
Veel-gerapporteerde bijwerkingen waren vermoeidheid, pruritus, en verminderde eetlust. In het optreden van deze bijwerkingen waren er geen duidelijke verschillen tussen patiënten die verschillende doseringen kregen, of tussen patiënten die pembrolizumab om de twee of om de drie weken kregen. Het percentage patiënten met objectieve respons was 19,4%, en de mediane duur van de respons was 12,5 maanden. De mediane progressievrije overleving was 3,7 maanden, en de mediane overall survival was 12,0 maanden.
Garron en collega’s onderzochten ook het expressieniveau in tumoren van het PD-1 ligand (PD-L1) dat geassocieerd is met de waarschijnlijkheid van klinisch profijt van pembrolizumab. De deelnemers werden toegewezen aan een traningsgroep (n=182) of een validatiegroep (n=313). Op basis van bepalingen in de trainingsgroep werd PD-L1 expressie in tenminste 50% van de tumoren (‘proportion score’) gekozen als afsnijwaarde. Onder patiënten met een proportion score van 50% of meer in de validatiegroep was het percentage met respons 45,2%. Bij een proportion score van 1% tot 49% was de ORR 16,5%, en bij een proportion score lager dan 1% was de ORR 10,7%. Onder alle patiënten met een proportion score van 50% of meer was de mediane progressievrije overleving 6,3 maanden en de mediane overall survival was niet bereikt na mediaan 10,9 maanden follow-up.
De onderzoekers concluderen dat pembrolizumab een acceptabel bijwerkingenprofiel had en antitumor activiteit liet zien in patiënten met gevorderd niet-kleincellig longcarcinoom.
1.AACR Annual Meeting 2015; abstr. 9109