Oncologisch onderzoek.nl

Bexmarilimab is een nieuw gehumaniseerd antilichaam gericht op Clever-1, dat tot expressie wordt gebracht door myeloïde-leukemiecellen. Een fase 1-2 studie in zes centra in Finland en de Verenigde Staten heeft bexmarilimab in combinatie met azacitidine voor hoog-risico myelodysplastisch syndroom (MDS) en acute myeloïde leukemie (AML) geëvalueerd. Dr. Mika Kontro (Universiteit van Helsinki) en collega’s publiceren het doseringsescalatie-gedeelte van de studie in The Lancet Haematology.¹


Het doseringsescalatie-gedeelte van de studie in includeerde veertien patiënten met MDS en negentien patiënten met refractair of recidiverend AML. De patiënten kregen standaard-dosering azacitidine plus oplopende doseringen bexmarilimab (1,0 tot 6,0 mg/kg eens per week). De hoogst-verdragen dosering werd niet bereikt, en als aanbevolen fase 2-dosering werd gekozen voor 6,0 mg/kg. De meest-gerapporteerde graad 3 of 4 treatment-emergent adverse events waren febriele neutropenie (24% van de patiënten), anemie (21%), en trombocytopenie (15%). Er waren drie (9%) graad 5 TRAEs (sepsis, neutropenische infectie, en hemofagocytische lymfohistiocytose). Objectieve respons over alle doseringen werd gezien in vijftien patiënten (45%; 95%-bti 28-62).

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met hoog-risico MDS de combinatie van bexmarilimab en azacitidine een manageable veiligheidsprofiel had met veelbelovende klinische werkzaamheid.

1.Kontro M, Stein AS, Pyörälä M et al. Bexmarilimab plus azacitidine for high-risk myelodysplastic syndrome and relapsed or refractory acute myeloid leukaemia: results from the dose-escalation part of a multicentre, single-arm, phase 1/2 trial. Lancet Haematol 2025-00103-6

Summary: In the dose-escalation part of a multicenter phase 1/2 trial, bexmarilimab combined with azaticitidine had a manageable safety profile and showed promising clinical activity in patients with high-risk myelodysplastic syndrome.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Voor kinderen en jonge mensen (CYP, leeftijd 0-18 jaar) met maligniteiten is vroege diagnose cruciaal. De bevolkings-gebaseerde Childhood Cancer Diagnosis study in het Verenigd Koninkrijk heeft diagnostische intervallen voor CYP met maligniteiten geïnventariseerd. Dr. Dhurgshaarna Shanmugavadivel (University of Nottingham) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Regional Health Europe.¹

De studie includeerde 1957 CYP in het UK met een diagnose van een maligniteit tussen begin september 2020 en eind maart 2023. De gemiddelde leeftijd was 7,4 jaar.De onderzoekers inventariseerde patiëntinterval (PI, tussen ontstaan van symptomen en eerste presentatie bij de gezondheidszorg), diagnostisch interval (DI; tijd tussen eerste presentatie en diagnose), en totaal diagnostisch interval (TDI). De mediane PI, DI, en TDI in het cohort waren 1,1 (IQR 0.1-4,0) respectievelijk 1,7 (0,4-5,9) en 4,6 (2.0-11,4) weken. Deze intervallen verschilden niet significant met geslacht, etniciteit, en deprivatie-index (IMD), maar wel met leeftijd en type tumor. De mediane TDI was het langst in patiënten in de leeftijd van 15 tot en met 18 jaar (8,7 weken; IQR 3,0-17,4) en patiënten met bottumoren (12,6 weken; 6,6-23,4); en het kortst in patiënten jonger dan één jaar (3,7 weken; 1,0-8,1) en patiënten met niertumoren (2,3 weken; 0,9-5,0). Vierenzeventig procent (n=1438) hadden één, twee, of drie prediagnostische health care contacts, en 67% (n=1312) had een emergency presentatie, met mediaan 4 (range 0-26) symptomen.

De onderzoekers concluderen dat de studie laat zien dat diagnostische intervallen niet verschilden met geslacht, etniciteit en IMD, maar wel met leeftijd en type tumoren.

