De deelneemsters waren 9 patiënten met lokaal recidief, 20 met pelvismetastasen en 40 met lokaal recidief en pelvismetastasen. De meeste deelneemsters (n=57) hadden één lijn voorbehandeling gehad. De deelneemster werden gerandomiseerd naar maximaal zes cycli carboplatine en paclitaxel plus dagelijks cediranib (arm A, n=34) of carboplatine en paclitaxel plus placebo (arm P, n=35) tot progressie van de ziekte optrad. Behandelingsgerelateerde toxiciteit leidde tot stoppen voor het einde van de zes cycli chemotherapie door 6 patiënten in arm A en 8 patiënten in arm P.
Het primaire eindpunt van de studie was progressievrije overleving. De PFS bedroeg 35 weken (80%-bti 32-38) in arm A versus 30 weken (80%-bti 29-31) in arm P (HR 0,61; p=0,046). Na vier weken behandeling waren de VEGFR-2 niveaus in het bloed in arm A significant sterker afgenomen dan in arm P. Er was geen significant verschil in mediane overall survival (59 weken in arm A versus 63 weken in arm P; p=0,401). Complete of partiële respons werd gezien bij 66% in arm A versus 42% in arm P (p=0,030). Graad 2- 4 diarree en hypertensie waren meer frequent in arm A. Na de chemotherapie werden graad 2-4 toxiciteiten gezien bij 19% in arm A versus 9% in arm P.
De onderzoekers concluderen dat toevoeging van cediranib aan chemotherapie leidde tot verlenging van de progressievrije overleving, remming van VEGFR-2, en verbetering van de respons, bij te verdragen bijwerkingen.
ESMO 2014, 25LBA PR
