De jarige van 4 juni is de Amerikaanse arts en onderzoeker Eugene Floyd DuBois (1882-1959), die de term Basal Metabolic Rate muntte, en de relatie bepaalde tussen de BMR en leeftijd, geslacht en lichaamsgewicht.^1,2


DuBois werd geboren op Staten Island (New York). Toen hij zestien jaar oud was deed hij zijn eerste ervaring met praktische geneeskunde op. Samen met zijn broer werkte hij in de zomervakantie als loopjongen in een legerziekenhuis op Long Island, waar veel gewonden uit de Cuba-oorlog werden verpleegd. In 1903 kreeg hij zijn BA-graad van Harvard University, cum laude, en in 1906 zijn MD-graad van Columbia College of Physicians and Surgeons. Hij deed zijn internship bij het Presbyterian Hospital in New York, en vertrok in 1909 naar Berlijn om zich te bekwamen op het nieuwe terrein van onderzoek van de menselijke stofwisseling.

DuBois ging onderzoek doen in het laboratorium van prof. Theodor Brugsch (1878-1963) in het Charité ziekenhuis. Hij werkte daar samen met Borden Veeder (1883-1970), een pas afgestudeerde MD van Pennsylvania Medical School, die net als DuBois naar Berlijn was gekomen om stofwisselingsonderzoek te doen. Ze lapten een oud Pettenkofer-Voit apparaat op, en begonnen een studie van energiebehoeften in diabetespatiënten.³


In 1911 keerde DuBois terug naar de Verenigde Staten. Bij Cornell University in Ithaca (New York) zette hij zijn stofwisselingsonderzoek voort. Hij ontwierp een apparaat waarmee hij het energieverbruik van mensen kon schatten aan de hand van ingeademde zuurstof en het uitgeademde koolzuurgas. Hij ontwikkelde een methode om eenvoudig het lichaamsoppervlak van mensen te schatten: hij bedekte proefpersonen geheel met zacht papier, bepaalde het oppervlak van het papier, en leidde een formule af voor de relatie tussen lichaamsgewicht, lengte en lichaamsoppervlak. Met zijn medewerkers publiceerde hij tal van artikelen over afwijkingen in de energiestofwisseling bij uiteenlopende aandoeningen als buiktyfus, tuberculose, malaria, pernicieuze anemie, leukemie, thyreotoxicose, nefritis, en hartziekte. Hij vatte de studies samen in zijn boek Basal Metabolism in Health and Disease (1936). In 1930 werd hij professor of medicine bij Cornell. In 1937 gaf hij de prestigieuze Lane Lectures bij Stanford University, waarin hij stelde: ´each small problem that is solved brings up other problems which make it necessary to take another step, and that step is usually backwards into a more fundamental science.’

Tijdens de Eerste Wereldoorlog diende DuBois bij de US Navy als expert in de fysiologie van bemanningen van onderzeeboten. Hij voer zelf mee. In 1918 kreeg hij het Navy Cross voor zijn bijdrage aan het redden van de bemanning van een onderzeeboot die bij een aanvaring beschadigd was geraakt. In de Tweede Wereldoorlog zette hij zijn fysiologische expertise vooral in voor het aanpassen van militaire vliegtuigen aan de behoeften van de piloten. Deze activiteiten leverden hem een Letter of Commendation op.

In 1954 raakte Dubois rolstoelgebonden door een hersenbloeding. Hij overleed op 12 februari 1959.

Referenties
1. Aub JC. Eugene Floyd DuBois 1882-1959. National Academy of Sciences Biographical Memoirs 1962;125-145
2. Barr DP. Eugene Floyd DuBois, Jun 4,1882 – February 12,1959
3. DuBois EF, Veeder BS. The total energy requirement in diabetes mellitus. Arch Intern Med 1910;5:37

Morgen: Hij beschouwde Einstein’s relativiteitstheorie als niet bijzonder belangrijk.