Oncologisch onderzoek.nl

Neoadjuvante therapie (NAT) resulteert in klinisch complete respons (cCR) is een substantieel percentage van patiënten met lokaal-gevorderd rectumcarcinoom (LARC), hetgeen wellicht nonoperatief management mogelijk maakt. Aanwezigheid van mucine in het tumorbed op MRI na NAT leidt tot onzekerheid over residuele ziekte en de mogelijkheid van watch-and-wait (WW) strategie in patiënten zonder aanwijzingen voor ziekte met proctoscopie (endoscopisch cCR). Een retrospectieve studie van Memorial Sloan Kettering Cancer Center (MSKCC, New York) heeft uitkomsten met WW voor deze patiënten geïnventariseerd. Dr. Martin Weiser en collega’s publiceren de studie in het Journal of the National Cancer Institute.¹

Tussen begin juli 2016 en eind januari 2020 werden in MSKCC 71 patiënten gezien met mucine op MRI na NAT. Van deze patiënten hadden 20 cCR. Van deze 20 kandidaten voor WW koos één niet voor WW, zodat 19 patiënten (27%) de WW-groep vormden en 52 patiënten (73%) de niet-WW groep. Van de 19 WW-patiënten hadden 15 (79%) geen lokale hergroei tijdens mediaan 50 maanden follow-up (range 29-76), terwijl 4 patiënten hergroei hadden tussen 9 en 29 maanden na de NAT. Van de 52 niet-WW patiënten ondergingen 49 chirurgie. Vijf (10%) van deze patiënten hadden pathologisch complete respons.

De onderzoekers concluderen dat aanwezigheid van mucine na NAT voor LARC geen contraïndicatie is voor WW-management in anderszins geschikte WW-kandidaten met een endoscopisch cCR.

1.Judge SJ, Malekzadeh P, Corines MJ et al. Watch and wait in rectal cancer patients with residual mucin on MRI following neoadjuvant therapy. J Natl Cancer Inst 2024.djae152

Summary: A retrospective study at Memorial Sloan Kettering Cancer Center (New York, NY) found that the presence of mucin after neoadjuvant therapy for locally advanced rectal cancer does not preclude watch-and-wait management in otherwise appropriate candidates who achieve an endoscopic clinical complete response.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen informatie over lange-termijn uitkomsten met adjuvant trastuzumab emtansine (T-DM1) voor HER2-positief mammacarcinoom (BC), en er is behoefte aan biomarkers die deze uitkomsten kunnen voorspellen. De multicenter fase 2-studie ATEMPT in de Verenigde Staten randomiseerde patiënten met HER2-positief BC voor de duur van een jaar 3:1 naar adjuvant T-DM1 (n=384) of paclitaxel plus trastuzumab (n=128). Dr. Sara Tolaney (Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA) en collega’s publiceren vijf-jaars resultaten in de T-DM1 arm van de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De figuur toont resultaten in de T-DM1 groep. Na mediaan 5,8 jaar follow-up waren in de T-DM1 groep elf invasive disease-free survival (iDFS)-gebeurtenissen gezien, overeenkomend met een vijf-jaars iDFS van 97,0% (95%-bti 95,2-98,7), vergeleken met 91,1% in de paclitaxel-trastuzumab arm. Het vijf-jaars recurrence-free interval (RFI)-percentage was 98,3% (95%-bti 97,0-99,7), het vijf-jaars overall survival (OS)-percentage was 97.8% (96,3-99,3), en het breast cancer-specific survival (BCSS)-percentage was 99,4% (98,6-100). De iDFS was niet gecorreleerd met tumorgrootte, HR-status, en HER2 immuunhistochemische score. Onder patiënten met voldoende beschikbaar weefsel voor de HER2DX-test (n=187) waren vijf-jaar uitkomsten significant geassocieerd met HER2DX-risicoscore. Deze figuur laat zien dat onder patiënten met HER2DX-laag versus hoog-risico tumoren de RFI-percentages (98,1% versus 81,8%; HR 0,10; p=0,01) en iDFS-percentages (96,3% versus 81,8%; HR 0,20; p=0,047) significant beter waren.

De onderzoekers concluderen dat één jaar adjuvant T-DM1 resulteert in uitstekende lange-termijn uitkomsten van patiënten met stadium I HER2-positief BC, en dat de HER2DX-risicoscore de waarschijnlijkheid van recidief kan voorspellen.

