Oncologisch onderzoek.nl

De multinationale fase 1b-studie COSMIC-021 evalueert cabozantinib plus atezolizumab voor gevorderde solide tumoren. Onder de geïncludeerde patiënten zijn vier cohorten met lokaal-gevorderd of metastatisch urotheelcarcinoom: eerstelijns cisplatin-eligible (cis-eligible), eerstelijns cisplatin-ineligible (cis-ineligible), eerder met platina-gebaseerde chemotherapie behandelde, en eerder met immuuncheckpointremmer (ICI)-behandelde patiënten. Dr. Sumanta Pal (City of Hope Comprehensive Cancer Center, Duarte CA) en collega’s publiceren in het Journal of Clinical Oncology de resultaten in deze vier cohorten.¹

Het voorheen ICI-behandeld cohort telde 31 patiënten; de drie andere cohorten elk 30 patiënten. De patiënten kregen oraal cabozantinib 40 mg eens per dag en intraveneus atezolizumab 1200 mg eens per drie weken. De figuur toont de respons op de behandeling. De objective response rate was 30% (95%-bti 15-49) in het cis-eligible cohort, 20% (8-39) in het cis-ineligible cohort), 27% (12-46) in het voorheen-chemotherapie cohort, en 10% (2-26) ib het voorheen-ICI cohort, met mediane progressievrije overleving 5,5 (1,6-11,6), respectievelijk 5,6 (3,1-11,1), 5,4 (1,6-7,6), en 3,0 (1,8-5,5) maanden. Graad 3 of 4 treatment-related adverse events werden gerapporteerd door 43%, 67%, 57%, en 45% van de patiënten in de vier cohorten, en discontinuering van de behandeling vanwege TRAEs door 17% respectievelijk 13%, 3%, en 19%. Er waren geen graad 5 TRAEs.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van cabozantinib en atezolizumab werkzaam was voor gevorderd urotheelcarcinoom, met matige werkzaamheid onder patiënten die eerder ICI hadden gekregen.

1.Pal SK, Loriot Y, Necchi A et al. COSMIC-021 phase 1b study of cabozantinib plus atezolizumab: results from the locally advanced or metastatic urothelial carcinoma cohorts. J Clin Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 1b COSMIC-021 trial found that the combination of cabozantinib plus atezolizumab exhibited clinical activity in advanced urothelial carcinoma that is cisplatin-eligible, cisplatin-ineligible, or previously treated with platinum-containing chemotherapy, whereas clinical activity was modest among patients previously treated with ICIs.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Idecabtagene vicleucel (ide-cel) en ciltacabtagene autoleucel (cilta-cel) zijn twee BCMA-gerichte CAR T-celbehandelingen met aanzienlijke werkzaamheid voor recidiverend of refractair multipel myeloom (RRMM). Een retrospectieve analyse van patiëntendossiers van negentien centra (aangesloten bij het US Multiple Myeloma Immunotherapy Consortium) heeft ide-cel en cilta-cel vergeleken in termen van veiligheid en werkzaamheid. Dr. Doris Hansen (Moffitt Cancer Institute, Tampa FL) en collega’s publiceren de vergelijking in het Journal of Clinical Oncology.¹

De analyse includeerde 641 RRMM-patiënten die leukaferese ondergingen, onder wie 586 behandeld werden met ide-cel (n=350) of ciltacel (n=236); de mediane follow-up was 12,6 respectievelijk 13,0 maanden. Na inverse probability of treatment weighting waren de patiëntenkenmerken goed in evenwicht tussen beide groepen. Cilta-cel was geassocieerd met hogere waarschijnlijkheid van graad 3 of hoger cytokine release syndrome (OR 6,80; 95%-bti 2,28-20,33), infecties (2,03; 1,41-2,92), tweede primaire maligniteiten (1,77; 0,89-3,56), en late neurotoxiciteit (20,07; 4,46-90,20). Cita-cel was ook geassocieerd met betere respons op behandeling (complete respons of beter OR 2,42; 95%-bti 1,63-3,60), langere progressievrije overleving (HR 0,48; 0,36-0,63), en langere overall survival (0,67; 0,46-0,97). Er waren geen associaties tussen therapiekeuze en ICANS, alle graden CRS, ernstige cytopenie op dagen 30 en 90, of nonrelapse mortaliteit. Er waren consistente resultaten met beperking van de analyses in het ide-cel cohort tot patiënten die werden behandeld in de periode van goedkeuring voor cilta-cel.

De onderzoekers concluderen dat cilta-cel superieure werkzaamheid en overlevingsuitkomsten had vergeleken met ide-cel, met eveneens hogere incidentie van sommige toxiciteiten.

