voor melanoomsterfte. Zo luidt de conclusie uit een Duitse studie die op 18
februari 2014 door prof. Anja Ulmer (Universitäts-Hautklinik, Tübingen) en
collega’s is gepubliceerd in PLoS Medicine1 De onderzoekers onderzochten 1834 schildwachtklieren
van 1027 patiënten met ultrasound-kliernegatief melanoom, die tussen februari
2000 en juni 2008 schildwachtklierbiopsie ondergingen. Met kwantitatieve
immunocytologie analyseerden ze het aantal gedissemineerde kankercellen (DCCs)
per miljoen lymfekliercellen, met gp100 als melanoommarker.
In 52 controle-lymfeklieren (van niet-melanoompatiënten) troffen de onderzoekers geen gp100-positieve cellen aan. In klieren van 45 van 46 melanoompatiënten vonden ze gp100-positieve cellen met genomische veranderingen.
Na een mediane follow-up van 49 maanden (range 3 tot 123 maanden) waren 138 patiënten (13,4%) aan melanoom overleden. De DCC-dichtheid was statistisch significant (p<0,001) geassocieerd met de melanoomsterfte: HR 1,81 (95% bti 1,61-2,01) bij toename van de DCC-dichtheid met een factor 10. Zelfs bij patiënten met een beperkte toename van de DCC-dichtheid (≤3) was het risico van melanoomsterfte statistisch significant (p<0,04) verhoogd vergeleken bij patiënten met een DCC-dichtheid 0 (HR 1,63). In multivariabele analyse bleek DCC-dichtheid een sterkere voorspeller voor melanoomsterfte dan histopathologie.
De editor van PloS tekent bij de publicatie aan dat een accurate voorspelling van het sterfterisico bijdraagt aan een betere identificatie van groepen patiënten met een hoog risico van progressie. Deze patiënten kunnen wellicht baat hebben bij adjuvante behandelingen. Als de uitkomsten van de studie worden gevalideerd in een onafhankelijke patiëntengroep, dan zou kwantitatieve immunocytologie standaard kunnen worden bij de behandeling van patiënten met melanoom, en mogelijk ook met andere solide tumoren.
Referentie
1. Ulmer A, Dietz K, Hodak I et al. Quantitative measurement of melanoma spread in sentinel lymph nodes and survival. PloS Med 2014;11:e 1001604
In 52 controle-lymfeklieren (van niet-melanoompatiënten) troffen de onderzoekers geen gp100-positieve cellen aan. In klieren van 45 van 46 melanoompatiënten vonden ze gp100-positieve cellen met genomische veranderingen.
Na een mediane follow-up van 49 maanden (range 3 tot 123 maanden) waren 138 patiënten (13,4%) aan melanoom overleden. De DCC-dichtheid was statistisch significant (p<0,001) geassocieerd met de melanoomsterfte: HR 1,81 (95% bti 1,61-2,01) bij toename van de DCC-dichtheid met een factor 10. Zelfs bij patiënten met een beperkte toename van de DCC-dichtheid (≤3) was het risico van melanoomsterfte statistisch significant (p<0,04) verhoogd vergeleken bij patiënten met een DCC-dichtheid 0 (HR 1,63). In multivariabele analyse bleek DCC-dichtheid een sterkere voorspeller voor melanoomsterfte dan histopathologie.
De editor van PloS tekent bij de publicatie aan dat een accurate voorspelling van het sterfterisico bijdraagt aan een betere identificatie van groepen patiënten met een hoog risico van progressie. Deze patiënten kunnen wellicht baat hebben bij adjuvante behandelingen. Als de uitkomsten van de studie worden gevalideerd in een onafhankelijke patiëntengroep, dan zou kwantitatieve immunocytologie standaard kunnen worden bij de behandeling van patiënten met melanoom, en mogelijk ook met andere solide tumoren.
Referentie
1. Ulmer A, Dietz K, Hodak I et al. Quantitative measurement of melanoma spread in sentinel lymph nodes and survival. PloS Med 2014;11:e 1001604