1.Tarantino P, Tayob N, Villacampa G et al. Adjuvant trastuzumab emtansine versus paclitaxel plus trastuzumab for stage I human epidermal growth factor receptor 2-positive breast cancer: 5-year results and correlative analyses from ATEMPT. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: Five-year results from the phase 2 ATEMPT trial showed that adjuvant T-DM1 for one year leads to outstanding long-term outcomes among patients with stage I HER2-positive breast cancer. A high HER2DX risk score predicted a higher risk of recurrence.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Het absolute profijt van chemotherapie voor alle patiënten met stadium I triple-negatief mammacarcinoom (TNBC) is onduidelijk, en er zijn geen biomarkers bekend voor het identificeren van patiënten die geen chemotherapie nodig hebben. Een Nederlandse cohortstudie heeft impact van het stromal tumor-infiltrating lymphocytes (sTIL)-niveau op uitkomsten van stadium I TNBC zonder chemotherapie geïnventariseerd. Dr. Marleen Kok (Antoni van Leeuwenhoek, Amsterdam) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹


De onderzoekers identificeerden in de NKR patiënten met een diagnose stadium I TNBC tussen begin 2005 en eind 2015 die geen chemotherapie kregen en voor wie gegevens over sTIL-niveau beschikbaar waren. Het primair eindpunt van de studie was mammacarcinoom-specifieke overleving (BCSS) na vijf, tien, en vijftien jaar bij sTIL-niveaus 30%, 50%, en 75%.

Onder de 4511 geïncludeerde patiënten (gemiddelde leeftijd bij diagnose 64,4 ± 11,1 jaar; mediane follow-up 11,4 jaar) was het mediane sTIL-niveau 5% (range 1-99). sTIL-niveaus van 30% of hoger werden gezien in 25,6% van de patiënten; sTIL-niveaus 50% of hoger in 19,5%; en sTIL-niveaus 75% of hoger in 13,5%. Het BCSS-percentage na tien jaar was 96% onder patiënten met sTIL-niveaus tenminste 30%, vergeleken met 87% onder patiënten met sTIL-niveaus lager dan 30% (HR 0,45; 95%-bti 0,26-0,77). Onder patiënten met pT1c-tumoren en sTIL-niveaus 50% of hoger was de BCSS significant beter dan onder patiënten met pT1c-tumoren en sTIL-niveaus lager dan 50% (HR 0,27; 95%-bti 0,10-0,74). Onder patiënten met sTIL-niveau 75% of hoger was het tien-jaars BCSS-percentage 98%.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met stadium I TNBC en hoge sTIL-niveaus goede tien-jaars BCSS kan worden bereikte zonder neoadjuvante of adjuvante chemotherapie.

1.Geurts VCM, Balduzzi S, Steenbruggen TG et al. Tumro-infiltrating lymphocytes in patients with stage I triple-negative breast cancer untreated with chemotherapy. JAMA Oncol 2024.1917

Summary: A cohort study based on data from the Netherlands Cancer Registry found that patients with stage I TNBC and high level of stromal tumor-infiltrating lymphocytes who did not receive neoadjuvant or adjuvant chemotherapy had excellent 10-year breast cancer-specific survival.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen consensus over de optimale radiotherapie-techniek voor niet-resectabel lokaal-gevorderd niet-kleincellig longcarcinoom (LA NSCLC). Een secundaire analyse van de gerandomiseerde fase 3-studie NRG Oncology-RTOG 0617 heeft lange-termijn uitkomsten van LA-NSCLC met intensiteits-gemoduleerde radiotherapie (IMRT) vergeleken met de uitkomsten met driedimensionale conformele radiotherapie (3D-CRT), beide met concurrente carboplatine-paclitaxel chemotherapie. Dr. Stephen Chun (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren de analyse in JAMA Oncology.¹



De analyse includeerde 483 patiënten (mediane leeftijd 64 jaar; IQR 57-70; 40,2% vrouwen) van wie 47,2% IMRT kregen en 52,8% 3D-CRT kregen. De mediane follow-up was 5,2 jaar (IQR 4,8-6,0). IMRT vergeleken met 3D-CRT was geassocieerd met lager percentage patiënten met graad 3 of hoger pneumonitis (3,5% versus 8,2%; p=0,03). In univariate analyse waren hart V20 (HR 1,06; 95%-bti 1,04-1,09), V40 (1,09; 1,05-1,13), en V60 (1,16; 1,09-1,24) geassocieerd met slechtere overall survival. IMRT versus 3D-CRT was geassocieerd met significante reductie van hart V40 (16,5% versus 20,5%; p<0,001). Hart V40<20% was geassocieerd met betere OS dan V40 ≥ 20% (mediaan 2,5 jaar versus 1,7 jaar; p<0,001). Long V5 en leeftijd waren niet geassocieerd met OS. In de IMRT-groep ontwikkelden 15 patiënten en in de 3D-CRT groep 14 patiënten secundaire maligniteiten.

De onderzoekers concluderen dat deze resultaten standaard gebruik van IMRT voor niet-resectabel LA NSCLC steunen. Long V5 en leeftijd dienen niet te worden beschouwd als contraïndicatie voor chemoradiotherapie.

