Oncologisch onderzoek.nl

Er is geen duidelijkheid over de waarde van consolidatie- en onderhoudstherapie na salvage autologe hematopoïetische stamceltransplantatie (autoHSCT) voor recidiverend multipel myeloom (MM). De fase 3-studie ACCorD, in 79 centra in het Verenigd Koninkrijk, evalueerde consolidatie met ixazomib, thalidomide, en dexamethason, gevolgd door onderhoud met ixazomib monotherapie, na salvage autoHSCT voor recidiverend MM. Prof. Gordon Cook (University of Leeds) en collega’s publiceren een interimanalyse van de studie in The Lancet Haematology.¹


Voor de nu gepubliceerde analyse werden 206 patiënten na salvage autoHSCT gerandomiseerd naar consolidatietherapie gevolgd door ixazomib onderhoud (n=103) of observatie (n=103). De vooraf-gespecificeerde interimanalyse werd uitgevoerd na mediaan 27 maanden follow-up (IQR 13-38). De figuur laat zien dat de mediane progressievrije overleving 20 maanden was in de consolidatie- en onderhoudsgroep versus 13 maanden in de observatiegroep (HR 0,55; p=0,0006). Ernstige adverse events werden gerapporteerd voor 32% van de patiënten in de consolidatie- en onderhoudsgroep en 7% van de patiënten in de observatiegroep. Er waren geen als met de behandeling samenhangende beoordeelde gevallen van overlijden.

De onderzoekers concluderen dat consolidatie met ixazomib, thalidomide, en dexamethason, gevolgd door onderhoud met ixazomib monotherapie de uitkomsten verbeterde na autoHSCT voor recidiverend MM.

1.Cook G, Ashcroft AJ, Senior E et al. Ixazomib as consolidation and maintenance versus observation in patients with relapsed multiple myeloma eligible for salvage autologous stem-cell transplantation (Myeloma XII[ACCoRD]): interim analysis of a multicentre, open-label, randomised, phase 3 trial. Lancet Haematol 2024; epub ahead of print

Summary: The multicenter phase 3 ACCorD trial in the UK found that ixazomib, thalidomide, and dexamethasone consolidation, followed by ixazomib monotherapy maintenance, improved outcomes after salvage autologous stem cell transplantation for relapsed multiple myeloma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Chemotherapie-geïnduceerde misselijkheid en braken (CINV) kan gebruik van hoog-emetogene chemotherapie (HEC) beperken. Een gerandomiseerde studie in zes ziekenhuizen in China heeft toevoegen van electroacupunctuur aan standaard triple anti-emesetherapie in patiënten die HEC kregen voor mammacarcinoom geëvalueerd. Prof. Jiuda Zhao (Qinghai Universiteit, Xining) en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde 239 patiënten die HEC kregen voor mammacarcinoom. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar echte electroacupunctuur (n=120) of shamelectroacupunctuur (n=119), met standaard triple anti-emesetherapie in beide groepen. Het primaire eindpunt was percentage patiënten met complete bescherming (geen braken, geen rescue therapie, en geen significante misselijkheid geëvalueerd met een visueel-analoge schaal (VAS) binnen 120 uur na HEC.


Onder de 235 evalueerbare patiënten was het percentage patiënten met complete bescherming 52,9% in de groep met echte electroacupunctuur en 34,5% in de groep met sham electroacupunctuur (p=0,004). Totale controle werd gezien in 13,4% versus 4,3% (p=0,014), geen significante misselijkheid in 58,8% versus 37,9% (p=0,001), geen misselijkheid in 13,4% versus 4,3% (p=0,014), en misselijkheid VAS score 0 mm in 12,6% versus 4,3% (p=0,023). Vóórkomen van geen braken was niet significant verschillend tussen de groepen (73,9% versus 76,6%; p=0,622). Post-hoc exploratieve analyse liet zien dat het effect van echte electroacupunctuur op totale bescherming werd gezien in het delayed stadium, met geen significant verschil tussen de groepen in het acute stadium.

De onderzoekers concluderen dat toevoeging van echte electroacupunctuur aan standaard triple anti-emesetherapie geassocieerd was met significante verbetering van CINV-behandeling in patiënten die HEC kregen voor mammacarcinoom.

