Oncologisch onderzoek.nl

De werkzaamheid van FOLFIRI plus een antiangiogeen middel als tweedelijns behandeling voor metastatisch colorectaal adenocarcinoom (mCRC) is beperkt. TAS-102 is een oraal middel met een werkingsmechanisme dat verschilt van dat van fluoropyrimidines. De multicenter fase 2-studie TABAsCO in de Verenigde Staten heeft de combinatie van TAS-102, irinotecan en bevacizumab voor eerder-behandeld mCRC geëvalueerd. Dr. Christos Fountzilas (Roswell Park Comprehensive Cancer Center, Buffalo NY) en collega’s publiceren de studie in het British Journal of Cancer.¹

De studie includeerde 35 patiënten die progressie hadden na eerdere behandeling met oxaliplatine en fluoropyrimidine. De patiënten kregen vier-weekse cycli van TAS-102, irinotecan, en bevacizumab. De figuur laat zien dat objectieve respons werd gezien in 8 van 35 patiënten (23%). Het primaire eindpunt was progressievrije overleving. Deze figuur laat zien dat de mediane PFS 7,9 maanden bedroeg (versus 6,0 maanden in historische controles; p=0,018) en dat de mediane overall survival 16,5 maanden was. Graad 3 of hoger treatment-related adverse events werden gerapporteerd voor 67% van de patiënten.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van TAS-102, irinotecan, en bevacizumab veelbelovende activiteit had als tweedelijns behandeling voor mCRC.

1.Boland PM, Mukherjee S, Imanirad I et al. TAS-102, irinotecan, and bevacizumab in pre-treated metastatic colorectal cancer (TABAsCO), a phase II clinical trial. Br J Cancer 2024-02845-x

Summary: The multicenter phase 2 TABAsCO trial in the USA found that the combination of TAS-102, irinotecan, and bevacizumab had promising activity for previously treated mCRC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Metastatisch niercelcarcinoom (mRCC) met sarcomatoïde kenmerken (msRCC) heeft een agressieve biologie. Eerstelijn immuuntherapie (IO)-gebaseerde combinatiebehandelingen hebben in klinische studies de uitkomsten van mRCC inclusief msRCC verbeterd, maar er is geen informatie over uitkomsten van msRCC in de klinische praktijk. De multinationale retrospectieve ARON-1 studie heeft uitkomsten met verschillende type IO-gebaseerde combinaties voor msRCC geïnventariseerd. Dr. Chiara Ciccarese (Policlinico A. Gemelli, Rome) en collega’s publiceren de studie in het International Journal of Cancer.¹

De studie includeerde 1362 mRCC-patiënten met IMDC intermediair- of hoog-risico ziekte, onder wie 226 msRCC-patiënten. Er waren geen significante verschillen tussen de twee groepen in termen van baseline kenmerken. De mediane progressievrije overleving was niet-significant slechter in de msRCC-groep dan in de mRCC-groep (12,3 maanden versus 14,5 maanden; p=0,064), terwijl de mediane overall survival significant slechter was in de msRCC-groep dan in de mRCC-groep (26,8 maanden versus 35,3 maanden; p=0,013). In de msRCC-groep resulteerde eerstelijns IO + TKI in mediane OS 34,4 maanden terwijl eerstelijns IO + IO resulteerde in mediane OS 26,4 maanden (p=0,729).

De onderzoekers concluderen dat de real-world ARON-1 studie bevestigt dat msRCC-tumoren agressieve tumoren zijn met slechte prognose, en dat eerstelijns IO-combinaties de overleving van patiënten met deze tumoren verbeteren.

1.Ciccarese C, Büttner T, Cerbone L et al. Clinical features and response to immune combinations in patients with renal cell carcinoma and sarcomatoid de-differentiation (ARON-1 study). Int J Cancer 2024.35141

Summary: The multinational retrospective ARON-1 study confirmed that metastatic renal cell carcinoma tumors carrying sarcomatoid features are aggressive tumors with poor prognosis. Immunotherapy combinations improve survival outcomes of msRCC in the real world.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er zijn klinisch-pathologische verschillen tussen ulceratieve colitis-geassocieerd colorectaal carcinoom (UC-CRC) en sporadisch colorectaalcarcinoom (S-CRC), maar er is geen duidelijkheid over verschillen in prognose tussen beide typen. Een matched-pair analyse van patiënten van Yokohama City University Graduate School of Medicine (Japan) heeft de prognose van UC-CRC en S-CRC geïnventariseerd. Prof. Itaru Endo en collega’s publiceren de analyse in Annals of Surgical Oncology.¹