1.Chun SG, Hu C, Komaki RU et al. Long-term prospective outcomes of intensity modulated radiotherapy for locally advanced lung cancer. A secondary analysis of a randomized clinical trial. JAMA Oncol 2024.1841

Summary: Secondary analysis of a randomized phase 3 trial supports the standard use of IMRT for unresectable locally advanced NSCLC. Lung V5 and age were not associated with survival and should not be considered a contraindication for chemoradiotherapy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Eligibiliteits-criteria voor klinische studies kunnen patiënten die niet geschikt zijn voor deelname beschermen, maar te strikte criteria dragen bij aan lage recrutering van patiënten en beperkte generaliseerbaarheid van resultaten. De Drug Rediscovery Protocol (DRUP)-studie is een Nederlandse multicenter pan-cancer basket trial die off-label gerichte therapie gematcht aan het genetisch profiel van behandelings-refractaire patiënten onderzoekt. Prof. Hans Gelderblom (LUMC) en collega’s publiceren in Clinical Cancer Research de impact van protocol waivers op veiligheid en werkzaamheid van de behandelingen.¹

Tussen begin september 2016 en eind augustus 2021 includeerde de studie 1019 patiënten, onder wie 82 met een protocol waiver. Vijfenveertig procent van de waivers werden verleend voor algemene of drug-gerelateerde criteria; andere categorieën waren out-of-window testing, en behandelings- en testingsuitzonderingen. Het percentage ernstige adverse events was niet significant verschillend tussen de groep patiënten met een waiver (39%) en de groep patiënten zonder waiver (41%; p=0,81). Klinisch profijt (objectieve respons of stabiele ziekte gedurende tenminste zestien weken) werd gezien in 40% van de patiënten met een waiver en 33% van de patiënten zonder waiver (p=0,43).

De onderzoekers concluderen dat veiligheid en klinisch profijt behouden bleven in patiënten met een waiver. Deze resultaten steunen een meer-gepersonaliseerde benadering in het vaststellen van eligibiliteitscriteria, met name in studies met goedgekeurde middelen onder patiënten zonder andere behandelingsopties.

1.Van Berge Henegouwen JM, Zeverijn LJ, Geurts BS et al. Maximizing treatment opportunities: assessing protocol waivers’ impact on safety and outcome in the Drug Rediscovery Protocol. Clin Cancer Res 2024; epub ahead of print

Summary: The multicenter Drug Rediscovery Protocol study in The Netherlands found that among the 8% of patients receiving a protocol waiver, safety and efficacy were not worse compared to the patients not receiving a waiver. 

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Activerende mutaties in het EGFR-gen komen voor in tenminste 15% van de niet-squameuze gevorderde niet-kleincellige longcarcinomen (aNSCLCs). Onder deze mutaties zijn 85 tot 90% exon 19 deleties of codon 21 L858R substituties. De huidige eerstelijns therapie voor aNSCLC met ex19del en L858R is de derdegeneratie EGFR-TKI osimertinib. De multinationale fase 3-studie MARIPOSA heeft de combinatie van amivantamab (EGFR-MET bispecifiek antilichaam) en lazertinib (CNS-penetrante derdegeneratie EGFR-TKI) voor niet-eerder behandeld EGFR-gemuteerd aNSCLC geëvalueerd. Prof. Byoung Chul Cho (Yonsei Universiteit, Seoel, Zuid-Korea) en collega’s publiceren de studie in The New England Journal of Medicine.¹

De studie includeerde 1074 patiënten, die 2:2:1 werden gerandomiseerd naar amivantamab-lazertinib (n=429), osimertinib (n=429), of lazertinib (n=216). Het primaire eindpunt was (centraal geblindeerd beoordeelde) progressievrije overleving in de amivantamab-lazertinibgroep vergeleken met de osimertinibgroep. De mediane PFS was 23,7 maanden met amivantamab-lazertinib versus 16,6 maanden met osimertinib (HR 0,70; p<0,001). Objectieve respons werd gezien in 86% versus 85% in de twee groepen; de mediane duur van respons was 25,8 maanden met amivantamab-lazertinib en 16,8 maanden met osimertinib. Interim overall survival analyse van amivantamab-lazertinib versus osimertinib liet een HR for death zien van 0,80 (95%-bti 0,61-1,05). Incidentie van discontinuering wegens treatment-related adverse events was 10% in de amivantamab-lazertinibgroep en 3% in de osimertinibgroep.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van amivantamab en lazertinib superieure werkzaamheid hadden vergeleken met osimertinib als eerstelijns behandeling van EGFR-gemuteerd aNSCLC.

