Oncologisch onderzoek.nl

Er is weinig informatie beschikbaar over de waarde van olanzapine voor emese-profylaxe in patiënten die matig-emetogene chemotherapie krijgen. Een fase 3-studie in drie centra in India heeft deze waarde geïnventariseerd. Dr. Anant Ramaswamy (Tata Memorial Hospital, Mumbai) en collega’s publiceren de studie in JAMA Network Open.¹

De studie includeerde volwassen patiënten die oxaliplatine-, carboplatine-, of irinotecan-gebaseerde MEC-regimes kregen voor solide maligniteiten. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar dexamethason, aprepitant, en palonosetron met olanzapine 10 mg eenmaal daags op dagen één tot en met drie van de chemotherapie (experimentele groep; n=274) of zonder olanzapine (controlegroep; n=270). Het primaire eindpunt was complete respons (CR), gedefinieerd als geen braken, geen misselijkheid (<5 op een visuele analoge schaal van 1 tot 100), en geen gebruik van rescue medicatie. CR tijdens de eerste 120 uur werd gezien in 91% van de patiënten in de experimentele groep versus 82% van de patiënten in de controlegroep (p=0,005). Er waren ook significante verschillen tussen de experimentele groep en de controlegroep voor controle van misselijkheid (96% versus 87%; p<0,001) en chemotherapie-geïnduceerde misselijkheid en braken tijdens de overall assessment period (96% versus 91%; p=0,02) en het percentage patiënten met rescue medicatie (4% versus 11%; p=0,001). Graad 1 somnolentie werd gerapporteerd door 10% van de patiënten in de experimentele groep en geen van de patiënten in de controlegroep.

De onderzoekers concluderen dat toevoeging van olanzapine geassocieerd was met significante verbetering van de CR-percentages in patiënten die MEC-regimes kregen (visual abstract).

1.Ostwal V, Ramaswamy A, Mandavkar S et al. Olanzapine as antiemetic prophylaxis in moderately emetogenic chemotherapy. A phase 3 randomized clinical trial. JAMA Network Open 2024;7:e2426076

Summary: A phase 3 trial at 3 centers in India found that addition of olanzapine to dexamethasone, aprepitant, and palonosetron significantly improved complete response rates as well as nausea and vomiting prevention rates in patients receiving moderately emetogenic chemotherapy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen duidelijkheid over de waarde van toevoegen van metastase-gerichte therapie (MDT) aan chemotherapie voor oligometastatisch (ten hoogste vijf metastasen) pancreas ductaal adenocarcinoom (PDAC). De fase 2-studie EXTEND van MD Anderson Cancer Center (Houston TX) randomiseerde patiënten met oligometastatisch PDAC 1:1 naar MDT plus systemische therapie of alleen systemische therapie. Dr. Chad Tang en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde 41 patiënten, onder wie 40 die evalueerbaar waren voor het primaire eindpunt progressievrije overleving (19 in de MDT-groep en 21 in de controlegroep). De mediane duur van follow-up was 17 maanden. De mediane PFS was 10,3 maanden (95%-bti 4,6-14,0) in de MDT-groep versus 2,5 maanden (1,7-5,1) in de controlegroep. Toevoegen van MDT aan systemische therapie was geassocieerd met significante verbetering van de PFS (HR 0,43; p=0,030). Toevoegen van MDT aan systemische therapie was niet geassocieerd met graad 3 of hoger MDT-gerelateerde adverse events. MDT was geassocieerd met systemische immuunactivering die was gecorreleerd met verbeterde PFS.

De onderzoekers concluderen dat deze resultaten toevoeging van MDT aan systemische therapie voor oligometastatisch PDAC steunen.

1.Ludmir EB, Sherry AD, Fellman BM et al. Addition of metastasis-directed therapy to systemic therapy for oligometastatic pancreatic ductal adenocarcinoma (EXTEND): a multicenter, randomized phase II trial. J Clin Oncol 2024.00081

Summary: The randomized phase 2 EXTEND trial at MD Anderson Cancer Center (Houston, TX) found that addition of metastasis-directed therapy to systemic therapy was associated with prolonged progression-free survival among patients with oligometastatic pancreatic ductal adenocarcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Trastuzumab deruxtecan (T-DXd) heeft bemoedigende activiteit laten zien voor behandelings-refractair, HER2-positief, RAS-wildtype en BRAF-wildtype metastatisch colorectaalcarcinoom (mCRC). De fase 2-studie DESTINY-CRC02, in 53 centra in tien landen, heeft gezocht naar de optimale T-DXd dosering onder volwassen patiënten met eerder-behandeld niet-resectabel, recidiverend of metastatisch HER2-positief CRC en een ECOG performance status 0 of 1. Dr. Kanwal Raghav (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Oncology.¹

