Oncologisch onderzoek.nl

Patiënten met metastatisch triple-negatief mammacarcinoom (mTNBC) hebben een slechte prognose en weinig behandelingsopties. Sacituzumab govitecan (SG) is een op Trop-2 gericht antibody-drug conjugate, dat is goedgekeurd voor mTNBC-patiënten die tenminste twee lijnen systemische therapie hebben gehad, waaronder tenminste één lijn in de metastatische setting. Een retrospectieve analyse van een patiëntendatabase in de Verenigde Staten inventariseerde real-world werkzaamheid en tolerabiliteit van tweede- of laterelijns SG voor mTNBC. Dr. Kevin Kalinsky (Emory University, Atlanta GA) en collega’s publiceren de analyse in Breast Cancer Research and Treatment.¹

De analyse includeerde een etnisch-diverse populatie van 230 mTNBC-patiënten (mediane leeftijd 60 jaar; 26% zwart; 17% met ECOG performance status 2 of hoger; mediaan twee eerdere lijnen behandeling in de metastatische setting). De mediane follow-up was 7,2 maanden. De figuur laat zien dat de mediane overall survival 10,0 maanden bedroeg; de mediane tijd tot volgende behandeling of overlijden 4,6 maanden; en de progressievrije overleving 3,8 maanden. Deze figuur toont de OS in de groep patiënten die SG kregen in tweede lijn (mediaan 13,9 maanden) en in de groep patiënten die SG kregen in derde of latere lijn (mediaan 8,4 maanden). G-CSF werd concomitant met SG toegediend in 58% van de patiënten. De mediane tijd van start van SG tot G-CSF gebruik was 8,5 dagen (IQR 8,0-29,0). Zeven procent van de patiënten discontinueerden SG wegens toxiciteit.

De onderzoekers concluderen dat SG een effectieve tweedelijns behandeling is voor mTNBC.

1.Kalinsky K, Spring L, Yam C et al. Real-world use patterns, effectiveness, and tolerability of sacituzumab govitecan for second-line and later-line treatment of metastatic triple-negative breast cancer in the United States. Breast Cancer Res Treat 2024-07412-9

Summary: Analysis of a patient database in the USA found the in the real world, sacituzumab govitecan is an effective second-line treatment for metastatic triple-negative breast cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is behoefte aan nieuwe behandelingen voor patiënten met gevorderd triple-negatief mammacarcinoom (aTNBC) met progressie na eerstelijns therapie. De multinationale multicohort fase 2-studie LEAP-005 evalueert lenvatinib plus pembrolizumab voor gevorderde solide tumoren. Prof. Hyun Cheol Chung (Yonsei Cancer Center, Seoel, Zuid-Korea) en collega’s publiceren in Cancer resultaten van het TNBC-cohort van LEAP-005.¹

Het cohort includeerde volwassen patiënten met metastatisch of niet-resectabel TNBC met progressie na één of twee lijnen therapie in negentien centra in negen landen. De patiënten kregen ten hoogste 35 drie-weekse cycli van lenvatinib 20 mg eens per dag en pembrolizumab 200 mg op dag één. De primaire eindpunten waren objective response rate en veiligheid.

Onder de 31 geïncludeerde patiënten was de mediane leeftijd 56 jaar; de meerderheid van de patiënten had een ECOG performance status 1 (52%) en had twee eerdere lijnen behandeling gekregen (81%). De centraal-beoordeelde ORR was 32% (95%-bti 17-51); in de groep patiënten met PD-L1 combined positive score 10 of hoger was de ORR 50% (16-84) en in de groep patiënten met PD-L1 CPS lager dan 10 was de ORR 27% (11-50). De mediane duur van respons was 12,1 maanden. De figuur laat zien dat de mediane progressievrije overleving 5,1 maanden was (95%-bti 1,9-11,8) en de mediane overall survival 11,4 maanden (4,1-21,7). Treatment-related adverse events werden gerapporteerd voor 94% van de patiënten (graad 3: 52%; graad 4: 0; graad 5: één patiënt met subarachnoïde bloeding).

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van lenvatinib en pembrolizumab antitumoractiviteit had met een manageable veiligheidsprofiel onder patiënten met eerder-behandeld gevorderd TNBC.

