Oncologisch onderzoek.nl

Na falen van hedgehogrouteremmers (HHIs) is er geen bekende effectieve tweedelijns therapie voor metastatisch basaal celcarcinoom (mBCC). Een multinationale fase 2-studie heeft tweedelijns cemiplimab (anti-PD-1) na falen van eerstelijns HHIs voor mBCC geëvalueerd. Dr. Karl Lewis (University of Colorado, Aurora) en collega’s publiceren de studie in Annals of Oncology.¹

De studie includeerde 54 patiënten (70% mannen, mediane leeftijd 64 jaar; IQR 57-73) met mBCC en een ECOG performance status 0 of 1, met progressie op of intolerantie voor HHIs. De patiënten kregen intraveneus cemiplimab 350 mg iedere drie weken tot ziekteprogressie of niet-acceptabele toxicitieit, gedurende ten hoogste 93 weken. Het primaire eindpunt was centraal-beoordeelde objective response rate. Deze bedroeg 22% (95%-bti 12-36) met twee complete responsen en tien partiële responsen. De mediane tijd tot respons was 3 maanden en de mediane duur van respons werd niet bereikt tijdens mediaan 8 maanden follow-up (IQR 4-21). De disease control rate was 63% (95%-bti 49-76). De mediane progressievrije overleving was 10 maanden (95%-bti 4-16) en de mediane overall survival was 50 maanden (28-NE). De meest-gerapporteerde treatment-emergent adverse events waren vermoeidheid (43% van de patiënten) en diarree (37%). Er waren geen fase 5 TEAEs.

De onderzoekers concluderen dat na falen van eerstelijns HHIs voor mBCC, tweedelijns cemiplimab klinisch relevante antitumoractiviteit en acceptabele veiligheid had.

1.Lewis KD, Peris K, Sekulic A et al. Final analysis of phase 2 results with cemiplimab in metastatic basal cell carcinoma after hedgehog pathway inhibitors. Ann Oncol 2023.10.123

Summary: A multinational phase 2 trial found activity of second-line cemiplimab after failure of hedgehog pathway inhibitors for metastatic basal cell carcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Introductie van immuuncheckpointremmers (ICIs) heeft geresulteerd in siginificante verbetering van de prognose onder patiënten met platina-refractair gevorderd urotheelcarcinoom (aUC), maar niet alle patiënten hebben baat bij deze behandeling. Er is behoefte aan biomarkers voor het identificeren van patiënten die kandidaat zijn voor ICI-behandeling. Een retrospectieve studie in twee ziekenhuizen van de Kindai Universiteit (Ikoma en Osakasayama, Japan) heeft gezocht naar prognostische factoren in pembrolizumab-behandelde patiënten met platina-refractair aUC. Prof. Hirotsugu Uemara en collega’s publiceren de studie in Cancers.¹

De studie includeerde 41 patiënten (85,4% mannen; mediane leeftijd 75 jaar). De objective response rate op pembrolizumab was 29,3% en de mediane overall survival was 17,8 maanden. Factoren die in multivariate analyse geassocieerd waren met slechtere OS waren ECOG performance status 2 of hoger (versus 0 of 1: HR 6,33; p=0,03) en baseling neutrofiel/lymfocyt-ratio hoger dan 3 (HR 2,79; p=0,04). Blootstelling aan antibiotica was niet geassocieerd met overlevingsuitkomsten.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met platina-refractair gevorderd aUC, slechte performance status en baseline hoge neutrofiel/lymfocyt-ratio slechte OS met pembrolizumab voorspellen.

1.Akashi Y, Yamamoto Y, Hashimoto M et al. Prognostic factors of platinum-refractory advanced urothelial carcinoma treated with pembrolizumab. Cancer 2023;15:5780

Summary: A retrospective study at Kindai University (Japan) found that among patients who received pembrolizumab for platinum-refractory advanced urothelial carcinoma, high neutrophil-to-lymphocyte ratio and poor performance status were significantly associated with poor overall survival.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het risico van anuscarcinoom is verhoogd onder personen met HIV-infectie. Een retrospectieve analyse van dertien bevolkings-gebaseerde registraties in de Verenigde Staten heeft impact van HIV-infectie en geslacht op all-cause mortaliteit (ACM) en anuscarcinoom-specifieke mortaliteit geïnventariseerd. Dr. Jaimie Shing (National Cancer Institute, Rockville MD) en collega’s publiceren de analyse in The Lancet HIV.¹