1.Shen G, Ren D, Zhao F et al. Effect of adding electroacupuncture to standard triple antiemetic therapy on chemotherapy-induced nausea and vomiting: a randomized controlled trial. J Clin Oncol 2024.00099

Summary: A randomized trial in China found that addition of electroacupuncture to standard triple antiemetic therapy significantly enhanced the efficacy of CINV treatment in patients with breast cancer receiving highly emetogenic chemotherapy.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Er is behoefte aan meer-werkzame behandelingen voor patiënten met spierinvasief blaascarcinoom (MIBC). De fase 2-studie NURE-Combo in het San Raffaele Ziekenhuis (Milaan) heeft neoadjuvant nivolumab plus nab-paclitaxel, gevolgd door radicale cystectomie (RC) en adjuvant nivolumab voor MIBC geëvalueerd. Dr. Andrea Nechi en collega’s publiceren de studie in het Journal of Clinical Oncology.¹

De studie includeerde T2-4aN0-1M0 MIBC-patiënten met een ECOG performance status 0 of 1 die geen kandidaat waren voor cisplatine-gebaseerde chemotherapie of deze therapie weigerden. De patiënten kregen vier drieweekse cycli van nivolumab 360 mg op dag één plus nab-paclitaxel 125 mg/m² op dagen één en acht, gevolgd door RC en dertien drieweekse cycli van adjuvant nivolumab 360 mg op dag één. Het primaire eindpunt was percentage patiënten met pathologisch complete respons (pCR; ypT0N0).


Onder de 31 geïncludeerde patiënten waren er vijf (16,1%) die niet de vier geplande neoadjuvante cycli konden voltooien wegens treatment-related adverse events. Graad 3 of 4 TRAEs werden gezien in acht patiënten (25,8%). Achtentwintig patiënten ondergingen RC, terwijl de drie overige patiënten RC weigerden en redo transurethrale resectie van de blaastumor (reTURBT) ondergingen. De studie bereikte het primaire eindpunten met tien patiënten (32,3%: 95%-bti 16,7-51,4) met een ypT0N0 respons. Inclusief de patiënten die reTURBT ondergingen was het percentage patiënten met ypT≤1N0-x respons 70,9% (95%-bti 55-87). Na mediaan 12 maanden follow-up (range 5-22) was recidief gezien in twee patiënten, met een 12-maands gebeurtenisvrije-overlevingspercentage van 89,8% (95%-bti 79,5-100).

De onderzoekers concluderen dat de NURE-Combo combinatie de therapeutische opties voor MIBC kan vergroten.

1.Mercinelli C, Moschini M, Cigliola A et al. First results of NURE-Combo: a phase II study of neoadjuvant nivolumab and nab-paclitaxel, followed by postsurgical adjuvant nivolumab, for muscle-invasive bladder cancer. J Clin Oncol 2024.00576

Summary: The phase 2 NURE-Combo trial in Italy found that neoadjuvant nivolumab plus nab-paclitaxel, followed by radical cystectomy and adjuvant nivolumab, resulted in a 12-month EFS rate of 89.9%.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Palliatieve behandelingsopties voor pijnlijke levermaligniteiten kunnen beperkt zijn omdat patiënten refractair kunnen worden tegen standaardbehandelingen. Een fase 3-studie in negen centra in Canada heeft palliatieve radiotherapie plus beste ondersteunende zorg (BSC) voor pijnlijke levermaligniteit geëvalueerd. Prof. Laura Dawson (University of Toronto) en collega’s publiceren de studie in The Lancet Oncology.¹

De studie includeerde 66 volwassen patiënten met levercelcarcinoom of levermetastasen die refractair waren tegen standaard-behandelingen, een ECOG performance status 3 or beter, levensverwachting langer dan drie maanden en pijn in de afgelopen 24 uur tenminste 4 op de tien-puntenschaal van de Brief Pain Inventory (BPI), die stabiel was zeven dagen voorafgaand aan de randomisatie. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar enkele-fractie radiotherapie (8 Gy) naar de lever, met ondansetron en dexamethason plus BSC (n=33) of alleen BSC (n=33). Het primaire eindpunt was verbetering in leverpijn van tenminste 2 punten op de ergste pijn intensiteit op de BPI een maand na randomisatie.


De mediane leeftijd van de patiënten was 65 jaar (IQR 57-72); 56% waren mannen; 65% hadden levermetastasen en 35% hadden levercelcarcinoom. De mediane follow-upwas 3,2 maanden. Baseline en één-maands BPI-data waren beschikbaar voor 73% van de patiënten in de radiotherapie plus BSC-groep en 55% van de patiënten in de alleen-BSC groep. Een verbetering in ergste leverpijn met tenminste 2 punten na één maand werd gerapporteerd door 67% van de patiënten in de radiotherapie plus BSC-groep en 22% van de patiënten in de alleen-BSC groep (p=0,0042). De meest-gerapporteerde graad 3 of 4 adverse events binnen een maand na randomisatie waren abdominale pijn (9% van de patiënten in de radiotherapie plus BSC-groep versus 3% van de alleen-BSC groep) en ascites (6% versus 3%). Geen van de patiënten overleed aan een met de behandeling samenhangende oorzaak.

