Oncologisch onderzoek.nl

De fase 2-studie Young-PEARL, in veertien centra in Zuid-Korea, randomiseerde premenopauzale patiënten met HR-positief, HER2-negatief metastatisch mammacarcinoom (HR+ HER2- mBC) naar palbociclib plus exemestaan met ovariumfunctiesuppressie (OFS) of capecitabine. In 2019 is de primaire analyse van de studie gepubliceerd, die liet zien dat de progressievrije overleving significant beter was in de groep met palbociclib plus exemestaan en OFS. Prof. Yeon Hee Park (Samsung Medisch Centrum. Seoel) en collega’s publiceren nu in The Lancet Oncology overall survival resultaten van de studie.¹

Young-PEARL includeerde volwassen (in Zuid-Korea vanaf negentien jaar) patiënten met HR+ HER2- mBC na progressie op of na tamoxifen, aromataseremmer-naïef, en met een ECOG performance status 2 of beter. Eén eerdere lijn chemotherapie in de metastatische setting was toegestaan. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar palbociclib plus endocriene therapie (n=92) of capecitabine (n=92). Op het moment van data cutoff voor de nu gepubliceerde analyse was de mediane follow-up 54,0 maanden (IQR 34,1-74,4). In lijn met de primaire analyse was de mediane PFS 19,5 maanden in de groep met palbociclib plus endocriene therapie en 14,0 maanden in de groep met capecitabine (HR 0,74; p=0,036). De mediane OS was 54,8 maanden in de groep met palbociclib plus endocriene therapie versus 57,8 maanden in de groep met capecitabine (HR 1,02; p=0,92). De meest-gerapporteerde graad 3 of hoger adverse event was neutropenie (64% in de groep met palbociclib plus endocriene therapie versus 18% in de groep met capecitabine).

De onderzoekers concluderen dat met verlengde follow-up de PFS nog steeds significant beter was in de groep met palbociclib plus endocriene therapie dan in de groep met capecitabine. Dit PFS-profijt resulteerde niet in een OS-profijt

1.Ahn HK, Kim J-Y, Lee K-H et al. Palbociclib plus endocrine therapy versus capecitabine in premenopausal women with hormone receptor-positive, HER2-negative metastatic breast cancer (Young-PEARL): overall survival analysis of a randomised, open-label, phase 2 study. Lancet Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: Extended follow-up of the multicenter phase 2 Young-PEARL trial in South Korea found that among patients with HR-positive, HER2-negative metastatic breast cancer previously treated with tamoxifen, palbociclib plus examestane with ovarian function suppression continued to show a significant benefit in progression-free survival compared with capecitabine; however, no overall survival benefit was seen.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met hersenmetastasen van melanoom (MBM) hebben over het algemeen goede respons op immuuntherapie, maar er zijn weinig vergelijkende gegevens bekend over overleving met verschillende regimes. De gerandomiseerde fase 2-studie ABC, in vier centra in Australië, heeft nivolumab met of zonder ipilimumab voor MBM geëvalueerd. Prof. Georgina Long (University of Sydney) en collega’s publiceren in The Lancet Oncology zeven-jaars follow-up resultaten van de studie.¹



ABC includeerde volwassen patiënten met immuuntherapie-naïeve asymptomatische MBMs zonder eerdere hersen-gerichte therapie en een ECOG performance status 2 of beter, die 5:4 gerandomiseerd werden naar cohort A (vier drie-weekse cycli van nivolumab plus ipilimumab, gevolgd door twee-weekse cycli nivolumab) of cohort B (twee-weekse cycli van nivolumab). Patiënten met eerdere hersen-gerichte therapie, neurologische symptomen of leptomeningeale ziekte werden geïncludeerd in cohort C (niet gerandomiseerd; twee-weekse cycli van nivolumab).

Cohort A bestond uit 35 patiënten, cohort B uit 25, en cohort C uit 16. Zeventien patiënten (22%) waren vrouwen en 59 (78%) waren mannen. Intracraniële responsen (primair eindpunt) werden gezien in 51% (95%-bti 34-69) van de patiënten in cohort A, 20% (7-41) van de patiënten in cohort B, en één patiënt (6%; 0-30) van de patiënten in cohort C. Op het moment van data cutoff voor de nu gepubliceerde analyse was de mediane duur van follow-up 7,6 jaar (IQR 6,9-8,2). De zeven-jaars percentages voor intracraniële-progressievrije overleving waren 42% (95%-bti 29-63) in cohort A, 15% (6-39) in cohort B, en 6% (1-42) in cohort C, en de zeven-jaars percentages voor overall survival waren 48% (34-68) in cohort A, 26% (13-51) in cohort B, en 13% (3-46) in cohort C. Er waren geen nieuwe veiligheidssignalen.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van nivolumab en ipilimumab tenminste zeven jaar activiteit behoudt voor asymptomatische hersenmetastase.