De analyse includeerde 24.486 patiënten met een diagnose anuscarcinoom tussen begin 2001 en eind 2019. Onder deze patiënten waren er 2662 met HIV-infectie. HIV-infectie was geassocieerd met een 1,35 (95%-bti 1,24-1,47) maal verhoogde ACM onder mannen en een 2,47 (2,10-2,90) maal verhoogde ACM onder vrouwen. Onder patiënten met HIV was de ACM verder verhoogd onder non-Hispanic Black patiënten, patiënten met AIDS, patiënten die drugs injecteerden, patiënten met adenocarcinoom, en patiënten zonder of met onbekende chirurgische behandeling. HIV was alleen onder vrouwelijke patiënten geassocieerd met anuscarcinoom-specifieke mortaliteit (HR 1,52; 95%-bti 1,18-1,97).

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met anuscarcinoom, HIV-infectie geassocieerde was met ACM, en onder vrouwen eveneens met ziektespecifieke mortaliteit.

1.Shing JZ, Engels EA, Austin AA et al. Survival by sex and HIV status in patients with anal cancer in the USA between 2001 and 2019: a retrospective cohort study. Lancet HIV 2023; epub ahead of print

Summary: A retrospective study in the USA using registry data found that between 2001 and 2019 among patients with anal cancer, HIV infection was associated with increased all-cause mortality, and among female patients also with anal cancer-specific mortality.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met triple-negatief mammacarcinoom (TNBC) hebben slechts beperkte therapeutische opties. Een systematisch overzicht en meta-analyse van gerandomiseerde gecontroleerde studies heeft toevoeging van immuuncheckpointremmers (ICIs) aan eerstelijns chemotherapie voor TNBC geëvalueerd. Dr. Kai Zhang (Zhejiang Chinese Medische Universiteit, Hangzhou) en collega’s publiceren de analyse in Cancer Medicine.¹

In de literatuur tot en met 3 april 2022 vonden de onderzoeker zeven voor het onderwerp relevant gerandomiseerde gecontroleerde studies, met tezamen 4631 patiënten. Alle zeven studies werden gepubliceerd na 2017. De figuur laat zien dat in meta-analyse de progressievrije overleving langer was in de groep die ICIs plus chemotherapie kreeg dan in de groep die alleen chemotherapie kreeg onder alle patiënten (A) en onder patiënten met PD-L1 positieve tumoren (B) maar niet onder patiënten met PD-L1 negatieve tumoren (C). Deze figuur laat zien dat voor het eindpunt overall survival toevoeging van ICIs aan chemotherapie alleen resulteerde in significante verbetering onder patiënten met PD-L1 positieve tumoren, maar niet onder alle patiënten of patiënten met PD-L1 negatieve tumoren. De objective response rate was in de ICI-groep beter onder alle patiënten (OR 1,62; p<0,0001), onder patiënten met PD-L1 positieve tumoren (OR 1,70; p=0,001), en onder patiënten met PD-L1 negatieve tumoren (OR 1,52; p=0,04). Graad 3 of hoger adverse events waren meer frequent in de groep met ICIs plus chemotherapie dan in de groep met alleen ICIs (69,2% versus 59,5%; OR 1,43; p<0,0001).

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van ICIs aan eerstelijns chemotherapie voor TNBC geassocieerd was met verhoogde werkzaamheid, vooral onder patiënten met PD-L1 positieve tumoren, maar ook met verhoogd risico van AEs.

1.Gao X, Zhu Y, Wang P et al. Addition of immune checkpoint inhibitors to chemotherapy versus chemotherapy alone in patients with triple-negative breast cancer: a systematic review and meta-analysis. Cancer Medicine 2023;4.6760

Summary: Meta-analysis of seven randomized controlled trials found that addition of ICIs to first-line chemotherapy for TNBC was associated with increased efficacy, with the most notable benefit observed in PD-L1 positive patients, but also with increased risk of adverse events.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Diabetes mellitus is een risicofactor voor het ontwikkelen van mammacarcinoom. Het is niet duidelijk of ook prediabetes geassocieerd is met het risico van mammacarcinoom. Dr. Akhil Jain (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren in Breast Cancer Research and Treatment een meta-analyse van studies die het risico van mammacarcinoom vergeleken tussen patiënten met prediabetes en normoglycemische personen.¹

