Cixutumumab en ramucirumab zijn monoklonale antilichamen met als target respectievelijk de insulin-like growth factor receptor en de vascular endothelial growth factor receptor. Dr. Maha Hussain (University of Michigan, Ann Arbor) hebben een niet-vergelijkende fase 2-studie uitgevoerd van de werkzaamheid van cixutumumab of ramucirumab, beide in combinatie met mitoxantron en prednison, voor metastatisch castratieresistent prostaatcarcinoom na progressie op docetaxel. De uitkomsten van de studie zijn online gepubliceerd in het European Journal of Cancer.¹

Het primaire eindpunt van de studie was de composiet progressievrije overleving. De cPFS was 4,1 maanden (95%-bti 2,2-5,6 maanden) in de cixutumumab-arm (n=66) en 6,7 maanden (95%-bti 4,5-8,3 maanden) in de ramucirumab-arm (n=66). De mediane tijd tot radiografische progressie was 7,5 maanden met cixutumumab en 10,2 maanden met ramucirumab. De mediane overall survival was 10,8 maanden met cixutumumab en 13,0 maanden met ramucirumab. De meest frequente bijwerking was vermoeidheid. De incidentie van de meeste niet-hematologische graad 3- of 4- bijwerkingen was minder dan 10% in beide armen. Graad 3 cardiale disfunctie trad op in 7,6% van de patiënten die ramucirumab kregen.

De onderzoekers concluderen dat combinaties van cixutumumab of ramucirumab met mixantron en prednison feasible waren en geassocieerd waren met matige toxiciteiten in docetaxel-voorbehandelde mannen met mCRPC. Gelet op de waargenomen cPFS in vergelijking met historische controle komt het ramucirumab-regime in aanmerking voor nader onderzoek.

1.Hussain M, Rathkopf D, Liu G et al. A randomised non-comparative phase II trial of cixutumumab (IMC-A12) of ramucirumab (IMC-1121B) plus mitoxantrone and prednisone in men with metastatic docetaxel-pretreated castration-resistant prostate cancer. Eur J Cancer 2015; epub ahead of print