Een belangrijke bijwerking van anthracyclines is cardiotoxiciteit. Een keuze voor het gebruik van anthracyclines bij kinderen moet gebaseerd zijn op een weloverwogen afweging van de antitumor-werkzaamheid en de cardiotoxiciteit, schrijven dr. Elvira van Dalen (Emma Kinderziekenhuis/AMC) en collega’s in de Cochrane Database of Systematic Reviews.¹ De auteurs doorzochten de literatuur naar RCTs waarin de behandeling van enig type kanker bij kinderen met anthracyclines is vergeleken met behandeling zonder anthracyclines, en die of de antitumor-werkzaamheid en/of de cardiotoxiciteit rapporteerden.

De auteurs vonden RCTs voor zeven typen kanker: drie RCTs voor ALL, en verder steeds één RCT voor Wilms’ tumor, rhabdomyosarcoom en ongedifferentieerd sarcoom, Ewing’s sarcoom, non-Hodgkin lymfoom, hepatoblastoom, en AML. In de ALL-studies is in meta-analyses geen verschil tussen anthracyclines en geen anthracyclines gezien wat betreft de antitumor-werkzaamheid, hoewel in de individuele studies een suggestie was van een betere antitumor-werkzaamheid in de anthracycline-armen. Klinische cardiotoxiciteit is slechts in vier van de RCTs geëvalueerd, en in deze studies werd geen significant verschil tussen anthracycline-armen en niet-anthracylcine-armen gezien, hoewel er een suggestie was van minder cardiotoxiciteit in de niet-anthracycline-armen.

De onderzoekers concluderen dat er geen evidentie is voor het gebruik van anthracyclines voor ALL bij kinderen, hoewel no evidence of effect niet hetzelfde is als evidence of no effect. Voor de overige typen kanker zijn er te weinig of helemaal geen RCTs uitgevoerd op basis waarvan een oordeel gegeven zou kunnen worden.

1.Van Dalen EC, Raphaël MF, Caron HN, Kremer LC. Treatment including anthracyclines versus treatment not including anthracycline for childhood cancer. Cochrane Databasse Syst Rev 2014;9:CD006647