‘Het
verfijnen van onze mogelijkheden om blaaskankerpatiënten met een hoog
recidiefrisico te identificeren kan helpen de kwaliteit van leven van alle
patiënten met blaaskanker te verbeteren.’ Dit schrijven Angeline Andrew (Norris
Cotton Cancer Center, Lebanon, New Hampshire) en collega’s in een artikel dat
gisteren werd gepubliceerd in BJU International.1
De
onderzoekers bestudeerden genvarianten in genen die de prognose van blaaskanker
zouden kunnen beïnvloeden (genen die betrokken zijn bij apoptose, proliferatie,
DNA repair, hormoonregulering, immune surveillance en celmetabolisme).
Deelnemers aan de studie in New Hampshire waren 563 patiënten met urotheliaal
carcinoom. De patiënten werden mediaan 5,4 jaar na het stellen van de diagnose
gevolgd; driekwart werd langer dan 1,6 jaar gevolgd. Bij ongeveer de helft van
de deelnemers trad tijdens de follow-up periode recidief op, en 40% overleed.
Patiënten
met aldehydedehydrogenase-2 (ALDH2) varianten hadden een kortere time to first recurrence. Dit gold ook
voor patiënten met een variant allel in vascular cellular adhesion molecule 1
(VCAM1) die immunotherapie kregen. Bij patiënten met niet-invasieve tumoren die
waren geassocieerd met een variant in het DNA
repair gen XRCC4 was de overleving langer dan bij patiënten met het wild-type.
De onderzoekers concluderen dat de studie kandidaat-prognostische SNPs heeft
geïdentificeerd die kunnen bijdragen aan geïndividualiseerde behandeling van
patiënten met blaaskanker.
Referentie 1. Andrew AS, Gui J, Hu T et al. Genetic
polymorphisms modify bladder cancer recurrence and survival in a USA
population-based prognostic study. BJU International 2014;epub ahead of print
Commentaren
Reageren op dit artikel is mogelijk na registratie. (Login)