Oncologisch onderzoek.nl

Anlotinib is een nieuwe multitargeted TKI. De veiligheid, aanbevolen dosering, en werkzaamheid van anlotinib voor pediatrische patiënten is niet goed bekend. Een fase 1a-1b studie van Sun Yat-sen University Cancer Center (Guangzhou, China) heeft anlotinib voor kinderen met hoog-risico recidiverend of refractair (R/R) sarcoom geëvalueerd. Prof. Yizhuo Zhang en collega’s publiceren de studie in eClinicalMedicine.¹



De studie includeerde 34 patiënten in de leeftijd van vijf tot en met achttien jaar, die in een 3+3 design oplopende doseringen anlotinib eens per dag kregen gedurende de eerste twee weken van drie-weekse cycli. De behandeling werd voortgezet tot progressie van de ziekte of niet-acceptabele toxiciteit, of gedurende een jaar. De hoogst-verdragen dosering en aanbevolen fase 2-dosering kwam uit op 8 mg voor kinderen met een lichaamsgewicht lager dan 35 kg en 12 mg voor zwaardere kinderen. Alle patiënten hadden met deze dosering adverse events, waarvan de meeste graad 1 of 2 waren. Er waren geen graad 4 of 5 AEs. Er was geen objectieve responsen; de disease control rate was 52,4% (95%-bti 29,1-75,7). Onder de dertien patiënten die anlotinib kregen gedurende een jaar waren twee-jaars percentages voor PFS en OS 84,6% (95%-bti 51,2-95,9) respectievelijk 92,3% (56,6-98,9).

De onderzoekers concluderen de anlotinib in pediatrische patiënten goed verdragen werd, en voorlopige aanwijzingen voor werkzaamheid heeft laten zien voor R/R sarcoom in kinderen.

1.Lu S, Que Y, Liu D et al. Safety and feasibility of anlotinib in children with high risk, recurrent or refractory sarcomas: an open-label, single-centre, single-arm, phase Ia/Ib trial. eClinMed 2025.103258

Summary: A phase 1a-1b trial at Sun Yat-sen University Cancer Center (Guangzhou, China) found tolerability and preliminary evidence of efficacy of anlotinib as a maintenance therapy in pediatric patients with high risk, relapsed or refractory sarcoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

DB-020 is een formulering van thiosulfaat voor intratympanische (IT) injectie om ototoxiciteit van hoge-dosering cisplatine te verminderen. Een gerandomiseerde fase 1b-studie in vijf centra in Australië en de Verenigde Staten heeft de veiligheid en werkzaamheid van DB-20 geïnventariseerd. Prof. Benedict Panizza (Princess Alexandra Hospital, Brisbane) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde volwassen patiënten die gepland waren voor tenminste drie cycli cisplatine met een totale cumulatieve blootstelling van tenminste 280 mg/m². De patiënten kregen IT DB-020, in doseringsniveau 12% of 25%) in het ene oor en placebo in het andere oor, iedere drie of vier weken, binnen drie uur voor de toediening van cisplatine. Primaire eindpunten waren veiligheid en tolerabiliteit; het secundaire eindpunt was audiometrisch bepaalde ototoxiciteit.

De studie includeerde 22 patiënten (mediane leeftijd 55,1 jaar), die gemiddeld 2,3 cycli cisplatine kregen met een gemiddelde cumulatieve dosering 255 mg/m². Twintig patiënten ondergingen baseline- en follow-up audiometrie. Kortdurende oorpijn werd vaak gerapporteerd na de IT-injecties, maar er waren geen persistente lymfanische perforaties of andere ernstige adverse events. De figuur laat zien dat de ototoxiciteit (250-8.000 Hz) significant vaker werd gezien in de placebo-oren dan in de DB-020 behandelde oren (p=0,0027).

De onderzoekers concluderen dat DB-020 IT-injecties werden verdragen en resulteerden in reductie van ototoxiciteit van hoge-dosering cisplatine.

