Dr. Shabbir Alibhai (University Health Network, Toronto) en collega’s hebben de impact van androgeendeprivatietherapie (ADT) op fysiek functioneren en kwaliteit van leven over een periode van 36 maanden onderzocht. De uitkomsten van de studie zijn online gepubliceerd in Cancer.¹ Deelnemers aan de studie waren 87 mannen met niet-metastatisch prostaatcarcinoom die continue ADT startten, en twee controlegroepen: 86 mannen met niet-metastatisch prostaatcarcinoom zonder ADT, en 86 gezonde controlepersonen. De groepen waren gematcht voor leeftijd en opleidingsniveau. Het fysiek functioneren werd bepaald met de 6-minuten looptest (6MWT), grijpkracht, en de Timed Up and Go (TUG)-test. De kwaliteit van leven werd bepaald met de SF-36. De bepalingen werden uitgevoerd bij aanvang, en na 3, 6, 12, 18, 24, 30 en 36 maanden.

De 6MWT-afstand nam aanvankelijk toe en werd vervolgens stabiel in de beide controlegroepen, maar bleef onveranderd in de ADT-groep (p=0,0030). Grijpkracht bleef stabiel in de controlegroepen, maar nam in de ADT-groep na drie maanden scherp af en bleef vervolgens stabiel tot 36 maanden (p=0,0041). TUG-scores bleven onveranderd in de controlegroepen en namen geleidelijk over 36 maanden af in de ADT-groep (p=0,0008). De overall fysieke QOL na in de loop van de tijd af in de ADT-groep en bleef stabiel in de controlegroepen (p=0,0001). De overall mentale QOL bleef stabiel in alle groepen. Afnames die in het eerste jaar van ADT werden gezien bleven over het algemeen bestaan over 36 maanden, en waren onafhankelijk van de leeftijd.

De onderzoekers concluderen dat ADT persistente negatieve effecten heeft op fysiek functioneren en fysieke kwaliteit van leven. Interventies om deze effecten tegen te gaan zijn gewenst.

1.Alibhai S, Breunis H, Timilshina N et al. Long-term impact of androgen-deprivation therapy on physical function and quality of life. Cancer 2015; epub ahead of print