Dr. Elisa Bandera (Rutgers Cancer Institute of New Jersey, New Brunswick) en collega’s hebben een analyse uitgevoerd van de impact van chemotherapie-dosering volgens body mass index op de overleving van patiënten met ovariumcarcinoom. De uitkomsten zijn online gepubliceerd in JAMA Oncology.¹ De analyse is gebaseerd op gegevens van patiënten in een Kaiser Permanente North California cohort. Het cohort omvatte 806 patiënten met de diagnose primair invasief ovariumcarcinoom tussen januari 2000 en maart 2013. Ze kregen eerstelijns carboplatin en paclitaxel met curatieve intentie.

Hoge BMI was de sterkste voorspeller van doseringsreductie. Vergeleken met vrouwen met een normaal lichaamsgewicht kregen vrouwen met een BMI hoger dan 40 kg/m² gemiddeld 38% minder paclitaxel en 45% minder carboplatin in mg/kg lichaamsgewicht. De gemiddelde average relative dose intensity (ARDI) was mediaan 73,7% voor vrouwen met een BMI hoger dan 40 kg/m² versus 88,2% voor vrouwen met een normaal lichaamsgewicht (p<0,001). Een ARDI lager dan 70% was geassocieerd met slechtere overall survival (HR 1,62; 95%-bti 1,10-2,37) en ovariumcarcinoom-specifieke overleving (HR 1,69; 95%-bti 1,12-2,55).

In vrouwen die geen doseringsreductie kregen was obesitas geassocieerd met betere overleving. Dit beschermende effect van obesitas verdween bij doserinsgreductie (ARDI<85%). De onderzoekers concluderen dat lagere RDI een onafhankelijke voorspeller is van mortaliteit in patiënten met ovariumcarcinoom. Dit effect was het sterkst in vrouwen met normaal gewicht maar werd bij alle BMI-niveaus gezien. BMI dient geen belangrijke invloed te hebben op beslissingen over doseringsreductie in vrouwen met ovariumcarcinoom, aldus de onderzoekers.

1.Bandera EV, Lee VS, Rodriguez-Rodriguez L et al. Impact of chemotherapy dosing on ovarian cancer survival according to body mass index. JAMA Oncol 2015; epub ahead of print