1.Panizza BJ, O’Leary SJ, Hart CD et al. Randomized phase 1b clinical trial of DB-020 intratympanic injections to reduce high-dose cisplatin ototoxicity. J Clin Oncol 2025; epub ahead of print

Summary: A multicenter phase 1b trial in Australia and the USA found that DB-020 intratypanic injections were tolerated and showed meaningful reductions in cisplatin ototoxicity.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Totale neoadjuvante therapie heeft geleid tot veelbelovende pCR-percentages en ziektevrije overleving in patiënten met lokaal-gevorderd rectumcarcinoom na totale mesorectale excisie. De fase 2-studie CAO/ARO/AIO-16, in vier centra in Duitsland, heeft de impact geïnventariseerd van totale neoadjuvante therapie op het percentage patiënten met klinisch complete respons, die in aanmerking kunnen komen voor watch and wait. Prof. Cihan Gani (Eberhards Karls Universiteit Tübingen) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Gastroenterology & Hepatology.¹

De studie includeerde volwassen patiënten met histologisch bevestigd lokaal-gevorderd rectumcarcinoom zonder afstandsmetastasen. Van de 93 geïncludeerde patiënten begonnen 91 aan chemoradiotherapie (dagelijkse fracties van 1,8 Gy, vijf dagen per week, tot dag 38, met concomitant fluorouracil en oxaliplatine) en begonnen 88 aan drie cycli consolidatie chemotherapie (FOLFOX). Klinisch complete respons na 196 dagen werd gezien in 34 van 91 patiënten (37%). De mediane TME-vrije overleving was 6,1 maanden (95%-bti 4,3-8,0) en het drie-jaars TME-vrije overlevingspercentage was 21% (14-32). Graad 3 of 4 toxiciteit tijdens de totale neoadjuvante therapie werd gezien in 33 van 91 patiënten (36%). Eén patiënt overleed aan COVID-19 geassocieerde pneumonie.

De onderzoekers concluderen dat upfront chemoradiotherapie en drie cycli FOLFOX consolidatie resulteerde in een hoog percentage patiënten met klinisch complete respons met een acceptabel toxiciteitsprofiel. Totale neoadjuvante therapie gecombineerd met watch and wait na klinisch complete respons kan worden overwogen voor patiënten met lokaal-gevorderd rectumcarcinoom als alternatief voor totale mesorectale excisie.

1.Gani C, Fokas E, Polat B et al. Organ preservation after total neoadjuvant therapy for locally advanced rectal cancer (CAO/ARO/AIO-16): an open-label, multicentre, single-arm, phase 2 trial. Lancet Gastroenterol Hepatol 2025;10:562-572

Summary: The multicenter phase 2 CAO/ARO/AIO-16 trial in Germany found that among patients with locally advanced rectal cancer, upfront chemoradiotherapy and three cycles of consolidation FOLFOX resulted in a high rate of clinical complete response with an acceptable toxicity profile.The median TME-free survival was 6.1 months, and the 3-year TME-free survival rate was 21%.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Tijdig testen op kiemlijn pathogene variant in BRCA1/2 (BRCApv) na een diagnose unilateraal invasief mammacarcinoom (BC) zou risico-verlagende chirurgie (RRS) kunnen bevorderen. Een observationele retrospectieve studie in Denemarken heeft RRS na kiemlijn testen op BRCApv geïnventariseerd en de impact van RRS op de overleving onderzocht. Dr. Anne Vibeke-Lænkholm (Academisch Ziekenhuis Roskilde) en collega’s publiceren de studie in Breast Cancer Research and Treatment.¹

In de database van de Danish Breast Cancer Cooperative Group over de periode van begin 2000 tot eind 2017 identificeerden de onderzoekers 7145 vrouwen met BC en een BRCApv-test. Onder deze vrouwen ondergingen 2169 (30%) hun BRCA-test binnen zes maanden na de diagnose (‘tijdige test’). De mediane follow-up was 10,8 jaar. Onder de 403 BRCA1pv-dragers was het percentage met contralaterale risicoverlagende mastectomie (CRRM) hoger dan onder de 317 BRCA2pv-dragers (66% versus 52%; p<0,001), evenals het percentage met tijdig testen (75% versus 52%; p=0,004). Er waren geen significante verschillen tussen beide groepen in het percentage met risicoverlagende bilaterale salpingo-ovariëctomie (RRBSO). CRRM was geassocieerd met significant betere afstandsrecidiefvrije overleving (DRFS; HR 0,63; 95%-bti 0,51-0,78) en overall survival (OS; 0,64; 0,51-0,82) ongeacht BRCA-status en leeftijd. BRCApv, ongeacht het aangedane gen, was geassocieerd met slechtere DRFS (HR 1,31; 95%-bti 1,06-1,63). BRCApv was niet significant geassocieerd met slechtere OS (HR 1,25; 95%-bti 0,98-1,58).

De onderzoekers concluderen dat tijdige BRCApv-test, binnen zes maanden na de BC-diagnose, geassocieerd was met verhoogd CRRM-percentage in BRCApv-dragers, resulterend in verbeterde overleving.