1.Shanmugavadivel D, Liu J-F, Ritzmann TA et al. Quantifying diagnostic intervals and routes to diagnosis for children and young people with cancer in the UK (Childhood Cancer Diagnosis study, CCD): a population-based observational study. Lancet Reg Health Europe 2025.101329

Summary: The population-based Childhood Cancer Diagnosis study in the UK investigated diagnostic intervals for children and young people (0-18 years of age) with malignancies, and found equal access to diagnosis for sex, ethnicity, and deprivation index, but disparities for age and types of malignancies.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen duidelijkheid over de optimale timing van pembrolizumab in combinatie met chemoradiatie (CRT) voor lokaal-gevorderd squameus celcarcinoom van hoofd en hals (LA HNSCC). Een multicenter gerandomiseerde fase 2-studie in de Verenigde Staten heeft concurrent versus sequentieel pembrolizumab en CRT voor LA HNSCC geëvalueerd. Dr. Robert Ferris (University of North Carolina, Chapel Hill) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde patiënten die 1:1 werden gerandomisseerd naar concurrente behandeling (pembrolizumab 200 mg iedere drie weken x 8, beginnend één week voor CRT; n=41) of sequentiële behandeling (pembrolizumab vanaf twee weken na CRT; n=39). Onder de patiënten had 71% orofarynx SCC (53% HPV-positief) en 92,5% stadium IV-ziekte. De figuur laat zien dat de sequentiële arm betere uitkomsten had dan de concurrente arm, met vier-jaars locoregionale controle in 96% versus 64% (HR 0,11; p= 0,012), vier-jaars progressievrije overlevingspercentage 69% versus 49% (HR 0,55; p=0,132), en vier-jaars overall survival percentage 83% versus 71%; HR 0,51; p=0,17).

De onderzoekers concluderen dat CRT met sequentieel pembrolizumab in aanmerking komt voor nadere bestudering.

1.Zandberg DP, Vujanovic L, Clump DA et al. Randomized phase II study of concurrent versus sequential pembrolizumab in combination with chemoradiation in locally advanced head and neck cancer. J Clin Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: A multicenter randomized phase 2 trial in the USA found that among patients with locally advanced HNSCC, sequential pembrolizumab in combination with chemoradiation resulted in better outcomes compared with concurrent pembrolizumab plus CRT.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen consensus over gebruik van durvalumab na concurrente chemoradiotherapie (CCRT) voor lokaal-gevorderd niet-kleincellig longcarcinoom (LA NSCLC) met sensitiserende EGFR-mutatie. Een retrospectieve studie in 48 centra in Japan heeft real-world uitkomsten met durvalumab na CCRT voor EGFR-gemuteerd LA NSCLC geïnventariseerd. Prof. Eisaku Miyauchi (Tohoku Universiteitsziekenhuis, Sendai) en collega’s publiceren de studie in Lung Cancer.¹




Tussen begin juli 2015 en eind juni 2022 ondergingen in de samenwerkende centra 162 patiënten CCRT voor EGFR-gemuteerd LA NSCLC. Onder deze patiënten kregen 106 vervolgens consoliderend durvalumab en 56 niet. Met propensity score matching werden twee groepen van 56 patiënten gevormd. De mediane progressievrije overleving was 26,8 maanden in de groep met CCRT plus durvalumab versus 11,1 maanden in de groep met alleen CCRT (HR 0,52; p=0,005). De overall survival was niet-significant beter in de durvalumabgroep (HR 0,61; p=0,26). Er was geen significant verschil tussen de twee groepen in frequentie van CTCAE graad 3 of hoger adverse events (23,5% versus 20,8%).

De onderzoekers concluderen dat durvalumab na CCRT geassocieerd was met verlenging van de PFS onder patiënten met LA NSCLC met EGFR-mutatie.

1.Fujisaki T, Miyauchi E, Kida G et al. Durvalumb after concurrent chemoradiotherapy for sensitizing epidermal growth factor receptor-mutant stage III non-small cell lung cancer: a Japanese real-world data analysis. Lung Cancer 2025.108597

Summary: A multicenter retrospective study in Japan found that durvalumab administration following concurrent chemoradiotherapy prolongs progression-free survival in patients with locally advanced EGFR-mutant NSCLC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Alcoholgebruikstoornis (AUD) is geassocieerd met ongunstige uitkomsten onder overlevers van maligniteiten. Eerdere studies hebben laten zien dan tot 3% van de overlevers voldoen aan de criteria van AUD, en dat 14% tot 31% ongezond alcoholgebruik vertoont. Een retrospectieve cohortstudie door de University of Texas (Austin) heeft geïnventariseerd hoeveel particulieer verzekerde overlevers van maligniteiten met AUD starten met psychotherapie of medicamenteuze behandeling voor AUD. Dr. Anton Avanceña en collega’s publiceren de studie in Annals of Internal Medicine.¹

