Oncologisch onderzoek.nl

Onder patiënten met metastatisch hormoongevoelig prostaatcarcinoom (mHSPC) is uitstel van progressie tot castratieresistente ziekte van belang voor zowel het bereiken van een langere overall survival (OS) als ook voor een betere kwaliteit van leven. De multinationale fase 3-studie ARANOTE evalueerde het chemotherapievrije regime darolutamide plus androgeendeprivatietherapie (ADT) voor mHSPC. Prof. Fred Saad (Universiteit van Montreal, Canada) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde 699 patiënten, die 2:1 werden gerandomiseerd naar darolumide 600 mg tweemaal daags (n=446) of placebo, in beide groepen concomitant met ADT. Het primaire eindpunt was radiologische progressievrije overleving (rPFS). Op het moment van data curtoff voor de nu gepubliceerde analyse was de rPFS 46% beter in de darolutamidegroep dan in de placebogroep (HR 0,54; p<0,0001), met consistent profijt in subgroepen. De overall survival resultaten suggereerden ook profijt met darolutamide versus placebo (HR 0,81; 95%-bti 0,59-1,12), en klinisch profijt werd gezien met darolutamide versus placebo voor alle andere secundaire eindpunten, waaronder langere tijd tot castratieresistent prostaatcarcinoom (HR 0,40; 95%-bti 0,32-0,51) en tijd tot pijnprogressie (0,72; 0,54-0,96). Adverse events waren similar in de twee groepen, met niet-significant lagere incidentie van vermoeidheid met darolutamide versus placebo (5,6% versus 8,1%) en lager percentage patiënten met discontinuering wegens adverse events (6,1% versus 9,0%).

De onderzoekers concluderen dat deze resultaten werkzaamheid en tolerabiliteit laten zien van darolutamide plus ADT voor patiënten met mHSPC.

1.Saad F, Vjaters E, Shore N et al. Darolutamide in combination with androgen-deprivation therapy in patients with metastatic hormone-sensitive prostate cancer from the phase III ARANOTE trial. J Clin Oncol 2024-01798

Summary: The multinational phase 3 ARANOTE trial found efficacy and tolerability of darolutamde plus ADT in patients with metastatic hormone-sensitive prostate cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Neoadjuvante chemotherapie gevolgd door radicale cystectomie is de standaard-behandeling voor patiënten met resectabel spierinvasief blaascarcinoom (MIBC) die niet in aanmerking komen voor cisplatine. Toevoeging van perioperatieve immuuntherapie zou de uitkomsten van deze patiënten kunnen verbeteren. De multinationale fase 3-studie NIAGARA heeft perioperatief durvalumab met neoadjuvant chemotherapie voor MIBC in niet-voor cisplatine in aanmerking komende patiënten geëvalueerd. Prof. Thomas Powles (Queen Mary University of London, UK) en collega’s publiceren de studie in The New England Journal of Medicine.¹

De studie includeerde 1063 patiënten die 1:1 werden gerandomiseerd naar vier cycli neoadjuvant durvalumab plus gemcitabine-cisplatine chemotherapie iedere drie weken gevolgd door radicale cystectomie en acht cycli adjuvant durvalumab iedere vier weken (durvalumabgroep; n=533) of alleen neoadjuvant gemcitabine-cisplatine (vergelijkingsgroep; n=530). Gebeurtenisvrije overleving (EFS) was een primair eindpunt. Het 24-maands EFS-percentage was 67,8% in de durvalumabgroep en 59,8% in de vergelijkingsgroep (HR 0,68; p<0,001). Overall survival (OS) was een secundair eindpunt. Het 24-maands OS-percentage was 82,2% in de durvalumabgroep en 75,2% in de vergelijkingsgroep (HR 0,75; p=0,01). Graad 3 of 4 treatment-related adverse events werden gezien in 40,6% van de patiënten in the durvalumabgroep en 40,9% van de patiënten in de vergelijkingsgroep; graad 5 TRAEs werden gezien in 0,6% in elk van beide groepen. Radicale cystectomie werd uitgevoerd in 88,0% van de patiënten in de durvalumabgroep en in 83,2% van de patiënten in de vergelijkingsgroep.

De onderzoekers concluderen dat perioperatief durvalumab plus neoadjuvante chemotherapie, vergeleken met alleen neoadjuvante chemotherapie, resulteerde in significante verbetering van EFS en OS onder niet-voor cisplatine in aanmerking komende patiënten met resectable MIBC.

