Met next-generation sequencing zijn genoomafwijkingen geïdentificeerd die DNA-reparatiestoornissen veroorzaken in sporadisch metastatisch castratieresistent prostaatcarcinoom (mCRPC). Prof. Johann de Bono (The Institute of Cancer Research, Londen) en collega’s hebben onderzocht of de PARP-remmer olaparib antitumor-activiteit heeft in mCRPC. Ze presenteren de uitkomsten van de fase-2 TOPARP-studie vandaag op de AACR Annual Meeting in Philadelphia.¹

Deelnemers aan de studie waren vijftig patiënten, die allen waren voorbehandeld met docetaxel, 48 met abiraterone, en 20 met carbazitaxel. De patiënten kregen olaparib 400 mg bid bij progressie na één of twee lijnen chemotherapie. Eindpunt van de studie was respons, gedefinieerd als objectieve respons volgens RECIST 1.1 en/of PSA-afname van tenminste 50% en/of afname van circulerende tumorcellen van 5 of meer tot minder dan 5 per 7,5 ml bloed. Deze respons werd gezien in 16 van 49 evalueerbare patiënten (response rate 32,7%; 95%-bti 20-47,5%). Bij data cut-off waren elf patiënten langer dan zes maanden behandeld en vier langer dan twaalf maanden.

Next-generation sequencing detecteerde genoomafwijkingen in genen geassocieerd met DNA-reparatie (BRCA2, ATM, CHEK2) in tumormonsters van vijftien van 49 patiënten. Dertien van deze vijftien patiënten hadden respons op olaparib. De specificiteit van het DNA repair gene panel was 94%. PTEN-verlies en ERG-rearrangements waren niet geassocieerd met respons op olaparib. De bijwerkingen waren consistent met wat is gezien in eerdere olaparibstudies. In 26% moest de olaparibdosering verlaagd worden.

De onderzoekers concluderen dat olaparib duurzame antitumor-activiteit liet zien in zwaar voorbehandeld sporadisch mCRPC. De met olaparibrespons geassocieerde genoomdefecten bieden een mogelijkheid van moleculaire stratificatie in gevorderd prostaatcarcinoom.

1.AACR Annual Meeting 2015; abst. 8311