De onderzoekers concluderen dat toevoegen van enkele-fractie radiotherapie aan BSC resulteerde in verbetering van de pijn in patiënten met pijnlijke levermaligniteit.

1.Dawson LA, Ringash J, Fairchild A et al. Palliative radiotherapy versus best supportive care in patients with painful hepatic cancer (CCTG HE1): a multicentre, open-label, randomised, controlled, phase 3 study. Lancet Oncol 2024; epub ahead of print

Summary: A multicenter phase 3 trial in Canada found that addition of single-fraction radiotherapy to best supportive care improved pain in patients with painful liver metastases or hepatocellular carcinoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

CD137 is een costimulatoire immuunreceptor die tot expressie komt op geactiveerde T-cellen, geactiveerde B-cellen, natural killer cellen, en tumor-infiltrerende lymfocyten. Cinrebafusp alfa is een bispecifiek antilichaam gericht op HER2 en CD137. Een multicenter first-in-human studie in de Verenigde Staten heeft cinrebafusp alfa geëvalueerd voor eerder-behandeld gevorderde HER2-positieve solide maligniteiten. Dr. Sarina Piha-Paul (MD Anderson Cancer Center, Houston TX) en collega’s publiceren de studie in Clinical Cancer Research.¹

De studie includeerde veertig patiënten, die verschillende doseringen cinrebafusp alfa kregen. Antitumor-respons werd gezien in vijf patiënten, voor een overall response rate van 12,5%. De disease control rate was 52,5%. Klinische activiteit werd gezien met de doseringsniveaus 8 mg/kg en 18 mg/kg, met bevestigde ORRs van 28,6% respectievelijk 25,0%. De meest-frequent gerapporteerde treatment-related adverse events waren graad 1 en 2 infusiereacties. De hoogst-verdragen dosering werd niet bereikt.

De onderzoekers concluderen dat cinrebafusp alfa veelbelovende activiteit en goed verdragen werd door patiënten met eerder-behandelde HER2-positieve gevorderde maligniteiten.

1.Piha-Paul S, Olwill SA, Hamilton E et al. A first-in-human study of cinrebafusp alfa, a HER2/4-IBB bispecific molecule, in patients with HER2-positive advanced solid malignancies. Clin Cancer Res 2024-1552

Summary: A multicenter first-in-human study in the United States found promising activity and acceptable safety of cinrebafusp alfa for previously treated HER2-positive advanced solid malignancies.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De incidentie van diagnosen van maligniteiten waren vanwege de COVID-19 pandemie in de Verenigde Staten in 2020 lager dan verwacht. Een analyse van de SEER-22 Registries Database heeft de trend van deze diagnosen in 2021 geïnventariseerd. Dr. Krystle Lang Kuhs (University of Kentucky, Lexington) en collega’s publiceren publiceren de analyse in JAMA Network Open.¹

In de database identificeerden de onderzoekers 1.578.697 diagnosen van een maligniteit in 2020 en 2021 (50,6% in mannen; 57,6% in personen ouder dan 64 jaar). De figuur laat zien dat voor alle cancer sites tezamen in 2020 het aantal diagnosen 9,4% lager was dan verwacht, en in 2021 nog steeds 2,7% lager was dan verwacht; voor beide jaren tezamen 6,0% lager dan verwacht. Onder de screenings-gedecteerde maligniteiten waren er in 2021 meer mammacarcinoomdiagnosen dan verwacht en kwam het aantal colorectaalcarcinoomdiagnosen in 2021 terug op het prepandemische peil; het aantal longcarcinoom- (9,1%) en cervixcarcinoom- (4,5%) diagnosen was lager dan verwacht.

De onderzoekers concluderen dat het aantal diagnosen van maligniteiten in de Verenigde Staten in 2021 hoger was dan in 2020, maar dat nog steeds niet het prepandemisch peil bereikt is.