In de literatuur vonden de onderzoekers zeven voor het onderwerp relevante studies, met 24.586 prediabetische en 224.314 normoglycemische personen (783 respectievelijk 5739 patiënten met mammacarcinoom). De gecorrigeerde odds ratio voor mammacarcinoom was 1,19 (95%-bti 1,07-1,34) voor prediabetische versus normoglycemische personen. In subgroepanalyse was de associatie sterker onder personen jonger dan zestig jaar (OR 1,86; 95%-bti 1,39-2,49) dan onder oudere personen (1,07; 0,97-1,18). De associatie tussen prediabetes en mammacarcinoom was het sterkst in studie met follow-up tot twee jaar.

De onderzoekers concluderen dat patiënten met prediabetes, met name jongere patiënten, een verhoogd risico hebben van mammacarcinoom dan normoglycemische personen, en wellicht kunnen profiteren van intensieve monitoring (graphical abstract).

1.Keesari PR, Jain A Ganampet NR et al. Association between prediabetes and breast cancer: a comprehensive meta-analysis. Breast Cancer Res Treat 2023-07181-x

Summary: Meta-analysis of 7 studies found that patients with prediabetes have an increased risk of breast cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In meerdere studies is een laag risico van ipsilateral breast events (IBEs) of andere vormen van recidief gezien onder geselecteerde patiënten in de leeftijd van 65 jaar of ouder na borstsparende chirurgie (BCS) en endocriene therapie (ET) zonder radiotherapie voor stadium I mammacarcinoom. De multicenter prospectieve IDEA-studie in de Verenigde Staten heeft onderzocht of ook onder jongere postmenopauzale patiënten adjuvante radiotherapie na BCS achterwege kan worden gelaten. Dr. Reshma Jagsi (Emory University, Atlanta GA) en collega’s publiceren vijf-jaars resultaten van de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde postmenopauzale vrouwen in de leeftijd van vijftig tot zeventig jaar met pT1N0 unifocaal invasief mammacarcinoom, met marges 2 mm of groter na BCS, met ER-positieve HR-positieve HER2-negatieve tumoren, en een Oncotype DX 21-gene recurrence score 18 of lager, die instemden met vijf jaar gebruik van ET. Deze vrouwen kregen geen adjuvante radiotherapie. Het primaire eindpunt was locoregionaal recidief vijf jaar na BCS.

De studie includeerde 200 patiënten. Onder de 186 patiënten met tenminste 56 maanden klinische follow-up waren de vijf-jaars percentages voor mammacarcinoom-specifieke overleving en overall survival beide 100%. De figuur laat zien dat tijdens vijf jaar follow-up IBEs gezien werden in 2 van 60 patiënten (3,3%) in de leeftijd van vijftig tot zestig jaar en 5 van 140 patiënten (3,6%) in de leeftijd van zestig tot zeventig jaar.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van een genomische assay aan klassieke klinische en biologische criteria voor achterwege laten van adjuvante radiotherapie na BCS resulteerde in laag risico van recidief onder jongere postmenopauzale patiënten.

1.Jagsi R, Griffith KA, Harris EE et al. Omission of radiotherapy after breast-conserving surgery for women with breast cancer with low clinical and genomic risk: 5-year outcomes of IDEA. J Clin Oncol 2023; epub ahead of print

Summary: The multicenter prospective IDEA trial in the USA found that adding a genomic assay to classic clinical and biologic criteria for avoiding radiotherapy after BCS resulted in low risk of recurrence among younger postmenopausal patients with low-risk breast cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen duidelijkheid over feasibiliteit en veiligheid van zwangerschap na mammacarcinoom in jonge vrouwen met kiemlijn pathogene varianten (PVs) in BRCA1 of BRCA2. Een multinationale retrospectieve cohortstudie heeft de cumulatieve incidentie van zwangerschap en ziektevrije overleving geïnventariseerd. Dr. Matteo Lambertini (Universiteit van Genua, Italië) en collega’s publiceren de studie in JAMA.¹

