Naarmate de wereldbevolking vergrijst zal de comorbiditeit-belasting van AML-patiënten toenemen. Bij de keuze voor intensieve chemotherapie bij AML wordt vaak de aanwezigheid van comorbiditeiten meegewogen. Er is echter weinig evidentie voor het integreren van comorbiditeit-maten in clinical decision making, schrijven dr. Lene Østgård (Aarhus Universitetshospital) en haar collega’s vandaag online in Leukemia.¹ In de publicatie presenteren ze de uitkomsten van een studie naar de prognostische impact van comorbiditeit en WHO Performace Status (PS) op remissie en mortaliteit bij alle Deense AML-patiënten die zijn behandeld tussen 2000 en 2012.

Van de 2792 patiënten kregen er 1467 intensieve therapie. Van deze patiënten had 76% geen comorbiditeit, 19% één comorbiditeit, en 6% twee of meer comorbiditeiten. Uit de analyses bleek dat lage complete remissie-percentages niet geassocieerd waren met comorbiditeiten; wel met slechte PS. Onder de patiënten die intensieve chemotherapie kregen was de aanwezigheid van comorbiditeit niet geassocieerd met verhoogde 90-dagen mortaliteit (mortality rate 1,06; 95%-bti 0,76-1,48), en slechts zwak en niet statistisch significant met de drie-jaars mortaliteit (MR 1,18; 95%-bti 0,97-1,44). Een slechte PS was wel geassocieerd met verhoging van de korte- en lange-termijn mortaliteit. De onderzoekers concluderen dat meer AML-patiënten met comorbiditeit baat kunnen hebben bij intensieve chemotherapie.

1. Østgård LSG, Nørgaard JM, Sengeløv H et al. Comorbidity and performance status in acute myeloid leukemia patients: a nation-wide population-based cohort study. Leukemia 2014;epub ahead of print