Stephanie Bonn, als promovenda werkzaam bij het Karolinska Institute in Stockholm, en haar collega’s publiceren vandaag online in Cancer Epidemiology, Biomarkers & Prevention de uitkomsten van een studie naar het verband tussen fysieke activiteit en overleving in een groot cohort mannen met prostaatcarcinoom.¹ Deelnemers aan de studie waren 4623 Zweedse mannen met gelokaliseerde ziekte die was gediagnostiseerd tussen 1997 en 2002. De deelnemers die in 2007 nog in leven waren zijn gevolgd tot 2012. De conclusies van de studie zijn dus niet algemeen geldig voor agressieve ziekte (de meeste patiënten met agressieve ziekte zullen voor 2007 overleden zijn). De deelnemers rapporteerden hun leefstijlgewoonten middels een vragenlijst tussen januari 2007 en juni 2008.

Gedurende de follow-up periode overleden 561 deelnemers, van wie er 194 overleden aan prostaatcarcinoom. De sterfte aan alle oorzaken was significant verlaagd voor mannen die 5 of meer MET-h/d (HR 0,63; 95%-bti 0,52-0,77) actief waren, 20 of meer minuten per dag wandelden of fietsten (HR 0,70; 95%-bti 0,57-0,86), een uur of langer per dag huishoudelijk werk deden (HR 0,71; 95%-bti 0,59-0,86), of meer dan een uur per week aerobe inspanning verrichtten (HR 0,74; 95%-bti 0,61-0,90). De prostaatcarcinoom-specifieke mortaliteit was significant verlaagd bij 20 minuten of langer per dag wandelen of fietsen (HR 0,61; 95%-bti 0,43-0,87) en meer dan een uur per week aerobe inspanning verrichten (HR 0,68; 95%-bti 0,48-0,91).

1.Bonn SE, Sjölander A, Lagerros YT et al. Physical activity and survival among men diagnosed with prostate cancer. Cancer Epidemiol Biomarkers Prev 2014; epub ahead of print