1.Long GV, Atkinson V, Lo SN et al. Ipilimumab plus nivolumab versus nivolumab alone in patients with melanoma brain metastases (ABC): 7-year follow-up of a multicentre, open-label, randomised, phase 2 study. Lancet Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: Long-term follow-up of the multicenter randomized phase 2 ABC trial in Australia found that the combination of nivolumab and ipilimumab maintains efficacy up to at least 7 years in patients with asymptomatic brain metastasis.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In neuroblastoom wordt hoge expressie van het eiwit GD2 gezien. Een fase 1-studie van Baylor College of Medicine (Houston TX) includeerde tussen begin 2004 en eind 2009 kinderen met recidiverend of refractair neuroblastoom die werden behandeld met GD2-gerichte CAR T-cellen. Prof. Helen Heslop en collega’s publiceren in Nature Medicine lange-termijn follow-up van de studie.¹

De studie gebruikte eerste-generatie CARs zonder co-stimulerende domeinen. Twaalf van de negentien geïncludeerde patiënten overleden tussen 2 maanden en 7 jaar na behandeling aan recidief van de ziekte. Vijf van de overige zeven patiënten werden tenminste 13 jaar na de behandeling gevolgd. Drie patiënten hadden complete respons, die aanhield in twee patiënten; in één tot loss to follow-up na 8 jaar, en in één langer dan 18 jaar zonder aanvullende behandeling tegen de maligniteit.

De onderzoekers concluderen dat deze gegevens suggereren dat CAR T-celtherapie lange-termijn profijt kan leveren, ook voor patiënten met solide tumoren.

1.Li C-H, Sharma S, Heczey AA et al. Long-term outcomes of GD2-directed CAR-T cell therapy in patients with neuroblastoma. Nature Med 2025-03513-0

Summary: Long-term follow-up of a phase 1 trial (2004-2009) at Baylor College of Medicine (Houston, TX) found that despite using first-generation vectors that are no longer employed because of lack of co-stimulatory domains, patients with relapsed/refractory neuroblastoma achieved long-term disease control after receiving GD2 CAR-T cell therapy, including one patient now in remission of relapsed disease for more than 18 years.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Inname van calcium is geassocieerd met verlaging van het risico van colorectaalcarcinoom (CRC), hoewel het niet duidelijk is of deze associatie varieert met verschillende calciumbronnen. Twintig jaar follow-up van de prospectieve NIH-AARP Diet and Health Study heeft de lange-termijn associatie van calciuminname uit verschillende bronnen met CRC in verschillende bevolkingsgroepen geïnventariseerd. Dr. Erikka Loftfield (National Cancer Institute, Rockville MD) en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹

Van oktober 1995 tot juni includeerde de studie 471.396 deelnemers in de leeftijd van 50 tot en met 71 jaar (gemiddelde leeftijd 62,0 ± 5,4 jaar) met zelf-gerapporteerde goede gezondheid en geen extreem lage of extreem hoge calciuminname. Bij inclusie rapporteerden de deelnemers over hun voedingsgewoonten. De gemiddelde inname van calcium in het laagste kwintiel (Q1) was 401 mg/d onder vrouwen en 407 mg/d onder mannen; de gemiddelde inname in Q5 was 2056 mg/d onder vrouwen en 1773 mg/d onder mannen. Zuivelproducten droegen 42,1% bij aan de calciuminname, niet-zuivel voedingsproducten 34,2%, en supplementen 23,7%.

De deelnemers werden gevolgd tot een eerste diagnose van een maligniteit, overlijden, loss to follow-up, of eind 2018. Tijdens mediaan 18,4 jaar follow-up (ruim zeven miljoen persoonsjaren) werd in 10.618 deelnemers CRC gediagnostiseerd. Hogere calciuminname (Q5 versus Q1) was geassocieerd met lager risico van CRC (HR 0,71; p voor trend < 0,001) met consistente resultaten voor verschillende calciumbronnen en tumorlocaties.

De onderzoekers concluderen dat in deze cohortstudie hogere calciuminname consistent geassocieerd was met verlaagd CRC-risico ongeacht de calciumbronnen en tumorlocaties. Bevordering van de calciuminname onder groepen met lage gebruikelijke inname zou geassocieerd kunnen zijn met verlaging van vermijdbare verschillen in CRC-risico.