1.Kostov AM, Jensen M-B, Ejlertsen B et al. Timely germline BRCA testing after invasive breast cancer promotes contralateral risk-reducing mastectomy and improves survival: an observational retrospective study. Breast Cancer Res Treat 2025-07726-2

Summary: A retrospective study in Denmark found that timely BRCA testing after a BC diagnosis (within 6 months) was associated with increased CRRM rates in BRCA pathogenic variant carriers, thereby improving survival.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is niet veel informatie beschikbaar over screenings-uitkomsten met digitale borst-tomosynthese (DBT) vergeleken met digitale mammografie (DM) in vrouwen met een familiegeschiedenis van mammacarcinoom (BC; familiegeschiedenis gedefinieerd als BC in een eerste- of tweedegraads familielid). Een cohortstudie in centra van het Breast Cancer Surveillance Consortium heeft deze uitkomsten geïnventariseerd. Dr. Tong Li (The University of Sydney, Australië) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹


De studie includeerde 208.495 volwassen vrouwen met een zelf-gerapporteerde familiegeschiedenis van BC die tussen begin 2011 en eind 2018 DBT (121.698 onderzoeken) of DM (380.561 onderzoeken) ondergingen, met een één-jaars follow-up voor BC. Primaire eindpunten waren absolute risk differences (ARDs) tussen DBT en DM voor screenings-uitkomsten. De gecorrigeerde ARDs (DBT versus DM) waren significant voor recall rate (-1,51%; 95%-bti -2,42 tot -0,59) en specificiteit (+ 1,56%; 0,65 tot 2,48). Er waren ook significante ARDs voor positieve voorspellende waarde voor recall (1,75%; 95%-bti 0,84 tot 2,67) en percentage met gevorderd BC onder vrouwen met extreem dichte borsten (-0,61 per 1000 onderzoeken; 95%-bti -1,02 tot -0,20). DBT had vergeleken met DM een hoger percentage screen-gedetecteerd vroeg-stadium BC met gunstige prognostische kenmerken.

De onderzoekers concluderen dat onder vrouwen met familiegechiedenis van BC, DBT vergeleken met DM resulteerde in verlaagd recall percentage en verhoogde specificiteit, en in verlaagd percentage gevorderd BC in vrouwen met extreem dichte borsten.

1.Li T, Su Y-Rm Lee JM et al. Tomosynthesis vs digital mammography screening in women with a family history of breast cancer. JAMA Oncol 2025.1209

Summary: A comparative cohort study of women with a family history of breast cancer found that digital breast tomosynthesis screening versus digital mammography screening was associated with reduced recall rates and increased specificity and with reduced advanced cancer rates in women with extremely dense breasts.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Niraparib is een orale PARP-remmer met veelbelovende activiteit voor patiënten met gevorderd mammacarcinoom (aBC) en kiemlijn BRCA1/2-mutaties. De multicenter fase 2-studie LUZERN heeft de combinatie van niraparib en een aromataseremmer (AI) geëvalueerd voor eerder behandeld HR-positief HER2-negatief aBC in patiënten met een kiemlijn BRCA1/2-mutatie. Dr. Antonio Llombart-Cussac (Academisch Ziekenhuis Arnau de Villanova, Valencia) en collega’s publiceren de studie in Cancers.¹

De studie includeerde 13 patiënten die ten hoogste één eerdere lijn chemotherapie hadden gekregen en één tot twee eerdere lijnen endocriene therapie. Bijna alle patiënten (93%) hadden eerder CDK4/6-remmer gekregen. De patiënten kregen niraparib 200 of 300 mg eenmaal daags plus een AI. Het primaire eindpunt was clinical benefit rate (CBR). De CBR was 46,2% (95%-bti 19,2-74,9), meeting the primary endpoint. De mediane progressievrije overleving was 5,5 maanden (95%-bti 1,9-8,5) en de mediane overall survival was 18,1 maanden (9,7-NE). Het veiligheidsprofiel was consistent met de bekende toxiciteit van de middelen.

De onderzoekers concluderen dat niraparib in combinatie met een AI veelbelovende antitumoractiviteit en een manageable veiligheidsprofiel had voor patiënten met AI-resistent HR-positief HER2-negatief aBC met kiemlijn BRCA1/2-mutatie.