Van de 5992 patiënten die tussen begin 2000 en eind 2021 chirurgie ondergingen selecteerden de onderzoekers 48 UC-CRC patiënten die 1:5 werden gematcht voor leeftijd, geslacht, datum van chirurgie, tumorlocatie, en stadium met 240 S-CRC patiënten. De patiënten met UC-CRC ondergingen meer-invasieve chirurgie en hadden langere duur van chirurgie dan patiënten met S-CRC, maar er waren geen significante verschillen in postoperatieve complicaties of perioperatieve mortaliteit. De overall survival onder alle patiënten was niet significant verschillend tussen UC-CRC en S-CRC (na vijf jaar 86,5% versus 88,8%; p=0,742) maar in patiënten met stadium 3-ziekte was de OS slechter in de UC-CRC groep dan on de S-CRC groep (na vijf jaar 51,4% versus 83,8%; p=0,032). De eerste recurrence sites waren voornamelijk peritoneum en botten in stadium 3 UC-CRC en lever en longen in stadium 3 S-CRC.

De onderzoekers concluderen dat onder stadium 3-patiënten de prognose slechter was voor UC-CRC vergeleken met S-CRC, en dat de recidiefpatronen tussen beide groepen verschilden.

1.Kobayashi K, Toritani K, Kimura H et al. Differences in prognosis and recurrence patterns between ulcerative colitis-associated colorectal cancer and sporadic colorectal cancer: a matched pair analysis. Ann Surg Oncol 2024-16158-z

Summary: A matched-pair analysis of patients of Yokohama City University found that ulcerative colitis-associated colorectal cancer patients had a poorer prognosis than sporadic colorectal cancer at stage 3. The recurrence patterns in UC-CRC differed from those in S-CRC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is geen duidelijkheid over de waarde van consolidatie- en onderhoudstherapie na salvage autologe hematopoïetische stamceltransplantatie (autoHSCT) voor recidiverend multipel myeloom (MM). De fase 3-studie ACCorD, in 79 centra in het Verenigd Koninkrijk, evalueerde consolidatie met ixazomib, thalidomide, en dexamethason, gevolgd door onderhoud met ixazomib monotherapie, na salvage autoHSCT voor recidiverend MM. Prof. Gordon Cook (University of Leeds) en collega’s publiceren een interimanalyse van de studie in The Lancet Haematology.¹


Voor de nu gepubliceerde analyse werden 206 patiënten na salvage autoHSCT gerandomiseerd naar consolidatietherapie gevolgd door ixazomib onderhoud (n=103) of observatie (n=103). De vooraf-gespecificeerde interimanalyse werd uitgevoerd na mediaan 27 maanden follow-up (IQR 13-38). De figuur laat zien dat de mediane progressievrije overleving 20 maanden was in de consolidatie- en onderhoudsgroep versus 13 maanden in de observatiegroep (HR 0,55; p=0,0006). Ernstige adverse events werden gerapporteerd voor 32% van de patiënten in de consolidatie- en onderhoudsgroep en 7% van de patiënten in de observatiegroep. Er waren geen als met de behandeling samenhangende beoordeelde gevallen van overlijden.

De onderzoekers concluderen dat consolidatie met ixazomib, thalidomide, en dexamethason, gevolgd door onderhoud met ixazomib monotherapie de uitkomsten verbeterde na autoHSCT voor recidiverend MM.

1.Cook G, Ashcroft AJ, Senior E et al. Ixazomib as consolidation and maintenance versus observation in patients with relapsed multiple myeloma eligible for salvage autologous stem-cell transplantation (Myeloma XII[ACCoRD]): interim analysis of a multicentre, open-label, randomised, phase 3 trial. Lancet Haematol 2024; epub ahead of print

Summary: The multicenter phase 3 ACCorD trial in the UK found that ixazomib, thalidomide, and dexamethasone consolidation, followed by ixazomib monotherapy maintenance, improved outcomes after salvage autologous stem cell transplantation for relapsed multiple myeloma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Chemotherapie-geïnduceerde misselijkheid en braken (CINV) kan gebruik van hoog-emetogene chemotherapie (HEC) beperken. Een gerandomiseerde studie in zes ziekenhuizen in China heeft toevoegen van electroacupunctuur aan standaard triple anti-emesetherapie in patiënten die HEC kregen voor mammacarcinoom geëvalueerd. Prof. Jiuda Zhao (Qinghai Universiteit, Xining) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde 239 patiënten die HEC kregen voor mammacarcinoom. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar echte electroacupunctuur (n=120) of shamelectroacupunctuur (n=119), met standaard triple anti-emesetherapie in beide groepen. Het primaire eindpunt was percentage patiënten met complete bescherming (geen braken, geen rescue therapie, en geen significante misselijkheid geëvalueerd met een visueel-analoge schaal (VAS) binnen 120 uur na HEC.


