De meeste typen maligniteiten bestaan uit heterogene mengsels van genetisch onderscheiden subklonen. In het bijzonder voor AML zijn er aanwijzingen voor substantiële klonale evolutie in de loop van de ziekte. AML huisvest over het algemeen minder mutaties dan solide tumoren, zodat het een uitdaging is klonale structuur af te leiden. Dr. Joon Kim (Chonnam Nationale Universiteit, Hwasun Korea) en collega’s hebben een longitudinale whole exome sequencing studie uitgevoerd van AML in één patiënt. De uitkomsten van de studie zijn online gepubliceerd in Leukemia.¹


De bepalingen zijn uitgevoerd op twaalf tijdstippen in de loop van negen jaar, vanaf de initiële diagnose tot de vierde relapse, inclusie zes remissiemonsters op tussengelegen tijdstippen. De onderzoekers gebruikten de serie bepalingen voor het vaststellen van de hiërarchie en volgorde van acquisitie van varianten, en vervolgens voor het analyseren van de evolutie van somatische varianten om zo klonale structuur af te leiden. Op basis van deze analyses postuleren de onderzoekers de ontwikkeling en extinctie van subklonen, en hun respons op verschillende geneesmiddelen. Kim en collega’s tonen aan dat nieuwe subklonen begonnen te verschijnen na de eerste complete remissie. De aan- respectievelijk afwezigheid van verschillende subklonen gedurende remissies en relapses impliceert dat subklonen verschillen in hun respons op geneesmiddelen.

De onderzoekers concluderen dat time series analysis inzicht kan verschaffen in klonale structuur en evolutie.

1.Kim TH, Yoshida K, Kim YK et al. Clonal dynamics in a single AML case tracked for 9 years reveals the complexity of leukemia progression. Leukemia 2015; epub ahead of print