Emotionele
distress (ED), gewoonlijk gekenmerkt door symptomen van depressie en/of angst,
is prevalent in patiënten met maligniteiten. In cohort 1 van de prospectieve observationele
STRESS-LUNG studie van de Centrale Zuidelijke Universiteit (Changsa, China)
heeft de associatie tussen pretreatment ED en werkzaamheid van eerstelijns
immuuncheckpointremmers (ICIs) onder patiënten met gevorderd niet-kleincellig
longcarcinoom (aNSCLC) geïnventariseerd. Prof. Fang Wu en collega’s publiceren de studie in Nature Medicine.1De studie includeerde aNSCLC-patiënten die voor de start van eerstelijns ICIs vragenlijsten over depressie (Patient Health Questionnaire-9) en/of anxiety (Generalized Anxiety Disorder 7-item scale) beantwoordden. ED werd gedefinieerd als een score van 5 of hoger op een van beide vragenlijsten. Onder de 227 geïncludeerde patiënten hadden 111 ED (48,9%). Het primaire eindpunt was progressievrije overleving. De figuur laat zien dat patiënten met baseline ED significant slechtere PFS hadden dan patiënten zonder ED. ED was ook geassocieerd met lagere objective response rate (46,8% versus 62,1%; OR 0,54; p=0,022), lager twee-jaars overall survival percentage (46,5% versus 64,9%; HR 1,82; p=0,016) en slechtere kwaliteit van leven.
De onderzoekers concluderen dat de studieresultaten suggereren dat onder patiënten die eerstelijns ICIs kregen voor aNSCLC, pretreatment ED geassocieerd was met slechtere klinische uitkomsten.
1.Zeng Y, Hu C-H, Li Y-Z et al. Association between pretreatment emotional distress and immune checkpoint inhibitor response in non-small cell lung cancer. Nature Med 2024-0292904
Summary: The prospective STRESS-LUNG study at Central South University (Changsa, China) found an association between pretreatment emotional distress and worse clinical outcomes in patients receiving first-line ICIs for advanced non-small cell lung cancer.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Patiënten
die radiotherapie krijgen voor hoofd-halscarcinoom (HNC) kunnen chronische
stralings-geïnduceerde xerostomie ontwikkelen. Een multicenter gerandomiseerde
studie in de Verenigde Staten heeft werkzaamheid van acupunctuur voor deze
xerostomie geëvalueerd. Prof. Lorenzo Cohen (MD Anderson Cancer Center, Houston
TX) en collega’s 
Ondanks de
toename van het aantal opties voor gevorderd niercelcarcinoom (RCC) wordt in de
meeste patiënten ontwikkeling van resistentie gezien. Er is behoefte aan nieuwe
diagnostische en therapeutische benaderingen. Een retrospectieve
multicenterstudie in de Verenigde Staten heeft patronen van expressie van het FOLH1-gen, dat codeert voor prostate membrane-specific antigen
(PSMA), en impact van deze expressie op klinische uitkomsten onderzocht. Dr. Rana McKay (University of
California San Diego) en collega’s 
De
multinationale fase 3-studie EMPOWER-Lung 3 part 2 randomiseerde patiënten met gevorderd
niet-kleincellig longcarcinoom (aNSCLC) zonder bekende EGFR-, ALK- of ROS1-veranderingen 2:1 naar ten hoogste
108 weken cemiplimab (anti-PD-1; 350 mg iedere drie weken) plus chemotherapie of
placebo plus chemotherapie. Vorig jaar is 
Het is niet
duidelijk of sequentiële toediening van PD-(L)1 remmers en EGFR-TKIs in
patiënten met niet-kleincellig longcarcinoom NSCLC) geassocieerd is met
verhoogd risico van interstitiële pneumonitis (IP). Een retrospectieve analyse
van een Japan-brede inpatient database heeft deze associatie onderzocht. Prof. Hideo Yasunaga (The University
of Tokyo) en collega’s 
Risicofactoren
voor maligniteiten worden onder vrouwen meer frequent gezien in seksuele
minderheidsgroepen, zoals lesbische en biseksule vrouwen, dan onder
heteroseksuele peers. Analyse in het
cohort van de Nurses’ Health Study II heeft associaties tussen seksuele
oriëntatie en de incidentie van maligniteiten geïnventariseerd. Dr. Aimee Huang
(Harvard School of Public Health, Boston MA) en collega’s 
De
multinationale fase 2-studie KEYNOTE-057 evalueerde pembrolizumab monotherapie
voor patiënten met BCG-niet-responsief niet-spierinvasief blaascarcinoom
(NMIBC) die niet in aanmerking kwamen voor radicale cystectomie of deze ingreep
weigerden. In cohort A, bestaande uit patiënten met carcinoom in situ, resulteerde
pembrolizumab in complete respons in 41% van de patiënten na drie maanden, en
behoud van respons na twaalf maanden in 46% van de responders. Prof. Andrea
Necchi (San Raffaele Ziekenhuis, Milaan) en collega’s 
Het is niet
bekend of ductaal carcinoma in situ (DCIS) in postmenopauzale vrouwen
geassocieerd is met verhoging van de mammacarcinoom-specifieke mortaliteit
(BCSM) en all-cause mortaliteit (ACM). Een analyse in het cohort van de
prospectieve Women’s Health Initiative (WHI) studie heeft deze associaties
onderzocht. Prof. Rowan
Chlebowski (The Lundquist Institute, Torrance CA) en collega’s 
