Analyse van moleculaire en klinische kenmerken van maagkanker wordt bemoeilijkt door histologische en etiologische heterogeniteit. Verreweg de meeste maagkankers zijn adenocarcinomen, die verder kunnen worden onderverdeeld in intestinale en diffuse typen volgens de Lauren-klassering. Een alternatief systeem, voorgesteld door de WHO, onderscheidt maagkanker in papillaire, tubulaire, mucineuze en poorly cohesive carcinomen. Beide systemen hebben weinig klinische waarde.

Dr. Adam J. Bass (Dana Farber Cancer Institute, Boston) en zijn collega’s van het Cancer Genome Atlas Research Network komen in Nature met een voorstel voor een nieuwe onderverdeling van maag-adenocarcinoom, gebaseerd op moleculaire karakterisering van 295 primaire maag-adenocarcinomen.¹ Ze onderscheiden vier subtypen. Allereerst tumoren die positief zijn voor Epstein-Barr virus, met terugkerende PIK3CA-mutaties, extreme DNA-hypermethylering, en amplificatie van JAK2, CD274 (aka PD-L1), en PDCD1LG2 (PD-L2). Ten tweede microsatelliet onstabiele tumoren met verhoogde mutatiegraad, inclusief mutaties van genen die coderen voor targetable oncogene signaaleiwitten. De derde groep wordt gevormd door genomisch stabiele tumoren, waaronder veel histologisch diffuse tumoren, met mutaties van RHOA of RHO-family GTPase-activerende eiwitten. De laatste groep wordt gevormd door tumoren met chromosoom-instabiliteit, die duidelijke aneuploïdie en focale amplificicatie van receptor tyrosinekinasen vertonen.

Deze onderverdeling maakt stratificatie van patiënten mogelijk, en geeft aanknopingspunten voor onderzoek naar doelgerichte behandelingen, aldus de auteurs.

1. The Cancer Genome Atlas Network. Comprehensive molecular characterization of gastric adenocarcinoma. Nature 2014;epub ahead of print