De studie werd uitgevoerd in twee delen. In deel één werden 80 patiënten 1:1 gerandomiseerd naar T-DXd intraveneus 5,4 mg/kg of 6,4 mg/kg iedere drie weken. In deel twee werden nog 42 patiënten geïncludeerd in de 5,4 mg/kg groep. De mediane duur van follow-up was 8,9 maanden (IQR 6,7-10,5) in de 5,4 mg/kg groep en 10,3 maanden (5,9-12,7) in de 6,4 mg/kg groep. De onafhankelijk geblindeerd centraal-beoordeelde bevestigde objective response rate was 37,8% in de 5,4 mg/kg groep en 27,5% in de 6,4 mg/kg groep. Graad 3 of hoger treatment-related adverse events werden gezien in 41% van de patiënten in de 5,4 mg/kg groep en 49% van de patiënten in de 6,4 mg/kg groep. Eén patiënt in de 5,4 mg/kg groep overleed aan behandelingsgerelateerd leverfalen. Behandelings-gerelateerde interstitiële longziekte of pneumonitis werden gezien in 8% van de patiënten in de 5,4 mg/kg groep (graad 1 of 2) en 13% van de patiënten in de 6,4 mg/kg groep (één graad 5).

De onderzoekers concluderen dat trastuzumab 5,4 mg/kg eens per drie weken de optimale dosering is voor patiënten met eerder-behandeld HER2-positief mCRC.

1.Raghav K, Siena S, Takashima A et al. Trastuzumab deruxtecan in patients with HER2-positive advanced colorectal cancer (DESTINY-CRC02): primary results from a multicentre, randomised, phase 2 trial. Lancet Oncology 2024-00380-2

Summary: The multinational randomized phase 2 DESTINY-CRC02 trial found that trastuzumab deruxtecan 5.4 mg/kg every three weeks was the optimal single-agent dose for patients with pretreated HER2-positive metastatic colorectal cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Richtlijnen bevelen postoperatieve stereotactische radiochirurgie naar de resectieholte aan na complete resectie van hersenmetastasen. De Japanese Clinical Oncology Group study 0504 heeft echter laten zien dat postoperatieve observatie in deze setting een optie kan zijn. Een retrospectieve studie van het National Cancer Center Hospital (Tokio) heeft incidentie van en risicofactoren voor lokaal recidief na complete resectie van hersenmetastasen zonder onmiddellijke radiotherapie geïnventariseerd. Dr. Yoshitaka Narita en collega’s publiceren de studie in het Journal of Neuro-Oncology.¹

De studie includeerde 53 patiënten met 54 hersenmetastasen, die tussen begin 2016 en eind 2021 complete resectie ondergingen zonder onmiddellijke radiotherapie. Tijdens mediaan 21,0 maanden follow-up werd lokaal redicief gezien in 37 van 54 tumoren (68,5%). De mediane tijd tot lokaal recidief was 5,1 maanden. Risicofactoren voor lokaal recidief waren niet-long adenocarcinoom (p=0,035), infratentoriële tumoren (p=0,044), en geen postoperatieve systemische therapie (p=0,0069). In patiënten met twee of drie van deze risicofactoren was de mediane tijd tot lokaal recidief 2,1 maanden; in patiënten met geen of één van deze risicofactoren was de mediane tijd tot lokaal recidief 30,8 maanden (p=0,0002).

De onderzoekers concluderen dat dit scoresysteem lokaal recidief kan voorspellen, met mogelijke implicaties voor behandelkeuzen.