1.Chung HC, Saada-Bouzid E, Longo F et al. Lenvatinib plus pembrolizumab for patients with previously treated, advanced, triple-negative breast cancer: results from the triple-negative breast cancer cohort of the phase 2 LEAP-005 study. Cancer 2024.35387

Summary: In the TNBC cohort of the multinational LEAP-005 study, the combination of lenvatinib and pembrolizumab had antitumor activity and a manageable safety profile in patients with previously treated, advanced TNBC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Een eerdere fase 1b-2 studie heeft gunstige resultaten laten zien van nab-paclitaxel plus cisplatine en gemcitabine (NABPLAGEM regime) in 25 patiënten met niet-eerder behandeld gevorderd pancreas ductaal adenocarcinoom (aPDAC). Een multicenter fase 2-studie in de Verenigde Staten heeft veiligheid, werkzaamheid, en impact op kwaliteit van leven van eerstelijns NABPLAGEM voor aPDAC nader geïnventariseerd. Dr. Gayle Jameson (HonorHealth Research Institute, Scottsdale AZ) en collega’s publiceren de studie in Cancer Medicine.¹

De studie includeerde volwassen patiënten met meetbaar PDAC, Karnofsky performance status tenminste 70%, levensverwachting van tenminste twaalf weken, geen graad 2 of hoger perifere neuropathie, en adequate orgaanfunctie. De patiënten kregen drie-weekse cycli van paclitaxel 125 mg/m², cisplatine 25 mg/m², en gemcitabine 1000 mg/m² op dagen één en acht. Het primair eindpunt was percentage overlevende patiënten na twaalf maanden.

De mediane leeftijd van de 42 geïncludeerde patiënten was 66,8 jaar; de meerderheid was man (66,7%) en blank (76,2%). De mediane duur van behandeling was 6 cycli (range 1-23). Graad 3 of hoger treatment-related adverse events waren trombocytopenie (64,3%), anemie (47,6%), en neutropenie. Onder de 37 voor respons evalueerbare patiënten hadden 40,5% partiële respons, 43,2% stabiele ziekte, en 16,2% progressieve ziekte. De figuur laat zien dat na twaalf maanden 16 patiënten nog in leven waren (38,1%; 95%-bti 23,6-54,4) en dat patiënten met neutrofiel/lymfocyt-ratio 5 of hoger slechtere OS hadden: na twaalf maanden 20% versus 59% voor patiënten met NLR lager dan 5 (HR 4,3; p<0,001). Tijdens de eerste drie cycli verbeterde de kwaliteit van leven significant.

1.Jameson GS, Hosein PJ, Pierce E et al. Phase II clinical trial of nab-paclitaxel plus cisplatin plus gemcitabine (NABPLAGEM) in patients with untreated advanced pancreatic cancer. Cancer Medicine 2024.4.7412

Summary: A multicenter phase 2 trial in the USA found efficacy of the NABPLAGEM regimen for previously untreated advanced pancreatic ductal adenocarcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Immuuncheckpointremmers en antiangiogene middelen hebben synergistische antitumoractiviteit voor verscheidene typen tumoren. Een fase 2-studie van Nanjing Universiteit (China) heeft de combinatie van camrelizumab (anti-PD-1) en apatinib (VEGFR TKI) voor gevorderd mucosaal melanoom (aMM) geëvalueerd. Prof. Zhengyun Zou en collega’s publiceren de studie in het Journal for ImmunoTherapy of Cancer.¹

De studie includeerde 32 volwassen patiënten met niet-resectabel of recidiverend/metastatisch MM, onder wie 16 al eerder systemische therapie gekregen hadden. De ECOG performance status was 0 of 1. De patiënten kregen intraveneus camrelizumab 200 mg iedere twee weken en oraal apatinib 500 mg eenmaal daags, tot ziekteprogressie of niet-acceptabele toxiciteit optrad. Tumorresponsen werden gedurende de eerste 24 weken iedere acht weken gemonitord (met CT of MRI) en vervolgens iedere twaalf weken. Het primaire eindpunt was objective response rate.


De figuur laat zien dat onder de 28 voor respons evalueerbare patiënten de ORR 42,9% was (zowel onder behandelingsnaïeve als eerder behandelde patiënten) en de disease control rate 82,1% bedroeg. Deze figuur laat zien dat de mediane progressievrije overleving 8,05 maanden was (panel A; 95%-bti 6,05-NR), de mediane overall survival 14,19 maanden (panel B; 11,53-NR), en dat de mediane PFS in behandelings-naïeve patiënten 11,89 maanden was vergeleken met 6,47 maanden in eerder-behandelde patiënten (panel C). Graad 3 treatment-related adverse events waren verhoogde transaminaseniveaus, rash, hyperbilirubinemie, proteïnurie, hypertensie, trombocytopenie, hand-voetsyndroom, en diarree. Er waren geen graad 5 TRAEs.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van camrelizumab en apatinib acceptabele veiligheid had en veelbelovende werkzaamheid onder aMM-patiënten.

