Patiënten met EGFR-mutant NSCLC hebben over het algemeen een progressievrije overleving van 9 tot 13 maanden op behandeling met de EGFR tyrosinekinaseremmers gefitinib of erlotinib. Na verloop van tijd treedt echter onveranderlijk resistentie op. Er is behoefte aan meer werkzame EGFR-remmers. Dit schrijven prof. Pasi Jänne (Dana Farber Cancer Institute, Boston) en collega’s vandaag online in The Lancet Oncology.¹ In de publicatie presenteren ze de uitkomsten van een fase 2-studie van de pan-HER remmer dacomitinib als eerstelijns behandeling voor gevorderde NSCLC. Werkzaamheid van dacominitib is gezien in patiënten die voorheen behandeld waren met gefinitib of erlotinib.


Deelnemers aan de studie waren 89 patiënten van 25 centra. De deelnemers waren klinisch geselecteerd (nooit- of meer dan 15 jaar tevoren gestopte lichte rokers; n=44) of moleculair geselecteerd (EGFR-activerende mutaties in exon 19; n=25; of exon 21; n=20). De deelnemers kregen oraal dacomitinib eenmaal daags tot ziekteprogressie, onacceptabele toxiciteit of patient withdrawal. Het primaire eindpunt van de studie was PFS na vier maanden, met als nul-hypothese PFS na vier maanden 50% of minder.

De PFS na vier maanden bedroeg 76,8% (95%-bti 66,4-84,4) in de totale populatie, en 95,5% (83,2-98,8) in de EGFR-mutant populatie. De meest-gerapporteerde bijwerkingen waren diarree (93% van de deelnemers), acneïforme dermatitis (78%), droge huid (44%) en stomatitis (40%). Er waren twee patiënten met graad 4-bijwerkingen, en geen patiënten met graad 5-bijwerkingen.

De onderzoekers concluderen dat dacomitinib bemoedigende klinische werkzaamheid heeft als eerstelijns behandeling, zowel bij klinisch als bij moleculair geselecteerde patiënten met NSCLC.

1.Jänne PA, Ou S-H I, Kim D-W et al. Dacomitinib as first-line treatment in patients with clinically of molecularly selected advanced non-small-cell lung cancer: a multicentre, open-label, phase 2 trial. Lancet Oncol 2014; epub ahead of print