De studie maakte gebruik van een voor de Verenigde Staten representatieve verzekerings-claims database van 25 miljoen particulier verzekerde (met Medicare suppletie) personen, onder wie 6,6 miljoen volwassen overlevers van een maligniteit. Onder deze overlevers kregen 71.875 tijdens de follow-up een nieuwe AUD diagnose. Slechts 14,3% van deze AUD-patiënten begonnen binnen een jaar na de diagnose met AUD-therapie. Start van psychociale therapie binnen een jaar na de diagnose betrof 12,6% en start van medicatie 2,8%; terwijl minder dan 1% beide modaliteiten startte. Vrouwelijke overlevers en overlevers jongen dan 65 jaar hadden een hogere waarschijnlijkheid van start van enige AUD-behandeling.

De onderzoekers concluderen dat toekomstig onderzoek barrières voor het starten van AUD-behandeling onder overlevers van maligniteiten in kaart zou moeten brengen.

1.Avanceña ALV, Lai J-H, Zigler CM et al. Alcohol use disorder treatment initiation among U.S. adult cancer survivors with commercial insurance: a cohort study. Ann Intern Med 2025

Summary: A retrospective cohort study at the University of Texas at Austin found that among adult cancer survivors with a diagnosis of alcohol use disorder (AUD), only 14.3% started AUD treatment within 1 year from diagnosis.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De multinationale fase 3-studie PSMAfore heeft laten zien dat onder taxaan-naïeve patiënten met PSMA-positief metastatisch castratieresistent prostaatcarcinoom (mCRPC) ¹⁷⁷Lu-PSMA-617 geassocieerd was met significante verbetering van de radiografische progressievrije overleving vergeleken met verandering van de androgeenreceptorroute-remmer (ARPI). Prof. Karim Fizazi (Université Paris-Saclay, Frankrijk) en collega’s publiceren in The Lancet Oncology een analyse van patiënt-gerapporteerde uitkomsten en symptomatische skelet-gebeurtenissen in PSMAfore.¹

PSMAfore werd uitgevoerd in 74 centra in veertien landen. De studie includeerde volwassen patiënten (ECOG performance status 0 of 1) met PSMA-positief mCRPC die kandidaat waren voor verandering van ARPI na progressie op een vorige ARPI. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar ¹⁷⁷Lu-PSMA-617 (n=234) of verandering van ARPI (abirateron of enzalutamide; n=234). De mediane duur van follow-up op het moment van de nu gepubliceerde analyse was 24 maanden. In de ¹⁷⁷Lu-PSMA-617 groep was de mediane tijd tot verslechtering van alle onderzochte HRQOL- en pijneindpunten langer dan in de ARPI-veranderingsgroep. Ook de mediane tijd tot eerste symptomatische skeletgebeurtenis was langer in de ¹⁷⁷Lu-PSMA-617 groep dan in de ARPI-veranderingsgroep (niet bereikt versus 17,97 maanden; HR 0,41; 95%-bti 0,26-0,63). De meest-gerapporteerde graad 3 of hoger treatment-related adverse event was anemie (6% versus 7%); er waren geen graad 5 TRAEs in de ¹⁷⁷Lu-PSMA-617 en één in de ARPI-veranderingsgroep.

De onderzoekers concluderen dat ¹⁷⁷Lu-PSMA-617 vergeleken met verandering van ARPI geassocieerd was met uitstel van verslechtering van patiënt-gerapporteerde gebeurtenissen en symptomatisch skeletgerelateerde gebeurtenissen onder taxaan-naïeve patiënten met PSMA-positief mCRPC na progressie op een eerdere ARPI.

1.Fizazi K, Morris MJ, Shore ND et al. Health-related quality of life, pain, and symptomatic skeletal events with [¹⁷⁷Lu]Lu-PSMA-617 in patients with progressive metastatic castration-resistant prostate cancer (PSMAfore): an open-label, randomised, phase 3 trial. Lancet Oncol 2025-00189-5