1.Hansen DK, Peres LC, Dima D et al. Comparison of standard-of-care idecabtagene vicleucel and ciltacabtagene autoleucel in relapsed/refractory multiple myeloma. J Clin Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: Chart review of RRMM patients of 19 centers found that cilta-cel demonstrated superior efficacy and survival, with higher incidence of certain toxicities, compared with ide-cel.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Acute pulmonaire embolie (PE) is een belangrijke oorzaak van morbiditeit en mortaliteit onder patiënten met maligniteiten. Een retrospectieve cohortstudie op basis van gegevens in de database van het Centers for Disease Control and Prevention Wide-Ranging Online Data for Epidemiologic Research Data for Epidemiological Research heeft trends in PE-gerelateerde mortaliteit onder patiënten met maligniteiten geïnventariseerd. Dr. Gregory Piazza (Brigham and Women’s Hospital, Boston MA) en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹

De studie includeerde 27.280.194 patiënten in de leeftijd van 15 jaar of ouder met een diagnose van een maligniteit tussen begin 2011 en eind 2020. De figuur laat zien dat de age-adjusted mortality rate voor PE-gerelateerde mortaliteit toename (average annual percentage change 2,5% (p=0,001) zonder verschil tussen de geslachten (p for parallelism 0,38). De AAMR nam toe onder patiënten in de leeftijd van 15 tot 65 jaar, non-Hispanic en non-Latinx White patiënten, non-Hispanic en non-Latinx Black of Afrikaans-Amerikaanse patiënten, Hispanic en Latinx patiënten, en inwoners van zuidelijke staten in de VS. In dezelfde periode nam de leeftijds-gecorrigeerde incidentie van maligniteiten en daarmee samenhangende mortaliteit af.

De onderzoekers concluderen dat ondanks afname in de met maligniteiten samenhangende mortaliteit, leeftijds-gecorrigeerde PE-gerelateerde mortaliteit onder patiënten met maligniteiten in het afgelopen decennium toe is genomen.

1.Zuin M, Nohria A, Henkin S et al. Pulmonary embolism-related mortality in patients with cancer. JAMA Network Open 2025;8:e2460315

Summary: A retrospective cohort study found that despite decreases in cancer-related mortality rate, age-adjusted pulmonary embolism-related mortality in US cancer patients with cancer increased over the last decade.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De fase 2-studie Young-PEARL, in veertien centra in Zuid-Korea, randomiseerde premenopauzale patiënten met HR-positief, HER2-negatief metastatisch mammacarcinoom (HR+ HER2- mBC) naar palbociclib plus exemestaan met ovariumfunctiesuppressie (OFS) of capecitabine. In 2019 is de primaire analyse van de studie gepubliceerd, die liet zien dat de progressievrije overleving significant beter was in de groep met palbociclib plus exemestaan en OFS. Prof. Yeon Hee Park (Samsung Medisch Centrum. Seoel) en collega’s publiceren nu in The Lancet Oncology overall survival resultaten van de studie.¹

Young-PEARL includeerde volwassen (in Zuid-Korea vanaf negentien jaar) patiënten met HR+ HER2- mBC na progressie op of na tamoxifen, aromataseremmer-naïef, en met een ECOG performance status 2 of beter. Eén eerdere lijn chemotherapie in de metastatische setting was toegestaan. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar palbociclib plus endocriene therapie (n=92) of capecitabine (n=92). Op het moment van data cutoff voor de nu gepubliceerde analyse was de mediane follow-up 54,0 maanden (IQR 34,1-74,4). In lijn met de primaire analyse was de mediane PFS 19,5 maanden in de groep met palbociclib plus endocriene therapie en 14,0 maanden in de groep met capecitabine (HR 0,74; p=0,036). De mediane OS was 54,8 maanden in de groep met palbociclib plus endocriene therapie versus 57,8 maanden in de groep met capecitabine (HR 1,02; p=0,92). De meest-gerapporteerde graad 3 of hoger adverse event was neutropenie (64% in de groep met palbociclib plus endocriene therapie versus 18% in de groep met capecitabine).

De onderzoekers concluderen dat met verlengde follow-up de PFS nog steeds significant beter was in de groep met palbociclib plus endocriene therapie dan in de groep met capecitabine. Dit PFS-profijt resulteerde niet in een OS-profijt