1.Powles T, Catto JWF, Galsky MD et al. Perioperative durvalumab with neoadjuvant chemotherapy in operable bladder cancer. N Engl J Med 2024; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 3 NIAGARA trial found that perioperative durvalumab plus neoadjuvant chemotherapy led to significant improvements in event-free survival and overall survival as compared with neoadjuvant chemotherapy alone in cisplatin-ineligible patients with MIBC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De eerste interimanalyse van de multinationale fase 3-studie KEYNOTE-522 liet zien dat toevoegen van pembrolizumab aan eerstelijns platina-bevattende chemotherapie voor vroeg-stadium triple-negatief mammacarcinoom (TNBC) geassocieerd was met significante verbeteringen in pathologisch complete respons en gebeurtenisvrije overleving na mediaan 15,5 maanden follow-up. Na mediaan 75,1 maanden follow-up zijn nu finale overall survival resultaten gerapporteerd. Prof. Peter Schmid (Queen Mary University of London, UK) en collega’s publiceren de analyse in The New England Journal of Medicine.¹


De studie includeerde 1174 patiënten met niet-eerder behandeld stadium II of III TNBC. De patiënten werden 2:1 gerandomiseerd naar neoadjuvante therapie met vier cycli pembrolizumab 200 mg of placebo iedere drie weken plus paclitaxel en carboplatine gevolgd door vier cycli pembrolizumab of placebo plus doxorubicine-cyclofosfamide of epirubicine. Na definitieve chirurgie kregen de patiënten ten hoogste negen cycli adjuvant pembrolizumab of placebo iedere drie weken. Overall survival was een secundair eindpunt.

De pembrolizumab-chemotherapiegroep telde 784 patiënten en de placebo-chemotherapiegroep 390. De nu gepubliceerde analyse laat zien dat het 60-maands OS-percentage 86,6% (95%-bti 84,0-88,8) bedroeg in de pembrolizumab-chemotherapie-groep vergeleken met 81,7% (77,5-85,2) in de placebo-chemotherapiegroep (p=0,002). Adverse events waren consistent met de bekende veiligheidsprofielen van pembrolizumab en chemotherapie.

De onderzoekers concluderen dat neoadjuvant pembrolizumab plus chemotherapie gevolgd door adjuvant pembrolizumab, vergeleken met alleen neoadjuvante chemotherapie, resulteerde in significant verbetering van de overleving onder patiënten met niet-eerder behandeld vroeg-stadium TNBC.

1.Schmid P, Cortes J, Dent R et al. Overall survival with pembrolizumab in early-stage triple-negative breast cancer. N Engl J Med 2024; epub ahead of print

Summary: Final analysis of the multinational phase 3 KEYNOTE-522 trial found that neoadjuvant pembrolizumab plus chemotherapy followed by adjuvant pembrolizumab was associated with significant improvement, as compared with neoadjuvant chemotherapy alone, in overall survival among patients with previously untreated early-stage triple-negative breast cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Eerdere analyses van de multinationale fase 3-studie CheckMate-067 hebben een langere overall survival (OS) laten zien met nivolumab plus ipilimumab of met nivolumab dan met alleen ipilimumab in patiënten met gevorderd melanoom. Omdat patiënten met gevorderd melanoom langer kunnen overleven leven dan 7,5 jaar na de diagnose is er behoefte aan nieuwe lange-termijn gegevens. Prof. Jedd Wolchok (Weill Cornell Medicine, New York) en collega’s publiceren in The New England Journal of Medicine finale OS-resultaten van de studie na tenminste tien jaar follow-up.¹

CheckMate-067, in 137 centra in 21 landen, randomiseerde 945 patiënten met gevorderd melanoom 1:1:1 naar nivolumab plus ipilimumab (n=314), nivolumab monotherapie (n=316), of ipilimumab monotherapie (n=315. De behandeling werd voortgezet tot ziekteprogressie of niet-acceptabele toxiciteit. De demografische en klinische kenmerken van de groepen waren generally balanced. De mediane OS was 71,9 maanden met nivolumab plus ipilimumab vergeleken met 36,9 maanden met nivolumab monotherapie en 19,9 maanden met ipilimumab monotherapie. De OS-HR was 0,53 (95%-bti 9,44-0,65) voor nivolumab plus ipiliumab versus ipilimumab en 0,63 (0,52-0,76) voor nivolumab versus ipilimumab. De mediane melanoom-specfieke overleving was meer dan 120 maanden met nivolumab plus ipilimumab (niet bereikt) vergeleken met 49,4 maanden met nivolumab en 21,9 maanden met ipilimumab. Onder patiënten die na drie jaar progressievrij waren bedroeg het tien-jaars melanoomspecifieke-overlevingspercentage 96% met nivolumab plus ipilimumab, 97% met nivolumab, en 88% met ipilimumab.

De onderzoekers concluderen dat lange-termijn follow-up van de studie in voortgezet overlevingsprofijt laat zien met nivolumab plus ipilimumab en met nivolumab monotherapie vergeleken met ipilimumab monotherapie onder patiënten met gevorderd melanoom.

