Prof. Keith Stewart (Mayo Clinic, Scottsdale AZ) en collega’s hebben een fase 3-studie uitgevoerd van melfalan, prednison en thalidomide (MPT-T) versus melfalan, prednison en lenalidomide (mPR-R) in patiënten met niet eerder behandeld multipel myeloom. De uitkomsten van de studie zijn online gepubliceerd in Blood.¹ De studie had een non-inferiority design, waarbij inferoriteit was gedefinieerd als PFS-HR van MPT-T/mPR-R ≤0,82.

Deelnemers aan de studie waren 306 patiënten met een mediane leeftijd van 75,7 jaar. De mediane follow-up was 40,7 maanden. De mediane progressievrije overleving was 21 maanden met MPT-T versus 18,7 maanden met mPR-R (HR 0,84; 95%-bti 0,64-1,09) zodat de nulhypothesen van mPR-R inferioriteit of geen behandelingsverschil niet verworpen werden. De overall survival was 52,6 maanden met MPT-T versus 47,7 maanden met mPR-R (p=0,476). De response rates waren 63,6% met MPT-T versus 59,9% met mPR-R (p=0,557). Graad 3 of hoger niet-hematologische toxiciteit was 59,5% met MPT-T versus 40,0% met mPR-R (p=0,001). Tweede maligniteiten werden gezien in achttien patiënten met MPT-T versus veertine met mPR-R. De kwaliteit van leven was gunstiger met mPR-R.

De onderzoekers concluderen dat gebruik van MPT-T in oudere patiënten met onbehandeld multipel myeloom vergeleken met mPR-R geen statistisch of klinisch relevant betere respons, PFS of OS levert maar wel meer bijwerkingen heeft en resulteert in slechtere kwaliteit van leven.

1.Stewart AK, Jacobus A, Fonseca R et al. Melphalan, prednisone and thalidomie versus melphalan, prednisone and lenalidomide (ECOG: E1A06) in untreated multiple myeloma. Blood 2015; epub ahead of print