1.Zouiouich S, Wahl D, Liao LM et al. Calcium intake and risk of colorectal cancer in the NIH-AARP Diet and Health Study. JAMA Network Open 2025;8:e2460283

Summary: Twenty-year follow-up of the prospective NIH-AARP Diet and Health Study found an association between higher calcium intake an lower CRC risk overall and by tumor site regardless of the source of calcium.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Radicale cystectomie is lange tijd beschouwd als de standaard-behandeling voor spierinvasief blaascarcinoom (MIBC). Gelet op de potentiële morbiditeit en kwaliteit-van-leven impact van deze majeure chirurgische procedure wordt gezocht naar blaas-sparende alternatieven. De fase 2-studie IMMUNOPRESERVE, in zes centra in Spanje, heeft transurethrale resectie gevolgd door durvalumab plus tremelimumab met concurrente radiotherapie voor gelokaliseerd MIBC geëvalueerd. Prof. Xavier Garcia-del-Muro (L’Hospitalet del Llobregat, Barcelona) en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹

De studie includeerde 32 patiënten die na transurethrale resectie drie cycli kregen van durvalumab 1500 mg plus tremelimumab 75 mg iedere vier weken plus concurrente radiotherapie 64-66 Gy naar de blaas. Het primaire eindpunt was complete respons, gedefinieerd als afwezigheid van MIBC by post-treatment biopsie. Complete respons werd gezien in 26 patiënten (81%), twee patiënten hadden residuele MIBC, en vier patiënten konden niet geëvalueerd worden voor respons. Na mediaan 27 maanden follow-up hadden twee patiënten salvage cystectomie ondergaan. De twee-jaars percentages voor ziektevrije overleving met intacte blaas, afstandsmetastasevrije overleving, en overall survival waren 65% respectievelijk 83% en 84%. De twee-jaars percentages voor niet-spierintensief recidief, MIBC, en afstandsmetastase waren 3% respectievelijk 19% en 16%. Graad 3 of 4 toxiciteiten werden gerapporteerd voor 31% van de patiënten.

De onderzoekers concluderen dat de multimodale behandeling met durvalumab en tremelimumab met concurrente radiotherapie voor gelokaliseerd MIBC veilig en werkzaam is.

1.Garcia-del-Muro X, Valderrama BP, Medina-Comnero A et al. Bladder preservation with durvalumab plus tremelimumab and concurrent radiotherapy in patients with localized muscle-invasive bladder cancer (IMMUNOPRESERVE): a phase II Spanish Oncology GenitoUrinary Group trial. Clin Cancer Res 2025; epub ahead of print

Summary: The multicenter phase 2 IMMUNOPRESERVE trial in Spain found safety and efficacy of durvalumab plus tremelimumab with concurrent radiotherapy for localized muscle-invasve bladder cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Vascular-targeted photodynamic therapy (VTP) voor laag-risico prostaatcarcinoom (PrCa) kan in combinatie met multiparametrische MRI een alternatief zijn voor actieve surveillance. Een retrospectieve multicenterstudie in Italië heeft veiligheid en werkzaamheid van VTP voor laag-risico PrCa geëvalueerd. Dr. Luigi Napolitano (Gemeenteziekenhuis Salerno) en collega’s publiceren de studie in Cancers.¹

De studie includeerde dertien patiënten die VTP ondergingen voor laag-risico PrCa, en 15 maanden gevolgd werden. Er waren geen complicaties tijdens of na de behandeling. De figuur laat zien dat de mediane PSA-waarde drie maanden na de behandeling afgenomen was van 7,38 ng/ml tot 4,93 ng/ml, en tijdens de rest van de follow-up niet hoger uitkwam dan dit niveau. Negen maanden na de VTP hadden twaalf van dertien patiënten (92,7%) een PSA-afname van 3,9 ng/ml. Er waren ook verbeteringen in de scores op de International Prostate Symptom Score, kwaliteit van leven, en International Index of Erectile Function vragenlijsten.

De onderzoekers concluderen dat VTP een veilig en effectief alternatief is voor actieve surveillance onder patiënten met laag-risico PrCa.