1.Burus T, Lei F, Huang B et al. COVID-19 and rates of cancer diagnosis in the US. JAMA Network Open 2024;7:e2432288

Summary: Analysis of the SEER 22 Registries Database showed that the rates of cancer diagnosis in the USA increased in 2021 compared to 2020 but continued to be lower than expected, adding to the existing deficit of diagnosed cases from 2020.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

De combinatie van trabedectine plus doxorubicine gevolgd door trabectedine onderhoudstherapie zou betere werkzaamheid kunnen hebben dan alleen doxorubicine voor niet-eerder behandeld gevorderd leiomyosarcoom. Een multicenter fase 3-studie in Frankrijk heeft deze hypothese getoetst. Dr. Patricia Pautier (Institut Gustave-Roussy, Villejuif) en collega’s publiceren de studie in The New England Journal of Medicine.¹

De studie includeerde 150 patiënten met niet-eerder behandeld niet-resectabel of metastatisch leiomyosarcoom van uterus of zachte weefsels. De patiënten werden 1:1 gerandomiseerd naar zes cycli doxorubicine of zes cycli doxorubicine-trabectedine gevolgd door trabectedine onderhoud voor patiënten zonder progressieve ziekte in de doxorubicine-trabectedinegroep. Resultaten voor progressievrije overleving (primair eindpunt) zijn eerder gepubliceerd. De mediane overall survival was 33 maanden in de doxorubicine-trabectedinegroep versus 24 maanden in de alleen-doxorubicinegroep (aHR 0.65; 95%-bti 0.44-0.95). In lijn met de eerder gepubliceerde resultaten was de mediane PFS 12 maanden in de doxorubicine-trabectedinegroep versus 6 maanden in de alleen-doxorubicine groep (aHR 0,37; 95%-bti 0,26-0,53). De incidentie van adverse events en het percentage patiënten met doseringsreductie waren hoger met doxorubicine-trabectedine dan met alleen doxorubicine.

De onderzoekers concluderen dat toevoeging van trabectedine aan eerstelijns doxorubicine voor gevorderd leiomyosarcoom resulteerde in verbetering van de PFS en OS.

1.Pautier P, ItalianoA, Piperno-Neumann S et al. Doxorubicin-trabedectin with trabedectin maintenance in leiomyosarcoma. N Engl J Med 2024;391:789-799

Summary: A multicenter phase 3 trial in France found that doxorubicin-trabedectin followed by trabectedin maintenance resulted in longer OS and PFS compared with doxorubicin alone among patients with unresectable or metastatic uterine or soft-tissue leimyosarcoma.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)

Onder people experiencing homelessness (PEH) vormen maligniteiten een belangrijke doodsoorzaak. Een cross-sectionele studie heeft de impact van dakloosheid op intramurale zorg voor volwassen patiënten met maligniteiten geïnventariseerd. Dr. Kanan Shah (New York University Langone Hospitals) en collega’s publiceren de studie in JAMA Oncology.¹

In de database van het National Inpatient Sample (2016 tot en met 2020) identificeerden de onderzoekers 13.793.463 behuisde volwassen patiënten met maligniteiten (mediane leeftijd 68 jaar; IQR 58-77) en 45.150 PEH met maligniteiten (mediane leeftijd 58 jaar; IQR 52-64). Het PEH-cohort had hogere prevalentie van longcarcinoom (17,3% versys 14,5%) en bovenste-gastroïntestinale maligniteiten (15,2% versus 10,5%). Propensity score matching leidde tot twee vergelijkbare groepen van behuisde en PEH patiënten gematcht voor onder meer leeftijd, geslacht, ras/etniciteit, type maligniteit, en jaar van opname. Het PEH-cohort had hogere percentages matige of majeure illness severity (80,1% versus 74,0%) en langere duur van verblijf in het ziekenhuis (≥ 5 dagen: 62,2% versus 49,1%). Desondanks hadden de PEH lagere waarschijnlijkheid van het ontvangen van invasieve procedures (aOR 0,53; 95%-bti 0,49-0,56) of systemische therapie (0,73; 0,63-0,85). Het PEH-cohort had lagere percentages van inpatient death (aOR 0,79; 95%-bti 0,68-0,92) en had een ruim vier maal hogere waarschijnlijkheid van ontslag against medical advice (4,29; 3,63-5,06).

De onderzoekers concluderen dat er substantiële dispariteiten in intramurale zorg bestaan tussen PEH en behuisde patiënten met maligniteiten.

1.Shah K, Santos PMG, Boe LA et al. Inpatient care and outcomes among people with cancer experiencing homelessness. JAMA Oncol 2024.3645

Summary: A nationally representative cross-sectional study of hospitalized adults with cancer in the USA found disparities in inpatient care between housed individuals and people experiencing homelessness.

---

  Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie.  (Login)