1.Ahn HK, Kim J-Y, Lee K-H et al. Palbociclib plus endocrine therapy versus capecitabine in premenopausal women with hormone receptor-positive, HER2-negative metastatic breast cancer (Young-PEARL): overall survival analysis of a randomised, open-label, phase 2 study. Lancet Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: Extended follow-up of the multicenter phase 2 Young-PEARL trial in South Korea found that among patients with HR-positive, HER2-negative metastatic breast cancer previously treated with tamoxifen, palbociclib plus examestane with ovarian function suppression continued to show a significant benefit in progression-free survival compared with capecitabine; however, no overall survival benefit was seen.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met hersenmetastasen van melanoom (MBM) hebben over het algemeen goede respons op immuuntherapie, maar er zijn weinig vergelijkende gegevens bekend over overleving met verschillende regimes. De gerandomiseerde fase 2-studie ABC, in vier centra in Australië, heeft nivolumab met of zonder ipilimumab voor MBM geëvalueerd. Prof. Georgina Long (University of Sydney) en collega’s publiceren in The Lancet Oncology zeven-jaars follow-up resultaten van de studie.¹



ABC includeerde volwassen patiënten met immuuntherapie-naïeve asymptomatische MBMs zonder eerdere hersen-gerichte therapie en een ECOG performance status 2 of beter, die 5:4 gerandomiseerd werden naar cohort A (vier drie-weekse cycli van nivolumab plus ipilimumab, gevolgd door twee-weekse cycli nivolumab) of cohort B (twee-weekse cycli van nivolumab). Patiënten met eerdere hersen-gerichte therapie, neurologische symptomen of leptomeningeale ziekte werden geïncludeerd in cohort C (niet gerandomiseerd; twee-weekse cycli van nivolumab).

Cohort A bestond uit 35 patiënten, cohort B uit 25, en cohort C uit 16. Zeventien patiënten (22%) waren vrouwen en 59 (78%) waren mannen. Intracraniële responsen (primair eindpunt) werden gezien in 51% (95%-bti 34-69) van de patiënten in cohort A, 20% (7-41) van de patiënten in cohort B, en één patiënt (6%; 0-30) van de patiënten in cohort C. Op het moment van data cutoff voor de nu gepubliceerde analyse was de mediane duur van follow-up 7,6 jaar (IQR 6,9-8,2). De zeven-jaars percentages voor intracraniële-progressievrije overleving waren 42% (95%-bti 29-63) in cohort A, 15% (6-39) in cohort B, en 6% (1-42) in cohort C, en de zeven-jaars percentages voor overall survival waren 48% (34-68) in cohort A, 26% (13-51) in cohort B, en 13% (3-46) in cohort C. Er waren geen nieuwe veiligheidssignalen.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van nivolumab en ipilimumab tenminste zeven jaar activiteit behoudt voor asymptomatische hersenmetastase.

1.Long GV, Atkinson V, Lo SN et al. Ipilimumab plus nivolumab versus nivolumab alone in patients with melanoma brain metastases (ABC): 7-year follow-up of a multicentre, open-label, randomised, phase 2 study. Lancet Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: Long-term follow-up of the multicenter randomized phase 2 ABC trial in Australia found that the combination of nivolumab and ipilimumab maintains efficacy up to at least 7 years in patients with asymptomatic brain metastasis.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

In neuroblastoom wordt hoge expressie van het eiwit GD2 gezien. Een fase 1-studie van Baylor College of Medicine (Houston TX) includeerde tussen begin 2004 en eind 2009 kinderen met recidiverend of refractair neuroblastoom die werden behandeld met GD2-gerichte CAR T-cellen. Prof. Helen Heslop en collega’s publiceren in Nature Medicine lange-termijn follow-up van de studie.¹

De studie gebruikte eerste-generatie CARs zonder co-stimulerende domeinen. Twaalf van de negentien geïncludeerde patiënten overleden tussen 2 maanden en 7 jaar na behandeling aan recidief van de ziekte. Vijf van de overige zeven patiënten werden tenminste 13 jaar na de behandeling gevolgd. Drie patiënten hadden complete respons, die aanhield in twee patiënten; in één tot loss to follow-up na 8 jaar, en in één langer dan 18 jaar zonder aanvullende behandeling tegen de maligniteit.

De onderzoekers concluderen dat deze gegevens suggereren dat CAR T-celtherapie lange-termijn profijt kan leveren, ook voor patiënten met solide tumoren.

1.Li C-H, Sharma S, Heczey AA et al. Long-term outcomes of GD2-directed CAR-T cell therapy in patients with neuroblastoma. Nature Med 2025-03513-0

Summary: Long-term follow-up of a phase 1 trial (2004-2009) at Baylor College of Medicine (Houston, TX) found that despite using first-generation vectors that are no longer employed because of lack of co-stimulatory domains, patients with relapsed/refractory neuroblastoma achieved long-term disease control after receiving GD2 CAR-T cell therapy, including one patient now in remission of relapsed disease for more than 18 years.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Inname van calcium is geassocieerd met verlaging van het risico van colorectaalcarcinoom (CRC), hoewel het niet duidelijk is of deze associatie varieert met verschillende calciumbronnen. Twintig jaar follow-up van de prospectieve NIH-AARP Diet and Health Study heeft de lange-termijn associatie van calciuminname uit verschillende bronnen met CRC in verschillende bevolkingsgroepen geïnventariseerd. Dr. Erikka Loftfield (National Cancer Institute, Rockville MD) en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹

Van oktober 1995 tot juni includeerde de studie 471.396 deelnemers in de leeftijd van 50 tot en met 71 jaar (gemiddelde leeftijd 62,0 ± 5,4 jaar) met zelf-gerapporteerde goede gezondheid en geen extreem lage of extreem hoge calciuminname. Bij inclusie rapporteerden de deelnemers over hun voedingsgewoonten. De gemiddelde inname van calcium in het laagste kwintiel (Q1) was 401 mg/d onder vrouwen en 407 mg/d onder mannen; de gemiddelde inname in Q5 was 2056 mg/d onder vrouwen en 1773 mg/d onder mannen. Zuivelproducten droegen 42,1% bij aan de calciuminname, niet-zuivel voedingsproducten 34,2%, en supplementen 23,7%.

De deelnemers werden gevolgd tot een eerste diagnose van een maligniteit, overlijden, loss to follow-up, of eind 2018. Tijdens mediaan 18,4 jaar follow-up (ruim zeven miljoen persoonsjaren) werd in 10.618 deelnemers CRC gediagnostiseerd. Hogere calciuminname (Q5 versus Q1) was geassocieerd met lager risico van CRC (HR 0,71; p voor trend < 0,001) met consistente resultaten voor verschillende calciumbronnen en tumorlocaties.

De onderzoekers concluderen dat in deze cohortstudie hogere calciuminname consistent geassocieerd was met verlaagd CRC-risico ongeacht de calciumbronnen en tumorlocaties. Bevordering van de calciuminname onder groepen met lage gebruikelijke inname zou geassocieerd kunnen zijn met verlaging van vermijdbare verschillen in CRC-risico.

1.Zouiouich S, Wahl D, Liao LM et al. Calcium intake and risk of colorectal cancer in the NIH-AARP Diet and Health Study. JAMA Network Open 2025;8:e2460283

Summary: Twenty-year follow-up of the prospective NIH-AARP Diet and Health Study found an association between higher calcium intake an lower CRC risk overall and by tumor site regardless of the source of calcium.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Radicale cystectomie is lange tijd beschouwd als de standaard-behandeling voor spierinvasief blaascarcinoom (MIBC). Gelet op de potentiële morbiditeit en kwaliteit-van-leven impact van deze majeure chirurgische procedure wordt gezocht naar blaas-sparende alternatieven. De fase 2-studie IMMUNOPRESERVE, in zes centra in Spanje, heeft transurethrale resectie gevolgd door durvalumab plus tremelimumab met concurrente radiotherapie voor gelokaliseerd MIBC geëvalueerd. Prof. Xavier Garcia-del-Muro (L’Hospitalet del Llobregat, Barcelona) en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹

De studie includeerde 32 patiënten die na transurethrale resectie drie cycli kregen van durvalumab 1500 mg plus tremelimumab 75 mg iedere vier weken plus concurrente radiotherapie 64-66 Gy naar de blaas. Het primaire eindpunt was complete respons, gedefinieerd als afwezigheid van MIBC by post-treatment biopsie. Complete respons werd gezien in 26 patiënten (81%), twee patiënten hadden residuele MIBC, en vier patiënten konden niet geëvalueerd worden voor respons. Na mediaan 27 maanden follow-up hadden twee patiënten salvage cystectomie ondergaan. De twee-jaars percentages voor ziektevrije overleving met intacte blaas, afstandsmetastasevrije overleving, en overall survival waren 65% respectievelijk 83% en 84%. De twee-jaars percentages voor niet-spierintensief recidief, MIBC, en afstandsmetastase waren 3% respectievelijk 19% en 16%. Graad 3 of 4 toxiciteiten werden gerapporteerd voor 31% van de patiënten.

De onderzoekers concluderen dat de multimodale behandeling met durvalumab en tremelimumab met concurrente radiotherapie voor gelokaliseerd MIBC veilig en werkzaam is.

1.Garcia-del-Muro X, Valderrama BP, Medina-Comnero A et al. Bladder preservation with durvalumab plus tremelimumab and concurrent radiotherapy in patients with localized muscle-invasive bladder cancer (IMMUNOPRESERVE): a phase II Spanish Oncology GenitoUrinary Group trial. Clin Cancer Res 2025; epub ahead of print

Summary: The multicenter phase 2 IMMUNOPRESERVE trial in Spain found safety and efficacy of durvalumab plus tremelimumab with concurrent radiotherapy for localized muscle-invasve bladder cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)