Toevoegen van carboplatine of bevacizumab aan standaard neoadjuvante chemotherapie voor TNBC resulteert in significante verbetering van het bereiken van pCR. Dr. William Sikov (Women and Infants Hospital of Rhode Island, Providence) presenteert vandaag in San Antonio uikomsten van de CALGB/Alliance 40603-studie.¹ In zijn presentatie gaat hij in op genomische determinanten van deze respons.

De onderzoekers voerden PAM50-subtype analyse uit op 367 pre-treatment samples van stadium II-III TNBC-patiënten die standaard neoadjuvante chemotherapie kregen (paclitaxel gevolgd door AC) met of zonder carboplatine en/of bevacizumab. In 87% van de monsters zagen ze een basal-like genexpressiepatroon, in 2% claudin-low, in 4% HER2-verrijkt, minder dan 1% luminal A, en 7% normal-like. In patiënten met basal-like tumoren nam het percentage pCR na toevoegen van carboplatine toe van 47% tot 61% (p=0,014). Deze toename verschilde niet significant van wat werd gezien voor alle subtypes tezamen. In patiënten met basal-like tumoren nam het percentage pCR na toevoegen van bevacizumab toe van 45% naar 64% (p=0,0009), terwijl toevoeging van bevacizumab in patiënten met andere dan basal-like tumoren het percentage pCR afnam, van 60% naar 43% (p interactie 0,024).

Expressie van immuunsignaturen (B-cel, T-cel, IgG) was positief geassocieerd met pCR, maar niet geassocieerd met toegenomen profijt van carboplatine of bevacizumab. Hoge expressie van het HER2 amplicon signatuur was zeldzaam en niet prognostisch voor pCR, maar wel overall geassocieerd met verminderd profijt van bevacizumab (p interactie 0,025).

Sikov concludeert dat in deze studie een hoog percentage patiënten met basal-like tumoren is geïncludeerd, waardoor het slechts beperkt mogelijk is de prognostische en predictieve impact van intrinsiek subtype op pCR te bepalen. Binnen deze restrictie kan worden geconcludeerd dat het profijt van toevoegen van carboplatine is gezien voor alle subtypes, terwijl het gunstige effect van bevacizumab beperkt bleef tot het basal-like subtype.

1.Sikov W et al, SABCS 2014, abstr. S4-05