
Van de 888 deelnemers van deze twee studies hadden er 275 (31%) bij randomisatie asymptomatische hersenmetastasen; 166 patiënten hadden voorheen radiotherapie naar de hersenen gekregen en 109 niet. Onder de patiënten met de niet-voorheen behandelde hersenmetastasen was de systemische disease control rate (DCR) na twaalf weken 63% (95%-bti 54%-72%), de intracraniale DCR 56% (95%-bti 46%-66%), en de mediane intracraniale tijd tot progressie (TTP) 7 maanden (95%-bti 6,7 tot 16,4 maanden). Onder de patiënten met de wel voorheen behandelde hersenmetastasen was de systemische DCR 65% (95%-bti 57%-72%), de intracraniale DCR 62% (95%-bti 54%-70%) en de mediane intracraniale TTP 13,2 maanden (95%-bti 9,9 maanden tot niet bereikt). Systemische ziektecontrole was gecorreleerd met intracraniale ziektecontrole (correlatiecoëfficiënt 0,7652; p<0,001). Van de patiënten zonder hersenmetastasen bij randomisatie die progressieve ziekte ontwikkelden (n=253) werden bij 20% hersenmetastasen gediagnostiseerd.
De onderzoekers concluderen dat crizotinib-behandeling geassocieerd was met systemische en intracraniale ziektecontrole in patiënten met ALK-rearranged NSCLC met hersenmetastasen. Progressie van bestaande of ontwikkeling van nieuwe intracraniale lesies tijdens de behandeling was echter een niet-ongebruikelijke manifestatie van verkegen resistentie tegen crizotinb.
1.Costa DB, Shaw AT, Ou S-HI et al. Clinical experience with crizotinib in patients with advanced ALK-rearranged non-small-cell lung cancer and brain metastases. J Clin Oncol 2015; epub ahead of print