De
pathologie van klassiek Hodgkin lymfoom (cHL) wordt gekenmerkt door maligne
Reed-Sternberg cellen in een extensief maar ineffectief inflammatoir
infiltraat. Genetische analyses wijzen uit dat in cHL frequent 9p24.1-amplificatie
resulterend in toegenomen expressie van PD-1 liganden voorkomt. Na activering
leidt PD1 tot verzwakking van de immuunrespons. Dr. Philippe Armand (Dana-Farber
Cancer Institute, Boston) en collega’s komen op grond van deze waarnemingen tot
de hypothese dat cHL voor overleving een genetisch bepaalde en targetable afhankelijkheid van de PD-1 route
heeft. Ze voerden een fase 1-studie uit van de PD-1 blokker nivolumab voor recidiverend
of refractair cHL. Armand presenteerde interimresultaten van de studie in San
Francisco.1
Deelnemers
aan de studie waren 23 cHL-patiënten (mediaan 35 jaar oud; range 20-54). Acht
patiënten hadden twee of drie eerdere systemische therapieën gehad, zeven
patiënten vier of vijf, en acht patiënten zes of meer. De deelnemers kregen
intraveneus iedere twee weken nivolumab tot progressie of excessieve toxiciteit
optrad. In juni 2014, na mediane follow-up van 40 weken, hadden vier patiënten
complete respons getoond, en zestien patiënten partiële respons (overall response 87%). Drie patiënten hadden
stabiele ziekte (dus nul patiënten met progressie). Van de responsen werd 60%
na acht weken behandeling gezien, en duurde 48% in juni 2014 nog voort. Van de
patiënten was op dat moment 43% nog in de studie.
Er waren
geen graad 4- of 5-bijwerkingen. Er waren twee graad 3-bijwerkingen die tot
discontinuering leidden: een patiënt met pancreatitis en een patiënt met
myelodysplastisch syndroom met graad 3-trombocytopenie (deze patiënt had zes
eerdere behandelingen gehad waaronder ASCT). Tot de andere graad 3-bijwerkingen
behoorden lymfopenie, GI-inflammatie, en toegenomen lipase. Het
veiligheidsprofiel van nivolumab was consistent met wat is gezien in patiënten
met solide tumoren.
De
onderzoekers voerden genetische analyses uit van tumoren van tien patiënten. In
alle tumoren zagen ze genetische abnormaliteiten van 9p24.1 die resulteerden in
overexpressie van PD-1 liganden. Armand verwacht dat PD-1 blokkade een
belangrijk onderdeel kan worden van de behandeling van patiënten met cHL.
1.Armand P et al. ASH Annual Meeting 2014; abstr.
289
Commentaren
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)