1.Wolchok JD, Chiarion-Sileni V, Rutkowski P et al. Final, 10-year outcomes with nivolumab plus ipilimumab in advanced melanoma. N Engl J Med 2024; epub ahead of print

Summary: Final overall survival analysis of the multinational phase 3 CheckMate-067 trial found a continued, ongoing survival benefit with nivolumab plus ipilimumab and with nivolumab monotherapy, as compared with ipilimumab monotherapy, in patients with advanced melanoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Spierinvasief urotheelcarcinoom (MIUC) is een agressieve ziekte met hoge percentages patiënten met recidief na radicale chirurgie. De multicenter fase 3-studie AMBASSADOR in de Verenigde Staten heeft adjuvant pembrolizumab vergeleken met observatie na chirurgie voor hoog-risico MIUC. Dr. Andrea Apollo (National Cancer Institute, Bethesda MD) en collega’s publiceren de studie in The New England Journal of Medicine.¹

De studie includeerde 702 patiënten die chirurgie voor hoog-risico MIUC hadden ondergaan. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar pembrolizumab 200 mg iedere drie weken voor de duur van een jaar (n=354) of observatie (n=348). De coprimaire eindpunten waren ziektevrije overleving en overall survival. Op het moment van data cutoff voor de nu gepubliceerde analyse was de mediane duur van follow-up voor DFS 44,8 maanden. De figuur laat zien dat de mediane DFS 29,6 maanden was in de pembrolizumabgroep versus 14,2 maanden in de observatiegroep (HR 0,73; p=0,003). Graad 3 of hoger adverse events werden gezien in 50,7% van de patiënten in de pembrolizumabgroep en in 31,6% van de patiënten in de observatiegroep.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met hoog-risico MIUC na radicale chirurgie, de DFS significant langer was met adjuvant pembrolizumab dan met observatie.

1.Apolo AB, Ballman KV, Sonpavde G et al. Adjuvant pembrolizumab versus observation in muscle-invasive urothelial carcinoma. N Engl J Med 2024; epub ahead of print

Summary: The multicenter phase 3 AMBASSADOR trial found that among patients with high-risk muscle-invasive urothelial carcinoma after radical surgery, disease-free survival was significantly longer with adjuvant pembrolizumab than with observation.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Uitkomsten van patiënten met HR-positief metastatisch mammacarcinoom (mBC) worden slechter na één of meer lijnen endocriene therapie. De multinationale fase 3-studie Destiny-Breast06 vergeleek trastuzumab deruxtecan (T-DXd) met behandelaars keus van chemotherapie (ICC) voor HR-positief mBC na endocriene therapie. Dr. Aditya Bardia (Massachusetts General Hospital, Boston) en collega’s publiceren de studie in The New England Journal of Medicine.¹

De studie includeerde patiënten met HR-positief mBC met lage HER2-expressie (IHC 1+ of 2+ en ISH-negatief) of ultralage HER2-expressie (IHC 0) die één of meer lijnen endocriene therapie hadden gekregen en geen eerdere chemotherapie voor mBC. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar T-DXd of ICC. Het primaire eindpunt was centraal geblindeerde beoordeelde progressievrije overleving onder de patiënten met HER2-laag ziekte.

Onder de 866 gerandomiseerde patiënten hadden 713 HER2-laag ziekte en 153 HER2-ultralaag ziekte. Onder de patiënten met HER2-laag ziekte was de mediane progresievrije overleving 13,2 maanden in de T-DXd groep en 8,1 maanden in de ICC-groep (HR 0,62; p<0,001). De resultaten waren vergelijkbaar in de exploratieve HER2-ultralaag groep. Gegevens voor overall survival waren nog niet matuur. Graad 3 of hoger adverse events werden gezien in 52,8% van de patiënten in de T-DXd groep en 44,4% van de patiënten in de ICC-groep. Drie patiënten in de T-DXd groep overleden aan interstitiële longziekte.

De onderzoekers concluderen dat onder patiënten met HR-positief HER2-laag of HER2-ultralaag mBC die één of meer lijnen endocriene therapie hadden gekregen, T-DXd resulteerde in langere progressievrije overleving dan ICC.