1.Ohno M, Takahashi M, Yanagisawa S et al. Development of a scoring system to predict local recurrence in brain metastases following complete resection and observation. J Neuro-Oncol 2024-04790-4

Summary: A retrospective study in Japan found that after complete resection of brain metastases followed by observation, non-lung adenocarcinoma, infratentorial tumors, and no postoperative systemic therapy were risk factors for local recurrence.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De introductie van gerichte therapie in 2010 en van immuuntherapie in 2018 heeft de uitkomsten van patiënten met metastatisch longcarcinoom in klinische studies verbeterd. Of deze verbetering ook in de klinische praktijk wordt gezien is nog niet duidelijk. Een retrospectieve studie van Institut Curie (Parijs) heeft de overleving van metastatisch-longcarcinoompatiënten van het instituut tussen begin 2000 en eind 2020 geïnventariseerd. Prof. Nicolas Girard en collega’s publiceren de studie in Cancers.¹

De studie includeerde 673 patiënten die werden behandeld van begin 2000 tot eind 2009 (periode 1), 752 patiënten die werden behandeld tussen begin 2010 en eind 2017 (periode 2), en 768 patiënten die werden behandeld tussen begin 2018 en eind 2020 (periode 3). De mediane overall survival in de drie perioden was 11,1 maanden respectievelijk 15,5 maanden en 16,2 maanden. Deze verbetering werd vrijwel geheel verklaard door patiënten met niet-kleincellig longcarcinoom (11,2; 17,2; en 18,2 maanden) en werd niet gezien onder patiënten met kleincellig longcarcinoom (10,9; 11,7; en 11,2 maanden). In alle perioden waren de uitkomsten statistisch significant beter onder vrouwen dan onder mannen.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met metastatisch niet-kleincellig longcarcinoom de overleving tussen begin 2000 en eind 2020 verbeterde, coïnciderend met de introductie van nieuwe behandelingen.

1.Basse C, Carton M, Milder M et al. Real-world survival impact of new treatment strategies for lung cancer: a 2000-2020 French cohort. Cancers 2024;16:2768

Summary: A retrospective study at Institut Curie (Paris, France) found that among patients with metastatic non-small cell lung cancer overall survival improved coinciding with the introduction of targeted therapy in 2010 and of immunotherapy in 2018. This improvement was not seen among patients with metastatic small cell lung cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is behoefte aan meer-werkzame behandelingen voor patiënten met gevorderd of recidiverend (A/R) endometriumcarcinoom. De doorlopende fase 3-studie AtTEnd, in 89 centra in elf landen, evalueert toevoeging van atezolizumab aan chemotherapie voor deze patiënten. Prof. Nicoletta Colombo (Europees Instituut voor Oncologie, Milaan) en collega’s publiceren een interimanalyse van de studie in The Lancet Oncology.¹

De studie includeerde volwassen patiënten met A/R endometriumcarcinoom en een ECOG performance status 2 of beter, die niet eerder systemische chemotherapie voor recidief hadden gekregen. De patiënten werden 2:1 gerandomiseerd naar atezolizumab (n=360) of placebo (n=189) toegevoegd aan carboplatine-paclitaxel chemotherapie. De hiërarchisch geteste coprimaire eindpunten waren progressievrije overleving onder patiënten met dMMR-tumoren (23% van de patiënten) en onder alle patiënten, en overall survival onder alle patiënten.

De mediane follow-up was 28,3 maanden (IQR 21,2-37,6). In de dMMR-populatie was de mediane PFS niet bereikt in de atezolizumabgroep en was 6,9 maanden in de placebogroep (HR 0,36; p=0,0005). Onder alle patiënten was de mediane PFS 10,1 maanden in de atezolizumabgroep en 8,9 maanden in de placebogroep (HR0,74; p=0,022). De mediane OS was 38,7 maanden in de atezolizumabgroep en 30,3 maanden in de placebogroep (HR 0,82; p=0,048). De meest-gerapporteerde graad 3 of 4 treatment-related adverse events waren neutropenie (27% van de patiënten in de atezolizumabgroep en 28% van de patiënten in de placebogroep) en anemie (14% en 13%). In beide groepen overleed één patiënten aan behandelings-gerelateerde pneumonie.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van atezolizumab aan carboplatine-paclitaxel chemotherapie resulteerde in langere PFS onder patiënten met A/R endometriumcarcinoom, met name onder patiënten met dMMR tumoren.

1.Colombo N, Biagioli E, Harano K et al. Atezolizumab and chemotherapy for advanced or recurrent endometrial cancer (AtTEnd): a randomised, double-blind, placebo-controlled, phase 3 trial. Lancet Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 3 AtTEnd trial showed that addition of atezolizumab to carboplatin-paclitaxel chemotherapy was associated with improved progression-free survival among patients with advanced or recurrent endometrial cancer, particularly among those with dMMR carcinomas.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Late alopecie, gedefinieerd als incomplete hergroei van haar meer dan zes maanden na voltooiing van cytotoxische chemotherapie of meer dan zes maanden na de start van endocriene therapie, heeft een negatieve impact op de kwaliteit van leven. Een studie van Memorial Sloan Kettering Cancer Center (New York) heeft het effect van oraal minoxidil in vrouwen met behandelings-gerelateerde late alopecie geïnventariseerd. Prof. Mario Lacouture en collega’s publiceren de studie in Breast Cancer Research and Treatment.¹

