Onder patiënten met gevorderd pancreascarcinoom zijn twee subgroepen geïdentificeerd met een slechte overleving na gemcitabine monotherapie: de ene groep wordt gedefinieerd door overexpressie van ACOX1 (acyl CoA oxidase-1) in het bloed, de andere door verhoogde pijndrempel (VAS>20 mm) bij aanvang van de behandeling. Dr. Gaël Deplanque (Hôpital Paris Saint Joseph) en collega’s hebben een studie uitgevoerd die uitwijst dat toevoeging van de orale TKI masitinib aan de gemcitabinebehandeling in deze subgroepen resulteert in betere overall survival. De studie is online gepubliceerd in Annals of Oncology.¹

Deelnemers aan de fase 3-studie waren patiënten met niet-operabel chemotherapie-naïef pancreas ductaal adenocarcinoom, die werden gerandomiseerd naar gemcitabine plus masitinib (n=175) of gemcitabine plus placebo (n=178). Er was geen statistisch significant verschil in mediane OS tussen beide armen in de gehele populatie (7,7 maanden in de masitinib-arm versus 7,1 maanden in de placebo-arm). In de beide bovengenoemde subgroepen (tezamen 63% van de populatie) was er wel een effect van masitinib. De mediane OS in de placebo-arm in de beide subgroepen was 5,0 maanden. De mediane OS in de masitinib-arm was 11,7 maanden in de ‘ACOX1’-subgroep (HR 0,23; p=0,001) en 8,0 maanden in de ‘pijn’-subgroep (HR 0,62; p=0,012). De combinatiebehandeling leidde tot meer toxiciteiten dan gemcitabine plus placebo, maar deze toxiciteiten waren manageable.

De onderzoekers concluderen dat deze uitkomsten, mits bevestigd in een onafhankelijke studie, toevoeging van masitinib aan de gemcitabinebehandeling van PDAC in de subgroepen steunen.

1.Deplanque G, Demarchi M, Hebbar M et al. A randomized, placebo-controlled phase III trial of masitinib plus gemcitabine in the treatment of advanced pancreatic cancer. Ann Oncol 2015; epub ahead of print