1.Bardia A, Hu X, Dent R et al. Trastuzumab deruxtecan after endocrine therapy in metastatic breast cancer. N Engl J Med 2024; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 3 Destiny-Breast06 trial found that among patients with HR-positive, HER2-low or HER2-ultralow mBC who had received one or more lines of endocrine-based therapy, treatment with trastuzumab deructecan resulted in longer progression-free survival than chemotherapy. No new safety signals were identified.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Mismatch repair deficiency (dMMR) wordt gezien in ongeveer 15% van de niet-metastatisch coloncarcinomen (CCs) en wordt gekenmerkt door hypergemuteerde en sterk-immunogene tumoren. De fase 2- NICHE-3 studie van het Nederlands Kanker Instituut (Amsterdam) heeft de neoadjuvante combinatie van nivolumab (anti-PD-1) en relatlimab (anti-LAG-3) voor lokaal-gevorderd (LA) dMMR CC geëvalueerd. Dr. Myriam Chalabi en collega’s publiceren de studie in Nature Medicine.¹

De studie includeerde 59 patiënten die twee 4-weekse cycli nivolumab (480 mg) plus relatlimab (480 mg) kregen, gevolgd door R0-chirurgie in alle patiënten. De figuur laat zien dat pathologische respons werd gezien in 57 van 59 patiënten (97%; 95%-bti 88-100) waarmee voldaan werd aan het werkzaamheidscriterium voor het primaire eindpunt; 54 patiënten (92%; 81-97) hadden majeure pathologische respons gedefinieerd als ten hoogste 10% viabele tumor; en 40 patiënten (68%; 54-79) hadden pathologisch complete respons. Met mediaan 8 maanden follow-up (range 2-19) werd recidief gezien in één patiënt. Het veiligheidsprofiel was acceptabel met immune-related adverse events in 80% vande patiënten (graad 3 of 4 in 10%).

De onderzoekers concluderen dat de neoadjuvante combinatie van nivolumab en relatlimab veelbelovende werkzaamheid had onder patiënten met LA dMMR CC.

1.De Gooyer PGM, Verschoor YL, van den Dungen LDW. Neoadjuvant nivolumab and relatlimab in locally advanced MMR-deficient colon cancer: a phase 2 trial. Nature Med 2024-03250-w

Summary: The phase 2 NICHE-3 study, at the Netherlands Cancer Institute (Amsterdam), found promising efficacy of the neoadjuvant combination of nivolumab plus relatlimab in patients with locally advanced dMMR colon cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De eerste interimanalyse van de multinationale fase 3-stude KEYNOTE-671 liet zien dat toevoeging van perioperatief pembrolizumab aan neoadjuvante chemotherapie geassocieerd was met significant verbeterde gebeurtenisvrije overleving onder patiënten met vroeg-stadium niet-kleincellig longcarcinoom (NSCLC). De tweede interimanalyse inventariseerde de overall survival in de studie. Dr. Jonathan Spicer (McGill Universiteit, Montreal, Canada) en collega’s publiceren de analyse in The Lancet.¹

KEYNOTE-671, uitgevoerd in 189 centra wereldwijd, includeerde 797 volwassen patiënten met resectabel stadium II, IIIA, of IIIB (N2) NSCLC. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar vier drie-weekse cycli pembrolizumab plus cisplatine-gebaseerde chemotherapie gevolgd door chirurgie en dertien drie-weekse cycli adjuvant pembrolizumab (n=397) of vier drie-weekse cycli neoadjuvant placebo plus cisplatine-gebaseerde chemotherapie gevolgd door chirurgie en dertien drie-weekse cycli adjuvant placebo (n=400). De mediane follow-up op het moment van de tweede interimanalyse was 36,6 maanden (IQR 27,6-47,8). De 36-maands OS-percentages waren 71% in de pembrolizumabgroep en 64% in de placebogroep (HR 0,72; p=0,0052). De mediane EFS was 47,2 maanden in de pembrolizumabgroep versus 18,3 maanden in de placebogroep (HR 0,59; 95%-bti 0,48-0,72). Graad 3 tot en met 5 treatment-related adverse events werden gezien in 45% van de behandelde patiënten in de pembrolizumabgroep en 38% in de placebogroep. In beide groepen overleed 1% van de patiënten aan TRAEs.

De onderzoekers concluderen dat neoadjuvant pembrolizumab plus chemotherapie gevolgd door adjuvant pembrolizumab vergeleken met alleen neoadjuvante chemotherapie resulteerde in een significant overlevingsvoordeel met manageable veiligheid onder patiënten met resectabel vroeg-stadium NSCLC.

1.Spicer JD, Garassino M, Wakelee H et al. Neoadjuvant pembrolizumab plus chemotherapy followed by adjuvant pembrolizumab compared with neoadjuvant chemotherapy alone in patients with early-stage non-small-cell lung cancer (KEYNOTE-671): a randomised, double-blind, placebo-controlled, phase 3 trial. Lancet 2024; epub ahead of print

Summary: The multinational phase 3 KEYNOTE-671 trial found a significant overall survival benefit of neoadjuvant pembrolizumab plus chemotherapy followed by adjuvant pembrolizumab compared with neoadjuvant chemotherapy alone among patients with resectable, early-stage NSCLC. The safety profile was manageable.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)