1.Cho BC, Lu S, Felip E et al. Amivantamab plus lazertinib in previously untreated EGFR-mutated advanced NSCLC. N Engl J Med 2024; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 3 MARIPOSA trial found superior efficacy with amivantamab plus lazertinib compared to osimertinib as first-line treatment for EGFR-mutated advanced NSCLC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

CDK4/6-remmers zijn goedgekeurd voor eerste- en laterelijns behandeling van HR-positief/HER2-negatief metastatisch mammacarcinoom (HR+ HER2- mBC). Een retrospectieve analyse van een patiëntendatabase in de Verenigde Staten heeft real-world uitkomsten met eerstelijns endocriene therapie (ET) plus een CDK4/6-remmer vergeleken met die van eerstelijns ET gevolgd door tweedelijns ET plus een CDK4/-6 remmer. Dr. Gretchen Kimmick (Duke University Medical Center, Durham MC) en collega’s publiceren de analyse in Breast Cancer Research and Treatment.¹


De analyse includeerde 2771 patiënten, onder wie 2170 die eerstelijns CDK4/6-remmer kregen en 601 die de CDK4/6-rmmer pas in tweede lijn kregen. De eerste groep was jonger (75% versus 68% jonger dan 75 jaar; p=0,0001), had een lager percentage patiënten die geen verzekering hadden (10% versus 13%; p=0,04), had een betere performance status (50% versus 43% ECOG PS 0; p=0,03), en had een hogere waarschijnlijkheid van de novo mBC). De tijd tot derdelijns therapie (49 versus 22 maanden; p<0,001) en tijd tot chemotherapie (68 versus 41 maanden; p<0.001) waren langer in de groep die eerstelijns CDK4/6-remmer kregen. De overall survival was niet significant verschillend tussen beide groepen (54 versus 49 maanden; p=0,33).

De onderzoekers concluderen dat gebruik van CDK4/6-remmer met eerste- vergeleken met tweedelijns ET geassocieerd was met langere tijd tot derdelijns therapie en langere tijd tot chemotherapie.

1.Kimmick G, Pilehvari A, You W et al. First- vs second-line CDK4/6 inhibitor use for patients with hormone receptor positive, human epidermal growth-factor receptor-2 negative, metastatic breast cancer in the real world setting. Breast Cancer Res Treat 2024-07415-6

Summary: Retrospective analysis of a USA-wide database found that among patients with HR+/HER2- mBC, use of CDK4/6 inhibitor with first-line endocrine therapy (ET), compared with first-line ET followed by second-line ET plus CDK4/6 inhibitor was associated with longer time to receipt of third-line therapy and longer time to receipt of chemotherapy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Sociale kenmerken zoals burgerlijke staat, opleidingsniveau, arbeidssituatie, en inkomen zijn van invloed op de prognose van mammacarcinoom (BC). Een Denemarken-brede studie heeft de impact van sociale kenmerken op de adherentie aan adjuvante endocriene therapie (AET) in premenopauzale BC-patiënten geïnventariseerd. Prof. Deirdre Cronin-Fenton (Universiteit van Aarhus) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

In Deense nationale databases identificeerden de onderzoekers 4353 premenopauzale patiënten met een diagnose stadium I tot en met III ER-positief BC tussen begin 2002 en eind 2011, en met bekende prediagnostische sociale kenmerken. Gegevens over AET-adherentie werden verkregen van de Danish Breast Cancer Group. De onderzoekers onderscheidden drie adherentie-trajecten: hoge adherentie (57% van de geïncludeerde patiënten), langzame afname van de adherentie (36%), en snelle afname van de adherentie (6,9%). Inkomen en opleidingsniveau waren niet geassocieerd met AET-adherentie. Vergeleken met samenwonende/gehuwde vrouwen hadden vrouwen die alleen woonden hogere waarschijnlijkheid van langzame afname (OR 1,26; 1,08-1,46) of snelle afname (1,66; 1,27-2,18) versus hoge adherentie. De corresponderende ORs voor vrouwen zonder betaald werk versus vrouwen met betaald werk waren 1,22 (95%-bti 1,02-1,45) en 1,76 (1,30-2,38). Onder de 17% van de vrouwen met vroege discontinuering waren de ORs 1,48 (95%-bti 1,23-1,78) voor alleen-wonende vrouwen en 1,44 (1,17-1,78) voor vrouwen zonder betaald werk.

De onderzoekers concluderen dat adherentie aan AET lager was onder vrouwen die alleen woonden en vrouwen zonder betaald werk.

1.Schmidt JA, Woolpert KM, Hjorth CF et al. Social characteristics and adherence to adjuvant endocrine therapy in premenopausal women with breast cancer. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: A population-based cohort study found that among Danish premenopausal breast cancer patients, adherence to adjuvant endocrine therapy was lower among women living alone or unemployed than cohabitating or employed women, respectively.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)