Onder de 235 evalueerbare patiënten was het percentage patiënten met complete bescherming 52,9% in de groep met echte electroacupunctuur en 34,5% in de groep met sham electroacupunctuur (p=0,004). Totale controle werd gezien in 13,4% versus 4,3% (p=0,014), geen significante misselijkheid in 58,8% versus 37,9% (p=0,001), geen misselijkheid in 13,4% versus 4,3% (p=0,014), en misselijkheid VAS score 0 mm in 12,6% versus 4,3% (p=0,023). Vóórkomen van geen braken was niet significant verschillend tussen de groepen (73,9% versus 76,6%; p=0,622). Post-hoc exploratieve analyse liet zien dat het effect van echte electroacupunctuur op totale bescherming werd gezien in het delayed stadium, met geen significant verschil tussen de groepen in het acute stadium.

De onderzoekers concluderen dat toevoeging van echte electroacupunctuur aan standaard triple anti-emesetherapie geassocieerd was met significante verbetering van CINV-behandeling in patiënten die HEC kregen voor mammacarcinoom.

1.Shen G, Ren D, Zhao F et al. Effect of adding electroacupuncture to standard triple antiemetic therapy on chemotherapy-induced nausea and vomiting: a randomized controlled trial. J Clin Oncol 2024.00099

Summary: A randomized trial in China found that addition of electroacupuncture to standard triple antiemetic therapy significantly enhanced the efficacy of CINV treatment in patients with breast cancer receiving highly emetogenic chemotherapy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is behoefte aan meer-werkzame behandelingen voor patiënten met spierinvasief blaascarcinoom (MIBC). De fase 2-studie NURE-Combo in het San Raffaele Ziekenhuis (Milaan) heeft neoadjuvant nivolumab plus nab-paclitaxel, gevolgd door radicale cystectomie (RC) en adjuvant nivolumab voor MIBC geëvalueerd. Dr. Andrea Nechi en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde T2-4aN0-1M0 MIBC-patiënten met een ECOG performance status 0 of 1 die geen kandidaat waren voor cisplatine-gebaseerde chemotherapie of deze therapie weigerden. De patiënten kregen vier drieweekse cycli van nivolumab 360 mg op dag één plus nab-paclitaxel 125 mg/m² op dagen één en acht, gevolgd door RC en dertien drieweekse cycli van adjuvant nivolumab 360 mg op dag één. Het primaire eindpunt was percentage patiënten met pathologisch complete respons (pCR; ypT0N0).


Onder de 31 geïncludeerde patiënten waren er vijf (16,1%) die niet de vier geplande neoadjuvante cycli konden voltooien wegens treatment-related adverse events. Graad 3 of 4 TRAEs werden gezien in acht patiënten (25,8%). Achtentwintig patiënten ondergingen RC, terwijl de drie overige patiënten RC weigerden en redo transurethrale resectie van de blaastumor (reTURBT) ondergingen. De studie bereikte het primaire eindpunten met tien patiënten (32,3%: 95%-bti 16,7-51,4) met een ypT0N0 respons. Inclusief de patiënten die reTURBT ondergingen was het percentage patiënten met ypT≤1N0-x respons 70,9% (95%-bti 55-87). Na mediaan 12 maanden follow-up (range 5-22) was recidief gezien in twee patiënten, met een 12-maands gebeurtenisvrije-overlevingspercentage van 89,8% (95%-bti 79,5-100).

De onderzoekers concluderen dat de NURE-Combo combinatie de therapeutische opties voor MIBC kan vergroten.