De studie, uitgevoerd in 78 centra worldwide, includeerde 4732 BRCA1/2 PV draagsters na een diagnose mammacarcinoom voor de leeftijd 41 jaar tussen begin 2000 en eind 2020. De mediane leeftijd bij diagnose in het cohort was 35 jaar (IQR 31-38). Er waren 659 vrouwen in het cohort die tijdens de follow-up tenminste één zwangerschap hadden, voor een cumulatieve incidentie van zwangerschap van 22% (95%-bti 21-24) na tien jaar, met mediane tijd tussen de diagnose mammacarcinoom en conceptie van 3,5 jaar (IQR 2,2-5,3). Onder deze vrouwen waren er 45 (6,9%) met geïnduceerde abortus en 63 (9,7%) met miskraam. Onder de 517 (79,7%) voltooide zwangerschappen waren er 406 (91,0%) met bevalling na 37 weken of langer, en 54 (10,4%) resulterend in tweelingen. Onder de 470 nieuwgeborenen met beschikbare informatie waren er 4 (0,9%) met congenitale abnormaliteiten. Het tweede primaire eindpunt was ziektevrije overleving. De mediane follow-up was 7,8 jaar (IQR 4,5-12,6). Er was geen significant DFS-verschil tussen de vrouwen met versus zonder zwangerschap (aHR 0,99; 95%-bti 0,81-1,20). Vrouwen met zwangerschap hadden wel significant betere mammacarcinoom-specifieke overleving (HR 0,53; p<0,001) en overall survival (0,52; p<0,001).

De onderzoekers concluderen dat zwangerschap na mammacarcinoom in BRCA1/2 PV-draagsters feasible en veilig was.

1.Lambertini M, Blondeaux E, Agostinetto E et al. Pregnancy after breast cancer in young BRCA carriers. An international hospital-based cohort study. JAMA 2023.25463

Summary: A multinational retrospective study found that pregnancy after breast cancer in BRCA1/2 pathogenic variant carriers was feasible and safe.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Mirvetuximab soravtansive (MIRV) is een first-in-class antibody-drug conjugate gericht op folaatreceptor α (FRα). De multinationale fase 3-studie MIRASOL heeft MIRV geëvalueerd voor FRα-positief platina-resistent ovariumcarcinoom (PROC). Dr. Kathleen Moore (University of Oklahoma, Oklahoma City) en collega’s publiceren de studie in The New England Journal of Medicine.¹



MIRASOL includeerde 453 patiënten met hooggradig sereus PROC, die tenminste één en ten hoogste drie eerdere lijnen therapie hadden gekregen en tumoren met hoge FRα-expressie hadden (tenminste 75% van de cellen met 2+ kleuringsintensiteit). De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar MIRV (6 mg/kg iedere drie weken; n=227) of investigator’s choice uit paclitaxel, gepegyleerd liposomaal doxorubicine, of topotecan chemotherapie (n=226). Het primaire eindpunt was door lokale onderzoekers beoordeelde progressievrije overleving.

De mediane PFS was 5,62 maanden (95%-bti 4,34-5,95) in de MIRV-groep versus 3,98 maanden (2,86-4,47) in de chemotherapiegroep (p<0,001). Objectieve respons werd gezien in 42,3% versus 15,9% (OR 3,81; p<0,001). De overall survival was mediaan 16,46 maanden versus 12,75 maanden (HR 0,67; p=0,005). Tijdens de behandeling waren er minder graad 3 of hoger adverse events met MIRV dan met chemotherapie (41,7% versus 54,1%), en eveneens minder any grade ernstige AEs 23,9% versus 32,9%) en AEs resulterend in discontinuering (9,2% versus 15,9%).

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met FRα-positief PROC, MIRV vergeleken met chemotherapie resulteerde in significante verbetering van progressievrije overleving en overall survival (quick take video summary).

1.Moore KN, Angelergues A, Konecky GE et al. Mirvetuximab soravtansine in FRα-positive, platinum-resistant ovarian cancer. N Engl j Med 2023;389:2162-2174

Summary: The multinatiional phase 3 MIRASOL trial found that among patients with platinum-resistant, FRα-positive ovarian cancer, treatment with mirvetuximab soravtansine showed a significant benefit over chemotherapy with respect to progression-free and overall survival.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)