De studie includeerde 216 patiënten (gemiddelde leeftijd 57,8 ± 13,7 jaar) met behandelings-gerelateerde late alopecie na behandeling voor mammacarcinoom (79,1% van de patiënten) of andere maligniteiten. Alopecie werd gezien in patiënten na chemotherapie (14,4%), endocriene monotherapie (30,1%), of chemotherapie gevolgd door endocriene therapie (55,6%). In 119 patiënten werd de haargroei met standaard fotografie bepaald. Na mediaan 105 (IQR 70) dagen op oraal minoxidil werd verbetering gezien in 88 patiënten (72%). In 42 patiënten werd de haargroei met kwantitatieve trichoscopie bepaald voor aanvang en na mediaan 91 dagen op oraal minoxidil. De gemiddelde frontale haarschachtdichtheid nam toe van 124,2 haren per cm² tot 153 haren per cm² (p=0,008) en de gemiddelde occipitale haarschachtdichtheid nam toe van 100,3 haren per cm² tot 123,5 haren per cm² (p=0,004). Geen van de patiënten discontinueerde de behandeling wegens adverse events.

De onderzoekers concluderen dat oraal minoxidil goed verdragen werd en bijdroeg aan de hergroei van haar in patiënten met late alopecie na chemotherapie en/of endocriene therapie.

1.Kuo AM-s, Reingold RE, Ketosugbo KF et al. Oral minoxidil for late alopecia in cancer survivors. Breast Cancer Res Treat 2024-07440-5

Summary: A study at Memorial Sloan Kettering Cancer Center (New York, NY) found effectivity of oral minoxidil for late alopecia in cancer survivors after chemotherapy and/or endocrine therapy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Depressie en angst/ongerustheid zijn prevalent onder oudere patiënten (65 jaar en ouder) met maligniteiten, maar worden vaak onderbehandeld. Oudere patiënten hebben ook een verhoogd risico van toxiciteit van chemotherapie (CT). Een secundaire analyse van een gerandomiseerde studie van City of Hope National Medical Center (Duarte CA) heeft de impact van depressie en angst op ernstige (graad 3+) CT in oudere patiënten met maligniteiten geïnventariseerd. Dr. Reena Jayani (tegenwoordig Vanderbilt University Medical Center, Nashville TN) en collega’s publiceren de analyse in Cancer.¹

De studie includeerde 605 oudere patiënten die 2:1 werden gerandomiseerd naar geriatric assessment-driven intervention (GAIN; n=402) of standard of care (SOC; n=203). Onder de patiënten waren 35% depressief en 47% anxious (bepaald met Mental Health Inventory 13). Patiënten met depressie hadden verhoogde CT in de SOC-arm (70,7% versus 54,3%; p=0,02) maar niet in de GAIN-arm (54,3% versus 48,5%; p=0,27). CT was waarschijnlijker in SOC-patiënten met depressie (OR 2,03; 95%-bti 1,10-3,72). Deze associatie bleef bestaand na correctie voor Cancer and Aging Research Group toxicity score en na correctie voor demografische, ziektegerateerde, en behandelingsfactoren. Depressie en CT waren niet geassocieerd in de GAIN-arm. Anxiety en CT waren in geen van beide armen geassocieerd.

De onderzoekers concluderen dat onder oudere patiënten met maligniteiten verhoogde depressiesymptomen geassocieerd waren met verhoogd risico van ernstige toxiciteit van chemotherapie; een associatie die teniet gedaan werd met GAIN. Deze waarneming suggereert dat behandelen van depressiesymptomen het risico van toxiciteit van chemotherapie kan verlagen.

1.Jayani RV, Hamparsumian A, Sun C et al. The relationship of mental health symptoms to chemotherapy toxicity risk in older adults with cancer: results from the geriatric assessment-driven intervention study. Cancer 2024.35482

Summary: Secondary analysis of a randomized trial at City of Hope National Medical Center (Duarte, CA) found that among older (65+) patients with cancer, elevated depression symptoms were associated with increased risk of severy chemotherapy toxicity, which was mitigated with geriatric assesment-driven intervention, suggesting that treating depression symptoms may lower toxicity risk.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)