Allogene stamceltransplantatie is de enige behandeling voor myeloproliferatief-neoplasme geassocieerde myelofibrose die lange-termijn remissie induceert. Allo-SCT is echter geassocieerd met relatief hoge mortaliteit en hoog risico van complicaties. Andere behandelingen, inclusief ruxolitinib en JAK-remmers, resulteren niet in remissie of moleculaire respons. Dit schrijven dr. Ayalew Tefferi (Mayo Clinic, Rochester MN) en collega’s in een artikel dat vandaag online gepubliceerd wordt in The New England Journal of Medicine.¹ In de publicatie presenteren ze uitkomsten van een studie van de telomeraseremmer imetelstat voor intermediair- of hoog-risico myelofibrose.

Deelnemers aan de studie waren 33 patiënten, mediane leeftijd 67 jaar, van wie er zestien voorheen behandeld waren met JAK-rmmers. De patiënten kregen imetelstat (twee-uur intraveneuze infusie, startdosering 9,4 mg/kg) iedere één tot drie weken. Het primaire eindpunt was ORR. Complete of partiële remissie werd gezien in zeven patiënten (21%). De mediane duur van de complete responsen was achttien maanden (range dertien tot twintig maanden), en de mediane duur van de partiële responsen was tien maanden (range zeven tot meer dan tien maanden). In de vier patiënten met complete respons werd reversie van beenmergfibrose gezien, en drie van deze vier patiënten hadden een moleculaire respons.

Er was respons in 27% van de patiënten met een JAK2-mutatie versus 0% van de patiënten zonder JAK2-mutatie, en in 32% van de patiënten zonder een ASXL1-mutatie versus 0% van de patiënten met een ASXL1-mutatie. Complete respons werd gezien in 38% van de patiënten met een mutatie in SF3B1 of U2AF1 versus 4% van de patiënten zondereen mutatie in deze genen (p=0,04). De responsen waren niet gecorreleerd met de uitgangs-telomeerlengte.

Behandelingsgerelateerde bijwerkingen waren graad 4-trombocytopenie (18% van de patiënten), graad 4-neutropenie (12%), graad 3-anemie (30%), en graad 1- of 2-verhoging van niveaus van bilirubine, alkalisch fosfatase en aspartaataminotransferase. De onderzoekers concluderen dat imetelstat activiteit had in patiënten met myelofibrose maar ook klinisch relevante myelosuppressie kon veroorzaken.

1.Tefferi A, Lasho TL, Begna KH et al. A pilot study of the telomerase inhibitor imetelstat for myelofibrosis. N Engl J Med 2015;373:908-919