Interval- of post-screen carcinomen die in retrospect zichtbaar zijn op de CT van de voorafgaande longkankerscreening worden vooral verklaard uit detectiefouten van solide nodules, verdikking van de bulla wand, of endobronchiale lesies. Slechts zelden komen interval- of post-screen carcinomen voor die niet kunnen worden verklaard uit menselijke fouten. Zo luidt de conclusie uit een Nederlandse studie die vandaag online wordt gepubliceerd in European Radiology.¹ Ernst Scholten (die volgende week in Utrecht promoveert) en zijn collega’s analyseerden CT-kenmerken van interval- en post-screen carcinomen uit de NELSON (Nederlands Leuvens Longkanker Screenings Onderzoek)-studie. Twee ervaren radiologen beoordeelden de CTs van de voorafgaande screening, met kennis van de tumorlocatie op de diagnostische CT.

In de studie werden CTs beoordeeld van 61 patiënten (53 mannen) met een interval- of post-screen carcinoom. Van de carcinomen waren er 22 in retrospect zichtbaar op de screening-CT. Bij 20 van deze 22 was er sprake van een detectiefout, bij de overige 2 was er een interpretatiefout. De fouten betroffen intrabronchiale tumor (n=5), bulla met verdikte wand (n=5) lymfadenopathie (n=3) pleurale effusie (n=1) en intraparenchymale solide nodules (n=8). Deze waren bij de screening gemist vanwege brede pleura-aanhechting (n=4), extensieve reticulatie om een nodule (n=1), en extensieve scarring. Bij geen van de interval- of post-screen carcinomen was er sprake van een subsolide nodule.

1.Scholten ET, Horeweg N, de Koning HJ et al. Computed tomographic characteristics of interval and post screen carcinomas in lung cancer screening. Eur Radiol 2014;epub ahead of print