De insulin-like growth factor signaleringsroute is mogelijk relevant voor overleving bij prostaatkanker. Vooral varianten van de genen IGF2-AS en SSTR2 zijn geassocieerd met de overleving. Dit zijn de conclusies uit een studie die vandaag online gepubliceerd wordt in JNCI.¹ De auteurs zijn afkomstig uit acht verschillende landen waaronder Nederland. De Nederlandse auteur is dr. Bas Bueno de Mesquita (RIVM).

Er zijn aanwijzingen dat de IGF-route betrokken is bij het ontstaan van prostaatkanker, maar de rol van de route bij progressie van de ziekte is onbekend, zo schrijven de auteurs. Ze hebben de studie uitgevoerd in zeven NCI-cohorten met in totaal 5887 patiënten van wie er 704 aan prostaatkanker overleden waren. Ze onderzochten de associatie van 530 tagging SNPs in 26 aan de IGF route gerelateerde genen met overleving. Ze zagen dat de IGF-route significant geassocieerd was met de prostaatkankermortaliteit (p=0,03), en dat de sterkste bijdrage werd geleverd door IGF2-AS (p=0,04) en SSTR2 (p=0,04). In SNP-specifieke analyse bleken 36 SNPs geassocieerd te zijn met prostaatkankermortaliteit, maar na gen-gebaseerde correcties bleven er slechts drie (in IGF2-AS) over.

Uit een analyse bij 2424 patiënten (313 prostaatkankerdoden) bleek dat de prediagnose-spiegels van circulerend IGF1 en IGFBP3 niet geassocieerd zijn met de prostaatkankermortaliteit.

1.Cao Y, Lindström S, Schumacher F et al. Insulin-like growth factor pathway genetic polymorphisms, circulating IGF1 and IGFBP3, and prostate cancer survival. J Natl Cancer Inst 2014;epub ahead of print