1.Lema L, Pérez-Garcia JM, Blanch S et al. Niraparib plus aromatase inhibitors for hormone receptor-positive/HER2-negative advanced breast cancer with a germline BRCA mutation. Cancers 2025;17:1744

Summary: The multicenter phase 2 LUZERN trial in Spain found that the combination of niraparib with an aromatase inhibitor had encouragning antitumor activity and a manageable safety profile in patients with AI-resistant HR-positive/HER2-negative advanced breast cancer with germline BRCA1/2 mutations.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Patiënten met borderline-resectabel of niet-resectabel stadium III niet-kleincellig longcarcinoom (NSCLC) met T4 en/of N2-N3 betrokkenheid hebben slechts beperkte behandelopties en slechte uitkomsten. Een retrospectieve cohortstudie in twee centra in de Verenigde Staten en één centrum in Italië heeft neoadjuvante chemo-immuuntherapie voor deze patiënten geëvalueerd. Dr. Biagio Ricciuti (Dana-Farber Cancer Institute, Boston MA) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

De studie includeerde 112 patiënten (51,8% vrouwen; mediane leeftijd 66 jaar; range 41-84), die tussen begin februari 2018 en eind januari 2024 neoadjuvante PD-(L)1 blokkade plus chemotherapie kregen. De neoadjuvante behandeling resulteerde in mogelijkheid van chirurgische resectie in 84 patiënten (75%), met pathologisch complete respons in 29,0% en majeure pathologische respons in 42,2%. Patiënten met zowel PD-L1 expressie 50% of hoger en hoge tumormutatiebelasting hadden het hoogste pCR-percentage (4 van 9; 44,4%). Covarianten in KRAS/STK11 of KRAS/KEAP1 waren geassocieerd met achterwege blijven van pCR. De mediane gebeurtenisvrije overleving onder geresecteerde patiënten was 52,6 maanden (95%-bti 27,8-NR) en was significant langer in patiënten met pCR dan in patiënten zonder pCR (niet-bereikt versus 27,8 maanden; p<0,001).

De onderzoekers concluderen dat de neoadjuvant combinatie van PD-(L)1 blokkade met chemotherapie resulteerde in hoge percentage patiënten met pathologische respons en chirurgische resectabiliteit onder patiënten met aanvankelijk borderline resectabel of niet-resectabel stadium III NSCLC.

1.Ricciuti B, Fusco F, Cooper A et al. Neoadjuvant PD-1 and PD-L1 blockade with chemotherapy for borderline resectable and unresectable stage III non-small cell lung cancer. JAMA Oncol 2025.1115

Summary: A multicenter retrospective cohort study found that neoadjuvant PD1/PD-L1 blockade combined with chemotherapy resulted in high pathological response rates and surgical resectability in patients withT4 and/or N2-N3 stage III NSCLC.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De optimale tweedelijns behandeling voor metastatisch maagcarcinoom (mGC) is niet duidelijk. Een multicenter fase 1b-2 studie in Zuid-Korea heeft de tweedelijns combinatie van durvalumab met tremelimumab en paclitaxel geëvalueerd voor patiënten met biomarker-geselecteerd mGC. Prof. Hark Kyun Kim (National Cancer Center, Goyang) en collega’s publiceren de studie in het British Journal of Cancer.¹

De patiënten kregen dertien vier-weekse cycli durvalumab plus vier vier-weekse cycli tremelimumab. Na fase 1b werd gekozen voor paclitaxel 60 mg/m² op dagen één, acht, en vijftien als aanbevolen fase 2-dosering. In fase 2 werden met deze combinatie 48 patiënten behandeld: zestien patiënten met MSI-H/dMMR tumoren, vijftien patiënten met Epstein-Barr virus positieve tumoren, elf patiënten met hoge tumormutatiebelasting (≥ 5 mut/Mb), vijf patiënten met CD274-amplificatie, en één patiënt met POLD1-mutatie. De objective response rate in het cohort bedroeg 52,1% waarmee het primaire eindpunt bereikt werd. De mediane progressievrije overleving en overall survival waren 5,3 respectievelijk 13,1 maanden. De meest-waargenomen any grade bijwerking was anemie, in 41,7% van de patiënten, en de meest-waargenomen graad 3 of 4 bijwerking was neutropenie in 10,4%.

De onderzoekers concluderen dat de combinatie van durvalumab met tremelimumab en paclitaxel verdragen werd en werkzaam was in geselecteerde mGC-patiënten.

1.Lee KW, Zang DY, Kim H-D et al. Multicenter phase Ib/II study of second-line durvalumab and tremelimumab in combination with paclitaxel in patients with biomarker-selected metastatic gastric cancer. Br J Cancer 2025-03052-y

Summary: A multicenter phase 1b-2 trial in South Korea found tolerability and efficacy of the combination of durvalumab with tremelimumab and paclitaxel as second-line treatment for biomarker-selected metastatic gastric cancer.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)