1.Saldutto P, Cavacece F, La Rocca R et al. The safety and efficacy of vascular-targeted photodynamic therapy in low-risk prostate cancer photodynamic therapy in low-risk prostate cancer. Cancers 2025;17:661

Summary: A multicenter retrospective study in Italy found that vascular-targeted photodynamic therapy is a safe and effective alternative to active surveillance in patients with low-risk prostate cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In patiënten met EGFR-gemuteerd niet-kleincellig longcarcinoom (NSCLC) die eerder EGFR-TKIs gekregen hadden zijn bemoedigende uitkomsten gezien met het chemo-immuuntherapie regime van atezolizumab, bevacizumab, carboplatine, en paclitaxel (ABCP). De retrospectieve SPIRAL-STEP studie, in twintig centra in Japan, heeft ABCP voor deze patiënten vergeleken met platina-gebaseerde chemotherapie (Chemo-groep) of chemotherapie plus bevacizumab (Chemo + BEV groep). Dr. Tadaaki Yamada (Kyoto Prefectural University of Medicine) en collega’s publiceren de studie in Lung Cancer.¹

De studie includeerde 408 patiënten met gevorderd of recidiverend EGFR-gemuteerd NSCLC na EGFR-TKI therapie. Van deze patiënten kregen 306 (75%) Chemo of Chemo + BEV, en 102 (25%) ABCP. Na propensity score matching waren er geen significante verschillen tussen Chemo of Chemo + BEV en ABCP in progressievrije overleving (mediaan 6,0 maanden versus 7,2 maanden; p=0,44) of overall survival (mediaan 22,5 maanden versus 21,3 maanden; p=0,84). In de subset van patiënten met PD-L1 expressie 50% of hoger was de progressievrije overleving significant langer met ABCP dan met Chemo of Chemo + BEV (mediaan 7,9 maanden versus 4,8 maanden; p=0,02).

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met EGFR-gemuteerd NSCLC na EGFR-TKI, ABCP resulteerde in vergelijkbare uitkomsten als platina-gebaseerde chemotherapie met of zonder bevacizumab, terwijl in de subgroep van patiënten met hoge expressie van PD-L1 ABCP resulteerde in betere PFS dan chemotherapie met of zonder bevacizumab.

1.Morimoto K, Yamaada T, Furuya N et al. Exploration of clinical biomarkers for guiding treatment selection between chemotherapy and combination therapy with atezolizumab, bevacizumab, carboplatin, and paclitaxel in EGFR-mutant NSCLC patients after EGFR-TKI therapy: the SPIRAL-STEP study. Lung Cancer 2025.108447

Summary: The multicenter retrospective SPIRAL-STEP study in Japan found that after EGFR-TKI for EGFR-mutant NSCLC, chemo-immunotherapy was equally effective as platinum-based chemotherapy, whereas in the subset with high PD-L1 expression, chemo-immunotherapy resulted in superior PFS and OS.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Per- en polyfluoralkanen (PFAS) worden in veel omgevingen aangetroffen. Jonge kinderen kunnen al kruipend en door hand-mond gedrag aan deze chemicaliën worden blootgesteld middels ingestie van neergeslagen stof. Verscheidene PFAS zijn in verband gebracht met maligniteiten in volwassenen, maar over het risico in kinderen is weinig informatie beschikbaar. Een multicenter retrospectieve studie in Californië heeft associaties tussen PFAS-concentraties in stof en het risico van ALL in kinderen geïnventariseerd. Dr. Catherine Metayer (University of California, Berkeley) en collega’s publiceren de studie in het International Journal of Cancer.¹

De studie includeerde 178 kinderen met ALL en 207 gezonde controlekinderen (leeftijd nul tot en met zeven jaar) tussen begin 2001 en eind 2007. Stof uit de woningen van de kinderen werd verzameld in stofzuigerzakken en middels LCMS geanalyseerd op gehalten van negentien typen PFAS. Blootstelling aan N-ethyl perfluoroctaan-sulfonamido-azijnzuur (EtFOSAA) was onafhankelijk geassocieerd met het risico van ALL in de kinderen (vierde versus eerste kwartiel: OR 2,58; 95%-bti 1,16-5,71). Ook een mengsel van acht typen PFAS met concentraties tenminste 50% hoger dan de bepalingslimiet was positief geassocieerd met het risico van ALL (OR 1,60; 95%-bti 1,15-1,24).

De onderzoekers concluderen dat blootstelling EtFOSAA en aan het mengsel van acht typen PFAS geassocieerd was met verhoogd risico van ALL in kinderen.

1.Metayer C, Morimoto LM, Vieira VM et al. Exposure to per- and polyfluoroalkyl substances in residential settled dust and risk of childhood acute lymphoblastic leukemia. Int J Cancer 2025.35370

Summary: A multicenter retrospective study in California found that exposure to a mixture of PFAS in settled dust was associated with an overall elevated risk of childhood ALL.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)