwaarde van $ 100.000 per QALY. Toevoegen van pembrolizumab aan CRT zou kosteneffectief zijn als de prijs verlaagd zou worden met 45,6% of als de duur van de behandeling zou worden verlaagd van 24 maanden naar 10 maanden.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van pembrolizumab aan CRT voor LA CC volgens het KEYNOTE-A18 schema niet kosteneffectief is.

1.Courtney PT, Venkat PS, Shih Y-CT et al. Cost-effectiveness of pembrolizumab with chemoradiotherapy for locally advanced cervical cancer. JAMA Network Open 2025;8:e250033

Summary: A modelling study showed that addition of pembrolizumab to chemoradiotherapy according to the KEYNOTE-A18 schedule was not cost-effective.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Chemotherapie met carboplatine plus paclitaxel is een standaard-behandeling voor chemotherapie-naïef gevorderd of recidiverend (A/R) thymuscarcinoom. Met deze behandeling is de prognose slecht. De fase 2-studie MARBLE, in vijftien centra in Japan, heeft de combinatie van atezolizumab met carboplatine-paclitaxel voor A/R thymuscarcinoom geëvalueerd. Dr. Takehito Shukuya (Juntendo Universiteit, Tokio) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Oncology.¹

De studie includeerde volwassen (in Japan 20 jaar of ouder) patiënten met stadium III, IVA, of IVB thymuscarcinoom in patiënten die niet in aanmerking kwamen voor definitieve behandeling, of recidiverend thymuscarcinoom na definitieve behandeling; zonder geschiedenis van systemische behandeling. De patiënten kregen ten hoogste zes drie-weekse cycli van atezolizumab plus carboplatine-paclitaxel, gevolgd door atezolizumab iedere drie weken gedurende twee jaar of tot progressie of niet-acceptabele toxiciteit. Het primaire eindpunt was onafhankelijk centraal-beoordeelde objective response rate.

De studie includeerde 48 patiënten (29 mannen en 19 vrouwen; mediane leeftijd 67,5 jaar; IQR 56,5-72,5). De mediane follow-up was 15,3 maanden (IQR 13,8-18,6). Partiële respons werd gezien in 27 patiënten (ORR 56%; 95%-bti 41-71). De meest-gerapporteerde graad 3 of hoger adverse events waren neutropenie (56% van de patiënten), leukopenie (33%), febriele neutropenie (23%), en maculopapulaire rash (13%). Acht patiënten overleden tijdens de studie, maar niet aan met de behandeling samenhangende oorzaken.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van atezolizumab met carboplatine en paclitaxel klinisch relevante antitumoractiviteit had met een manageable veiligheidsprofiel onder patiënten met niet-eerder systemisch behandeld A/R thymuscarcinoom.

1.Shukuya T, Asao T, Goto Y et al. Activity and safety of atezolizumab plus carboplatin in patients with advanced or recurrent thymic carcinoma (MARBLE): a multicentre, single-arm, phase 2 trial. Lancet Oncol 2025;26:331-342

Summary: The multicenter phase 2 MARBLE trial in Japan found manageable safety and clinically meaningful antitumor activity of atezolizumab in combination with carboplatin and paclitaxel chemotherapy for previously untreated advanced or recurrent thymic carcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

KRAS driver mutaties worden frequent aangetroffen in gevorderd colorectaalcarcinoom (CRC) en gevorderd pancreas ductaal adenocarcinoom (PDAC). KRAS-mutaties zijn geassocieerd met slechte prognose en resistentie tegen chemotherapie. Specifieke remmers van de KRAS-G12C mutatie, die wordt gezien in ongeveer 3% van de CRCs en 1% tot 2% van de PDACs, zijn effectief in sommige patiënten met tumoren die deze mutatie herbergen, maar in veel patiënten wordt resistentie tegen deze remmers gezien hoewel ze niet eerder blootgesteld zijn geweest aan KRAS-G12C remmers. Een analyse in vier cohorten heeft onderzocht welke co-occurring genomische veranderingen de oorzaak kunnen zijn van deze resistentie. Dr. Hao Xie (Mayo Clinic, Rochester MN) en collega’s publiceren de analyse in Clinical Cancer Research.¹

De onderzoekers analyseerden circulerend tumor DNA van in totaal 14.344 gevorderd CRC patiënten en 5438 gevorderd PDAC patiënten in twee nationale cohorten (13.603 CRC en 5016 PDAC) en twee Mayo-cohorten (747 CRC en 422 PDAC). Onder de patiënten met KRAS G12C-mutaties werden mede-bestaande veranderingen met resistentiepotentie gezien 46,5% respectievelijk 53,8% van de patiënten in de twee CRC-cohorten en 16,4% respectievelijk36,4% in de twee PDAC-cohorten. De meest-frequent co-occurring veranderingen in alle groepen waren andere non-G12C KRAS-veranderingen; daarnaast werden in de CRC-patiënten ook puntmutaties en amplificaties van NRAS, BRAF, MAPK2K1, en EGFR gezien, terwijl in de PDAC-patiënten ook MYC-amplificaties werden gedetecteerd. Aanwezigheid van deze resistentie-veranderingen was geassocieerd met een trend van slechtere overall survival in KRAS-G12C gemuteerd CRC (p=0,05).