Summary: The multinational phase 3 PSMAfore trial found that ¹⁷⁷Lu-PSMA-617 delayed worsening of patient-reported outcomes and symptomatic skeletal events versus ARPI change in taxane-naïve patients with PSMA-positive mCRPC whose disease had progressed on a previous ARPI.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het tegen cervixcarcinoom beschermende effect van HPV-vaccinatie is aangetoond in registry linkage studies met beginleeftijd van screening lager dan 25 jaar. In Nederland begint de routinematige screening op de leeftijd van 30 jaar. Een retrospectieve studie van het RIVM (Bilthoven) heeft de werkzaamheid van een bivalent HPV16/18 vaccin tegen cervixcarcinoom en CIN3+ geëvalueerd onder vrouwen in Nederland. PhD-student Marit Middeldorp en collega’s publiceren de studie in The Lancet Regional Health Europe.¹

De onderzoekers inventariseerden de vaccinatiestatus van vrouwen geboren in 1993 die op de leeftijd 16 jaar in aanmerking kwamen voor HPV-vaccinatie, en linkten deze informatie met histopathologische resultaten in Palga. De vrouwen werden onderscheiden in een groep volledig gevaccineerden (drie doses of twee doses met een interval van 150 dagen), een groep gedeeltelijk gevaccineerden, en een groep niet-gevaccineerden. Er waren 5 gevallen van cervixcarcinoom onder de 47.130 volledig-gevacineerden (0,011%), twee onder de 5098 gedeeltelijk gevaccineerden (0,039%), en 42 onder 50.831 niet-gevaccineerden (0,083). De cumulative risk ratio voor volledig-gevaccineerden versus niet-gevaccineerden was 0,085 (95%-bti 0,025-0,24) voor cervixcarcinoom en 0,19 (0,16-0,23) voor CIN3+. De CRR voor gedeeltelijk-gevaccineerden versus niet-gevaccineerden was 0,52 (95%-bti 0,12-1,71) voor cervixcarcinoom en 0,42 (0,30-0,57) voor CIN3+

De onderzoekers concluderen dat de bescherming door het bivalente vaccin aanhoudt tot tenminste de leeftijd 30 jaar.

1.Middeldorp M, Brouwer JGM, Duijster JW et al. The effect of bivalent HPV vaccination against invasive cervical cancer and cervical intraepithelial neoplasia grade 3 (CIN3+) in the Netherlands: a population-based linkage study. Lancet Reg Health Europe 2025.101327

Summary: A population-based retrospective study in The Netherlands found that bivalent HPV16/18 vaccination was associated with reduced risk of cervical cancer and CIN3+, indicating the vaccine protection extends at least until age 30 years.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Een substantieel aantal patiënten die anti-PD-1 monotherapie krijgen voor metastatisch melanoom (MM) heeft aanvankelijk stabiele ziekte (SD), maar de real-world prognose van deze patiënten is niet duidelijk. Een Denemarken-brede cohortstudie heeft real-world uitkomsten van patiënten die pembrolizumab kregen voor MM geïnventariseerd. Dr. Eva Ellebaek (Academisch Ziekenhuis Kopenhagen) en collega’s publiceren de studie in het British Journal of Cancer.¹

In de Danish Metastatic Melanoma Database identificeerden de onderzoekers 1048 patiënten die tussen begin juli 2014 en eind april 2022 pembrolizumab kregen voor niet-resectabel stadium III of stadium IV melanoom. Onder deze patiënten hadden 233 (22,2%) aanvankelijk SD, met een mediane progressievrije overleving van 14,7 maanden en een mediane overall survival van 50,1 maanden. In 44 (18,9%) respectievelijk 52 (22,3%) van deze patiënten werd vervolgens partiële respectievelijk complete respons gezien. Deze patiënten hadden significant betere PFS dan patiënten met aanhoudende SD (PR: HR 0,52; p=0,003; CR: HR 0,15; p<0,001); deze overlevingsresultaten waren vergelijkbaar met die van patiënten met aanvankelijke PR en CR. Negenenveertig patiënten (21,0%) met aanvankelijke SD hadden tijdens mediaan 82,3 maanden follow-up aanhoudende SD.

De onderzoekers concluderen dat onder MM-patiënten met aanvankelijke SD op pembrolizumab 40% vervolgens objectieve respons ontwikkelden, met betere lange-termijn prognose dan patiënten met aanhoudende SD.

1.Mansfield Noringriis I, Donia M, Madsen K et al. Long-term clinical outcome of patients with metastatic melanoma and initial stable disease during anti-PD-1 checkpoint inhibitor immunotherapy with pembrolizumab. Br J Cancer 2025-03048-8

Summary: A Denmark-wide cohort study found that among metastatic melanoma patients with initial stable disease on pembrolizumab monotherapy, 40% developed a subsequent objective response, with improved long-term prognosis comparable to patients with initial response.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)