Accurate bepaling van de grootte van residuele mammatumoren na neoadjuvante chemotherapie kan te radicale chirurgie voorkomen en de noodzaak van herhaalde chirurgie verminderen. Dr. Nehmat Houssami (Sydney School of Public Health) en collega’s hebben een individual patient data meta-analyse uitgevoerd van de overeenkomst tussen MRI-bepaalde en pathologisch bepaalde grootte van tumoren (langste diameter), en MRI vergeleken met alternatieve bepalingsmethoden. De uitkomsten van de meta-analyse zijn online gepubliceerd in BMC Cancer.¹

De onderzoekers vonden in de literatuur acht studies, met tezamen driehonderd patiënten. Het gepoolde mediane verschil (MD) voor MRI versus pathologische bepaling was 0,0 cm, met limits of agreement (LOA) +/- 3,8 cm. Ultrasound onderschatte de pathologische grootte (MD -0,3 cm) vergeleken met MRI (MD 0,1 cm) met vergelijkbare LOA. De MDs waren vergelijkbaar voor MRI (0,1 cm) en mammografie (0,0 cm) , met grotere LOA voor mammografie. Klinisch onderzoek onderschatte de grootte (MD -0,8 cm) vergeleken met MRI (MD 0,0 cm), met grotere LOA. Tumoren die werden ‘gemist’ met MRI waren typisch 2 cm of kleiner bij pathologie, terwijl tumoren groter dan 2 cm vaker werden ‘gemist’ bij klinisch onderzoek (9,3%). MRI-metingen groter dan 5,0 cm kwamen voor in 5,3% van patiënten met pCR, maar waren meer frequent voor mammografie (46,2%).

De onderzoekers concluderen dat er geen systematische bias was in MRI-tumormetingen, maar de LOA waren groot genoeg om klinisch van belang te kunnen zijn. De performance van MRI was over het algemeen superieur aan ultrasound, mammografie, en klinisch onderzoek. Combinaties van testen dienen in toekomstige studies te worden onderzocht.

1.Marinovich ML, Macaskill P, Irwig L et al. Agreement between MRI and pathologic breast tumor size after neoadjuvant chemotherapy, and comparison with alternative tests: Individual patient data meta-analysis. BMC Cancer 2015; epub ahead of print