Het testen van EGFR-mutaties in circulerend vrij (cf) tumor DNA is mogelijk een alternatief voor het testen in tumorweefsel. Prof. Yi-Long Wu (Longkankerinstituut Guangdong) en collega’s hebben EGFR-mutaties onderzocht in gematchte tumor- en bloedmonsters van NSCLC-patiënten die deelnamen aan de FASTACT-2 studie, waarin de patiënten waren gerandomiseerd naar zes cycli chemotherapie plus sequentieel erlotinib of placebo. Bloedmonsters werden genomen bij aanvang van de behandeling, bij de derde cyclus, en bij progressie. De uitkomsten van de analyses zijn online gepubliceerd in Clinical Cancer Research.¹

De concordantie tussen de bloed- en weefseltesten (n=238) was 88%, met 75% sensitiviteit en 96% specificiteit voor de bloedtest. In de patiënten met EGFR-mutatie in cfDNA bij aanvang was de mediane progressievrije overleving 13,1 maanden in de erlotinibgroep versus 6,0 maanden in de placebogroep (HR 0,22; p<0,0001). In de patiënten zonder EGFR-mutatie in cfDNA bij aanvang was de mediane PFS 6,2 maanden in de erlotinibgroep versus 6,1 maanden in de placebogroep (niet significant).

In de groep patiënten met EGFR-mutatie in cfDNA bij aanvang was de mediane PFS 7,2 maanden in patiënten die bij cyclus 3 nog steeds een EGFR-mutatie in cfDNA hadden versus 12,0 maanden in patiënten die bij cyclus 3 geen EGFR-mutatie in cfDNA hadden (HR 0,32; p<0,0001). De mediane overall survival in deze twee groepen patiënten was 18,2 versus 31,9 maanden (HR 0,51; p=0,0066).

De onderzoekers concluderen dat EGFR-mutatieanalyse in bloed relatief sensitief en zeer specifiek is. Dynamische veranderingen in cfDNA EGFR-mutatiestatus ten opzichte van aanvang van de behandeling kunnen klinische uitkomsten voorspellen.


1.Mok TSK, Wu Y-L, Lee JS et al. Detection and dynamic changes of EGFR mutations from circulating tumor DNA as a predictor of survival outcomes in NSCLC patients treated with first-line intercalated erlotinib and chemotherapy. Clin Cancer Res 2015; epub ahead of print