De onderzoekers concluderen dat mede-bestaande resistentieverandering prevalent zijn in KRAS-G12C gemuteerd CRC en PDAC.

1.Jazieh K, Tsai J, Solomon S et al. Identification of candidate alterations mediating KRAS^G12C inhibitor resistance in advanced colorectal and pancreatic cancer. Clin Cancer Res 2025; epub ahead of print

Summary: Analysis of circulating tumor DNA from four cohorts of advanced CRC and advanced PDAC patients harboring the KRAS-G12C mutation identified co-occurring genomic alterations resulting in resistance to KRAS-G12C inhibitors.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Genetische biomarkers in CLL kunnen de respons op chemo-immuuntherapie voorspellen, maar zijn minder predictief voor de respons op gerichte therapie. Een multinationale studie heeft de predictieve waarde van BCL-2 afhankelijkheid van CLL voor respons op ibrutinib plus chemo-immuuntherapie geïnventariseerd. Dr. Matthew Davids (Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA) en collega’s publiceren de studie in Molecular Cancer.¹

In een ontdekkiingscohort van 73 CLL-patiënten zagen de onderzoekers dat sterkere afhankelijkheid van het anti-apoptose eiwit BCL-2 geassocieerd was met prognostisch gunstige genetische biomarkers. BCL-2 afhankelijkheid was sterk geassocieerd met genexpressiepatronen en signaal-routes die wezen op een verhoogde waarschijnlijkheid van respons op behandeling. In cellijnen en monsters van additionele CLL-patiënten toonden de onderzoekers aan dat deze associaties causaal waren. Om deze bevindingen te valideren gebruikten de onderzoekers primaire CLL-cellen van 54 patiënten die deelnamen aan een prospectieve fase 2-studie van de BTK-remmer ibrutinib in combinatie met chemo-immuuntherapie (fludarabine, cyclofosfamide en rituximab), en zagen dat in dit validatiecohort hogere BCL-2 afhankelijkheid voorspellend was voor gunstige klinische respons, onafhankelijk van de genetische kenmerken van de CLL-cellen.

De onderzoekers concluderen dat de studie aannemelijk maakt dat BCL-2 afhankelijkheid van CLL een potentiële predictieve marker is voor respons op ibrutinib plus chemo-immuuntherapie.

1.Chong SJF, Lu J, Valentin R et al. BCL-2 dependence is a favorable predictive marker of response to therapy for chronic lymphocytic leukemia. Molecular Cancer 2025-02260-7

Summary: A multinational study found that BCL-2 dependence is a potential predictive biomarker of treatment response in CLL.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

HER2-veranderingen worden gezien in veel solide maligniteiten, waaronder niet-kleincellig longcarcinoom (NSCLC). De multinationale fase 1-studie Beamion LUNG-1 evalueerde de HER2-selectieve tyrokinaseremmer zongertinib (aka BI 1810631 voor volwassen patiënten met lokaal-gevorderd of metastatisch NSCLC en andere solide tumoren. Dr. John Heymach (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

Fase 1a evalueerden zongeritinib tweemaal daags in doseringen 15 tot en met 150 mg of éénmaal daags in doseringen 60 tot 360 mg. Op het moment van data cutoff voor de nu gepubliceerde analyse waren 105 patiënten behandeld. Er waren twee doseringslimiterende toxiciteiten; de hoogst-verdragen dosering werd niet bereikt. De aanbevolen doseringen voor nader onderzoek waren 120 mg tweemaal daags en 240 mg éénmaal daags. Treatment-related adverse events werden gezien in 82% van de patiënten; graad 3 en hoger TRAEs in 10%. De figuur laat zien dat de door lokale onderzoekers beoordeelde overall response rate over alle doseringen en tumoren 30% (95%-bti 23-40) was, met mediane duur van respons 12,7 maanden (6,9-NR); onder de 54 patiënten met NSCLC was de bevestigde ORR 35% (24-49). Antitumoractiviteit werd ook gezien in patiënten die eerder HER2-gerichte therapie hadden gekregen, met ORR 28%. Onder NSCLC-patiënten die zongertinib eenmaal daags kregen was de mediane progressievrije overleving 17,2 maanden (95%-bti 8,3-NR).

De onderzoekers concluderen dat zongertinib een manageable veiligheidsprofiel had, en preliminaire antitumoractiviteit heeft laten zien onder patiënten met HER2-veranderde tumoren, onder wie patiënten het HER2-gemuteerd gevorderd NSCLC.

1.Heymach JV, Opdam F, Barve M et al. HER2-selective tyrosine kinase inhibitor, zongertinib (BI1810631), in patients with advanced/metastatic solid tumors with HER2 alterations: a phase 1a dose-escalation study. J Clin Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 1a Beamion LUNG-1 trial found manageable safety and preliminary antitumor activity of the HER2-selective tyrosinekinase inhibitor zongertinib in patients with avanced HER2-altered solid tumors, including HER2-mutant NSCLC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)