In Waldenström’s macroglobulinemie (WM) zijn de mutaties MYD88^L265P en CXRC4^WHIM zeer prevalent. De eerste mutatie zet tumorcellen aan tot groei middels Bruton’s tyrosinekinase, een target van ibrutinib. De tweede mutatie is geassocieerd met in vitro resistentie tegen ibrutinib. Dr. Steven Treon (Dana-Farber Cancer Center, Boston) en collega’s hebben een prospectieve studie uitgevoerd van ibrutinib in 63 WM-patiënten die tenminste één eerder behandeling hadden gekregen. De uitkomsten van de studie worden vandaag gepubliceerd in The New England Journal of Medicine.¹

De patiënten kregen ibrutinib (oraal 420 mg per dag) tot progressie of niet-acceptabele toxiceit optrad. De behandeling resulteerde is afname van serum IgM-niveaus (van mediaan 3520 mg/dl tot 880 mg/dl; p<0,01), toename van hemoglobineniveaus (van mediaan 10,5 g/dl tot 13,8 g/dl; p<0,01), en afname van beenmergbetrokkenheid (van 60% tot 25%, p<0,01). De mediane tijd tot tenminste een mineure respons was vier weken. De overall response rate (ORR) was 90,5%; de major response rate (MRR) was 73,0%. De respons was het best in patiënten met MYD88^L265P CXCR4^wildtype (ORR 100% en MRR 91,2%); gevolgd door patiënten met MYD88^L265PCXCR4^WHIM (ORR 85,7% en MRR 61,9%) en patiënten met MYD88^wildtype CXCR4^wildtype (ORR 71,4%; MRR 28,6%).

De twee-jaars progressievrije overleving was 69,1%, en de twee-jaars overall survival was 95,2%. Graad 2 of meer behandelingsgerelateerde toxiciteiten waren neutropenie (in 22% van de patiënten) en trombocytopenie (in 14%), bloeding (3%), epistaxis geassocieerd met gebruik van visoliesupplementen (3%) en atriumfibrilleren geassocieerd met geschiedenis van aritmie (5%).

De onderzoekers concluderen dat ibrutinib zeer actief was, geassocieerd was met duurzame responsen, en goed werd verdragen in WM-patiënten. De MYD88- en CXCR4-mutatiestatus zijn van invloed op de respons.

1.Treon SP, Christina K, Tripsas MA et al. Ibrutinib in previously treated Waldenström’s macroglobulinemia. N Engl J Med 2015;372:1430-1440