1.Zhao L, Ren Y, Zhang G et al. Single-arm study of camrelizumab plus apatinib for patients with advanced mucosal melanoma. J ImmunoTher Cancer 2024; epub ahead of print

Summary: A phase 2 trial at Nanjing University (China) found acceptable toxicity and promising activity of the combination of camrelizumab and apatinib among patients with advanced mucosal melanoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De ziekte van Rosai-Dorfman (RDD) is een zeldzame goedaardige woekering van histiocyten, uitgaande van de lymfeklieren, met variabel beloop uiteenlopend van indolente ziekte tot agressieve multisysteem ziekte waarvoor systemische therapie vereist is. Bij gebrek aan prospectieve data is geen standaard-behandeling voor RDD bekend. Een fase 2-studie van Peking Union Medical College Hospital (Beijing, China) heeft de combinatie van lenalidomide en dexamethason voor RDD geëvalueerd. Dr. Xin-xin Cao en collega’s publiceren de studie in eClinical Medicine.¹

De studie includeerde dertien patiënten met nieuw-gediagnostiseerde RDD en tien patiënten met recidiverende RDD. De mediane leeftijd was 44 jaar (IQR 35-54). De patiënten kregen tot twaalf vier-weekse cycli van lenalidomide 25 mg op dagen één tot en met eenentwintig plus dexamethason 40 mg op dagen één, acht, vijftien, en tweeëntwintig. Alle patiënten kregen tenminste zes cycli (mediaan 12, range 6-12; IQR 10-12). De objective response rate was 87% (95%-bti 66-97) met complete respons in 30%. Het primaire eindpunt was progressievrije overleving. De figuur laat overlevingscurves zien. Het twee-jaars PFS-percentage was 67% (95%-bti 51-94) en het twee-jaars overall survival percentage was 100% (85-100). Er waren geen graad 3 of 4 adverse events en ook geen discontinueringen vanwege AEs. Twaalf patiënten (52%) hadden graad 1 of 2 hematologische toxiciteit; andere toxiciteiten waren obstipatie, glucose-intolerantie, oedeem, insomnie, en tremor.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van lenalidomide en dexamethason een veilig en effectief regiem is voor nieuw-gediagnostiseerd en recidiverend RDD.

1.Chang L, Lang M, Liu T et al. Lenalidomide and dexamethasone for Rosai-Dorfman disease: a single arm, single center, prospective phase 2 study. eClinMed 2024.102685

Summary: A phase 2 trial at Peking Union Medical College Hospital (Beijing, China) found that the combination of lenalidomide and dexamethasone was an effective and safe regimen for newly diagnosed and recurrent Rosai-Dorfman disease. 

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Sézary syndroom (SS) is een fataal cutaan T-cel lymfoom. De retrospectieve observationele SURPASSe01 studie in 24 centra in Frankrijk en Zwitserland heeft real-world uitkomsten met het ant-CCR4 monoklonale antilichaam mogamulizumab voor SS geïnventariseerd. Prof. Adèle de Masson (Hôpital Saint-Louis, Parijs) en collega’s publiceren de studie in eClinical Medicine.¹

De studie includeerde 339 patiënten met een diagnose SS (EORTC stadium IV) of pre-SS (stadium IIIB) tussen 2000 en 2020 (58% mannen; mediane leeftijd bij diagnose 70 jaar; Q1-Q3 61-79). Onder deze patiënten werden 110 behandeld met mogamulizumab. De mediane follow-up was 58 maanden. Het vijf-jaars overall survival percentage was 46,5% (95%-bti 40,6-53,3). Factoren die in multivariabele analyse geassocieerd waren met slechtere OS waren hogere leeftijd (≥ 80 jaar versus < 50 jaar: HR 4,9; p=0,001) en grootcellige transformatie (2,8; p=0,001). Mogamulizumab-behandeling was significant geassocieerd met betere OS (HR 0,34; p=0,013).

De onderzoekers concluderen dat behandeling met mogamulizumab significant geassocieerd was met betere OS onder SS-patiënten, onafhankelijk van andere prognostische variabelen.

