Niet-overdraagbare
ziekten, zoals kanker en cardiovasculaire ziekte, zijn in een vroeg stadium
vaak lastig te diagnostiseren. Er is behoefte aan biomarkers voor deze ziekten
die in eenvoudig toegankelijke weefsels of lichaamsvloeistoffen kunnen worden bepaald. In PNAS van 24
februari 2014 beschrijven Andrew Warren (Massachusetts
Institute of Technology) en collega’s een nieuwe strategie die wellicht in
deze behoefte kan voorzien.1 De strategie van de onderzoekers, uit
de groep van prof. Sangeeta Bhatia, berust op het ontwikkelen van exogene
agentia die als probe voor de aanwezigheid van aangetast weefsel kunnen dienen. Bij patiënten met colorectaalkanker produceren de tumoren matrix-metalloproteïnasen (MMPs) die de groei, angiogenese en metastasering faciliteren. De MIT-onderzoekers hebben MMP-gevoelige nanoparticles gemaakt, die in theorie na toediening aan een patiënt door MMPs worden afgebroken, waarna specifieke peptiden in de urine worden geconcentreerd. Deze peptiden kunnen vervolgens worden bepaald met behulp van teststrips met ligand-bindende antilichamen.
Warren en coauteurs laten zien dat ze met hun methode onderscheid kunnen maken tussen de urine van muizen met LS174T-colorectaaltumoren en urine van controlemuizen (p=0,0025). 2 De onderzoekers wijzen er op dat de methode in potentie diagnose van colorectaalkanker mogelijk maakt zonder dat er behoefte is aan dure instrumenten, invasieve procedures, of medisch geschoold personeel.
Referenties
1. Warren A, Kwong GA, Wood DK et al. Point-of-care diagnostics for noncommunicable diseases using synthetic urinary biomarkers and paper microfluidics. Proc Natl Acad Sci 2014;epub ahead of print
2. Op analoge wijze kunnen de onderzoekers ook onderscheid maken tussen de urine van thrombotische muizen en de urine van controlemuizen.
