Toevoeging van trastuzumab aan adjuvante chemotherapie voor HER2-positief mammacarcinoom resulteert in significante verbetering van de uitkomst. Trastuzumab kan echter het risico van cardiale toxiciteit verhogen. Dr. Edith Perez (Mayo Clinic, Jacksonville FL) en collega’s hebben een analyse uitgevoerd van de lange-termijn cardiale veiligheid in de NCCTG N9831 studie. De uitkomsten van de analyse zijn online gepubliceerd in het Journal of Clinical Oncology.¹

In NCCTG N9831 zijn patiënten met HER2-positief mammacarcinoom behandeld met adjuvant doxorubicine en cyclofosfamide gevolgd door hetzij wekelijks paclitaxel (arm A); paclitaxel gevolgd door trastuzumab (arm B); of paclitaxel plus trastuzumab gevolgd door alleen trastuzumab (arm C). Er waren 1944 deelneemsters die de studie vervolgden na doxorubicine en cyclofosfamide. Perez en collega’s analyseerden de incidentie van cardiale gebeurtenissen (CE) en de LVEF in deze vrouwen.

De zes-jaars cumulatieve incidentie van CE was 0,6% in arm A; 2,8% in arm B; en 3,4% in arm C. In de meerderheid van de patiënten die klinisch hartfalen ontwikkelden werd herstel van de LVEF gezien. In arm A overleden twee patiënten aan cardiale oorzaken, in de armen B en C ieder één. Leeftijd zestig jaar of ouder, LVEF minder dan 65%, en gebruik van antihypertensieve medicatie waren geassocieerd met toename van het risico van CE in de armen B en C.

De onderzoekers concluderen dat toevoeging van trastuzumab resulteert in geringe toename van cumulatieve incidentie van CE. Trastuzumab, in de context van anthracycline- en taxaan-gebaseerde therapie, heeft een gunstige profijt/-risico verhouding.

1.Advani PP, Ballman KV, Dockter TJ et al. Long-term cardiac safety analysis of NCCTG N9831 (Alliance) Adjuvant Trastuzumab Trial. J Clin Oncol 2015; epub ahead of print