1.Bozonat A, Beylot-Barry M, Dereure O et al. Real-life efficacy of immunotherapy for Sézary syndrome: a multicenter observational cohort study. eClinMed 2024.102679

Summary: A retrospective study at 24 centers in France and Switzerland found that treatment with mogalizumab was significantly and independently associated with decreased mortality in Sézary syndrome.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Zowel immuuncheckpointremmers (ICIs) als op BRAF-gerichte therapie verbeteren de overleving van patiënten met melanoom, en er zijn aanwijzingen voor synergistische werkzaamheid van beide behandelingen. De niet-comparatieve gerandomiseerde fase 2-studie NeoTrio in Australië onderzocht of gerichte therapie het percentage patiënten met lange-termijn gebeurtenisvrije overleving met neoadjuvante immuuntherapie voor resectabel stadium III BRAF^V600-gemuteerd melanoom kan verhogen. Prof. Georgina Long (Melanoma Institute Australia, Sydney) en collega’s publiceren de studie in Nature Medicine.¹

De studie includeerde 60 patiënten (42% vrouwen) die werden gerandomiseerd naar alleen pembrolizumab (n=20), sequentiële therapie (dabrafenib plus trametinib gevolgd door pembrolizumab; n=20) of concurrente triple therapie (n=20), gevolgd door chirurgie en adjuvante therapie. Het primaire eindpunt was pathologische-responspercentage Dit bedroeg 55% inclusief 30% pathologisch complete respons in de alleen-pembrolizumab groep, 50% met 15% pCR in de sequentiële-therapiegroep, en 80% met 50% pCR in de concurrente-therapiegroep; waarmee in elk van de drie groepen het primaire eindpunt bereikt werd. Treatment-related adverse events werden tijdens de neoadjuvante behandeling gezien in 75% tot 100% van de patiënten in de drie groepen, met zeven vroege discontinueringen, alle in de concurrente-therapiegroep. Na twee jaar was het gebeurtenisvrije-overlevingspercentage 60% in de alleen-pembrolizumabgroep, 80% in de sequentiële-therapiegroep, en 71% in de concurrente-therapiegroep. Recidieven na majeure pathologische respons waren meer frequent in de groepen met gerichte therapie, hetgeen kan wijzen op lagere ‘responskwaliteit’ met toevoegen van gerichte therapie aan neoadjuvante immuuntherapie.

De onderzoekers concluderen dat, tot resultaten van langere follow-up bekend zijn, immuuntherapie en gerichte therapie niet dienen te worden gecombineerd in de neoadjuvante setting van melanoom.

1.Long GV, Carlino MS, Au-Yeung G et al. Neoadjuvant pembrolizumab, dabrafenib and trametinib in BRAF^V600-mutant resectable melanoma: the randomized phase 2 NeoTrio trial. Nature Med 2024-03077-5

Summary: The multicenter phase 2 NeoTrio trial in Australia found no benefit of adding BRAF-targeted therapy to neoadjuvant immunotherapy among patients with resectable stage III BRAF^V600-mutant melanoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

SHR-A1811 (trastuzumab rezetecan) is een antibody-drug conjugate dat bestaat uit trastuzumab, een kliefbare linker, en een topoïsomerase I-remmer als payload. Een multinationale fase 1-studie heeft SHR-A1811 geëvalueerd voor zwaar-voorbehandelde gevorderd solide tumoren met HER2-expressie of –mutatie. Prof. Erwei Song (Sun Yat-sen Universiteit, Guangzhou) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde 307 patiënten die refractair of intolerant waren tegen standaard-behandelingen en mediaan drie (IQR 2-5) eerdere lijnen behandeling hadden gekregen in de gevorderde setting. De patiënten kregen intraveneus SHR-1811 iedere drie weken, in doseringen oplopend van 1,0 tot 8,0 mg/kg. Eén patiënt in de 6,4 mg/kg groep had doseringlimiterende pancytopenie en colitis. Voor verschillende tumortypen werden 4,8 mg/kg en 6,4 mg/kg gekozen als aanbevolen fase 2-dosering. De meest-gerapporteerd graad 3 of hoger adverse events waren verlaagd neutrofielengetal (38,8% van de patiënten) en verlaagd leukocytengetal (22,8%). Interstitiële longziekte werd gezien in slechts 2,6%. Ernstige AEs werden gerapporteerd voor 22,8% en overlijden voor 4,2%. Objectieve respons werd gezien in 59,9% van alle patiënten; 76,3% van de patiënten met HER2-positief mammacarcinoom; 60,4% van de patiënten met HER2-laag mammacarcinoom; en 45,9% van de niet-borst tumoren.

De onderzoekers concluderen dat SHR-A1811 acceptabele tolerabiliteit en veelbelovende antitumoractiviteit heeft late zien voor zwaar-voorbehandelde HER2-positieve tumoren.

1.Yao H, Yan M, Tong Z et al. Safety, efficacy, and pharmacokinetics of SHR-A1811, a human epidermal growth factor receptor 2-directed antibody-drug conjugate, in human epidermal growth factor receptor 2-expressing or mutated advanced solid tumors: a global phase 1 trial. J Clin Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: A multinational phase 1 trial found acceptable tolerability and promising antitumor activity of SHR-A1811 for heavily pretreated HER2-expressing or mutated advanced solid tumors.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)