De multicenter
prospectieve SCORAD-studie in het Verenigd Koninkrijk vergeleek twee doseringen
radiotherapie in patiënten met metastatic
spinal cord compression (MSCC): 8 Gy in één fractie of 20 Gy in vijf
fracties. In 2019 is gepubliceerd dat de éénfractie-dosering niet noninferieur was aan de
vijffractie-dosering (primair eindpunt). Prof. Peter Hoskin (Mount Vernon Cancer
Centre, Northwood) en collega’s publiceren nu in het Journal of the National
Cancer Institute een analyse van de impact van gezondheids-gerelateerde kwaliteit
van leven (HRQOL) op de uitkomsten van de deelnemers aan de studie.1De HRQOL werd bepaald aan de hand van de EORTC-QOL-C30 en de QLU-C10D vragenlijsten bij baseline en na 1, 4, 8, en 12 weken. Onder de 686 gerandomiseerde patiënten waren er 590 met beschikbare HRQOL-data bij baseline en tenminste één later tijdstip. Patiënten een een baseline score voor fysiek functioneren hadden een 28% lager risico van overlijden (HR 0,72; p=0,003). Verhoogd risico van overlijden werd gezien onder patiënten met vermoeidheid (HR 1,35; p=0,03), dyspnoe (1,61; p<0,001), en verlies van eetlust (1,25; p=0,014).
De onderzoekers concluderen dat betere HRQOL geassocieerd was met langere overleving onder patiënten met MSCC.
1.Hoskin PJ, Reczko K, Rashid M et al. Quality-of-life outcomes in metastatic spinal cord compression: findings from the SCORAD trial. J Natl Cancer Inst 2024;djae039
Summary: A prospective study of radiation therapy for patients with metastatic spinal cord compression found that better health-related quality of life was associated with prolonged survival.
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)
Zeldzame
maligniteiten (minder dan 6 per 100.000 personen per jaar) maken
cumulatief ongeveer 25% van alle maligniteiten uit. Patiënten met zeldzame
maligniteiten hebben gemiddeld slechtere relatieve overleving dan patiënten met
vaker voorkomende maligniteiten. Een systematisch overzicht en meta-analyse van
gepubliceerde studies heeft psychologische uitkomsten van patiënten met
maligniteiten geïnventariseerd. Dr. Valerie Shiwen Yang (National Cancer Centre
Singapore) en collega’s 
Hersenmetastase (BM) heeft een ongunstige invloed op de kwaliteit van leven
van patiënten met metastatisch niercelcarcinoom (mRCC). In de klinische
praktijk wordt vaak actieve surveillance (AS) gebruikt voor mRCC. Een
retrospectieve cohortstudie van Erasmus MC heeft de impact van verschillende
initiële behandelingsstrategieën voor mRCC op de ontwikkeling van BM
geïnventariseerd. Dr. Astrid van der Veldt en collega’s 
Trastuzumab
deruxtecan (T-DXd) is een op HER2-gericht antibody-drug conjugate dat door de
EMA en de FDA is goedgekeurd voor de behandeling van HER2-gemuteerd niet-kleincellig longcarcinoom. Patiënten met andere
HER2-gemuteerde solide maligniteiten.
De multinationale fase 2-studie DESTINY-PanTumor01 evalueerde T-DXd voor
metastatische solide tumoren met activerende HER2-mutaties. Dr.
Bob Li (Memorial Sloan Kettering Cancer Center, New York) en collega’s 
De
combinatie van everolimus plus endocriene therapie (ET) is goedgekeurd als
tweedelijns behandeling voor HR-positief/HER2-negatief gevorderd mammacarcinoom
(HR+HER2-aBC) met progressie op of na een niet-steroïdale aromataseremmers.
Sinds deze goedkeuring is het behandelingslandschap voor HR+HER2-aBC aanzienlijk
veranderd, vooral door de introductie van CDK4/6-remmers. Endocriene
monotherapie na progressie op CDK4/6-remmers heeft slechts beperkte
werkzaamheid laten zien, met een mediane progressievrije overleving korter dan
3 maanden. Een retrospectieve real-world observationele studie van patiënten
van vier Spaanse ziekenhuizen heeft de combinatie van everolimus en ET voor
HR+HER2-aBC met progressie op of na CDK4/6-remmer geëvalueerd. Prof. Miguel
Martin (Academisch Ziekenhuis Gregorio Marañón, Madrid) en collega’s 
Toevoegen
van ibrutinib aan standaard immuunchemotherapie zou kunnen resulteren in
verbetering van uitkomsten en de mogelijkheid om autologe stamceltransplantatie
(autoSCT) achterwege te laten in jongere patiënten (jonger dan 66 jaar) met
niet-eerder behandeld mantelcellymfoom (MCL). De fase 3-studie TRIANGLE, in 135
centra in dertien Europese landen en Israël, heeft deze hypothese getoetst. Prof.
Martin Dreyling (Ludwig-Maximilians Universität München) en collega’s 
Eosinofielen
kunnen resulteren in antitumor cytotoxische responsen in de microömgeving van
de tumor, en kunnen wellicht bijdragen aan tumor-immunosurveillance. Een
analyse onder deelnemers van de UK Biobank heeft de associaties tussen gehalten
van circulerende eosinofielen en het latere risico van maligniteiten
geïnventariseerd. Dr. Minkyo Song (National Cancer Institute, Bethesda MD) en
collega’s 