1.Mercinelli C, Moschini M, Cigliola A et al. First results of NURE-Combo: a phase II study of neoadjuvant nivolumab and nab-paclitaxel, followed by postsurgical adjuvant nivolumab, for muscle-invasive bladder cancer. J Clin Oncol 2024.00576

Summary: The phase 2 NURE-Combo trial in Italy found that neoadjuvant nivolumab plus nab-paclitaxel, followed by radical cystectomy and adjuvant nivolumab, resulted in a 12-month EFS rate of 89.9%.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Palliatieve behandelingsopties voor pijnlijke levermaligniteiten kunnen beperkt zijn omdat patiënten refractair kunnen worden tegen standaardbehandelingen. Een fase 3-studie in negen centra in Canada heeft palliatieve radiotherapie plus beste ondersteunende zorg (BSC) voor pijnlijke levermaligniteit geëvalueerd. Prof. Laura Dawson (University of Toronto) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Oncology.¹

De studie includeerde 66 volwassen patiënten met levercelcarcinoom of levermetastasen die refractair waren tegen standaard-behandelingen, een ECOG performance status 3 or beter, levensverwachting langer dan drie maanden en pijn in de afgelopen 24 uur tenminste 4 op de tien-puntenschaal van de Brief Pain Inventory (BPI), die stabiel was zeven dagen voorafgaand aan de randomisatie. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar enkele-fractie radiotherapie (8 Gy) naar de lever, met ondansetron en dexamethason plus BSC (n=33) of alleen BSC (n=33). Het primaire eindpunt was verbetering in leverpijn van tenminste 2 punten op de ergste pijn intensiteit op de BPI een maand na randomisatie.


De mediane leeftijd van de patiënten was 65 jaar (IQR 57-72); 56% waren mannen; 65% hadden levermetastasen en 35% hadden levercelcarcinoom. De mediane follow-upwas 3,2 maanden. Baseline en één-maands BPI-data waren beschikbaar voor 73% van de patiënten in de radiotherapie plus BSC-groep en 55% van de patiënten in de alleen-BSC groep. Een verbetering in ergste leverpijn met tenminste 2 punten na één maand werd gerapporteerd door 67% van de patiënten in de radiotherapie plus BSC-groep en 22% van de patiënten in de alleen-BSC groep (p=0,0042). De meest-gerapporteerde graad 3 of 4 adverse events binnen een maand na randomisatie waren abdominale pijn (9% van de patiënten in de radiotherapie plus BSC-groep versus 3% van de alleen-BSC groep) en ascites (6% versus 3%). Geen van de patiënten overleed aan een met de behandeling samenhangende oorzaak.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van enkele-fractie radiotherapie aan BSC resulteerde in verbetering van de pijn in patiënten met pijnlijke levermaligniteit.

1.Dawson LA, Ringash J, Fairchild A et al. Palliative radiotherapy versus best supportive care in patients with painful hepatic cancer (CCTG HE1): a multicentre, open-label, randomised, controlled, phase 3 study. Lancet Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: A multicenter phase 3 trial in Canada found that addition of single-fraction radiotherapy to best supportive care improved pain in patients with painful liver metastases or hepatocellular carcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

CD137 is een costimulatoire immuunreceptor die tot expressie komt op geactiveerde T-cellen, geactiveerde B-cellen, natural killer cellen, en tumor-infiltrerende lymfocyten. Cinrebafusp alfa is een bispecifiek antilichaam gericht op HER2 en CD137. Een multicenter first-in-human studie in de Verenigde Staten heeft cinrebafusp alfa geëvalueerd voor eerder-behandeld gevorderde HER2-positieve solide maligniteiten. Dr. Sarina Piha-Paul (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹

De studie includeerde veertig patiënten, die verschillende doseringen cinrebafusp alfa kregen. Antitumor-respons werd gezien in vijf patiënten, voor een overall response rate van 12,5%. De disease control rate was 52,5%. Klinische activiteit werd gezien met de doseringsniveaus 8 mg/kg en 18 mg/kg, met bevestigde ORRs van 28,6% respectievelijk 25,0%. De meest-frequent gerapporteerde treatment-related adverse events waren graad 1 en 2 infusiereacties. De hoogst-verdragen dosering werd niet bereikt.

De onderzoekers concluderen dat cinrebafusp alfa veelbelovende activiteit en goed verdragen werd door patiënten met eerder-behandelde HER2-positieve gevorderde maligniteiten.

1.Piha-Paul S, Olwill SA, Hamilton E et al. A first-in-human study of cinrebafusp alfa, a HER2/4-IBB bispecific molecule, in patients with HER2-positive advanced solid malignancies. Clin Cancer Res 2024-1552

Summary: A multicenter first-in-human study in the United States found promising activity and acceptable safety of cinrebafusp alfa for previously treated HER2-positive advanced solid malignancies.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)